เครียดเรื่องเรียนจนร้องไห้

เราเรียนวิทย์-คณิตค่ะ แล้วคะแนนเทอมแรกของเราได้น้อยมาก น้อยแบบเราไม่เคยได้มาก่อน อย่างพวก2หน่วยกิต เข่น ฟิสิกส์กับเลขเลขเพิ่ม เราก็ได้ประมาณเกรด 2 แล้ว ม.3 เรามาจากกิ๊ฟอิ้ง พอม.4เราก็เลือกสายวิทย์ เพราะเรายังไม่รู้ว่าอยากเป็นอะไรเลยเลือกเผื่อไว้ก่อน พอวันรับใบเกรดของเทอมแรก แม่เราก็เจอพ่อเพื่อนเราตอนประถม ที่ตอนม.3ลูกเค้าเรียนกิ๊ฟวิทย์ ซึ่งเราไม่สนิทกันนะคะ เหมือนจะไม่ชอบหน้ากันด้วยซ้ำ พ่อเค้าถามแม่เราว่าเป็นไง ลูกตกกี่ตัว แม่เราก็ตอบประชดไปว่า ตกทุกตัวเลย(ที่จริงเราตก3ตัว) แล้วพ่อเค้าก็บอกว่า เรียนกิ๊ฟอิ้งมา ที่จริงไม่น่ามาเลือกเรียนสายวิทย์ตั้งแต่แรก ตอนนั้นเราก็คิดเลยว่า ไม่น่าเชื่อว่าหัวเค้าจะคิดได้แค่นี้ สงสารลูกที่โดนเค้าสอนมาจริงๆ แต่อีกใจนึงก็คิดว่า ที่จริงลูกเค้าก็เรียนเก่งกว่าเรา เค้าคงอยากให้ลูกเป็นหมอ ลูกเค้าก็คงต้องเก่งเป็นธรรมดา ก็ช่างเค้าเถอะ ถ้าให้เราไปสู้กับลูกเค้าก็คงจะไม่ดี เพราะลูกเค้าค่อนข้างเก่ง แล้วเย็นวันนั้นเราก็กลับมานั่งร้องไห้ ซึ่งเราก็งงว่าเราร้องไห้เรื่องอะไร เรื่องที่เค้าพูดหรอก็ไม่น่าใช่ เค้าพูดอะไรก็เรื่องของเค้าสิ เรื่องคะแนนไม่ดีหรอ ก็เราเรียนไม่รู้เรื่อง สอบก็ตก จะได้คะแนนดีก็คงไม่ใช่เรื่อง แล้วเราร้องไห้เรื่องอะไร คืองงตัวเองมาก