ผ่านมานานเป็นปี ผมยังคิดถึงและอยากกอดคิดถึงทุกวัน จนรู้สึกทรมานตัวเองเกินไป

สวัสดีค่ะ เราเพิ่งเสียสุนัขที่อยู่ด้วยกันมา 15 ปี สิ่งที่ทำให้ทรมานเหมือนตายทั้งเป็นคือเขาไม่ได้ไปเพราะโรค แต่มีสถานการณ์อื่นเป็นตัวกระตุ้น ทำให้ร่างกายเขารับไม่ไหว เราได้เล่าเรื่องราวนี้ในอีกกระทู้ ท

ไม่เคยคิดจะเลี้ยงแมวเลย แต่พรรมลิขิตทำให้เราใด้เจอกัน เล่นทุกวัน เจอหน้าทุกวัน นอนกอดกัน แต่วันนึงก้อหายไปไม่กลับคืนมา เป็นอะไรที่ทำใจยากที่สุด ไม่ว่ากี่ปีก็คิดถึงไม่เคยหาย พูดถึงกี่ครั่งน้ำตาไหลทุกคร

ทรมานมากค้ะ..คิดถึงเค้ามาก อยากให้เค้ากลับมาเเต่รู้ว่าคงเป็นไปไม่ได้ แต่ล่ะคืนมันยาวนานมากไม่รู้จะทำยังไห้นอนหลับไปง่ายๆ บางคืนยังฝันถึงเค้าเเล้วสะดุ้งตื่นมาร้องให้ แบบคบกันมาตั้งเเต่สมัย ม.ต้น รวมก้เ

สวัสดีค่ะ คือตอนนี้เราอยู่ในช่วงที่ค่อนข้างสับสนว่าเราจะเอายังไง เราเป็นอะไร จนเราไม่มีมีสมาธิเรียน ต้องเก็บความรู้สึกตัวเองไว้คนเดียวไม่รู้จะพูดกับใครเพราะมันเป็นเรื่องที่คิดว่าคนรอบข้างคงไม่เข้าใจเร

สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลยค่ะ คุณพ่อเป็นคนญี่ปุ่นค่ะ คือพยามมาเกือบๆปีเเล้วค่ะ โดยส่วนตัวไม่ได้เจอไม่ได้ติดต่อกับคุณพ่อมา 9 ปีเเล้วค่ะ มาเริ่มตามหาจริงจัง เมื่อปีที่เเล้ว(2560) ตอนช่วงเดือน มิถุนา ลองค้น

เคยเป็นกันมั้ยคะ ยิ่งคุย ยิ่งคิดถึง ยิ่งคุย ยิ่งอยากเจอ ยิ่งคุยยิ่งอยากสัมผัส คิดถึงจนอยากจะร้องไห้มา หงุดหงิดทุกครั้งที่คิดถึงแล้วทำอะไรไม่ได้ กอดไม่ได้ จูบไม่ได้ ทรมานจังค่ะ

คิดถึงคนๆนึงแต่ทำไรไม่ได้ ทำได้แต่มองดูรูปภาพที่เคยถ่ายด้วยกัน ไปที่ที่เคยไปด้วยกัน นึกถึงภาพความทรงจำเก่าๆ อยากให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม คิดถึงอยากกอด มันทรมานหัวใจตัวเอง เขาจะคิดถึงเราเหมือนที่เราค

ดิฉันกำลังปวดร้าวค่ะ มันปวดที่หัวใจแล้วน้ำตาก็ไหล...ทำไมการพลัดพรากจากคนที่รักมันถึงได้ปวดใจขนาดนี้ ดิฉันเสียคุณแม่ไปสองเดือนแล้วค่ะ ใคร ๆ ก็พากันบอกว่าเวลาจะช่วยได้ ดิฉันก็รอเวลานั้น แต่ขณะที่รอ..

คือแฟนผมไม่เคยสนใจผมเลยมีเวลาให้ทุกคน แต่พออยู่กับเราอารมณ์เสียลำคานหงุดหงิดบอกเบอื่ไล่อกจากชีวิตตลอด ทั้งๆที่ผมทำทุกอย่างเพื่อเขาพยามมากกว่าคนอื่นทุกอย่าง แต่ไม่เคยดีเท่าคนอื่นเลย พอโทรไปไม่เคยรับบอก