ของอธิบายก่อนน่ะว่าครอบครัวก้อไม่ได้ยากจนอะไร มีกินมีใช้ตามปกติ แต่ด้วยความที่น้องเราดื้อมาก เรียนจบแค่ม.3 ตอนนี้อายุ16ปี ส่วนเราอายุ่20ปี ไม่ใช่ว่ามันไม่ทำงานน่ะ แต่มันเอาตังที่ทำงานได้ไปซื้อเหล้าเบียกินหมด มันต้องมาของเงินแม่เพิ่มตลอด ตอนเด็กๆมันก้อมีนิสัยขี้ขโมยอยู่แล้ว แต่ไม่มาก พอโตมามันก้อเริ่มต้องการเงินมากขึ้นกว่าเดิมอีก มันก้อเริ่มขโมยตังพ่อ พ่อก้อไม่รุ้ว่ามันเอาไป แล้วก้อโวยวายทั้งบ้าน แม่มันก้อขโมย แต่แม่เราเป็นคนฉลาด แม่เรารุ้ว่าน้องเรามันเอาไป แม่ถามมันเท่าไหร่มันไม่เคยยอมรับเลย จนแม่เราต้องเตือนพ่อให้ระวังกะเป๋าตัง แล้วพอมันขโมยแม่กับพ่อไม่ได้มันก้อต้องมาขโมยตังของเรา ตอนเด็กมันก้อขโมยเงินเราบ่อยอยู่แล้ว แต่ตอนเด็กเวลาถามมันก้อตอบตามจริง ตอนนี้คือโกหกจนคนในบ้านเอือมมันหมดล่ะ ขอบอกเราล็อกห้องทุกครั้งที่ออกจากห้อง 2-3ครั้งแรก มันใช้วิธีเอาไม้ตะขอยื่นเข้ามาในห้องระหว่างที่เราไม่อยู่ เพื่อสอยเอากระเป็าสะพายข้างที่ข้างในมีกระเป๋าตัง ทุกๆครั้งที่มันขโมย จะขโมยทุกแบ็งค์ยกเว้นแบ็งค์20฿และเหรียญ ตอนแรกเราก้อคิดว่าคงเอาตังไปซื้อของอย่างอื่นมั้ง ครั้งที่สองเราก้อเริ่มเอะใจแล้วว่าทำไมมันขโมยเอาไปได้ จนถึงครั้งที่3เราโมโหมาก เราสงสัยว่าทำไมมุ้งลวดในห้องมันดูเหิบๆ ไม่ติดสนิทเหมือนมุ้งลวดบานอื่น เราก้อเดินหารอบบ้าน จนเห็นไม่ตะขอ อ้อ...ทันทีเลย คิดในใจจะเลยวิธีนี้ใช้ไหม เราปิดล็อกหน้าต่างทุกบานในห้องเลยจ้า เราก้อคิดว่ามันจะหยุดแล้ว แต่วันนี้มันงัดเราเราโมโหมาก แต่คราวนี้มันเอาอะไรไปไม่ได้ เพราะเราพกเงินติดตัวตลอดเวลา มันค้นห้องเราแต่มันไม่เก็บไว้เหมือนเดิมจนเรารู้ตัวว่ากูโดนงัดห้องแล้ว แล้วมันก้อลืมมีด+ครีมตัดลวด+ไม้บรรทัด เราจับได้คาหนังคาเขา เราควรทำยังงัยล็อกห้องก้อล็อกหน้าต่างก้อล็อก เรารักบ้านหลังนี้มาก เรารักแม่เรามาก เราไม่สนิทกับพ่อเลยยยย เราชอบอยู่บ้านแต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าบ้านมันร้อนแล้วอ่ะ ควรทำยังไงดี