เจ้าของกระทู้โสด ไม่มีพันธะ อายุเยอะเลขสาม แต่หน้าเด็ก (มีแต่คนคิดว่าเป็นนักเรียน) ทั้งหมดนี้ จะบอกทำไม?
เพราะชีวิตส่วนใหญ่ของคนเราอยู่ที่ทำงาน
เมื่อเกิดอะไรขึ้นมันเลยกระทบจิตใจมาก
เราอยู่ญี่ปุ่นมาจะสองปีละ เราดิ้นรนจนได้งานทำ บริษัทนี้ออกวีซ่าให้ด้วย
แต่อยู่ ๆ ไป สถานการณ์มันแปลก
เริ่มจากคนญี่ปุ่นผู้หญิงที่อยู่มานาน
เรียกว่ามาเริ่มต้นวางรากฐานกับ CEO ลาออก
พร้อมกันกับพนักงานต่างชาติอีกสองคน
มันเลยเหมือนโดมิโน่ หายไปตาม ๆ กัน รวมถึงคนที่มาทำแทนผู้หญิงญี่ปุ่นคนนี้ก็ลาออก
ตอนนี้เหลือ สามคน ไม่รวม CEO
เป็นบริษัทสตาร์ทอัพนะคะ ไม่ใหญ่
โอเคนี่มันคือเรื่องปกตินะ ที่จะมีคนลาออก เราเองก็ทำงานมาหลายที่ตอนอยู่ไทย
เจอคนที่มาทำงานวันเดียวออกก็มี ไม่ว่าจะบริษัทใหญ่หรือเล็ก
แม้แต่เราเองก็เปลี่ยนงานบ่อย จนที่บ้านเอือมระอา หาว่าไม่อดทน
ก็ยอมรับอ่ะ เบื่อด้วย และรู้สึกเหมือนไม่ได้พัฒนาอะไร ก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม
แต่ที่ญี่ปุ่นนี่เราไม่รู้ว่ามันคือ ปกติมั้ย?
ประเด็นคือ CEO ก็ยังไม่จ้างคนใหม่เข้ามาแทนเลย
นั่นคือสิ่งที่แปลก
ปัญหาคือ พอคนออกมันก็กระทบกับงาน
และจิตใจเราด้วย
เพราะบางอย่างมันติดขัดไปหมด
คือ ก็ยังทำงานได้นะ แต่ไม่เหมือนเดิม
แล้วที่นี่บริษัทเล็ก คนลาออกไปมันรู้สึกได้เลย
เราไม่รู้ว่าเค้ายังจะทำบริษัทนี้อยู่ต่ออีกมั้ย
เราเองก็อยากหางานใหม่ แต่ก็ติดตรงต้องออกวีซ่าให้เราได้ด้วย ทำให้ยากขึ้นไปอีก
และ...อีกปัญหา เราก็เริ่มคิดถึงบ้านแล้ว
คิดไรมาก ๆ ก็เครียดหลายอย่าง กลัวจะเป็นโรคซึมเศร้า
จริง ๆ เรามีปัญหาสะสมมานานแล้วตั้งแต่ก่อนมาที่นี่
คิดว่าอยากพบจิตแพทย์ เพื่อตรวจว่าเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า ให้มันรู้ ๆ ไป
แต่ใจก็แบบกลับไปทำไรดีวะ คือ อยู่ไทยมันก็ไม่ได้ลำบากอะไร เบื่อแค่รถติดตอนไปทำงานนี่แหละ
ที่คนญี่ปุ่นมันบ่น ๆ กันเรื่อง รถไฟ โถ มาเจอรถติดเมืองไทยก่อนเหอะ
เลิกงานห้าโมง ถึงบ้าน สองสามทุ่ม อย่างกับคนทำโอที ทั้งที่เปล่าเลย = ="
เราบอกที่บ้านว่าอยากกลับไทย แต่ก็เหมือนโดนห้าม ๆ ไว้ให้ใจเย็น ๆ โดนว่าอีกต่างหาก บอกให้อยู่จนวีซ่าหมด
เราว่ามันไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องอยู่จนวีซ่าหมด แล้วก็ต้องมารีบกลับแบบลก ๆ
โห ใครไม่เคยย้ายบ้าน เก็บของเองทั้งหมด แบบย้ายกลับประเทศไม่เข้าใจหรอก มันเครียดแค่ไหน
เราแค่อยากระบายนะ ใครกำลัง เจอสถานการณ์แบบนี้บ้าง
กระทู้แอบซ้ำ แต่เรื่องราวเปลี่ยนนะ
อย่าถึงกับต้องด่าต้องว่ากันเลยนะ
ช่วงนี้ใจคอไม่ค่อยดีอยู่ T^T
อยากกลับไทยดีมั้ยนะ ขอความเห็นหน่อย
เพราะชีวิตส่วนใหญ่ของคนเราอยู่ที่ทำงาน
เมื่อเกิดอะไรขึ้นมันเลยกระทบจิตใจมาก
เราอยู่ญี่ปุ่นมาจะสองปีละ เราดิ้นรนจนได้งานทำ บริษัทนี้ออกวีซ่าให้ด้วย
แต่อยู่ ๆ ไป สถานการณ์มันแปลก
เริ่มจากคนญี่ปุ่นผู้หญิงที่อยู่มานาน
เรียกว่ามาเริ่มต้นวางรากฐานกับ CEO ลาออก
พร้อมกันกับพนักงานต่างชาติอีกสองคน
มันเลยเหมือนโดมิโน่ หายไปตาม ๆ กัน รวมถึงคนที่มาทำแทนผู้หญิงญี่ปุ่นคนนี้ก็ลาออก
ตอนนี้เหลือ สามคน ไม่รวม CEO
เป็นบริษัทสตาร์ทอัพนะคะ ไม่ใหญ่
โอเคนี่มันคือเรื่องปกตินะ ที่จะมีคนลาออก เราเองก็ทำงานมาหลายที่ตอนอยู่ไทย
เจอคนที่มาทำงานวันเดียวออกก็มี ไม่ว่าจะบริษัทใหญ่หรือเล็ก
แม้แต่เราเองก็เปลี่ยนงานบ่อย จนที่บ้านเอือมระอา หาว่าไม่อดทน
ก็ยอมรับอ่ะ เบื่อด้วย และรู้สึกเหมือนไม่ได้พัฒนาอะไร ก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม
แต่ที่ญี่ปุ่นนี่เราไม่รู้ว่ามันคือ ปกติมั้ย?
ประเด็นคือ CEO ก็ยังไม่จ้างคนใหม่เข้ามาแทนเลย
นั่นคือสิ่งที่แปลก
ปัญหาคือ พอคนออกมันก็กระทบกับงาน
และจิตใจเราด้วย
เพราะบางอย่างมันติดขัดไปหมด
คือ ก็ยังทำงานได้นะ แต่ไม่เหมือนเดิม
แล้วที่นี่บริษัทเล็ก คนลาออกไปมันรู้สึกได้เลย
เราไม่รู้ว่าเค้ายังจะทำบริษัทนี้อยู่ต่ออีกมั้ย
เราเองก็อยากหางานใหม่ แต่ก็ติดตรงต้องออกวีซ่าให้เราได้ด้วย ทำให้ยากขึ้นไปอีก
และ...อีกปัญหา เราก็เริ่มคิดถึงบ้านแล้ว
คิดไรมาก ๆ ก็เครียดหลายอย่าง กลัวจะเป็นโรคซึมเศร้า
จริง ๆ เรามีปัญหาสะสมมานานแล้วตั้งแต่ก่อนมาที่นี่
คิดว่าอยากพบจิตแพทย์ เพื่อตรวจว่าเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า ให้มันรู้ ๆ ไป
แต่ใจก็แบบกลับไปทำไรดีวะ คือ อยู่ไทยมันก็ไม่ได้ลำบากอะไร เบื่อแค่รถติดตอนไปทำงานนี่แหละ
ที่คนญี่ปุ่นมันบ่น ๆ กันเรื่อง รถไฟ โถ มาเจอรถติดเมืองไทยก่อนเหอะ
เลิกงานห้าโมง ถึงบ้าน สองสามทุ่ม อย่างกับคนทำโอที ทั้งที่เปล่าเลย = ="
เราบอกที่บ้านว่าอยากกลับไทย แต่ก็เหมือนโดนห้าม ๆ ไว้ให้ใจเย็น ๆ โดนว่าอีกต่างหาก บอกให้อยู่จนวีซ่าหมด
เราว่ามันไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องอยู่จนวีซ่าหมด แล้วก็ต้องมารีบกลับแบบลก ๆ
โห ใครไม่เคยย้ายบ้าน เก็บของเองทั้งหมด แบบย้ายกลับประเทศไม่เข้าใจหรอก มันเครียดแค่ไหน
เราแค่อยากระบายนะ ใครกำลัง เจอสถานการณ์แบบนี้บ้าง
กระทู้แอบซ้ำ แต่เรื่องราวเปลี่ยนนะ
อย่าถึงกับต้องด่าต้องว่ากันเลยนะ
ช่วงนี้ใจคอไม่ค่อยดีอยู่ T^T