ก่อนอื่นเลย.เราจะเล่าเรื่องของเรา ตอนนี้เรียนอยู่ ปวส1. เราอายุ18 ตั้งแต่เรียนมัธยมต้นมาจนถึงตอนนี้ แม่ทำเหมือนเราเป็นลูกที่แย่มาก แย่มากจริงๆ😭 คืองงอะ ชีวิตของเรานะตั้งแต่เรียนมาคือเกรดเฉลี่ยไม่เคยต่ำกว่า3 ไปเรียนตลอดไม่เคยหนี จบม.6 แม่อยากให้เรียนใกล้บ้านตามใจแม่ เราก็ไม่เคยขัด(ทั้งๆที่เราก็อยากไป แต่อยู่ที่นี่ก็ตั้งใจเรียนเต็มที่นะ) เสาร์อาทิตย์ หรือวันหยุด เราไม่เคยแต่งตัวสวยๆไปเที่ยวนู้นนี่นั่นแบบวัยรุ่นคนอื่นๆ เราช่วยงานที่บ้านตลอด ไปไร่ไปนางานบ้านเราก็ทำ #แค่นี้เราก็ยังเห็นว่าแม่รู้สึกว่าแย่เลยเหมือนแม่ไม่เคยพอใจอะ และอีกเรื่องที่เข้ามาบวก++ให้แย่ไปอีกคือ เรามีแฟน😭 เออเรามีแฟนแม่มองเราแย่ไปกันใหญ่ คืออะไรอะ เราคบกับแฟนมาได้1ปี3สามเดือนแล้ว เวลาแฟนมาที่บ้านแม่เคยคุยด้วยเลยค่ะ หน้าแม่นี่ไม่ต้อนรับเขาเลยด้วยซ้ำ แถมยังเคยด่าแฟนเราแล้วก็ไล่เขากลับบ้านด้วย เหมือนแม่ไม่อยากให้เราคบกับคนนี้อะ (แฟนเราคนนี้ก็ดีนะคะ แต่ดูๆเหตุผลที่แม่ไม่ชอบเขาคือเขาไม่ได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบแบบเรา พ่อแม่แยกทาง เขาอยู่ัคนเดียว แม่คงมองเขาเหมือนคนไม่มีอนาคต) แม่ห้ามเราทุกอย่างไม่ให้คุย แม่บอกว่า เป็นไปได้ไม่ต้องมาหากันเลย😭😭 แล้วพอแม่ห้ามไม่ได้ เราดูเหมือนเป็นเด็กดื้อไปเลยทันที แล้วเมื่อเช้าคือเราโทรคุยกับแฟนพอเราเดินลงมาจากห้อง เห็นแม่นั่งร้องไห้ แล้วคือแบบมันยิ่งทำให้เรามองว่าตัวเองแย่นะ แล้วแม่ก็พูดว่า #เฮ้อออวาสนากู(อารมณ์ประมาณว่าทำไมกูถึงไม่มีวาสนาแบบคนอื่น) เราก็เลยสงสัยไงว่านี่เราแย่ขนาดนั้นเลยหรอ ตามที่เรารู้สึกนะ เหมือนแม่จะหวังกับเรามากพอมันไม่เป็นแบบที่แม่หวัง...แม่ก็มาร้องไห้เสียใจ เพราะเราทำไม่ได้ คือแม่ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของเราบ้างหรอว่าเราต้องการแบบไหน แม่จะบังคับให้เราเป็นแบบที่แม่ต้องการทุกอย่างเลยหรอแล้วพอมันเป็นไปไม่ได้ กลับเป็นเราที่ผิด ที่ทำให้แม่เสียใจ😭😭😭😭 (ถ้าอ่านแล้วมัน งงๆ ก็ขอโทษด้วยเรียงประโยคไม่ถูก)
เราแย่หรอออ ลูกที่ดีเป็นนแบบไหน ใครก็ได้ตอบที
ลูกที่ดีเป็นแบบไหนหรอคะ
เราแย่หรอออ ลูกที่ดีเป็นนแบบไหน ใครก็ได้ตอบที