มันเป็นเรื่องความรักนะค่ะ ยาวนิสสสนึง
ขอเล่าเป็นเรื่องเลยนะค่ะ เมื่อ5ปีก่อนเราเรียนอยู่ม.ปลาย ทางโรงเรียนได้มีค่ายกิจกรรมมาให้นักเรียนได้เข้าร่วมกัน เป็นค่ายภาษาอังกฤษ ที่มีพี่เลี้ยงค่ายมาจากมาเลเซีย มีคนนึงเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน และที่เหลือคือต่างชาติหมดเลย มีคนนึงนางเป็นต่างชาติแถบยุโรปซึ่งหล่อมากก ผญ เกือบทั้งค่ายชอบนางหมดเลย
คือนางมาเรียนอยู่ที่มาเลเซียน่ะค่ะ เลยได้มาด้วย และเราเองก็เป็นหนึ่งในบรรดา ผญที่ปลื้มนาง แต่เค้าเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงมาก ก่อนจบค่ายเราขอถ่ายรูปด้วยแต่เค้าไม่ถ่ายด้วยค่ะ ตอบกลับแบบไม่ใยดีเลย แต่ ไม่รู้ทำไมเราก็ยังชอบ ต่อมาเราแอดเฟสเค้าไป แต่เค้าก็ไม่รับแอด จนเราจบม.ปลาย ซึ่งช่วงนั้นเราก็ยุ่งๆเรื่องเข้ามหาลัยเลยไม่ได้สนใจไรมาก หลังจากนั้นมา2ปี อยู่เฟสบุ้คก็แจ้งเตือนมาว่า เค้ารับแอดเรา เเละตอนนี้ก็อยู่ใกล้กัน บ้านเราอยู่ภูเก็ตค่ะ และเค้ามา เที่ยว เราอยู่ป่าตอง มีงานพาสทามคือเป็นรีเซพชั่นหน้าฟร้อนและขายทัวร์ ตอนนั้นเราอยู่ปี 2 อยู่เค้าก็ทักมา ถามว่าเราอยู่ที่ไหน ซึ่งเรางี้โคตรดีใจอ่ะค่ะ เพราะเรารอเค้ามาตลอดคือช่วงที่ผ่านมามีคนมาจีบนะค่ะ แต่ไม่รู้ทำไมเรากลับปลื้มเค้ามากเรียกว่าชอบเลยก็ได้เลยไม่คิดจะมีใครบวกกับทำงานไปเรียนไปไม่ค่อยมีเวลา พอเห้นว่าเป็นเค้าทักมาคือแบบบบทำไรไม่ถูกเลย คือเรารอเค้ารับแอดมาสองปีค่ะ ส่องเค้าเกือบทุกวัน พอเค้าทักมาว่าอยู่ที่ไหนเราก็บอกว่าอยู่ป่าตอง เค้าเลยถามว่าถ้าจะซื้อทัวร์ราคาที่ไม่แพงมากไปซื้อที่ไหนได้บ้าง ซึ่งเราเองก็ขายอยู่ เลยบอกเค้าว่ามาซื้อกะเราก็ได้ ซักพักเค้าเดินมาหา คือโรงเเรมที่เราทำกับที่เค้าพักไม่ไกลกันค่ะ คือจำได้เลยว่าตอนเเรกที่เห็นหน้าเค้า คือทำไรไม่ถูกอ่ะ(ใครจะคิดว่าจะเป็นจริง) แต่เราเก็บอาการค่ะ แบบเฉยๆไป เค้าก็มาแล้วเราถามไปว่าจำเราได้มั้ย เค้าบอกเค้าจำเราได้แต่จำชื่อไม่ได้ ซึ่งเราก็ไม่เชื่อหรอกว่าจะจำได้ แต่ก็ไม่ได้อะไรมากมาย มาถึงก็มาคุยกันเรื่องซื้อทัวร์ เราก็ขายเค้าในราคาเอเยี่ยนอ่ะค่ะ ไม่เอากำไรเลย ก็บอกเค้าไปตรงๆว่าเราไม่ได้เอากำไรกับส่วนนี้ ซึ่งส่วนต่างเยาะอยู่ค่ะ พอตกลงเรียบร้อย เค้าก็บอกว่าขอโทษที่วันนั้นปฏิเสธถ่ายรูปกับเรา เค้าบอกว่ากลัวว่าถ้าถ่ายไปเราจะไปอัพเฟส คือเค้าไม่มีแฟนนะค่ะ แต่ไม่ชอบ เค้าบอกว่าถ้าถ่ายกับเราเค้าก็ต้องถ่ายกับคนทั้งค่ายด้วย ซึ่งเค้าไม่ชอบ และเค้าเลยบอกว่ามาถ่ายรูปกัน เรานี่เขินมากกกแต่ก็เก็บอาการไว้ ด้วยความที่เราทำงานเกี่ยวกับนักท่องเที่ยว ส่วนมากเวลาถ่ายรูปฝรั่ง มักจะโอบไหล่ หรือไม่ก็โอบเอว แต่กับเค้าไม่ค่ะ ยืนใกล้เราแต่หลบตัวให้ไม่โนตัวเราแต่รูปที่ออกมาเหมือนติดกัน มันยิ่วทำให้เราชอบเค้ามากไปอีก วันต่อมา เค้าจะมาขอเช่ามอเตอร์ไซค์เราแต่แค่ครึ่งวัน เราเลยให้ยืมไป เค้าก็ขอบคุนเราแบบมากๆ หลังจากนั้น พอเค้ากลับเค้าก็โทรมาหาตลอดแบบถี่มาก จนเราคิดว่าเค้าจีบแต่ก็ไม่กล้าถามไป คุยกันได้ประมาณ 9 เดือน เราก็มีแพลยจะไปเที่ยวมาเลเซียกับสิงคโปร์ กับเพื่อน แต่ด้วยความที่ทั้งทำงานและเรียนของเรา จึงหาเวลาลงตัวอยาก กว่าจะได้ไปก็เปลี่ยนหลายรอบ ช่วงนั้นก็บอกเค้าไปว่าจะไป เค้าก็รอ แต่พอวันที่เราได้ไปเค้าก็ไปสิงคโปร์พอดี เลยเสียดายมากคิดว่าคงไม่น่าได้เจอ ก็เลยเที่ยวกับเพื่อนไป แต่ก็ยังคุยกันเค้าก้ให้คำแนะนำดีว่าไปที่ไหน อะไรยังไงได้บ้าง จนวันที่สามในมาเลเซีย เพื่อนเราเค้าอยากไปสิงคโปร์ แต่เราไม่ค่อยอยากไปเท่าไรเพราะค่าใช้จ่ายสูงแถมสามวันที่ผ่านมาใช้จ่ายหนักมาก แต่เพื่อนเราเค้าจะไปให้ได้เลยตามๆใจไป เราไปกับรสบัสค่ะ คือเรากับเพื่อนมาไม่ทันรถเที่ยวที่ซื้อไว้ออก แต่ทางบริษัทเค้าบอกว่ารออีกชั้วโมงก็ได้รอรอบต่อไป ที่นี้พอเลทปุ้ปเเพลนที่วางไว้ก็เสียหมด เพราะไปกับรถบัสรถติดมากกกก พอไปถึงสิงคโปร์มันก็หมดเวลาเช็คอินที่โรงเเรมแล้ว พอเเพลนเสียมันก้เริ่มไม่สนุกแล้วคือเครียดเลยค่ะเพราะตอนเเรกตองถึงประมาน5ทุ่มแต่เราไปถึงกันตี3 ล่ะ เลยหาโรงเเรมใหม่แต่ที่โน่นรีเซฟชั่นเค้าไม่ได้มีสแตนบายเหมือนบ้านเราทุกโรงเเเรม เลยหาที่นอนไม่ได้ และมารู้ตัวอีกทีตอนเช้าว่าทำเงินหายบนรถบัส จึงเครียดไปอีก เลยไปรอที่ตอนมารอจนกว่าจะเช้าจะได้ซื้อตั๋วรถกลับ ระหว่างรอก็นั่งเล่นๆคุยกับเพื่อนเรื่อยเปื่อยสังเกตุว่าผู้หญิงไทยที่โน่นเยอะมาก และมาก็ยังเช้ามากเลยทำไรไม่ได้นอกจากรอ ซักพักหิวเลยเดินไปหาไรกินกันไปเจอพี่คนไทยคนนึงเป็นผญทำงานอยู่ที่นั่นมานานเลยขอให้แกช่วยแชร์อินเตอร์เน็ตให้ แกก็ใจดีมากๆค่ะ พอมีเน็ตเราก้รีบติดต่อผู้ชายคนนั้น เพราะเค้าก็ยังอยู่สิงคโปร์ แต่ว่าโทรยังไงก็ไม่รับ อาจเป็นเพราะมันยังตี 4 อยุ่เค้าคงหลับ เราไม่อยากติดต่อที่บ้านกลัวจะเป้นห่วงไปกันใหญ่ เพราะพี่คนไทยแกบอกว่ารถบัสจากสิงกลับไทยต้องจองอย่างน้อง2อาทิตย์ถึงจะได้ไป เพื่อนเรางี้ร้องไห้เลย ขอโทษขอโพยใหญ่เราเพราะเค้าอยากมา เลยต้องตกมาอยู่ในสถาณการณ์แบบนี้
สวัสดีค่ะ คือเรามีสตอรี่ความรักของเราที่อยากได้คอมเม้นค่ะ
ขอเล่าเป็นเรื่องเลยนะค่ะ เมื่อ5ปีก่อนเราเรียนอยู่ม.ปลาย ทางโรงเรียนได้มีค่ายกิจกรรมมาให้นักเรียนได้เข้าร่วมกัน เป็นค่ายภาษาอังกฤษ ที่มีพี่เลี้ยงค่ายมาจากมาเลเซีย มีคนนึงเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน และที่เหลือคือต่างชาติหมดเลย มีคนนึงนางเป็นต่างชาติแถบยุโรปซึ่งหล่อมากก ผญ เกือบทั้งค่ายชอบนางหมดเลย
คือนางมาเรียนอยู่ที่มาเลเซียน่ะค่ะ เลยได้มาด้วย และเราเองก็เป็นหนึ่งในบรรดา ผญที่ปลื้มนาง แต่เค้าเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงมาก ก่อนจบค่ายเราขอถ่ายรูปด้วยแต่เค้าไม่ถ่ายด้วยค่ะ ตอบกลับแบบไม่ใยดีเลย แต่ ไม่รู้ทำไมเราก็ยังชอบ ต่อมาเราแอดเฟสเค้าไป แต่เค้าก็ไม่รับแอด จนเราจบม.ปลาย ซึ่งช่วงนั้นเราก็ยุ่งๆเรื่องเข้ามหาลัยเลยไม่ได้สนใจไรมาก หลังจากนั้นมา2ปี อยู่เฟสบุ้คก็แจ้งเตือนมาว่า เค้ารับแอดเรา เเละตอนนี้ก็อยู่ใกล้กัน บ้านเราอยู่ภูเก็ตค่ะ และเค้ามา เที่ยว เราอยู่ป่าตอง มีงานพาสทามคือเป็นรีเซพชั่นหน้าฟร้อนและขายทัวร์ ตอนนั้นเราอยู่ปี 2 อยู่เค้าก็ทักมา ถามว่าเราอยู่ที่ไหน ซึ่งเรางี้โคตรดีใจอ่ะค่ะ เพราะเรารอเค้ามาตลอดคือช่วงที่ผ่านมามีคนมาจีบนะค่ะ แต่ไม่รู้ทำไมเรากลับปลื้มเค้ามากเรียกว่าชอบเลยก็ได้เลยไม่คิดจะมีใครบวกกับทำงานไปเรียนไปไม่ค่อยมีเวลา พอเห้นว่าเป็นเค้าทักมาคือแบบบบทำไรไม่ถูกเลย คือเรารอเค้ารับแอดมาสองปีค่ะ ส่องเค้าเกือบทุกวัน พอเค้าทักมาว่าอยู่ที่ไหนเราก็บอกว่าอยู่ป่าตอง เค้าเลยถามว่าถ้าจะซื้อทัวร์ราคาที่ไม่แพงมากไปซื้อที่ไหนได้บ้าง ซึ่งเราเองก็ขายอยู่ เลยบอกเค้าว่ามาซื้อกะเราก็ได้ ซักพักเค้าเดินมาหา คือโรงเเรมที่เราทำกับที่เค้าพักไม่ไกลกันค่ะ คือจำได้เลยว่าตอนเเรกที่เห็นหน้าเค้า คือทำไรไม่ถูกอ่ะ(ใครจะคิดว่าจะเป็นจริง) แต่เราเก็บอาการค่ะ แบบเฉยๆไป เค้าก็มาแล้วเราถามไปว่าจำเราได้มั้ย เค้าบอกเค้าจำเราได้แต่จำชื่อไม่ได้ ซึ่งเราก็ไม่เชื่อหรอกว่าจะจำได้ แต่ก็ไม่ได้อะไรมากมาย มาถึงก็มาคุยกันเรื่องซื้อทัวร์ เราก็ขายเค้าในราคาเอเยี่ยนอ่ะค่ะ ไม่เอากำไรเลย ก็บอกเค้าไปตรงๆว่าเราไม่ได้เอากำไรกับส่วนนี้ ซึ่งส่วนต่างเยาะอยู่ค่ะ พอตกลงเรียบร้อย เค้าก็บอกว่าขอโทษที่วันนั้นปฏิเสธถ่ายรูปกับเรา เค้าบอกว่ากลัวว่าถ้าถ่ายไปเราจะไปอัพเฟส คือเค้าไม่มีแฟนนะค่ะ แต่ไม่ชอบ เค้าบอกว่าถ้าถ่ายกับเราเค้าก็ต้องถ่ายกับคนทั้งค่ายด้วย ซึ่งเค้าไม่ชอบ และเค้าเลยบอกว่ามาถ่ายรูปกัน เรานี่เขินมากกกแต่ก็เก็บอาการไว้ ด้วยความที่เราทำงานเกี่ยวกับนักท่องเที่ยว ส่วนมากเวลาถ่ายรูปฝรั่ง มักจะโอบไหล่ หรือไม่ก็โอบเอว แต่กับเค้าไม่ค่ะ ยืนใกล้เราแต่หลบตัวให้ไม่โนตัวเราแต่รูปที่ออกมาเหมือนติดกัน มันยิ่วทำให้เราชอบเค้ามากไปอีก วันต่อมา เค้าจะมาขอเช่ามอเตอร์ไซค์เราแต่แค่ครึ่งวัน เราเลยให้ยืมไป เค้าก็ขอบคุนเราแบบมากๆ หลังจากนั้น พอเค้ากลับเค้าก็โทรมาหาตลอดแบบถี่มาก จนเราคิดว่าเค้าจีบแต่ก็ไม่กล้าถามไป คุยกันได้ประมาณ 9 เดือน เราก็มีแพลยจะไปเที่ยวมาเลเซียกับสิงคโปร์ กับเพื่อน แต่ด้วยความที่ทั้งทำงานและเรียนของเรา จึงหาเวลาลงตัวอยาก กว่าจะได้ไปก็เปลี่ยนหลายรอบ ช่วงนั้นก็บอกเค้าไปว่าจะไป เค้าก็รอ แต่พอวันที่เราได้ไปเค้าก็ไปสิงคโปร์พอดี เลยเสียดายมากคิดว่าคงไม่น่าได้เจอ ก็เลยเที่ยวกับเพื่อนไป แต่ก็ยังคุยกันเค้าก้ให้คำแนะนำดีว่าไปที่ไหน อะไรยังไงได้บ้าง จนวันที่สามในมาเลเซีย เพื่อนเราเค้าอยากไปสิงคโปร์ แต่เราไม่ค่อยอยากไปเท่าไรเพราะค่าใช้จ่ายสูงแถมสามวันที่ผ่านมาใช้จ่ายหนักมาก แต่เพื่อนเราเค้าจะไปให้ได้เลยตามๆใจไป เราไปกับรสบัสค่ะ คือเรากับเพื่อนมาไม่ทันรถเที่ยวที่ซื้อไว้ออก แต่ทางบริษัทเค้าบอกว่ารออีกชั้วโมงก็ได้รอรอบต่อไป ที่นี้พอเลทปุ้ปเเพลนที่วางไว้ก็เสียหมด เพราะไปกับรถบัสรถติดมากกกก พอไปถึงสิงคโปร์มันก็หมดเวลาเช็คอินที่โรงเเรมแล้ว พอเเพลนเสียมันก้เริ่มไม่สนุกแล้วคือเครียดเลยค่ะเพราะตอนเเรกตองถึงประมาน5ทุ่มแต่เราไปถึงกันตี3 ล่ะ เลยหาโรงเเรมใหม่แต่ที่โน่นรีเซฟชั่นเค้าไม่ได้มีสแตนบายเหมือนบ้านเราทุกโรงเเเรม เลยหาที่นอนไม่ได้ และมารู้ตัวอีกทีตอนเช้าว่าทำเงินหายบนรถบัส จึงเครียดไปอีก เลยไปรอที่ตอนมารอจนกว่าจะเช้าจะได้ซื้อตั๋วรถกลับ ระหว่างรอก็นั่งเล่นๆคุยกับเพื่อนเรื่อยเปื่อยสังเกตุว่าผู้หญิงไทยที่โน่นเยอะมาก และมาก็ยังเช้ามากเลยทำไรไม่ได้นอกจากรอ ซักพักหิวเลยเดินไปหาไรกินกันไปเจอพี่คนไทยคนนึงเป็นผญทำงานอยู่ที่นั่นมานานเลยขอให้แกช่วยแชร์อินเตอร์เน็ตให้ แกก็ใจดีมากๆค่ะ พอมีเน็ตเราก้รีบติดต่อผู้ชายคนนั้น เพราะเค้าก็ยังอยู่สิงคโปร์ แต่ว่าโทรยังไงก็ไม่รับ อาจเป็นเพราะมันยังตี 4 อยุ่เค้าคงหลับ เราไม่อยากติดต่อที่บ้านกลัวจะเป้นห่วงไปกันใหญ่ เพราะพี่คนไทยแกบอกว่ารถบัสจากสิงกลับไทยต้องจองอย่างน้อง2อาทิตย์ถึงจะได้ไป เพื่อนเรางี้ร้องไห้เลย ขอโทษขอโพยใหญ่เราเพราะเค้าอยากมา เลยต้องตกมาอยู่ในสถาณการณ์แบบนี้