ถุงมือเรื่องสั้นสุดท้ายครับผม ย้ำอีกครั้งนะครับ ท่านนักเขียนช่วยส่งเรื่องมาเพิ่มเน้อ ไม่งั้นอีกสองวีคจะไม่มีเรื่องสั้นแล้วครับผม
เรื่องนี้ชื่อว่า "ฝันบอกเหตุ" จะบอกเหตุอะไรยังไง ไปติดตามกันเลยครับผม จบแล้วก็แจกเกรดแล้วหาคนแต่งดูเน้อ
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมสองของผม
ผมเดินทางมาโรงเรียน พลางมองดูรอบ ๆ เพื่อนนักเรียนที่เดินทางมาด้วยกัน
ทุก ๆ คนส่วนใหญ่จะสดชื่น หน้าตาสดใสกันหมด ดูเหมือนพวกเขาคงรู้สึกดีเมื่อได้เจอเพื่อนร่วมชั้นที่ไม่ได้เจอในช่วงปิดเทอม
ซึ่งผิดกับผม
วันนี้ผมหน้าตาหมองคล้ำ เคร่งเครียดอย่างมาก
เพื่อนคนหนึ่งจึงถามผมว่า “เพิ่งเปิดเทอมทำไมหน้าแบบนั้นล่ะ”
“ฝันร้ายนิดหน่อยน่ะ” ผมตอบเขาไป
“เหรอ แล้ววันนี้ทำไมไม่มาพร้อมเฟิร์นล่ะ เป็นแฟนกัน เปิดเทอมน่าจะเดินทางมาด้วยกันนะ” เพื่อนนักเรียนชายของผมพูดต่อ
“ไม่..” ผมตอบเขา “วันนี้ไม่กล้าเจอ”
“ไม่กล้าเจอ.. ทำไมล่ะโจ”
ผมทำท่าเหมือนจะตอบเขา แต่ว่าพอได้ยินเสียงหนึ่ง ผมก็ไม่ได้ตอบเขาไปเสียแล้ว
“โจ..”
มีนักเรียนหญิงคนหนึ่งเรียกผม ซึ่งเธอคือ เฟิร์น แฟนของผมนั่นเอง วันนี้เธอตัดผมมาใหม่เสียด้วย
“โจ ทำไมมาก่อนละ ทำไมไม่รอไปพร้อมกับเฟิร์น”
“เฟิร์น..” ผมพูดได้แค่นี้ เหมือนได้เห็นเธอในสภาพทรงผมใหม่
“ตัดผมเหรอเฟิร์น” เพื่อนของผมถามเธอ “ดูน่ารักเลยนะเนี่ย”
แต่ว่าในจังหวะนี้ผมตัดสินใจทำสิ่งหนึ่ง
ผมวิ่งหนีออกไป
...ก็ผมบอกแล้วว่าผมไม่กล้าเจอเธอ
ผมวิ่งมาอยู่ที่หลังตึก ซึ่งก็ไม่มีใครตามผมมา
ผมทรุดลงนั่งพักอยู่ตรงนั้น
ทำไมเฟิร์นต้องตัดผมด้วย แถมทรงผมดันตรงกับที่ฝันเมื่อคืนเป๊ะ...
ได้เวลาแล้วใช่ไหม...
...ที่ผมจะโดนบอกเลิก
เพราะเมื่อคืนผมฝันว่าโดนเฟิร์นที่ตัดผมใหม่นี้บอกเลิกคบ
ซึ่งฝันของผมมันเป็นจริงเสมอ
ผมเป็นพวกฝันบอกเหตุมาตั้งแต่เทอมที่แล้ว
ฝันที่เป็นจริงฝันแรกเกิดขึ้นในช่วงเพิ่งเปิดเทอม ผมฝันว่าตัวเองกำลังเดินอยู่ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ซึ่งในฝันผมเดินได้สักพักก็เงยหน้ามาเห็นนักเรียนหญิงแสนสวยคนหนึ่ง
เธอคือเฟิร์น
ในฝันนั้นเฟิร์นได้มาสารภาพรักกับผม มาบอกว่าแอบชอบผมมานานแล้ว
จากนั้นผมก็รู้สึกตัวตื่นจากฝัน
ซึ่งผมรู้สึกดีที่ได้ฝันแบบนี้ เพราะผมเองก็แอบชอบเฟิร์นอยู่เหมือนกัน เธอเป็นนักเรียนเรียนดี เป็นสาวเนื้อหอมคนหนึ่ง โดยในตอนนั้นผมคิดว่าฝันนี้ไม่มีทางเป็นจริงอย่างเด็ดขาด ผู้หญิงอย่างเฟิร์นคงไม่มีทางมาสารภาพรักแบบในฝันกับผู้ชายธรรมดา ๆ อย่างผมหรอก
แต่ว่าเรื่องที่เป็นไปไม่ได้กลับเป็นไปได้
เฟิร์นมาสารภาพรักกับผมจริง ๆ แถมเหตุการณ์ก็เกิดขึ้นในสวนสาธารณะแถมคำพูดของเธอก็ตรงกับในฝันทุกคำ
แน่นอนว่าผมไม่มีทางปฏิเสธอยู่แล้ว ผมชอบเธอนี่
และหลังจากวันนั้น ฝันของผมกับเธอก็จะเป็นจริงเสมอ
ทั้งเรื่องเดทครั้งแรก จับมือครั้งแรก หอมครั้งแรก
แม้กระทั่งจูบครั้งแรก
ซึ่งทั้งหมดจะฝันเห็นก่อนวันที่เกิดขึ้นจริง ผมเองก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงฝันอย่างนี้ได้ มันอาจเป็นความสามารถพิเศษของผมที่พระเจ้าประทานมา
ความฝันเหล่านั้นกลายเป็นการซ้อมไว้ก่อนสำหรับความสุขของผมที่จะเกิดขึ้น ผมอาจจะเข้าข้างตัวเองก็ได้ในข้อนี้
แต่ว่า ความฝันเมื่อคืน...
ผมฝันว่าได้เจอกับเฟิร์นที่ตัดผมทรงใหม่ แล้วเธอมาบอกผมว่า
“เราเลิกกันเถอะ”
มันเป็นฝันร้ายสำหรับผมอย่างมาก ตอนที่ตื่นมาให้หัวผมว่างเปล่า อึ้งคิดอะไรไม่ออก มีแค่ฝันคราวนี้เท่านั้นที่ผมไม่อยากให้เป็นจริง
ตอนแรกผมก็นึกเข้าข้างตัวเองอีกอย่างว่าในฝันทรงผมของเฟิร์นไม่ใช่ทรงเดิม ทำให้ผมพอมีลุ้นว่าหากความจริงเธอยังไม่ตัดผม ฝันร้ายนี้ของผมคงไม่เป็นจริงแน่
ทั้งที่เป็นความหวังสุดท้าย แต่มันกลับกลายเป็นไม่ใช่ เพราะเฟิร์นก็ตัดผมทรงใหม่จริง ๆ ซึ่งถึงจะดูน่ารักขึ้น แต่ผมไม่ได้อยากให้เป็นจริงอย่างนี้เลย
และผมก็ไม่อยากเลิกกับเธอด้วย
จะทำไงดี
สุดท้ายผมเลือกที่จะหนีหน้าเธอ ถึงรู้ว่าเฟิร์นต้องโกรธผมแน่ ๆ ถ้าทำแบบนี้ แต่มันมีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่จะสามารถหนีจากฝันร้ายได้
คงได้แต่หนีอย่างเดียวเท่านั้น
ถ้าเจอหน้าเฟิร์นก็ต้องถูกขอเลิก มีแต่หนีต่อไปเผื่อความฝันนั่นอาจจะเลยเวลาจนไม่เป็นจริงได้
แล้วผมก็หนีหน้าเธอทุกวัน
ผมรู้ว่าการไม่ได้เจอกับเฟิร์นมันจะรู้สึกคิดถึงบ้าง แต่ว่าถ้าอยากจะอยู่ด้วยกันต่อไป ไม่เลิกกันนี่ ผมจะจำเป็นต้องทำ เพราะฉะนั้นผมไม่ยอมเจอเฟิร์นเด็ดขาด
ผ่านไปอาทิตย์หนึ่ง ผมสามารถหนีหน้าเฟิร์นได้
แต่ว่าในวันที่ฝนตกขณะที่ผมกำลังเดินกางร่มเพื่อนจะกลับบ้าน
ที่หน้าปากซอบบ้านผมกลับเจอเฟิร์น
เธอมายืนรอผมที่นั่น ซึ่งตอนนี้ธอเปียกฝนไปทั้งตัว
ดูท่าเธอคงมาดักรอผมตั้งแต่ฝนยังไม่ตก
“เฟิร์น..”
ในที่สุดผมก็หนีไม่พ้น
“โจ.. ขอเข้าร่มหน่อยสิ” เฟิร์นพูดพร้อมจ้องหน้าผม
“เอ่อ..” ผมนิ่งไป “แต่ว่า..”
พอได้ยินผมตอบแบบนี้สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป ก้มหน้าลงเล็กน้อย คล้ายนิ่งคิดอะไร ก่อนจะพูดในสิ่งที่ผมไม่อยากได้ยินว่า
“เราเลิกกันเถอะ”
ได้ยินอย่างนี้มีหรือที่ผมจะไม่อึ้ง ถึงจะรู้จากความฝันแล้ว แต่ความเป็นจริงกลับรู้สึกเจ็บปวดกว่า
“เดี๋ยวก่อนสิ ทำไมล่ะ” ผมพยายามขอร้อง
เฟิร์นหันมองจ้องหน้าผม “ก็โจอยากให้เป็นแบบนั้นไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงหลบหน้าเฟิร์นละ ทำไมทำเป็นไม่เห็น ไม่สนใจ ถ้าเกลียดกันมากขนาดนั้นก็บอกมาตรง ๆ เลยดีกว่า”
ผมเถียงเธอไม่ออกได้แต่นึกในใจว่า
ไม่ใช่
เพราะชอบเฟิร์น เพราะไม่อยากเลิกกันต่างหากผมถึงทำแบบนี้
ผมแค่ไม่อยากให้ตัวเองเจ็บปวด…
นาทีนี้ผมไม่สนฝนตกที่ตกลงมาแล้ว ปล่อยร่มที่ถือลง มองดูหญิงสาวที่กำลังร้องไห้กลางสายฝนตรงหน้า
ความจริงกับความฝัน เราควรจะเชื่อสิ่งไหนกันแน่…
นั่นสิ
ตั้งแต่แรกเราไม่เคยคิดเรื่องพวกนี้เลยนี่
ถึงเราจะฝันได้แม่นแค่ไหน แต่ฝันมันไม่กลายเป็นจริงเสมอไปหรอก ความฝันยังไงก็เป็นความฝัน มันเป็นเพียงสิ่งที่สามารถสะท้อนความเป็นจริงที่ตีความได้ต่าง ๆ กัน
ความฝันไม่ใข่ทางที่จะต้องเดินตามไป มันเป็นเพียงพื้นฐานสำคัญในการค้นหาความจริง
“เฟิร์น... โจขอโทษ”
ผมพูดพร้อมยื่นร่มให้กับเธอ
เฟิร์นนิ่งจังหวะหนึ่ง ค่อยตอบ “ไม่เข้าใจ โจจะขอโทษเฟิร์นเรื่องอะไร ที่โจหนีหน้าเฟิร์นเพราะเกลียดเฟิร์นไม่ใช่เหรอ”
ผมมองหน้าเธอ พูดทั้งน้ำตาว่า “ขอโทษที่ทำให้เฟิร์นร้องไห้ ขอโทษที่ทำให้เฟิร์นต้องมาเปียกอย่างนี้”
ใบหน้าเฟิร์นเริ่มมีรอยยิ้มขึ้นมา “ตกลงมันยังไงหรือโจ ทำไมโจถึงต้องหนีหน้าเฟิร์นด้วย”
ผมสบตาเฟิร์น ค่อยคลี่ยิ้ม แล้วตอบว่า “ก็ไม่มีอะไร โจทนความน่ารักของทรงผมใหม่เฟิร์นไม่ได้น่ะ”
ผมไม่กล้าบอกเธอตรง ๆ
เฟิร์นยิ้มให้กับคำตอบของผม “คนบ้า แค่นี้ต้องหนีหน้ากันด้วย”
“แหะๆ” ผมยิ้มบาง ๆ รับ “แต่มันก็เหมาะดีนะ ทรงผมแบบนี้ก็น่ารักดี”
“หนีหน้าแล้วเพิ่งมาบอกอะไรป่านนี้ อย่างนี้ต้องทำโทษด้วยการเลี้ยงข้าวเลย”
“ก็ได้ เราไปกินร้านไหนกันดี” ผมตอบ แล้วถือร่มกางกันฝนให้เธอ เดินเคียงคู่กันออกไป
ซึ่งความฝันบอกเหตุนั้น มันจะเป็นความฝันดีหรือฝันร้าย สุดท้ายแล้วมันก็ขึ้นอยู่กับผมเอง
รายชื่อให้เลือกตอบ เรียงตามลำดับอักษร
1. จอมยุทธนักสืบ
2. ชายขอบคันนายาว
3. นลินมณี (วีคนี้ไม่มี)
4. ยัยตัวร้ายมุกอันดา
5. รัชต์สารินท์
6. ลายลิขิต
7. ลูนาติก
8. ส.สัตยา
9. สวนดอก
10. B-thirteen
11. Chee River
12. Christian Trevelyan Grey
13. GTW
14. Joey (สมาชิกหมายเลข 817884)
15. KTHc
16. Lady Star 919
17. ladylongleg (สมาชิกหมายเลข 2326325)
18. Na(นะ)
19. psycho_factory
20. ruennara
21. Soul Master
22. Susisiri
23. TO SHARE (สมาชิกหมายเลข 4563770) (วีคนี้ไม่มี)
24. WANG JIE (พฤษภเสารี) (วีคนี้ไม่มี)
*** รายชื่อ อาจมีการเปลี่ยนแปลง แก้ไขเพิ่มเติม ได้ทุกเมื่อ ^^
*** จะเฉลยถุงมือนี้ใน
วันที่ 3 สิงหาคม 2561 (ภาพปริศนาจะวาง วันที่ 1 สิงหาคม ครับ) ***
สโลแกนของเราคือ "เขียนเมื่ออยากเขียน แต่งเมื่ออยากแต่ง แล้วมาเล่นซ่อนหากัน"
จัดไป ในแต่ละสัปดาห์ สรุปผลคะแนนทุกครั้งที่เฉลย
ผู้ชนะที่ 1 และ/หรือ ผู้ที่ไม่มีใครทายถูก จะเข้ารอบ
THE GLOVES FINAL 2018 ตอนปลายปี (ในฐานะมือวาง) ครับผม
💨🌙💨THE WEEKLY GLOVES ไตรมาสสุดท้าย วีคที่ 32 เรื่องสั้น#68 "ฝันบอกเหตุ" โดย ถุงมือ "เกรี้ยวกราด"💨🌙💨
ถุงมือเรื่องสั้นสุดท้ายครับผม ย้ำอีกครั้งนะครับ ท่านนักเขียนช่วยส่งเรื่องมาเพิ่มเน้อ ไม่งั้นอีกสองวีคจะไม่มีเรื่องสั้นแล้วครับผม
เรื่องนี้ชื่อว่า "ฝันบอกเหตุ" จะบอกเหตุอะไรยังไง ไปติดตามกันเลยครับผม จบแล้วก็แจกเกรดแล้วหาคนแต่งดูเน้อ
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมสองของผม
ผมเดินทางมาโรงเรียน พลางมองดูรอบ ๆ เพื่อนนักเรียนที่เดินทางมาด้วยกัน
ทุก ๆ คนส่วนใหญ่จะสดชื่น หน้าตาสดใสกันหมด ดูเหมือนพวกเขาคงรู้สึกดีเมื่อได้เจอเพื่อนร่วมชั้นที่ไม่ได้เจอในช่วงปิดเทอม
ซึ่งผิดกับผม
วันนี้ผมหน้าตาหมองคล้ำ เคร่งเครียดอย่างมาก
เพื่อนคนหนึ่งจึงถามผมว่า “เพิ่งเปิดเทอมทำไมหน้าแบบนั้นล่ะ”
“ฝันร้ายนิดหน่อยน่ะ” ผมตอบเขาไป
“เหรอ แล้ววันนี้ทำไมไม่มาพร้อมเฟิร์นล่ะ เป็นแฟนกัน เปิดเทอมน่าจะเดินทางมาด้วยกันนะ” เพื่อนนักเรียนชายของผมพูดต่อ
“ไม่..” ผมตอบเขา “วันนี้ไม่กล้าเจอ”
“ไม่กล้าเจอ.. ทำไมล่ะโจ”
ผมทำท่าเหมือนจะตอบเขา แต่ว่าพอได้ยินเสียงหนึ่ง ผมก็ไม่ได้ตอบเขาไปเสียแล้ว
“โจ..”
มีนักเรียนหญิงคนหนึ่งเรียกผม ซึ่งเธอคือ เฟิร์น แฟนของผมนั่นเอง วันนี้เธอตัดผมมาใหม่เสียด้วย
“โจ ทำไมมาก่อนละ ทำไมไม่รอไปพร้อมกับเฟิร์น”
“เฟิร์น..” ผมพูดได้แค่นี้ เหมือนได้เห็นเธอในสภาพทรงผมใหม่
“ตัดผมเหรอเฟิร์น” เพื่อนของผมถามเธอ “ดูน่ารักเลยนะเนี่ย”
แต่ว่าในจังหวะนี้ผมตัดสินใจทำสิ่งหนึ่ง
ผมวิ่งหนีออกไป
...ก็ผมบอกแล้วว่าผมไม่กล้าเจอเธอ
ผมวิ่งมาอยู่ที่หลังตึก ซึ่งก็ไม่มีใครตามผมมา
ผมทรุดลงนั่งพักอยู่ตรงนั้น
ทำไมเฟิร์นต้องตัดผมด้วย แถมทรงผมดันตรงกับที่ฝันเมื่อคืนเป๊ะ...
ได้เวลาแล้วใช่ไหม...
...ที่ผมจะโดนบอกเลิก
เพราะเมื่อคืนผมฝันว่าโดนเฟิร์นที่ตัดผมใหม่นี้บอกเลิกคบ
ซึ่งฝันของผมมันเป็นจริงเสมอ
ผมเป็นพวกฝันบอกเหตุมาตั้งแต่เทอมที่แล้ว
ฝันที่เป็นจริงฝันแรกเกิดขึ้นในช่วงเพิ่งเปิดเทอม ผมฝันว่าตัวเองกำลังเดินอยู่ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ซึ่งในฝันผมเดินได้สักพักก็เงยหน้ามาเห็นนักเรียนหญิงแสนสวยคนหนึ่ง
เธอคือเฟิร์น
ในฝันนั้นเฟิร์นได้มาสารภาพรักกับผม มาบอกว่าแอบชอบผมมานานแล้ว
จากนั้นผมก็รู้สึกตัวตื่นจากฝัน
ซึ่งผมรู้สึกดีที่ได้ฝันแบบนี้ เพราะผมเองก็แอบชอบเฟิร์นอยู่เหมือนกัน เธอเป็นนักเรียนเรียนดี เป็นสาวเนื้อหอมคนหนึ่ง โดยในตอนนั้นผมคิดว่าฝันนี้ไม่มีทางเป็นจริงอย่างเด็ดขาด ผู้หญิงอย่างเฟิร์นคงไม่มีทางมาสารภาพรักแบบในฝันกับผู้ชายธรรมดา ๆ อย่างผมหรอก
แต่ว่าเรื่องที่เป็นไปไม่ได้กลับเป็นไปได้
เฟิร์นมาสารภาพรักกับผมจริง ๆ แถมเหตุการณ์ก็เกิดขึ้นในสวนสาธารณะแถมคำพูดของเธอก็ตรงกับในฝันทุกคำ
แน่นอนว่าผมไม่มีทางปฏิเสธอยู่แล้ว ผมชอบเธอนี่
และหลังจากวันนั้น ฝันของผมกับเธอก็จะเป็นจริงเสมอ
ทั้งเรื่องเดทครั้งแรก จับมือครั้งแรก หอมครั้งแรก
แม้กระทั่งจูบครั้งแรก
ซึ่งทั้งหมดจะฝันเห็นก่อนวันที่เกิดขึ้นจริง ผมเองก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงฝันอย่างนี้ได้ มันอาจเป็นความสามารถพิเศษของผมที่พระเจ้าประทานมา
ความฝันเหล่านั้นกลายเป็นการซ้อมไว้ก่อนสำหรับความสุขของผมที่จะเกิดขึ้น ผมอาจจะเข้าข้างตัวเองก็ได้ในข้อนี้
แต่ว่า ความฝันเมื่อคืน...
ผมฝันว่าได้เจอกับเฟิร์นที่ตัดผมทรงใหม่ แล้วเธอมาบอกผมว่า
“เราเลิกกันเถอะ”
มันเป็นฝันร้ายสำหรับผมอย่างมาก ตอนที่ตื่นมาให้หัวผมว่างเปล่า อึ้งคิดอะไรไม่ออก มีแค่ฝันคราวนี้เท่านั้นที่ผมไม่อยากให้เป็นจริง
ตอนแรกผมก็นึกเข้าข้างตัวเองอีกอย่างว่าในฝันทรงผมของเฟิร์นไม่ใช่ทรงเดิม ทำให้ผมพอมีลุ้นว่าหากความจริงเธอยังไม่ตัดผม ฝันร้ายนี้ของผมคงไม่เป็นจริงแน่
ทั้งที่เป็นความหวังสุดท้าย แต่มันกลับกลายเป็นไม่ใช่ เพราะเฟิร์นก็ตัดผมทรงใหม่จริง ๆ ซึ่งถึงจะดูน่ารักขึ้น แต่ผมไม่ได้อยากให้เป็นจริงอย่างนี้เลย
และผมก็ไม่อยากเลิกกับเธอด้วย
จะทำไงดี
สุดท้ายผมเลือกที่จะหนีหน้าเธอ ถึงรู้ว่าเฟิร์นต้องโกรธผมแน่ ๆ ถ้าทำแบบนี้ แต่มันมีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่จะสามารถหนีจากฝันร้ายได้
คงได้แต่หนีอย่างเดียวเท่านั้น
ถ้าเจอหน้าเฟิร์นก็ต้องถูกขอเลิก มีแต่หนีต่อไปเผื่อความฝันนั่นอาจจะเลยเวลาจนไม่เป็นจริงได้
แล้วผมก็หนีหน้าเธอทุกวัน
ผมรู้ว่าการไม่ได้เจอกับเฟิร์นมันจะรู้สึกคิดถึงบ้าง แต่ว่าถ้าอยากจะอยู่ด้วยกันต่อไป ไม่เลิกกันนี่ ผมจะจำเป็นต้องทำ เพราะฉะนั้นผมไม่ยอมเจอเฟิร์นเด็ดขาด
ผ่านไปอาทิตย์หนึ่ง ผมสามารถหนีหน้าเฟิร์นได้
แต่ว่าในวันที่ฝนตกขณะที่ผมกำลังเดินกางร่มเพื่อนจะกลับบ้าน
ที่หน้าปากซอบบ้านผมกลับเจอเฟิร์น
เธอมายืนรอผมที่นั่น ซึ่งตอนนี้ธอเปียกฝนไปทั้งตัว
ดูท่าเธอคงมาดักรอผมตั้งแต่ฝนยังไม่ตก
“เฟิร์น..”
ในที่สุดผมก็หนีไม่พ้น
“โจ.. ขอเข้าร่มหน่อยสิ” เฟิร์นพูดพร้อมจ้องหน้าผม
“เอ่อ..” ผมนิ่งไป “แต่ว่า..”
พอได้ยินผมตอบแบบนี้สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป ก้มหน้าลงเล็กน้อย คล้ายนิ่งคิดอะไร ก่อนจะพูดในสิ่งที่ผมไม่อยากได้ยินว่า
“เราเลิกกันเถอะ”
ได้ยินอย่างนี้มีหรือที่ผมจะไม่อึ้ง ถึงจะรู้จากความฝันแล้ว แต่ความเป็นจริงกลับรู้สึกเจ็บปวดกว่า
“เดี๋ยวก่อนสิ ทำไมล่ะ” ผมพยายามขอร้อง
เฟิร์นหันมองจ้องหน้าผม “ก็โจอยากให้เป็นแบบนั้นไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงหลบหน้าเฟิร์นละ ทำไมทำเป็นไม่เห็น ไม่สนใจ ถ้าเกลียดกันมากขนาดนั้นก็บอกมาตรง ๆ เลยดีกว่า”
ผมเถียงเธอไม่ออกได้แต่นึกในใจว่า
ไม่ใช่
เพราะชอบเฟิร์น เพราะไม่อยากเลิกกันต่างหากผมถึงทำแบบนี้
ผมแค่ไม่อยากให้ตัวเองเจ็บปวด…
นาทีนี้ผมไม่สนฝนตกที่ตกลงมาแล้ว ปล่อยร่มที่ถือลง มองดูหญิงสาวที่กำลังร้องไห้กลางสายฝนตรงหน้า
ความจริงกับความฝัน เราควรจะเชื่อสิ่งไหนกันแน่…
นั่นสิ
ตั้งแต่แรกเราไม่เคยคิดเรื่องพวกนี้เลยนี่
ถึงเราจะฝันได้แม่นแค่ไหน แต่ฝันมันไม่กลายเป็นจริงเสมอไปหรอก ความฝันยังไงก็เป็นความฝัน มันเป็นเพียงสิ่งที่สามารถสะท้อนความเป็นจริงที่ตีความได้ต่าง ๆ กัน
ความฝันไม่ใข่ทางที่จะต้องเดินตามไป มันเป็นเพียงพื้นฐานสำคัญในการค้นหาความจริง
“เฟิร์น... โจขอโทษ”
ผมพูดพร้อมยื่นร่มให้กับเธอ
เฟิร์นนิ่งจังหวะหนึ่ง ค่อยตอบ “ไม่เข้าใจ โจจะขอโทษเฟิร์นเรื่องอะไร ที่โจหนีหน้าเฟิร์นเพราะเกลียดเฟิร์นไม่ใช่เหรอ”
ผมมองหน้าเธอ พูดทั้งน้ำตาว่า “ขอโทษที่ทำให้เฟิร์นร้องไห้ ขอโทษที่ทำให้เฟิร์นต้องมาเปียกอย่างนี้”
ใบหน้าเฟิร์นเริ่มมีรอยยิ้มขึ้นมา “ตกลงมันยังไงหรือโจ ทำไมโจถึงต้องหนีหน้าเฟิร์นด้วย”
ผมสบตาเฟิร์น ค่อยคลี่ยิ้ม แล้วตอบว่า “ก็ไม่มีอะไร โจทนความน่ารักของทรงผมใหม่เฟิร์นไม่ได้น่ะ”
ผมไม่กล้าบอกเธอตรง ๆ
เฟิร์นยิ้มให้กับคำตอบของผม “คนบ้า แค่นี้ต้องหนีหน้ากันด้วย”
“แหะๆ” ผมยิ้มบาง ๆ รับ “แต่มันก็เหมาะดีนะ ทรงผมแบบนี้ก็น่ารักดี”
“หนีหน้าแล้วเพิ่งมาบอกอะไรป่านนี้ อย่างนี้ต้องทำโทษด้วยการเลี้ยงข้าวเลย”
“ก็ได้ เราไปกินร้านไหนกันดี” ผมตอบ แล้วถือร่มกางกันฝนให้เธอ เดินเคียงคู่กันออกไป
ซึ่งความฝันบอกเหตุนั้น มันจะเป็นความฝันดีหรือฝันร้าย สุดท้ายแล้วมันก็ขึ้นอยู่กับผมเอง
ถุงมือ "เกรี้ยวกราด"
รายชื่อให้เลือกตอบ เรียงตามลำดับอักษร
1. จอมยุทธนักสืบ
2. ชายขอบคันนายาว
3. นลินมณี (วีคนี้ไม่มี)
4. ยัยตัวร้ายมุกอันดา
5. รัชต์สารินท์
6. ลายลิขิต
7. ลูนาติก
8. ส.สัตยา
9. สวนดอก
10. B-thirteen
11. Chee River
12. Christian Trevelyan Grey
13. GTW
14. Joey (สมาชิกหมายเลข 817884)
15. KTHc
16. Lady Star 919
17. ladylongleg (สมาชิกหมายเลข 2326325)
18. Na(นะ)
19. psycho_factory
20. ruennara
21. Soul Master
22. Susisiri
23. TO SHARE (สมาชิกหมายเลข 4563770) (วีคนี้ไม่มี)
24. WANG JIE (พฤษภเสารี) (วีคนี้ไม่มี)
*** รายชื่อ อาจมีการเปลี่ยนแปลง แก้ไขเพิ่มเติม ได้ทุกเมื่อ ^^
*** จะเฉลยถุงมือนี้ใน วันที่ 3 สิงหาคม 2561 (ภาพปริศนาจะวาง วันที่ 1 สิงหาคม ครับ) ***
สโลแกนของเราคือ "เขียนเมื่ออยากเขียน แต่งเมื่ออยากแต่ง แล้วมาเล่นซ่อนหากัน"
จัดไป ในแต่ละสัปดาห์ สรุปผลคะแนนทุกครั้งที่เฉลย
ผู้ชนะที่ 1 และ/หรือ ผู้ที่ไม่มีใครทายถูก จะเข้ารอบ THE GLOVES FINAL 2018 ตอนปลายปี (ในฐานะมือวาง) ครับผม