สวัสดีครับ ผมอยากจะฝากกระทู้นี้ไว้เป็นความทรงจำดีๆ ว่าวันหนึ่งผมเคยรักเขาคนนั้นมากแค่ไหน
ผมกับเธอคุยกันมาสักพักแล้วครับ.... ผมกำลังจะเดินทางไปเรียนต่อที่อังกฤษในเร็วนี้ๆ
เรื่องของผมที่อยากจะมาตั้งกระทู้ในวันนี้ เวลา ตีสาม ซึ่งผมไม่สามารถหลับตานอนได้
...เมื่อผมรู้ว่าเธอ เป็นใคร มาจากไหน ซึ่งเมื่อเปรียบเทียบกับผมแล้ว ต่างกันฟ้ากับดิน....
เธอเป็นคนน่ารักมากครับ สุภาพ เป็นกันเอง ทัศนคติดี และเธอชอบช่วยเหลือคนในสังคม โดยไม่หวังผลตอบแทนใดๆ
วันนี้เป็นวันที่ผมรู้ความจริงต่างๆ จากปากของเธอ ว่าเธอเป็นใครมาจากไหน ผมอึ้ง และ ช็อคมากๆ ครับ
ผมไม่รู้จะวางตัวกับเธอต่อไปยังไงดี ผมรู้สึกว่าผมไม่คู่ควรกับเธอเลย แต่ผมรักเธอมากและเธอเป็นรักแรกของผม
ที่ผ่านมาในช่วงชีวิตของผม ผมทำงานและก็เรียนจนไม่ได้เปิดใจให้ใครเลย...แต่วันนี้ผมเปิดใจ และรักเธอไปหมดหัวใจแล้ว
ผมรักเธอมาก ผมทรมานหัวใจมากที่เริ่มรู้ตัวว่าผมไม่คู่ควรกับเธอเลยแม้แต่น้อย
...วันนี้ ผมเริ่มถอดใจ อยากถอยออกมาทำใจ ก่อนที่จะรักเธอจนทำใจไม่ได้หากต้องเสียเธอไป
ผมสับสนไปหมดครับ ไม่รู้จะทำยังไงต่อไป ผมไม่อยากทำร้ายเธอโดยการเงียบหายไป
และผมก็ไม่อยากเอื้อมสูงเอาเธอมาครอบครอง หากผมจะถอยออกจากชีวิตเธอ
และขอรักเธออยู่ห่างๆ ผมเศร้ามากๆ ตอนนี้ ผมเข้าใจกับคำว่า “รัก” โดยไม่ต้องเอามาครอบครองก็วันนี้แหละครับ
แต่ผมต้องกัดฟัน อดทน ที่จะรักเธออยู่ห่างๆ ผมดีใจที่ผมมี ”วาสนา” ได้มาพบรักครั้งแรกกับเธอคนนี้
ผมรักเธอมากเหลือเกิน หากวันหนึ่งเธอได้พบกับคนที่คู่ควร
ผมก็ยินดี ถึงแม้หัวใจผมจะทุกข์ทรมาน...........
สาเหตุที่เธอปิดบังผมมาตลอดว่าเธอเป็นใครผมไม่โกรธเธอเลยครับ ผมรักที่เธอเป็นตัวเอง
ผมรู้จักเธอในมุมที่เธอเป็นคนติดดิน และทำงานโดยไม่มีเวลาพักผ่อน ผมสงสานเธอ และอยากดูแลเธอ
แต่วันนี้ความจริงทั้งหมดออกจากปากของเธอ …ผมจึงต้องเจียมตัวมากกว่านี้
ผมไม่แน่ใจว่าเธอจะรักผมบ้างไหม เธอบอกกับผมว่าให้ผมทำตัวเป็นเพียงแค่เพื่อน ที่สามารถทำให้เธอหายเครียสจากงานได้
แต่ใจผมหลงรักเธอไปมากเกินกว่าจะเป็นเพื่อนแล้วจริงๆครับ ผมรักเธอแต่ผมไม่กล้าบอกเธอ
เธอมีตัวเลือกมากมาย ทำไมการที่เราแอบรักใครสักคนและไม่สามารถบอกเขาได้ มันแสนจะทรมาน
คำว่า “เพื่อน” พัฒนามาเป็น “แฟน” ฟังแล้วดูน่ารักนะครับ
แต่เปลี่ยนจากคำว่า “แฟน” มาเป็น ”เพื่อน” ทำไมมันถึง “เจ็บ”
เมื่อรู้ว่าคนที่เรารัก เป็นคนชนชั้นสูงเกินไป
ผมกับเธอคุยกันมาสักพักแล้วครับ.... ผมกำลังจะเดินทางไปเรียนต่อที่อังกฤษในเร็วนี้ๆ
เรื่องของผมที่อยากจะมาตั้งกระทู้ในวันนี้ เวลา ตีสาม ซึ่งผมไม่สามารถหลับตานอนได้
...เมื่อผมรู้ว่าเธอ เป็นใคร มาจากไหน ซึ่งเมื่อเปรียบเทียบกับผมแล้ว ต่างกันฟ้ากับดิน....
เธอเป็นคนน่ารักมากครับ สุภาพ เป็นกันเอง ทัศนคติดี และเธอชอบช่วยเหลือคนในสังคม โดยไม่หวังผลตอบแทนใดๆ
วันนี้เป็นวันที่ผมรู้ความจริงต่างๆ จากปากของเธอ ว่าเธอเป็นใครมาจากไหน ผมอึ้ง และ ช็อคมากๆ ครับ
ผมไม่รู้จะวางตัวกับเธอต่อไปยังไงดี ผมรู้สึกว่าผมไม่คู่ควรกับเธอเลย แต่ผมรักเธอมากและเธอเป็นรักแรกของผม
ที่ผ่านมาในช่วงชีวิตของผม ผมทำงานและก็เรียนจนไม่ได้เปิดใจให้ใครเลย...แต่วันนี้ผมเปิดใจ และรักเธอไปหมดหัวใจแล้ว
ผมรักเธอมาก ผมทรมานหัวใจมากที่เริ่มรู้ตัวว่าผมไม่คู่ควรกับเธอเลยแม้แต่น้อย
...วันนี้ ผมเริ่มถอดใจ อยากถอยออกมาทำใจ ก่อนที่จะรักเธอจนทำใจไม่ได้หากต้องเสียเธอไป
ผมสับสนไปหมดครับ ไม่รู้จะทำยังไงต่อไป ผมไม่อยากทำร้ายเธอโดยการเงียบหายไป
และผมก็ไม่อยากเอื้อมสูงเอาเธอมาครอบครอง หากผมจะถอยออกจากชีวิตเธอ
และขอรักเธออยู่ห่างๆ ผมเศร้ามากๆ ตอนนี้ ผมเข้าใจกับคำว่า “รัก” โดยไม่ต้องเอามาครอบครองก็วันนี้แหละครับ
แต่ผมต้องกัดฟัน อดทน ที่จะรักเธออยู่ห่างๆ ผมดีใจที่ผมมี ”วาสนา” ได้มาพบรักครั้งแรกกับเธอคนนี้
ผมรักเธอมากเหลือเกิน หากวันหนึ่งเธอได้พบกับคนที่คู่ควร
ผมก็ยินดี ถึงแม้หัวใจผมจะทุกข์ทรมาน...........
สาเหตุที่เธอปิดบังผมมาตลอดว่าเธอเป็นใครผมไม่โกรธเธอเลยครับ ผมรักที่เธอเป็นตัวเอง
ผมรู้จักเธอในมุมที่เธอเป็นคนติดดิน และทำงานโดยไม่มีเวลาพักผ่อน ผมสงสานเธอ และอยากดูแลเธอ
แต่วันนี้ความจริงทั้งหมดออกจากปากของเธอ …ผมจึงต้องเจียมตัวมากกว่านี้
ผมไม่แน่ใจว่าเธอจะรักผมบ้างไหม เธอบอกกับผมว่าให้ผมทำตัวเป็นเพียงแค่เพื่อน ที่สามารถทำให้เธอหายเครียสจากงานได้
แต่ใจผมหลงรักเธอไปมากเกินกว่าจะเป็นเพื่อนแล้วจริงๆครับ ผมรักเธอแต่ผมไม่กล้าบอกเธอ
เธอมีตัวเลือกมากมาย ทำไมการที่เราแอบรักใครสักคนและไม่สามารถบอกเขาได้ มันแสนจะทรมาน
คำว่า “เพื่อน” พัฒนามาเป็น “แฟน” ฟังแล้วดูน่ารักนะครับ
แต่เปลี่ยนจากคำว่า “แฟน” มาเป็น ”เพื่อน” ทำไมมันถึง “เจ็บ”