เคยคิดไหมคะ ว่า ‘เราจะต้องมีความสุขให้ได้’

ในช่วงที่ชีวิตกำลังพบเจอแต่อะไรต่อมิอะไรเต็มไปหมด จนเกิดอาการสะดุด
แล้วจมอยู่กับความเศร้า ความท้อแท้ แต่อยู่ๆก็มีไอเดียว่า
ถ้าเราคิดแต่เรื่องเศร้า เราก็จะไม่มีทางลืมมัน และพบเจอกับความสุขที่รอเราอยู่
ก่อนที่จะจับมือกับความสุขได้ เราต้องปล่อยมือจากความเศร้า ความทุกข์ที่เรากอดเอาไว้เสียก่อน

ทำให้วันนี้ เหมือนจุดประกายว่า ถึงเวลาแล้วล่ะ ที่เราจะต้องเรียนรู้ทุกอย่าง และเติบโตขึ้น
เราจะมีความสุขกับชีวิตแล้วนะ เราไม่อนุญาตให้ตัวเองจมกับความคิดถึงและความเศร้าอีกต่ไปแล้วล่ะ

เพราะสิ่งมีชีวิตต่างๆมีความทรงจำ มีการผิดพลาดและเรียนรู้ สิ่งมีชีวิตจึงแตกต่างแตกต่างจากวัตถุสิ่งของ
เพราะไม่สมบูรณ์แบบ ถึงผิดพลาด เจ็บปวด และพัฒนาได้อีก

อย่างน้อย ก็ขอบคุณ ที่ไม่สานต่อความเศร้าที่ไม่สิ้นสุด เรารับรู้ถึงความรักนั้นแล้ว
เข้าใจความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง ขอโทษที่เอาแต่ใจนะ

เป็นกำลังใจให้กับใครก็ตามที่ยังตามหาความสุขของตัวเองไม่เจอ
สักวันหนึ่ง คุณจะเติบโตขึ้น จากการตัดสินใจยอมรับความจริงเหมือนที่เราเป็น