คือ ยายผม แกชอบเค้ามาค้นห้องมากๆ กลับมาจากโรงเรียน แกจะค้นของผมทุกอย่าง กระเป๋าเงิน กระเป๋านักเรียน กระเป๋าเสื้อกระเป๋ากางเกง
แล้วทำตอนผมไม่อยู่ คือจะแอบเข้ามาในห้องละค้นทุกอย่าง ทุกตู้ทุกชั้นวาง ต่อให้ล็อคห้องยังไงแกก็จะมีกุญแจสำรองเปิดเข้ามาได้ เวลาผมพาเพื่อนมาที่บ้าน แกจะแอบดูแอบฟังผมกับเพื่อน พอได้โอกาศผมกับเพื่อนออกไปข้างนอก จะเข้ามาค้นห้องทันที จนเพื่อนผมไม่กล้ามาบ้านอีกเลยซักคน นานวันก็ยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ ค้นไปถึงขยะที่ผมทิ้ง เช็คว่าผมทิ้งอะไรบ้าง แกะคุ้ยขยะในถุงดำเลยครับ แล้วที่รับไม่ได้ที่สุดคือ เวลาผมนอนหลับแล้วยังไม่ตื่น เช่น เช้า เสาร์ - อาทิต แกจะไขกุญแจเข้ามาครับ !! อันนี้รับไม่ได้จริงๆ คือเราหลับอยู่ไขกุญแจเข้ามา ค้นห้องตอนเราหลับ ยืนดูนั้งดูผมหลับ ผมควรทำยังไงดีครับ ผมยอมรับเลยนะครับ ผมกลายเป็นคนหวาดระแวงมากๆ เป็นเฉพาะตอนอยู่ที่บ้านนะครับ คือนั้งๆเล่นคอมอยู่ผมจะ เช็คตลอดว่ามีใครกำลังมองหรือแอบฟังผมอยู่ไม แล้วกลายเป็นคนเก็บตัวเงียบอยู่ในห้องอย่างเดียวเลยเวลาอยู่บ้าน เหมือนเป็นโรคเครียดมากๆ กลางคืนนอนแทบไม่หลับ แต่พออยู่กับเพื่อนๆ หรืออยู่ที่อื่น อย่างกับผมเป็นคนละคน ไปนอนที่อื่น ผมหลับได้แบบสบายใจมากๆ รู้สึกตัวเองเป็นอิสระ เฮฮายิ้มได้ตลอด เหมือนเรื่องในใจมันหายไปหมดเลย มีความสุขมากๆ แต่พอถึงเวลากลับบ้าน มันก็กลับมาลูปเดิมๆอีก ไม่เคยมีความสุขเลยทุกครั้งที่กลับบ้าน ผมควรทำยังไงดีครับ
แบบนี้เรียกว่า มีอาการทางจิตหรือเปล่าครับ ??
แล้วทำตอนผมไม่อยู่ คือจะแอบเข้ามาในห้องละค้นทุกอย่าง ทุกตู้ทุกชั้นวาง ต่อให้ล็อคห้องยังไงแกก็จะมีกุญแจสำรองเปิดเข้ามาได้ เวลาผมพาเพื่อนมาที่บ้าน แกจะแอบดูแอบฟังผมกับเพื่อน พอได้โอกาศผมกับเพื่อนออกไปข้างนอก จะเข้ามาค้นห้องทันที จนเพื่อนผมไม่กล้ามาบ้านอีกเลยซักคน นานวันก็ยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ ค้นไปถึงขยะที่ผมทิ้ง เช็คว่าผมทิ้งอะไรบ้าง แกะคุ้ยขยะในถุงดำเลยครับ แล้วที่รับไม่ได้ที่สุดคือ เวลาผมนอนหลับแล้วยังไม่ตื่น เช่น เช้า เสาร์ - อาทิต แกจะไขกุญแจเข้ามาครับ !! อันนี้รับไม่ได้จริงๆ คือเราหลับอยู่ไขกุญแจเข้ามา ค้นห้องตอนเราหลับ ยืนดูนั้งดูผมหลับ ผมควรทำยังไงดีครับ ผมยอมรับเลยนะครับ ผมกลายเป็นคนหวาดระแวงมากๆ เป็นเฉพาะตอนอยู่ที่บ้านนะครับ คือนั้งๆเล่นคอมอยู่ผมจะ เช็คตลอดว่ามีใครกำลังมองหรือแอบฟังผมอยู่ไม แล้วกลายเป็นคนเก็บตัวเงียบอยู่ในห้องอย่างเดียวเลยเวลาอยู่บ้าน เหมือนเป็นโรคเครียดมากๆ กลางคืนนอนแทบไม่หลับ แต่พออยู่กับเพื่อนๆ หรืออยู่ที่อื่น อย่างกับผมเป็นคนละคน ไปนอนที่อื่น ผมหลับได้แบบสบายใจมากๆ รู้สึกตัวเองเป็นอิสระ เฮฮายิ้มได้ตลอด เหมือนเรื่องในใจมันหายไปหมดเลย มีความสุขมากๆ แต่พอถึงเวลากลับบ้าน มันก็กลับมาลูปเดิมๆอีก ไม่เคยมีความสุขเลยทุกครั้งที่กลับบ้าน ผมควรทำยังไงดีครับ