เกิดมาดวงตาไม่สวย ทำไมใข้ชีวิตลำบากจังค่ะ

เป็นมาแต่เด็กแล้วค่ะ ดวงตาเราไม่เป็นมิตร เผลอมองหน้าใครแล้วโดนเกลียจ  ตอนม.ต้น  เราไม่ได้ตั้งใจมองนะคะ มันเลี่ยงไม่ได้  เราแค่จะมองทางอื่นแต่สายตาแค่ผ่า โดนรุมต่อยทันที โดนพวกผู้ชายด้วยนะคะ   แถมเราเผลอไปมองผู้หญิง เขาว่าเราหาเรื่อง  ตอนนี้ได้แต่เดินำ้หน้า  พี่สตาฟที่ค่ยknow areยังเกรียจขี้หน้าหนูเลย  คือแค่เดินผ่าน  เรากำลังเดินขึ้นบันได  เขากำลังลง  บันไดแคบมาก เราเงยหน้าขึ้นมาสวัสดี  แล้วเวลาเขาเจอเรา  เขาทำท่าอารม์เสียใส่ง เขาเงียบัทำหน้าหงุดหงิดทันทีที่เห็นเรา ค่ายknow areเป็นค่ายที่ฝันอยากไปมามาก เราได้ไปก็ออกกลางคัน  เสียใจ  ขนาดไปเซเว่น  คนไม่รู้จักยังมองแบบเหยียด  แถมเพื่อนี่  รร  ยังมีคนไม่ชอบบุคลิกเรา แล้วแอนตี้อีกค่ะเพื่อนคนที่เข้าใจเราหน่อยก็มาคุยกับเรว่าเราโดนว่าแรงมากๆเลย  เขาไม่เคยคุยกับเราเลยด้วยซ้ำ  แค่มองแล้วเกลียด  เราผิดหวัง และเสียใจมาก อยากเกิดมาสวยเลย ถ้าเลือกเกิดได้เราก็อยากสวยนะคะ  รู้สึกไม่เท่าเทียม ไม่ยุติธรรม ทำไมคนสวยถึงนิสัยไม่ดีก็เพื่อนฝูงปกป้อง ตัวเรานั้นขี้เหร่มากจนไม่มีใครอยากยืนไกล้  เราผิวไทยแท้กรรมพันธุ์ บางคนก็ว่าพ่อแม่ก็หน้าเห้เหมือนูก  เพื่อนบางคนว่า พ่อแม่เอากันที่สวนสัตว์รึไง  คือด่าเราแรงมาก หยักศก ก็ไม่น่าเกิดมาเลย มารับเวรรับกรรม แล้วเพื่อนๆก็หันมาหัวเราะเยอะเรา  เราก็คน  มีจิตใจ รูสึกเกิดมา ไม่มีความเท่าเทียม  แถมคนดำที่หน้าสวย ยังว่าเราเลยค่ะ  เหมือนเราด้อยว่า  เรามีดีกว่าเค้าแค่การศึกษา  แค่นี้ 😓