และแล้วผมก็มาถึง บขส. หนองคายตอน 07.40 น. ครับ ผมสอบถามคนแถวนั้นเรื่องการเดินทางไปยังอำเภอศรีเชียงใหม่ ซึ่งเป็นที่ตั้งแรกที่จะไป ได้รับคำแนะนำว่าให้นั่งรถคันสีส้มให้ไปลงที่ท่าบ่อแล้วต่อรถไปอีกที
     คุณลุงคนขับรถบอกผมว่ารถจะออก 08.30 น. มองไปไกลๆ เห็นมีคนเดินกันพลุกพล่าน เลยสังเกตได้ว่าเป็นตลาดสด ไปเดินหาไรกินกันหน่อยดีกว่าก่อนออกเดินทาง

     ตลาดสดโพธิ์ชัยเป็นตลาดสดในย่านนี้ มีคนจับจ่ายซื้อของกันเยอะในช่วงเช้า พ่อค้า แม่ค้าบอกว่าสายๆ ก็จะเก็บของกลับบ้านกันแล้ว ตลาดสดที่นี่แตกต่างกับที่ตลาดสดในกรุงเทพที่เคยเห็นตรงที่ ทุกคนใช้ชีวิตเหมือนฮิปเตอร์ สโลว์ไลฟ์กันมาก เพราะไม่มีอะไรมาเป็นตัวบังคับให้ทุกอย่างเร่งรีบ บทสนทนาระหว่างแม่ค้า กับลูกค้าก็ยาวขึ้น มีรอยยิ้มส่งมอบให้กันเพิ่มเติมจากเงินทองที่ยื่นส่ง

     เวลาแห่งการเดินทางเริ่มต้นอีกครั้ง เมื่อเข็มนาฬิกาเดินทางมาถึงเวลารถออกพอดี ผมแบกสัมภาระที่ติดตัวมา ขึ้นไปบนรถ ตอนนี้รวมจำนวนประชากรบนรถได้ทั้งสิ้น 1 คนครับ 5555 คือผมเอง
     รถวิ่งเลียบแม่น้ำโขง ลมเย็นๆ พัดเข้ามาจากกระจกรถหลับสบายมากเลยครับ เหมือนรถคันนี้เป็นของผมคนเดียวเลยครับค่าเดินทางรอบนี้ 40 บาทถ้วน
     พอมาถึงท่าบ่อ รถที่ไปศรีเชียงใหม่เที่ยวล่าสุดรถออกไปพอดี๊ พอดีครับ เซ็งมากๆ คลาดกันไปนิดเดียว ต้องรออีกนานนนนเลย ผมเลยลองวัดใจลองโบกรถที่ผ่านมาแถวนั้น จะขอติดรถ โชคเข้าข้างที่ไปเจอคุณลุงคุณป้าใจดี “บังเอิญเป็นคนที่วังน้ำมอก”  ผมเลยขอติดรถไปด้วยแต่ลุงกับป้าบอกว่าขอไปทำธุระที่โลตัสก่อน หลังจากที่ลุงกับป้าเสร็จธุระ ก็พากลับบ้านแถมเลี้ยงข้าวผมด้วยนะครับ ขอบคุณไม่รู้จะขอบคุณยังไงเลย



     หลังจากที่ทานข้าวที่บ้านลุงกับป้าไปแล้วรอบนึง แต่ก็ไม่วายที่จะเติมพลังกันอีกรอบกับสำรับข้าวที่โฮมเสตย์จัดไว้ให้ อิ่มแปล้เลยครับ ออกไปถ่ายรูปได้ซักพัก ก็ง่วงนอนมากๆ เป็นไปตามสำนวน “หนังท้องตึงหนังตาก็หย่อน” โดยแท้ ตอนนี้ต้องขออนุญาตทุกท่านไปนอนก่อนซักงีบนะครับ ฝันดีตอนกลางวันครับ

     “เฮ เฮ” เสียงเด็กๆ ประมาณ 5-6 คน ที่กำลังกระโดดน้ำจากสะพาน อย่างไม่สนใจปลาในธาร ทำเอาผมตื่นนอนมาได้พอดี บิดตัวซ้ายขวา ดื่มน้ำไปซักอึก ก่อนแบกกระเป๋ากล้องเดินออกจากห้องพักมาถ่ายรูปเด็กๆ
     “พี่ๆ ถ่ายผมหน่อย” เด็กๆ ขอให้ถ่ายรูป ทำท่าเท่ พร้อมอยากอวดลีลาการกระโดดลงน้ำให้ดูอย่างเท่เลยครับ
     ใจจริงก็อยากจะลงไปร่วมวงด้วย แต่ก็กลัวสนุกเกินเด็ก ขอสงวนข้อนี้ไว้ก่อนก็แล้วกันครับ

    ผมได้รูปถ่ายพอให้คิดถึงสมัยไปเฝ้าพ่อที่ทุ่งนาได้นิดนึง แล้วก็เลยชวนเด็กๆ ไปร้านขายของชำแถวนั้น สวมบทเป็นคุณพ่อลูกดก เลี้ยงน้ำหวานเด็กๆ คนละขวด ให้ชื่นใจ แล้วค่อยไปเล่นน้ำต่อ

      ตอนนี้เด็กๆ เล่นน้ำกันอยู่ ผมเดินลัดขึ้นไปต้นน้ำ อยู่ข้างโรงเรียนบ้านวังน้ำมอก หมาแถวนั้นก็เห่าจะกัดแหล่ ไม่กัดแหล่ จะโดนฝูงน้องหมารุมขย้ำเอาชีวิตมาตายคนเดียวหรือเปล่าเนี่ย แต่ช่วงที่ผมไปเหมือนฝนไม่ตกมาพักนึงแล้ว น้ำก็เลยน้อยไปนิดนึง แต่ยังพอมีน้ำไหลเอื่อยๆ ให้ชื่นใจครับ