สวัสดีค่ะ ... วันนี้ขอมาเล่าประสบการณ์ที่ไปเจอมาเมื่อคืนนี้ ...
เรื่องนี้เกิดขึ้นที่บ้านหลังหนึ่งในจังหวัดภูเก็ต ซึ่งเป็นบ้านของเราเอง บ้านของเรามีลักษณะค่อนข้างโบราณ อยู่มาตั้งแต่สมัยรุ่นทวดข้าง ล่างเป็นปูน บนเป็นไม้ ซึ่งเราก็อยู่บ้านหลังนี้มาตั้งแต่เกิด ... หลายคนหรือเพื่อนที่เคยมาเที่ยวมักบอกเสมอ ว่าบ้านของเราค่อนข้างน่ากลัว แต่เราก็ไม่รู้สึกอะไร รวมไปถึงคนในบ้าน เพราะตั้งแต่ปลูกสร้างบ้านนี้มา ยังไม่เคยมีใครเสียชีวิตในบ้าน บ้านหลังนี้เจ้าที่ดี ไม่มีอะไรเข้ามาได้ จากคำบอกกล่าวของย่า ที่คอยบอกลูกหลานในบ้าน ... มาตลอด ปกติตัวเราเอง เป็นคนที่ค่อนจะขี้กลัวกับสิ่งที่มองไม่เห็น เช่นเรื่องผีสางนางไม้ บริเวรหลังบ้าน ของเราจะเป็นหย่อมสวนเล็กๆเอาไว้ตากผ้า ซึ่งมีขนาดไม่กว้างไม่ยาวมากนัก และจะมีบ้านที่อยู่ติดอยู่หลังบ้าน หลังหนึ่ง บ้านหลังนี่เขาเปิดร้านขายผลไม้ น้ำแข็ง และมีคนค่อนข้างอยู่เยอะ มำให้กลางวัน กลางคืน มีเสียงคนคุยกันตลอด ทำให้รู้ไม่กลัวมากนักเวลาไปตากผ้า เพราะมีคนอาศัยอยู่ใกล้บ้านเรือนเคียง .... พ่อกับแม่เล่าให้ฟังว่า ก่อนหน้าที่จะมีบ้าน ของคนหลังบ้านขึ้น เคยเป็นป่ารก มาก่อน เคยเกิดเหตุมีคนตายแล้วเอาศพมาไว้บริเวณนั้น เราก็ไม่เคยเก็บมาคิดอะไร ก็เพราะมันเป็นอดีต มานานมากแล้ว และเขาก็คงไปเกิดแล้ว บ้านของเราทุกคนมันไม่ค่อยสนใจหรือใส่ใจ กับเรื่องสิ่งลี้ลับอะไรมากนัก
จนวันหนึ่งเมื่อกลางปีที่แล้ว พ่อของเราได้เสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุ เป็นช่วงกลางเดือน มิถุนายน 2560 ซึ่งเหตุการณ์ ในครั้งนี้ ทำให้เรา หายกลัวผีไปเลย เพราะ การสูญเสียพ่อไป ทำให้เรารู้สึกว่า เรื่องผีวิญญาณ อาจเป็นแค่จินตนาการ หรือ จิตคิดไปเอง เพราะ พ่อ ไม่เคยมาให้เห็นเลย ... เหมือนเหลือร่องรอยไว้เป็นเพียงความทรงจำ กับรูปถ่ายที่อยู่ห้องนอนของเรา ... เวลาผ่านไป .... จนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ... เกิดกับเราอย่างน่าตกใจ ช่วงบ่ายของเมื่อวันที่ เสาร์ที่ 14 ก.ค. ระหว่างที่กำลังช่วยที่บ้านทำงาน พี่สาว ของเราเป็นคนนึง ที่ชอบฟังเดอะช็อค มาก ชอบฟังเรื่องผีๆ ระหว่างที่เรา นั่งอยู่กับแม่ กับพี่สาว ที่กำลังทำงาน เราไม่รู้คิดอะไรของเราอยู่ อยู่ดีๆ ก็พูดกับแม่ขึ้นมา ว่า "แม่ ! ผีที่เขาโทรมาเล่าให้ฟังนิเป็นยังไง แต่ล่ะคนเล่านู้น เล่านี้เจอคนล่ะแบบ ผีมันมีหลายแบบเนอะ " แม่ก็บอกใช่ เพราะแต่ล่ะคน เขาก็ตายไม่เหมือนกัน เลย หาวิธีสื่อสารออกมาไม่เหมือนกัน " ไอเราก็ฟังแล้ว อ่อ " แล้วพูดขึ้น "ตั้งแต่พ่อตายไม่เห็นมีไรเลย ... แน่จริง ! ถ้ผีด้ยินอยู่ออกมาให้เห็นที มาใกล้ๆเลยนะ อยากรู้จริงจะมาแบบไหน แล้วก็หัวเราะ ... และแม่ก็บอกว่า " ใช่เรื่องไหม ที่จะพูดแบบนี้ อย่าเที่ยวพูดไป มันไม่ดีรู้ไหม ?" เราก็เงียบพร้อมกับเปลี่ยนเรื่องคุย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากนั้น ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปอาบน้ำ เพื่อเตรียมไปกิน อาหารทะเลที่บางพลัด จังหวัดพังงากัน ... ทุกอย่างราบรื่นไปด้วยดี ต่างคนต้าวกินอย่างมีความสุขวันหยุดครอบครัว และหลังจากนั้นก็เดินทางกลับภูเก็ต ต่างคนต่างอิ่ม และเหนื่อยจากล้าจากการเดินทาง พอถึงบ้านก็แยกกันอาบน้ำนอน ... ตั้งแต่ 3 ทุ่ม คืนวันนั้น เราก็อาบน้ำเข้านอนปกติ ... ในห้องที่นอน ก็จะมี แม่ น้องชาย และเรา นอนด้วยกันวันหยุด 3 คน ... แล้วต่างคนต่างหลับกันไป ...
จนเวลาประมาณ ตี 3 กว่าๆเกือบตี 4 เราตื่นขึ้นมา และอยากจะเข้าห้องน้ำมาก คงเป็นเพราะกินอาหารที่บางพลัดไปจน เลยท้องปั่นป่วน ตอนดึกเวลาแบบนี้ บริเวณหน้าห้องนอนถ้าเปิดไป จะเจอหน้าต่างกระจก ที่มองเห็นทะลุ ที่ต่างผ้าไป เวลานั้น เราปวดท้องมาก เหงื่อแตก พร้อมที่จะระเบิดเต็มที่แล้ว ... เราเปิดประตูห้องออกไป ก้มใส่รองเท้า ... สายตาของเราตอนนั้น ค่อยๆ ... หันมองออกไป บริเวณหน้าต่าง บรรยากาศที่เกิดขึ้นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน อาการใจสั่นเหมือนมีอะไร อยู่ติดกับหน้าต่าง คือ ร่างเงาดำ มีลักษณะเหมือนผู้ชาย เขายืนติดหน้าต่างมาก ในความมืดทำให้เห็นหน้าไม่ชัด เพราะมันมืด เหมือนเค้าจะเคาะกระจก 1 ทีให้รู้สึก ว่าเขายืนอยู่ พร้อมด้วยน้ำเสียงของคนหายใจติดขัด เหมือนคนจะคากเสลดออกมา จังหวะที่หันไปเจอ ..เราแทบช็อคมาก จากอาการที่ปวดท้องจะแทบระเบิด กลับกลายให้เรา เป็นคนขี้หดตดหายไปเลย .. เรารีบวิ่งกลับเข้าห้อง ปิดประตู ปัง ! แล้วรีบปลุกแม่ ปลุกเรียกแม่ๆ ... แม่ค่อนข้างงัวเงียแล้วบอกให้นอน ก่อนๆ เรารีบเข้ามานอนคุมโปง ท่อง สัพเพสัตตา สัตทั้งหลาย บลาๆๆๆสาระพัด แล้วนึกถึงคำพูดของตัวเอง ที่พูดท้าทายไว้ ว่า มาให้เห็นหน่อย ... คำคำนี้ ทำเราแทบเกือบตาย ... เราพยามข่มตานอน พร้อมขออโหสิกรรม สิ่งที่ลูกได้พูดล่วงเกินไป ตืนเช้าขึ้นมาแทบจะเป็นไข้หัวโกร๋น กินข้าวเช้าไปก็อ้วกแตก ใจสั่นจนถึงตอนนี้ ปวดหัว ..ไม่กล้าอีกเลย ... สิ่งที่เราเห็น เขาคือใคร .... มันเป็นคำตอบที่เราไม่อยากหาคำตอบ ..อีกต่อไป และจะไม่พูดท้าทายล่วงเกินกับสิ่งที่มองไม่เห็นอีก
#ของแบบนี้ไม่เชื่ออย่าลบลู่อีกเลย
ไม่กล้าอีก??
เรื่องนี้เกิดขึ้นที่บ้านหลังหนึ่งในจังหวัดภูเก็ต ซึ่งเป็นบ้านของเราเอง บ้านของเรามีลักษณะค่อนข้างโบราณ อยู่มาตั้งแต่สมัยรุ่นทวดข้าง ล่างเป็นปูน บนเป็นไม้ ซึ่งเราก็อยู่บ้านหลังนี้มาตั้งแต่เกิด ... หลายคนหรือเพื่อนที่เคยมาเที่ยวมักบอกเสมอ ว่าบ้านของเราค่อนข้างน่ากลัว แต่เราก็ไม่รู้สึกอะไร รวมไปถึงคนในบ้าน เพราะตั้งแต่ปลูกสร้างบ้านนี้มา ยังไม่เคยมีใครเสียชีวิตในบ้าน บ้านหลังนี้เจ้าที่ดี ไม่มีอะไรเข้ามาได้ จากคำบอกกล่าวของย่า ที่คอยบอกลูกหลานในบ้าน ... มาตลอด ปกติตัวเราเอง เป็นคนที่ค่อนจะขี้กลัวกับสิ่งที่มองไม่เห็น เช่นเรื่องผีสางนางไม้ บริเวรหลังบ้าน ของเราจะเป็นหย่อมสวนเล็กๆเอาไว้ตากผ้า ซึ่งมีขนาดไม่กว้างไม่ยาวมากนัก และจะมีบ้านที่อยู่ติดอยู่หลังบ้าน หลังหนึ่ง บ้านหลังนี่เขาเปิดร้านขายผลไม้ น้ำแข็ง และมีคนค่อนข้างอยู่เยอะ มำให้กลางวัน กลางคืน มีเสียงคนคุยกันตลอด ทำให้รู้ไม่กลัวมากนักเวลาไปตากผ้า เพราะมีคนอาศัยอยู่ใกล้บ้านเรือนเคียง .... พ่อกับแม่เล่าให้ฟังว่า ก่อนหน้าที่จะมีบ้าน ของคนหลังบ้านขึ้น เคยเป็นป่ารก มาก่อน เคยเกิดเหตุมีคนตายแล้วเอาศพมาไว้บริเวณนั้น เราก็ไม่เคยเก็บมาคิดอะไร ก็เพราะมันเป็นอดีต มานานมากแล้ว และเขาก็คงไปเกิดแล้ว บ้านของเราทุกคนมันไม่ค่อยสนใจหรือใส่ใจ กับเรื่องสิ่งลี้ลับอะไรมากนัก
จนวันหนึ่งเมื่อกลางปีที่แล้ว พ่อของเราได้เสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุ เป็นช่วงกลางเดือน มิถุนายน 2560 ซึ่งเหตุการณ์ ในครั้งนี้ ทำให้เรา หายกลัวผีไปเลย เพราะ การสูญเสียพ่อไป ทำให้เรารู้สึกว่า เรื่องผีวิญญาณ อาจเป็นแค่จินตนาการ หรือ จิตคิดไปเอง เพราะ พ่อ ไม่เคยมาให้เห็นเลย ... เหมือนเหลือร่องรอยไว้เป็นเพียงความทรงจำ กับรูปถ่ายที่อยู่ห้องนอนของเรา ... เวลาผ่านไป .... จนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ... เกิดกับเราอย่างน่าตกใจ ช่วงบ่ายของเมื่อวันที่ เสาร์ที่ 14 ก.ค. ระหว่างที่กำลังช่วยที่บ้านทำงาน พี่สาว ของเราเป็นคนนึง ที่ชอบฟังเดอะช็อค มาก ชอบฟังเรื่องผีๆ ระหว่างที่เรา นั่งอยู่กับแม่ กับพี่สาว ที่กำลังทำงาน เราไม่รู้คิดอะไรของเราอยู่ อยู่ดีๆ ก็พูดกับแม่ขึ้นมา ว่า "แม่ ! ผีที่เขาโทรมาเล่าให้ฟังนิเป็นยังไง แต่ล่ะคนเล่านู้น เล่านี้เจอคนล่ะแบบ ผีมันมีหลายแบบเนอะ " แม่ก็บอกใช่ เพราะแต่ล่ะคน เขาก็ตายไม่เหมือนกัน เลย หาวิธีสื่อสารออกมาไม่เหมือนกัน " ไอเราก็ฟังแล้ว อ่อ " แล้วพูดขึ้น "ตั้งแต่พ่อตายไม่เห็นมีไรเลย ... แน่จริง ! ถ้ผีด้ยินอยู่ออกมาให้เห็นที มาใกล้ๆเลยนะ อยากรู้จริงจะมาแบบไหน แล้วก็หัวเราะ ... และแม่ก็บอกว่า " ใช่เรื่องไหม ที่จะพูดแบบนี้ อย่าเที่ยวพูดไป มันไม่ดีรู้ไหม ?" เราก็เงียบพร้อมกับเปลี่ยนเรื่องคุย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากนั้น ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปอาบน้ำ เพื่อเตรียมไปกิน อาหารทะเลที่บางพลัด จังหวัดพังงากัน ... ทุกอย่างราบรื่นไปด้วยดี ต่างคนต้าวกินอย่างมีความสุขวันหยุดครอบครัว และหลังจากนั้นก็เดินทางกลับภูเก็ต ต่างคนต่างอิ่ม และเหนื่อยจากล้าจากการเดินทาง พอถึงบ้านก็แยกกันอาบน้ำนอน ... ตั้งแต่ 3 ทุ่ม คืนวันนั้น เราก็อาบน้ำเข้านอนปกติ ... ในห้องที่นอน ก็จะมี แม่ น้องชาย และเรา นอนด้วยกันวันหยุด 3 คน ... แล้วต่างคนต่างหลับกันไป ...
จนเวลาประมาณ ตี 3 กว่าๆเกือบตี 4 เราตื่นขึ้นมา และอยากจะเข้าห้องน้ำมาก คงเป็นเพราะกินอาหารที่บางพลัดไปจน เลยท้องปั่นป่วน ตอนดึกเวลาแบบนี้ บริเวณหน้าห้องนอนถ้าเปิดไป จะเจอหน้าต่างกระจก ที่มองเห็นทะลุ ที่ต่างผ้าไป เวลานั้น เราปวดท้องมาก เหงื่อแตก พร้อมที่จะระเบิดเต็มที่แล้ว ... เราเปิดประตูห้องออกไป ก้มใส่รองเท้า ... สายตาของเราตอนนั้น ค่อยๆ ... หันมองออกไป บริเวณหน้าต่าง บรรยากาศที่เกิดขึ้นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน อาการใจสั่นเหมือนมีอะไร อยู่ติดกับหน้าต่าง คือ ร่างเงาดำ มีลักษณะเหมือนผู้ชาย เขายืนติดหน้าต่างมาก ในความมืดทำให้เห็นหน้าไม่ชัด เพราะมันมืด เหมือนเค้าจะเคาะกระจก 1 ทีให้รู้สึก ว่าเขายืนอยู่ พร้อมด้วยน้ำเสียงของคนหายใจติดขัด เหมือนคนจะคากเสลดออกมา จังหวะที่หันไปเจอ ..เราแทบช็อคมาก จากอาการที่ปวดท้องจะแทบระเบิด กลับกลายให้เรา เป็นคนขี้หดตดหายไปเลย .. เรารีบวิ่งกลับเข้าห้อง ปิดประตู ปัง ! แล้วรีบปลุกแม่ ปลุกเรียกแม่ๆ ... แม่ค่อนข้างงัวเงียแล้วบอกให้นอน ก่อนๆ เรารีบเข้ามานอนคุมโปง ท่อง สัพเพสัตตา สัตทั้งหลาย บลาๆๆๆสาระพัด แล้วนึกถึงคำพูดของตัวเอง ที่พูดท้าทายไว้ ว่า มาให้เห็นหน่อย ... คำคำนี้ ทำเราแทบเกือบตาย ... เราพยามข่มตานอน พร้อมขออโหสิกรรม สิ่งที่ลูกได้พูดล่วงเกินไป ตืนเช้าขึ้นมาแทบจะเป็นไข้หัวโกร๋น กินข้าวเช้าไปก็อ้วกแตก ใจสั่นจนถึงตอนนี้ ปวดหัว ..ไม่กล้าอีกเลย ... สิ่งที่เราเห็น เขาคือใคร .... มันเป็นคำตอบที่เราไม่อยากหาคำตอบ ..อีกต่อไป และจะไม่พูดท้าทายล่วงเกินกับสิ่งที่มองไม่เห็นอีก
#ของแบบนี้ไม่เชื่ออย่าลบลู่อีกเลย