ใกล้เดือนตุลาฯเข้ามาอีกแล้วครับ!!! มีบันทึกเรื่องนึงที่อยากให้หลายๆคนได้อ่านกันครับ
ค่ำคืนนี้ช่างเงียบงันเหลือเกิน หัวใจเราเองรู้สึกเศร้ายิ่งนัก ก่อนหน้าคืนวันที่ 28 ตุลาคม 2560 เสียงนกที่เคยร้องอย่างสนุกสนานในตอนเย็นๆที่บ้านกลางนากลับเงียบเหงาอย่างน่าฉงน พลอยทำให้เราเองรู้สึกหดหู่ใจมิใช่น้อย ค่ำคืนก่อน 26 ตุลาคม 2560 ช่างแสนยาวนานอะไรเช่นนี้ ความสดใสหายไปไหนหมด เสียงรถลาที่เคยวิ่งกันวุ่นวายบนถนนเหตุใดจึงเงียบหายไปเช่นนั้น เวลาเกือบๆตีสอง ดวงตาอันเหนื่อยล้าที่สมควรจะได้รับการพักผ่อนกลับยังไม่ยอมปิดลง สิ่งที่ดวงตาของเราเองมองเห็นในตอนนี้นั้นเป็นเหมือนภาพของใครสักคนจ้องมองพวกเราอยู่อย่างนั้นจากเบื้องฟ้าใกลๆ เกิดคำถามในใจขึ้นมามากมาย เราเองเกิดมาก็ไม่เห็นเห็นพระองค์ท่านจริง ๆสักที แล้วเหตุใดพระองค์จึงได้อยู่ในใจหรืออยู่ในความรู้สึกของเราเช่นนี้กันเล่า ซึ่งคำตอบนี้คงรู้กันอยู่ในใจคนไทยทุกคนเป็นแน่แท้
ย่างเข้าสู่เช้าของวันที่ดูหม่นๆ หมองๆ เราเองมองไปในนาข้าวเช่นเคย น่าแปลกใจที่วันนี้ไม่มีนกมาร้องเล่นเหมือนเคย ยิ่งทำให้บรรยากาศที่เงียบเหงา ดูน่าเศร้าเข้าไปอีก วันนี้แล้วสินะที่พระองค์ต้องจากเหล่าปวงชนไปจริงๆ เสียแล้ว วันนี้ทั้งวันเราไม่กล้าที่จะเปิดดูโทรทัศน์หรือแม้แต่ฟังข่าวใด ๆเกี่ยวกับพิธีฯเลย แม่เองก็นั่งอยู่หน้าจอโทรทัศน์ตั้งแต่มีการถ่ายทอดฯ ในช่วงเช้า ในใจเราเองกลับนึกหวั่นขึ้นมาอีก ลองคิดดูว่าหากแม่ที่นั่งพิธีฯแล้วถ้าแม่ร้องไห้ขึ้นมาเราจะปลอบใจแม่อย่างไร เราคงต้องกอดกันร้องไห้เป็นแน่ ข่าวสารการทำกิจกรรมต่าง ๆที่ประชาสัมพันธ์ทางสื่อโซเชียลต่าง ๆ ทำให้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของการรวมพลังของทั้งชาวบ้าน ภาครัฐและภภาคเอกชน การบริหารจัดการ น้ำดื่มหรืออาหาร มีให้เห็นในทุก ๆที่ ทุก ๆจังหวัด ทำให้อดใจคิดไปอีกไม่ได้ว่า ปรากฏการณ์การให้ครั้งยิ่งใหญ่ของพี่น้องชาวไทยได้เกิดขึ้นแล้ว นอกจากนั้นเรายังเห็นการทำงานของเหล่าพี่น้องประชาชนจิตอาสา ซึ่งมีทั้งเด็ก หนุ่มๆสาวๆ ผู้ใหญ่วัยทำงาน แม้กระทั่งคนชราที่พอมีเรี่ยวแรง ก็ต่างเข้ามาร่วมกันช่วยติดต่อ ประสานงาน ให้ความสะดวกกับประชาชนที่เข้าร่วมพิธีอย่างเต็มอกเต็มใจ จึงทำให้มองเห็นถึงจิตใจที่สวยงามของพวกเขาและอยากขอบคุณพวกเขาในนามประชาชนคนหนึ่ง ที่พวกเขาทำให้รู้ว่าการให้นั้นยิ่งใหญ่เพียงใด
ค่ำคืนนี้คงเป็นอีกคืนที่เงียบสงัด ไม่มีเสียงนกกลับรังเฉกเช่นคืนที่ผ่านมา ราวกับว่าพวกนกทั้งหลายจะไปแล้วไปลับเสียอย่างนั้น เวลานี้เป็นสมควรจะเป็นเวลาของอาหารเย็น ซึ่งกายเรากลับไม่อยากทานสิ่งใดแม้แต่น้อย เสียงโทรทัศน์ที่แม่เปิดไว้ทั้งวันยังคงมีการถ่ายทอดไม่ขาด เราเองก็ไม่แม้แต่จะชำเลืองตามอง ต้องยอมรับว่าจิตใจตอนนี้อ่อนแอเอาเสียมาก ๆ นี่พวกเราจะไม่มีพระเจ้าแผ่นดินองค์นี้จริง ๆเสียแล้ว ได้แต่นั่งครุ่นคิดวนเวียนซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น จนกระทั้งถึงเวลาสีทุ่ม ตามข่าวบอกว่าจะมีการถวายพระเพลิงพระบรมศพ จึงตัดสินใจเปิดโทรทัศน์ในห้องนอนเพื่อชมการถ่ายทอดฯ แต่แล้วในสื่อโซเชียลก็มีการแจ้งมาว่าจะไม่มีการถ่ายทอดการถวายพระเพลิงพระบรมศพแต่อย่างใด เราเองได้แต่หวังว่าพระองค์จะอยู่กับราชวงศ์ในนาทีสุดท้ายของกายนั้น ในพระเมรุมาศนั้น ข้าพเจ้าขอน้อมส่งเสด็จพระองค์ท่านสู่สวรรค์คาลัยด้วยใจภัคต่อองค์กษัตริย์แห่งประเทศสยาม
เราจะต้องผ่านค่ำคืนอันแสนเศร้านี้ไปด้วยกัน เราจะนำความโศกเศร้าเหล่านั้นเปลี่ยนเป็นพลังขับเคลื่อนประเทศของเราต่อไป แม้เราจะเป็นแค่ประชาชนคนเล็ก ๆแต่เราเห็นแล้วในครั้งนี้ว่าเมื่อร่วมใจกันเมื่อใด พลังมหาศาลจะบังเกิดขึ้นความยิ่งยิ่งเกิดขึ้นได้เมื่อร่วมมือ สิ่งที่พ่อได้สอนไว้ สิ่งที่พ่อได้ทำไว้ จะไม่จางหายไปและจะคงอยู่กับประเทศสยามนี้แน่นอน
นายจ๊อบ
26 ต.ค. 60
บันทึกความอาลัย
ค่ำคืนนี้ช่างเงียบงันเหลือเกิน หัวใจเราเองรู้สึกเศร้ายิ่งนัก ก่อนหน้าคืนวันที่ 28 ตุลาคม 2560 เสียงนกที่เคยร้องอย่างสนุกสนานในตอนเย็นๆที่บ้านกลางนากลับเงียบเหงาอย่างน่าฉงน พลอยทำให้เราเองรู้สึกหดหู่ใจมิใช่น้อย ค่ำคืนก่อน 26 ตุลาคม 2560 ช่างแสนยาวนานอะไรเช่นนี้ ความสดใสหายไปไหนหมด เสียงรถลาที่เคยวิ่งกันวุ่นวายบนถนนเหตุใดจึงเงียบหายไปเช่นนั้น เวลาเกือบๆตีสอง ดวงตาอันเหนื่อยล้าที่สมควรจะได้รับการพักผ่อนกลับยังไม่ยอมปิดลง สิ่งที่ดวงตาของเราเองมองเห็นในตอนนี้นั้นเป็นเหมือนภาพของใครสักคนจ้องมองพวกเราอยู่อย่างนั้นจากเบื้องฟ้าใกลๆ เกิดคำถามในใจขึ้นมามากมาย เราเองเกิดมาก็ไม่เห็นเห็นพระองค์ท่านจริง ๆสักที แล้วเหตุใดพระองค์จึงได้อยู่ในใจหรืออยู่ในความรู้สึกของเราเช่นนี้กันเล่า ซึ่งคำตอบนี้คงรู้กันอยู่ในใจคนไทยทุกคนเป็นแน่แท้
ย่างเข้าสู่เช้าของวันที่ดูหม่นๆ หมองๆ เราเองมองไปในนาข้าวเช่นเคย น่าแปลกใจที่วันนี้ไม่มีนกมาร้องเล่นเหมือนเคย ยิ่งทำให้บรรยากาศที่เงียบเหงา ดูน่าเศร้าเข้าไปอีก วันนี้แล้วสินะที่พระองค์ต้องจากเหล่าปวงชนไปจริงๆ เสียแล้ว วันนี้ทั้งวันเราไม่กล้าที่จะเปิดดูโทรทัศน์หรือแม้แต่ฟังข่าวใด ๆเกี่ยวกับพิธีฯเลย แม่เองก็นั่งอยู่หน้าจอโทรทัศน์ตั้งแต่มีการถ่ายทอดฯ ในช่วงเช้า ในใจเราเองกลับนึกหวั่นขึ้นมาอีก ลองคิดดูว่าหากแม่ที่นั่งพิธีฯแล้วถ้าแม่ร้องไห้ขึ้นมาเราจะปลอบใจแม่อย่างไร เราคงต้องกอดกันร้องไห้เป็นแน่ ข่าวสารการทำกิจกรรมต่าง ๆที่ประชาสัมพันธ์ทางสื่อโซเชียลต่าง ๆ ทำให้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของการรวมพลังของทั้งชาวบ้าน ภาครัฐและภภาคเอกชน การบริหารจัดการ น้ำดื่มหรืออาหาร มีให้เห็นในทุก ๆที่ ทุก ๆจังหวัด ทำให้อดใจคิดไปอีกไม่ได้ว่า ปรากฏการณ์การให้ครั้งยิ่งใหญ่ของพี่น้องชาวไทยได้เกิดขึ้นแล้ว นอกจากนั้นเรายังเห็นการทำงานของเหล่าพี่น้องประชาชนจิตอาสา ซึ่งมีทั้งเด็ก หนุ่มๆสาวๆ ผู้ใหญ่วัยทำงาน แม้กระทั่งคนชราที่พอมีเรี่ยวแรง ก็ต่างเข้ามาร่วมกันช่วยติดต่อ ประสานงาน ให้ความสะดวกกับประชาชนที่เข้าร่วมพิธีอย่างเต็มอกเต็มใจ จึงทำให้มองเห็นถึงจิตใจที่สวยงามของพวกเขาและอยากขอบคุณพวกเขาในนามประชาชนคนหนึ่ง ที่พวกเขาทำให้รู้ว่าการให้นั้นยิ่งใหญ่เพียงใด
ค่ำคืนนี้คงเป็นอีกคืนที่เงียบสงัด ไม่มีเสียงนกกลับรังเฉกเช่นคืนที่ผ่านมา ราวกับว่าพวกนกทั้งหลายจะไปแล้วไปลับเสียอย่างนั้น เวลานี้เป็นสมควรจะเป็นเวลาของอาหารเย็น ซึ่งกายเรากลับไม่อยากทานสิ่งใดแม้แต่น้อย เสียงโทรทัศน์ที่แม่เปิดไว้ทั้งวันยังคงมีการถ่ายทอดไม่ขาด เราเองก็ไม่แม้แต่จะชำเลืองตามอง ต้องยอมรับว่าจิตใจตอนนี้อ่อนแอเอาเสียมาก ๆ นี่พวกเราจะไม่มีพระเจ้าแผ่นดินองค์นี้จริง ๆเสียแล้ว ได้แต่นั่งครุ่นคิดวนเวียนซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น จนกระทั้งถึงเวลาสีทุ่ม ตามข่าวบอกว่าจะมีการถวายพระเพลิงพระบรมศพ จึงตัดสินใจเปิดโทรทัศน์ในห้องนอนเพื่อชมการถ่ายทอดฯ แต่แล้วในสื่อโซเชียลก็มีการแจ้งมาว่าจะไม่มีการถ่ายทอดการถวายพระเพลิงพระบรมศพแต่อย่างใด เราเองได้แต่หวังว่าพระองค์จะอยู่กับราชวงศ์ในนาทีสุดท้ายของกายนั้น ในพระเมรุมาศนั้น ข้าพเจ้าขอน้อมส่งเสด็จพระองค์ท่านสู่สวรรค์คาลัยด้วยใจภัคต่อองค์กษัตริย์แห่งประเทศสยาม
เราจะต้องผ่านค่ำคืนอันแสนเศร้านี้ไปด้วยกัน เราจะนำความโศกเศร้าเหล่านั้นเปลี่ยนเป็นพลังขับเคลื่อนประเทศของเราต่อไป แม้เราจะเป็นแค่ประชาชนคนเล็ก ๆแต่เราเห็นแล้วในครั้งนี้ว่าเมื่อร่วมใจกันเมื่อใด พลังมหาศาลจะบังเกิดขึ้นความยิ่งยิ่งเกิดขึ้นได้เมื่อร่วมมือ สิ่งที่พ่อได้สอนไว้ สิ่งที่พ่อได้ทำไว้ จะไม่จางหายไปและจะคงอยู่กับประเทศสยามนี้แน่นอน
นายจ๊อบ
26 ต.ค. 60