สวัสดีค่ะ คือเรามีปัญหากับการอยู่บ้านหลังเดียวกันกับพ่อเลี้ยงค่ะ
ตอนนี้อยู่เมกาค่ะ อยู่ได้จะ3ปีแล้ว พ่อเลี้ยงกับแม่แท้ๆเรารับมาอยู่ด้วย (คือตั้งแต่ตอนเด็กๆแม่ไม่มีเวลาเลี้ยงเรา แม่เลยเอาเราไปให้ครอบครัวของเพื่อนแม่ฝากเลี้ยง จนเราอายุ16-17แม่เลยตัดสินใจรับเรามาอยู่มี่เมกาด้วย) แล้วคือเมื่อเดือนที่แล้วแม่เราเสียไปจากโรคมะเร็งค่ะ ตอนนี้เลยอยู่กับพ่อเลี้ยง2คนกับแมวอีก1ตัว พ่อเป็นคนดีนะคะแต่จะเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยคุย ตอนแม่เสียพ่อก็มีเสียใจบ้างชอบอยู่คนเดียว แต่ก็ยังคุยกะเราอยู่
พ่อซื้อร้านอาหารไทยเล็กๆไว้ร้านนึงค่ะ เราทำกันสองคนกับพ่อ แต่พอเวลาวันไหนเราทำงานที่ร้านผิดพลาดหน่อยพ่อก็จะโกรธเรามาก บางทีก็ไม่พูดกับเราเลยเป็น2-3วัน (และบางทีเราก็ไม่รู้ด้วยว่าเราทำอะไรผิด เราไม่เคยทำงานที่ไหนมาก่อนเลย นี่เป็นงานแรกของเรา) แล้วเรามีแฟนค่ะ แฟนก็จะมาช่วยเราล้างแก้วเก็บจานเก็บกวาดที่ร้านอารหารเพราะแฟนรู้ว่าเราต้องทำงานละไปเรียนที่ college ด้วย ละวันล่าสุดที่แฟนมาหาคือแฟนเผลอทำแก้วแตก ตอนแรกพ่อก็ไม่ได้พูดอะไรจนแฟนกลับไปพ่อมาเห็นแก้วแตกแล้วโมโหมาก บอกต่อไปนี้ไม่ต้องมาช่วยอีกแล้วนะ ละก็บ่นด่าสารพัด จนเราอพูดไม่ได้ว่าทำไมต้องเกลียดอคติกะแฟนเราขนาดนั้นมันอุส่ามาช่วย พ่อก็บอกไม่ได้อคติแค่ไม่ชอบ ขอบอกก่อนว่าเราไม่ได้จะเยินยอว่าแฟนเป็นคนดีเลิศเลออะไรขนาดนั้นนะคะ ด้านดีมันก็มี ตอนที่แม่เราโคม่าอยู่ICUแฟนไปหาแม่กับเราเกือบทุกครั้ง วันที่ย้ายแม่ไป Hospic จนถึงวาระสุดท้ายของแม่แฟนก็ยังอยู่กะเราเดินไปกอดพ่อเลี้ยงมากอดเราบ้าง แต่พ่อเลี้ยงก็ไม่ได้มองแฟนเราดีขึ้นมาจากเดิมเลย
(**ล่าสุดเมื่อสามชม.ก่อนแฟนมาหาตอนเราพักเบรคกินข้าว อยู่พ่อก็เดินไปเชคบิลค่าอารหารละถามเราเป็นภาษาไทยว่าแฟนได้จ่ายค่าอาหารที่แฟนเราได้กินไปมั้ย เราก็บอกจ่ายแต่พ่อหาบิลไม่เจอ เราเลยหาในเครื่องคิดบิล คือแหนก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วยแฟนโกรธมากบอกทำไมไม่ให้เกีรยติกันเลย ไอกินไอจ่ายตลอดมีลืมแค่ครั้งเดียวแต่สุดท้ายไอก็จ่ายไม่เคยเบี้ยว เหมือนพ่อยูจะพยายามหาเรื่องไอนะ ละมาค้นดูบิลตอนที่ไอนั่งอยู่ด้วย)
ละจากวันนั้นมาถึงวันนี้ก็ไม่ได้คุยอะไรหันอีกเลยค่ะ คุยเฉพาะเรื่องที่จำเป็นเท่านั้น เวลากลับบ้านก็อยู่แยกกันนั่งคนละห้อง คือจริงๆเรามีเรื่องหลายเรื่องที่เครียดมากๆนะคะแต่นี่คือเรื่องหลักๆที่เราต้องเจอตอนนี้ค่ะ เราแค่รู้สึกว่าช่วงอาทิตย์ให้หลังมานี้พ่อโมโหและหงุดหงิดง่ายมาก ท่าท่างที่เขาปฏิบัติกับเราก็ดูแปลกไป เย็นชามากขึ้น
ตอนที่แม่ยังอยู่แม่ก็ชอบบอกว่า เนี่ยพ่อเค้ารักเราเหมือนลูกแท้ๆนะ แต่ดูจากการกระทำที่ผ่านๆมามันไม่ใช่แบบที่แม่พูด ที่พ่อทำเหมือนเป็นเพราะเราคือลูกติดแม่ ก็เหมือนพ่อตกกระไดพลอยโจนต้องเลี้ยงดูเราไปด้วย พ่อเลี้ยงก็คงจะรักเราระดับนึงแต่ไม่ถึงกับรักเหมือนลูกแท้ๆ เราไม่ค่อยคุยถามไถ่หรือคุยกันเล่นๆ เราเรียนมหาลัยสาขาอะไรพ่อยังบอกให้คนอื่นฟังไม่ได้เลย
เรารักพ่อเขานะคะ เราหวังดีและสงสารที่เขาต้อองเสียคนที่รักที่สุดไปซึ่งก็คือแม่แท้ๆของเรา แต่เราไม่รู้จะแสดงออกจะพูดยังไง เมื่อ2เดือนก่อนที่แม่เสียเราก็ทะเลาะกะพ่อจนเรามานั่งคุยกัน เราก็ระบายทุกเรื่องที่เราค้างคาใจกะพ่อ บอกรักและกอดเค้า เราก็คิดว่าทุกอย่างมันอาจจะกลับมาดีขึ้นความสัมพันธ์ระหว่างเรากับพ่อ แต่ก็เปล่าค่ะผ่านไปไม่นานเราก็กลับมายืนจุดเดิมกันทั้งคู่ พ่อเขาก็เป็นคนชอบเก็บความรู้สึกไม่พูดไม่บอกอะไรจนถึงวินาทีที่เราทะเลาะกันหนักๆเขาถึงจะพูดออกมา เราพยายามจะคุยกับเขาแต่บางทีเขาไม่ได้สนใจสิ่งที่เราพูด เขาได้แต่รับฟังละก็นิ่งบ้างมีน้อยครั้งที่จะคุย
ตอนนี้พ่อก็เหมือนทำงานเก็บเงินทำหน้าที่ของเขาไปไม่ได้สนใจอะไรเรามากเหมือนตอนที่แม่อยู่ คนที่ตอนนี้เราคุยได้ทุกเรื่องคือแฟนค่ะ เราลองคุยกะแฟนแบบที่เราคุยกะพ่อแต่กะแฟนนี่ต่างไปมากค่ะ คุยอะไรไปเขาก็พยายามจำละเขาก็จะช่วยชี้แนะออกไอเดียให้ถ้าเป็นเรื่องProjectมหาลัย
ช่วงที่แม่เราเสียเราเครียดมากๆเรื่องแม่แล้วต้องมาเจอเรื่องพ่อเลี้ยงอีก เราเลยตัดสินใจไปคุยกับ consuling ที่มหาลัยมีไว้ใช้คุยเกี่ยวกับปัญหาต่างๆ แฟนเป็นคนพาไปนะคะ เราก็บอกเขาหมดว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เขาก็บอกว่าเราทำอะไรไม่ได้มากนอกจากปล่อยวาง เพราะเราเปลี่ยนเขาไม่ได้ แล้วผชเอเชียส่วนใหญ่ก็จะเป็นแบบนี้ ไม่ค่อยชอบคุยชอบบอกปัญหาให้ใครฟัง ละพ่อเลี้ยงของยูก็เป็นคนดื้อหัวรั้นด้วย แฟนก็ถามว่าตัวเขาเองจะช่วยอะไรเราได้บ้าง เขาก็บอกให้เราไปเจอเพื่อนใหม่ ทำกิจกรรมอะไรข้างนอกบ้าง ทำตัวให้ไม่ว่างจะได้ไม่ต้องคิดอะไรมาก ตอนนี้อึดอัดและเครียดมากๆเลยค่ะ อยากจะย้ายออกแต่ก็ยังไม่พร้อมบวกกับกลัวคนอื่นจะมองว่าเราเป็นคนอกตัญญูแต่ถ้าใครไม่มาอยู่ในสถานการณ์จริงๆแบบนี้ไม่รู้หรอกค่ะ
เพื่อนๆในนี้มีความคิดเห็นหรือเคยผ่านประสบการณ์อะไรแบบนี้มาบ้างมั้ยคะ? ช่วยแนะนำหรือแชร์ประสบการณ์ให้เราทีค่ะ ขอโทษถ้าเล่างงๆนะคะ และขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้าค่ะ
ปล. เราลูกคนเดียวนะคะ ไม่มีครอบครัวญาติพี่น้องแท้ๆที่ไหนอีกแล้วนอกจากแม่ที่เพิ่งเสียไป
เข้ากันไม่ได้และอึดอัดใจมากที่ต้องอยู่กับพ่อเลี้ยงสองคนที่บ้าน
ตอนนี้อยู่เมกาค่ะ อยู่ได้จะ3ปีแล้ว พ่อเลี้ยงกับแม่แท้ๆเรารับมาอยู่ด้วย (คือตั้งแต่ตอนเด็กๆแม่ไม่มีเวลาเลี้ยงเรา แม่เลยเอาเราไปให้ครอบครัวของเพื่อนแม่ฝากเลี้ยง จนเราอายุ16-17แม่เลยตัดสินใจรับเรามาอยู่มี่เมกาด้วย) แล้วคือเมื่อเดือนที่แล้วแม่เราเสียไปจากโรคมะเร็งค่ะ ตอนนี้เลยอยู่กับพ่อเลี้ยง2คนกับแมวอีก1ตัว พ่อเป็นคนดีนะคะแต่จะเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยคุย ตอนแม่เสียพ่อก็มีเสียใจบ้างชอบอยู่คนเดียว แต่ก็ยังคุยกะเราอยู่
พ่อซื้อร้านอาหารไทยเล็กๆไว้ร้านนึงค่ะ เราทำกันสองคนกับพ่อ แต่พอเวลาวันไหนเราทำงานที่ร้านผิดพลาดหน่อยพ่อก็จะโกรธเรามาก บางทีก็ไม่พูดกับเราเลยเป็น2-3วัน (และบางทีเราก็ไม่รู้ด้วยว่าเราทำอะไรผิด เราไม่เคยทำงานที่ไหนมาก่อนเลย นี่เป็นงานแรกของเรา) แล้วเรามีแฟนค่ะ แฟนก็จะมาช่วยเราล้างแก้วเก็บจานเก็บกวาดที่ร้านอารหารเพราะแฟนรู้ว่าเราต้องทำงานละไปเรียนที่ college ด้วย ละวันล่าสุดที่แฟนมาหาคือแฟนเผลอทำแก้วแตก ตอนแรกพ่อก็ไม่ได้พูดอะไรจนแฟนกลับไปพ่อมาเห็นแก้วแตกแล้วโมโหมาก บอกต่อไปนี้ไม่ต้องมาช่วยอีกแล้วนะ ละก็บ่นด่าสารพัด จนเราอพูดไม่ได้ว่าทำไมต้องเกลียดอคติกะแฟนเราขนาดนั้นมันอุส่ามาช่วย พ่อก็บอกไม่ได้อคติแค่ไม่ชอบ ขอบอกก่อนว่าเราไม่ได้จะเยินยอว่าแฟนเป็นคนดีเลิศเลออะไรขนาดนั้นนะคะ ด้านดีมันก็มี ตอนที่แม่เราโคม่าอยู่ICUแฟนไปหาแม่กับเราเกือบทุกครั้ง วันที่ย้ายแม่ไป Hospic จนถึงวาระสุดท้ายของแม่แฟนก็ยังอยู่กะเราเดินไปกอดพ่อเลี้ยงมากอดเราบ้าง แต่พ่อเลี้ยงก็ไม่ได้มองแฟนเราดีขึ้นมาจากเดิมเลย
(**ล่าสุดเมื่อสามชม.ก่อนแฟนมาหาตอนเราพักเบรคกินข้าว อยู่พ่อก็เดินไปเชคบิลค่าอารหารละถามเราเป็นภาษาไทยว่าแฟนได้จ่ายค่าอาหารที่แฟนเราได้กินไปมั้ย เราก็บอกจ่ายแต่พ่อหาบิลไม่เจอ เราเลยหาในเครื่องคิดบิล คือแหนก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วยแฟนโกรธมากบอกทำไมไม่ให้เกีรยติกันเลย ไอกินไอจ่ายตลอดมีลืมแค่ครั้งเดียวแต่สุดท้ายไอก็จ่ายไม่เคยเบี้ยว เหมือนพ่อยูจะพยายามหาเรื่องไอนะ ละมาค้นดูบิลตอนที่ไอนั่งอยู่ด้วย)
ละจากวันนั้นมาถึงวันนี้ก็ไม่ได้คุยอะไรหันอีกเลยค่ะ คุยเฉพาะเรื่องที่จำเป็นเท่านั้น เวลากลับบ้านก็อยู่แยกกันนั่งคนละห้อง คือจริงๆเรามีเรื่องหลายเรื่องที่เครียดมากๆนะคะแต่นี่คือเรื่องหลักๆที่เราต้องเจอตอนนี้ค่ะ เราแค่รู้สึกว่าช่วงอาทิตย์ให้หลังมานี้พ่อโมโหและหงุดหงิดง่ายมาก ท่าท่างที่เขาปฏิบัติกับเราก็ดูแปลกไป เย็นชามากขึ้น
ตอนที่แม่ยังอยู่แม่ก็ชอบบอกว่า เนี่ยพ่อเค้ารักเราเหมือนลูกแท้ๆนะ แต่ดูจากการกระทำที่ผ่านๆมามันไม่ใช่แบบที่แม่พูด ที่พ่อทำเหมือนเป็นเพราะเราคือลูกติดแม่ ก็เหมือนพ่อตกกระไดพลอยโจนต้องเลี้ยงดูเราไปด้วย พ่อเลี้ยงก็คงจะรักเราระดับนึงแต่ไม่ถึงกับรักเหมือนลูกแท้ๆ เราไม่ค่อยคุยถามไถ่หรือคุยกันเล่นๆ เราเรียนมหาลัยสาขาอะไรพ่อยังบอกให้คนอื่นฟังไม่ได้เลย
เรารักพ่อเขานะคะ เราหวังดีและสงสารที่เขาต้อองเสียคนที่รักที่สุดไปซึ่งก็คือแม่แท้ๆของเรา แต่เราไม่รู้จะแสดงออกจะพูดยังไง เมื่อ2เดือนก่อนที่แม่เสียเราก็ทะเลาะกะพ่อจนเรามานั่งคุยกัน เราก็ระบายทุกเรื่องที่เราค้างคาใจกะพ่อ บอกรักและกอดเค้า เราก็คิดว่าทุกอย่างมันอาจจะกลับมาดีขึ้นความสัมพันธ์ระหว่างเรากับพ่อ แต่ก็เปล่าค่ะผ่านไปไม่นานเราก็กลับมายืนจุดเดิมกันทั้งคู่ พ่อเขาก็เป็นคนชอบเก็บความรู้สึกไม่พูดไม่บอกอะไรจนถึงวินาทีที่เราทะเลาะกันหนักๆเขาถึงจะพูดออกมา เราพยายามจะคุยกับเขาแต่บางทีเขาไม่ได้สนใจสิ่งที่เราพูด เขาได้แต่รับฟังละก็นิ่งบ้างมีน้อยครั้งที่จะคุย
ตอนนี้พ่อก็เหมือนทำงานเก็บเงินทำหน้าที่ของเขาไปไม่ได้สนใจอะไรเรามากเหมือนตอนที่แม่อยู่ คนที่ตอนนี้เราคุยได้ทุกเรื่องคือแฟนค่ะ เราลองคุยกะแฟนแบบที่เราคุยกะพ่อแต่กะแฟนนี่ต่างไปมากค่ะ คุยอะไรไปเขาก็พยายามจำละเขาก็จะช่วยชี้แนะออกไอเดียให้ถ้าเป็นเรื่องProjectมหาลัย
ช่วงที่แม่เราเสียเราเครียดมากๆเรื่องแม่แล้วต้องมาเจอเรื่องพ่อเลี้ยงอีก เราเลยตัดสินใจไปคุยกับ consuling ที่มหาลัยมีไว้ใช้คุยเกี่ยวกับปัญหาต่างๆ แฟนเป็นคนพาไปนะคะ เราก็บอกเขาหมดว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เขาก็บอกว่าเราทำอะไรไม่ได้มากนอกจากปล่อยวาง เพราะเราเปลี่ยนเขาไม่ได้ แล้วผชเอเชียส่วนใหญ่ก็จะเป็นแบบนี้ ไม่ค่อยชอบคุยชอบบอกปัญหาให้ใครฟัง ละพ่อเลี้ยงของยูก็เป็นคนดื้อหัวรั้นด้วย แฟนก็ถามว่าตัวเขาเองจะช่วยอะไรเราได้บ้าง เขาก็บอกให้เราไปเจอเพื่อนใหม่ ทำกิจกรรมอะไรข้างนอกบ้าง ทำตัวให้ไม่ว่างจะได้ไม่ต้องคิดอะไรมาก ตอนนี้อึดอัดและเครียดมากๆเลยค่ะ อยากจะย้ายออกแต่ก็ยังไม่พร้อมบวกกับกลัวคนอื่นจะมองว่าเราเป็นคนอกตัญญูแต่ถ้าใครไม่มาอยู่ในสถานการณ์จริงๆแบบนี้ไม่รู้หรอกค่ะ
เพื่อนๆในนี้มีความคิดเห็นหรือเคยผ่านประสบการณ์อะไรแบบนี้มาบ้างมั้ยคะ? ช่วยแนะนำหรือแชร์ประสบการณ์ให้เราทีค่ะ ขอโทษถ้าเล่างงๆนะคะ และขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้าค่ะ
ปล. เราลูกคนเดียวนะคะ ไม่มีครอบครัวญาติพี่น้องแท้ๆที่ไหนอีกแล้วนอกจากแม่ที่เพิ่งเสียไป