โชคชะตานำพา ...ให้เราได้พบเจอ และรู้สึก
โชคชะตานำพารอยยิ้ม ... มาพร้อมกับการแรกพบ
โชคชะตานำพารอยน้ำตา ... ไปพร้อมกับการลาจาก
ในชีวิตคนเราเจอคนเป็นร้อย เป็นพัน เป็นแสน เป็นล้าน
รู้จัก ไม่รู้จัก ชื่นชอบ ชื่นชม รัก และรังเกียจ
และในชีวิตก็ต้องเจอการพลัดพรากไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม
ในหนึ่งชีวิต ทุกช่วงเวลา มีอะไรเกิดขึ้นมากมาย อ่อนแอ ท้อแท้ ผิดหวัง สมหวัง ร้องไห้ เสียใจ ดีใจ สุข ทุกข์
ในหนึ่งช่วงชีวิตของทุกคนล้วนปรารถนาใครสักคนที่มีความสัมพันธ์ที่ดี และเป็นความสัมพันธ์พิเศษที่ใจเราต้องการ
ใครสักคนที่ไม่ใช่เพื่อน พี่ น้อง พ่อ แม่ แต่ใครคนนั้นก็คือคนของใจ
คนๆนี้มาพร้อมกับร้อยยิ้ม ความทรงจำ ความสุข ความผูกพันธ์ และใครคนนี้ก็เป็นคนเดียวกันที่ต้องจากไปด้วยคราบน้ำตา เพียงแค่ว่าเราจะจากกัน ด้วยเหตุ . . .
จ า ก เ ป็ น
หรือ
จ า ก ต า ย
ความรักไม่ใช่เรื่องที่ผิด ความรักคือสิ่งที่สวยงาม ความรักคือพลัง
และบางความรัก อาจจะยังรู้สึกว่ารักกัน แต่เรายังรักกันไม่มากพอเท่ากับเรารักตัวเอง
ใครๆก็รู้ว่าเราต้องรักตัวเองให้มากที่สุด และใครๆก็รู้ว่าบางความสัมพันธ์เราอาจรักตัวเองน้อยกว่าคนในใจ
“ความรักเริ่มต้นด้วยใจ และความรู้สึก
และความรักก็จบลงด้วยใจ และสมอง”
คำปลอบใจจากใครๆเป็นกำลังใจสำคัญที่เราได้รู้ว่ามีคนอีกมากมายที่รักและเป็นห่วงเรา
เรามีพ่อแม่ พี่น้อง ครอบครัว และก็เพื่อน
แต่เราก็ยังคงใฝ่หาคนในใจ ที่ไม่ใช่ พ่อแม่ ไม่ใช่ครอบครัว ไม่ใช่สายเลือด
ใครคนนั้นที่จะรับเราในสิ่งที่เราเป็น และใครคนนั้นก็หวังเช่นกันว่าเราจะรับในสิ่งที่เค้าเป็น
ความสัมพันธ์นี้มันโคตรทรมาน
รัก ก็รักจนสุด
สุข ก็สุขจนสุด
ทุกข์ ก็ทุกข์จนสุด
วันแรกที่เจอ ช่วงแรกที่รู้จัก อยากประคับประคอง ทะนุถนอม ดูแล เข้าใจซึ่งกันและกัน
นานไปทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มเป็นความเคยชิน น่าเบื่อ ไม่สนุก ไม่มีความสุขเหมือนเมื่อก่อนอย่างหลีกเลี่ยงสิ่งพวกนี้ไปให้ได้
เมื่อวันนึงความเบื่อนำพาให้ได้พบเจอความสนุกอีกครั้ง
เราก็จะหลงไปกับสิ่งนั้น โดยไม่รู้ตัว
และวันนึงเมื่อความสุขเหล่านั้นจากไป เราก็เหลือเพียงความว่างเปล่า และคราบน้ำตา
ถ้าระยะเวลาระหว่างนั้นเราประคองความรู้สึก สม่ำเสมอ มันคงเหมือนวันแรกที่เจอ
คนทุกคนทุกความสัมพันธ์มีความเห็นแก่ตัวด้วยกันทั้งนั้น
เราก็อยากมีความสุข เค้าก็อยากมีความสุข ต่างคนต่างอยากมีแต่ความสุข และหาความสุขจากภายนอก แทนการกลับไปสร้างความสุขจากเดิมที่มีอยู่
เมื่อใดที่เราคิดว่าคนในใจไม่ได้รักเรา เพราะเค้าบอกว่ายังมีคนรอบตัวรักเค้าอีกมากมาย หรือมันคือการปลอบใจตัวเองเพื่อให้หลุดพ้นความเจ็บปวด
และเราก็คงไม่หลุดพ้นจากใจตัวเองกับความผูกพันธ์ในใจซักที
บางคนรอการแก้ไขเพื่อให้ได้กลับมาซึ่งความสุข ความเข้าใจ
บางคนยอมจากไป เพื่อไปเจอใครอีกคนที่ไม่ต้องทนสภาพเดิม และหวังว่าจะโชคดี ไม่พบเจอเหตุการณ์เดิมๆ #ซึ่งใครๆก็ปรารถนาเมื่อรู้สึกหมดใจกับความรู้สึกเดิมๆ
ทำไมต้องบอกเลิก?
บอกเลิกมีหลายเหตุผล เหตุผลมากมายมันจะมาตอนนี้
- บอกเลิกเพราะหมดรัก แล้วหมดรักเพราะอะไร
- บอกเลิกเพราะเจอคนใหม่ที่ใช่กว่า
- บอกเลิกเพราะทนความเบื่อ ความเย็นชา จนทนไม่ไหว
หรือ บอกเลิกเพราะเรารู้สึกว่าเรารักเค้าข้างเดียว ฯลฯ
ส่วนคนถูกบอกเลิกนั้น!!!
คนถูกบอกเลิกต้องเสียใจเป็นเรื่องปกติ เพราะทำให้รู้สึกเสียหน้า เสียความรู้สึก โมโห โกรธ เสียใจมากแค่ไหน และตั้งคำถามกับตัวเองทำไมถึงถูกบอกเลิก
คำตอบของคนบอกเลิก”@“
คนบอกเลิกก็มีเหตุผลดีร้าย แล้วแต่ความสัมพันธ์
คนบอกเลิกอาจไม่ใช่ไม่เจ็บ คงเจ็บ แต่เพื่อแลกกับความสุขในช่วงเวลานั้นที่มากกว่า
คนบอกเลิกอาจเจ็บมากกว่าคนถูกบอกเลิกด้วยซ้ำ เพราะรู้ว่าถ้ายังอยู่ คนที่เรารักอาจไม่มีความสุขในสิ่งที่เค้าต้องการฯลฯ
เรื่องหัวใจมันเป็นอะไรที่นอกเหนือขอบเขตธรรมชาติของความรู้สึก
บ้างก็หาว่าบ้า คิดเยอะ คิดมาก
บ้างก็หาว่าไม่ห่วง ไม่สน ไม่เอาใจ
บ้างก็บอกว่าทำให้ใช้ชีวิตยากขึ้น
บ้างก็บอกว่าน่าเบื่อเหลือจะทน
แล้วทำไมบางคนยังคงรัก แต่อ้างว่าเพราะอดทน
ทั้งที่จริงไม่ใช่ และมีเหตุผลเดียวที่ใช่ คือใจเธอมันรักเค้าจริงๆ
#พื้นที่นี้อาจเป็นที่ๆเราสามารถระบายความรู้สึกตัวเองได้มากพอ เพื่อเก็บเป็นความทรงจำ แทนการระบายผ่านFacebook พยายามระบายออกมาให้รู้สึกเป็นกลางมากที่สุด รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง เพราะอาจควบคุมความรู้สึกไม่อยู่ (ก็น้ำตาไหลตลอด😭). . . ถึงหนูจะเป็นคนบอกเลิก เพราะอยากให้พี่มีความสุข แต่หนูก็รักพี่เสมอนะ “เจ้าเงาะ”
รักที่ลาจาก
โชคชะตานำพารอยยิ้ม ... มาพร้อมกับการแรกพบ
โชคชะตานำพารอยน้ำตา ... ไปพร้อมกับการลาจาก
ในชีวิตคนเราเจอคนเป็นร้อย เป็นพัน เป็นแสน เป็นล้าน
รู้จัก ไม่รู้จัก ชื่นชอบ ชื่นชม รัก และรังเกียจ
และในชีวิตก็ต้องเจอการพลัดพรากไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม
ในหนึ่งชีวิต ทุกช่วงเวลา มีอะไรเกิดขึ้นมากมาย อ่อนแอ ท้อแท้ ผิดหวัง สมหวัง ร้องไห้ เสียใจ ดีใจ สุข ทุกข์
ในหนึ่งช่วงชีวิตของทุกคนล้วนปรารถนาใครสักคนที่มีความสัมพันธ์ที่ดี และเป็นความสัมพันธ์พิเศษที่ใจเราต้องการ
ใครสักคนที่ไม่ใช่เพื่อน พี่ น้อง พ่อ แม่ แต่ใครคนนั้นก็คือคนของใจ
คนๆนี้มาพร้อมกับร้อยยิ้ม ความทรงจำ ความสุข ความผูกพันธ์ และใครคนนี้ก็เป็นคนเดียวกันที่ต้องจากไปด้วยคราบน้ำตา เพียงแค่ว่าเราจะจากกัน ด้วยเหตุ . . .
จ า ก เ ป็ น
หรือ
จ า ก ต า ย
ความรักไม่ใช่เรื่องที่ผิด ความรักคือสิ่งที่สวยงาม ความรักคือพลัง
และบางความรัก อาจจะยังรู้สึกว่ารักกัน แต่เรายังรักกันไม่มากพอเท่ากับเรารักตัวเอง
ใครๆก็รู้ว่าเราต้องรักตัวเองให้มากที่สุด และใครๆก็รู้ว่าบางความสัมพันธ์เราอาจรักตัวเองน้อยกว่าคนในใจ
“ความรักเริ่มต้นด้วยใจ และความรู้สึก
และความรักก็จบลงด้วยใจ และสมอง”
คำปลอบใจจากใครๆเป็นกำลังใจสำคัญที่เราได้รู้ว่ามีคนอีกมากมายที่รักและเป็นห่วงเรา
เรามีพ่อแม่ พี่น้อง ครอบครัว และก็เพื่อน
แต่เราก็ยังคงใฝ่หาคนในใจ ที่ไม่ใช่ พ่อแม่ ไม่ใช่ครอบครัว ไม่ใช่สายเลือด
ใครคนนั้นที่จะรับเราในสิ่งที่เราเป็น และใครคนนั้นก็หวังเช่นกันว่าเราจะรับในสิ่งที่เค้าเป็น
ความสัมพันธ์นี้มันโคตรทรมาน
รัก ก็รักจนสุด
สุข ก็สุขจนสุด
ทุกข์ ก็ทุกข์จนสุด
วันแรกที่เจอ ช่วงแรกที่รู้จัก อยากประคับประคอง ทะนุถนอม ดูแล เข้าใจซึ่งกันและกัน
นานไปทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มเป็นความเคยชิน น่าเบื่อ ไม่สนุก ไม่มีความสุขเหมือนเมื่อก่อนอย่างหลีกเลี่ยงสิ่งพวกนี้ไปให้ได้
เมื่อวันนึงความเบื่อนำพาให้ได้พบเจอความสนุกอีกครั้ง
เราก็จะหลงไปกับสิ่งนั้น โดยไม่รู้ตัว
และวันนึงเมื่อความสุขเหล่านั้นจากไป เราก็เหลือเพียงความว่างเปล่า และคราบน้ำตา
ถ้าระยะเวลาระหว่างนั้นเราประคองความรู้สึก สม่ำเสมอ มันคงเหมือนวันแรกที่เจอ
คนทุกคนทุกความสัมพันธ์มีความเห็นแก่ตัวด้วยกันทั้งนั้น
เราก็อยากมีความสุข เค้าก็อยากมีความสุข ต่างคนต่างอยากมีแต่ความสุข และหาความสุขจากภายนอก แทนการกลับไปสร้างความสุขจากเดิมที่มีอยู่
เมื่อใดที่เราคิดว่าคนในใจไม่ได้รักเรา เพราะเค้าบอกว่ายังมีคนรอบตัวรักเค้าอีกมากมาย หรือมันคือการปลอบใจตัวเองเพื่อให้หลุดพ้นความเจ็บปวด
และเราก็คงไม่หลุดพ้นจากใจตัวเองกับความผูกพันธ์ในใจซักที
บางคนรอการแก้ไขเพื่อให้ได้กลับมาซึ่งความสุข ความเข้าใจ
บางคนยอมจากไป เพื่อไปเจอใครอีกคนที่ไม่ต้องทนสภาพเดิม และหวังว่าจะโชคดี ไม่พบเจอเหตุการณ์เดิมๆ #ซึ่งใครๆก็ปรารถนาเมื่อรู้สึกหมดใจกับความรู้สึกเดิมๆ
ทำไมต้องบอกเลิก?
บอกเลิกมีหลายเหตุผล เหตุผลมากมายมันจะมาตอนนี้
- บอกเลิกเพราะหมดรัก แล้วหมดรักเพราะอะไร
- บอกเลิกเพราะเจอคนใหม่ที่ใช่กว่า
- บอกเลิกเพราะทนความเบื่อ ความเย็นชา จนทนไม่ไหว
หรือ บอกเลิกเพราะเรารู้สึกว่าเรารักเค้าข้างเดียว ฯลฯ
ส่วนคนถูกบอกเลิกนั้น!!!
คนถูกบอกเลิกต้องเสียใจเป็นเรื่องปกติ เพราะทำให้รู้สึกเสียหน้า เสียความรู้สึก โมโห โกรธ เสียใจมากแค่ไหน และตั้งคำถามกับตัวเองทำไมถึงถูกบอกเลิก
คำตอบของคนบอกเลิก”@“
คนบอกเลิกก็มีเหตุผลดีร้าย แล้วแต่ความสัมพันธ์
คนบอกเลิกอาจไม่ใช่ไม่เจ็บ คงเจ็บ แต่เพื่อแลกกับความสุขในช่วงเวลานั้นที่มากกว่า
คนบอกเลิกอาจเจ็บมากกว่าคนถูกบอกเลิกด้วยซ้ำ เพราะรู้ว่าถ้ายังอยู่ คนที่เรารักอาจไม่มีความสุขในสิ่งที่เค้าต้องการฯลฯ
เรื่องหัวใจมันเป็นอะไรที่นอกเหนือขอบเขตธรรมชาติของความรู้สึก
บ้างก็หาว่าบ้า คิดเยอะ คิดมาก
บ้างก็หาว่าไม่ห่วง ไม่สน ไม่เอาใจ
บ้างก็บอกว่าทำให้ใช้ชีวิตยากขึ้น
บ้างก็บอกว่าน่าเบื่อเหลือจะทน
แล้วทำไมบางคนยังคงรัก แต่อ้างว่าเพราะอดทน
ทั้งที่จริงไม่ใช่ และมีเหตุผลเดียวที่ใช่ คือใจเธอมันรักเค้าจริงๆ
#พื้นที่นี้อาจเป็นที่ๆเราสามารถระบายความรู้สึกตัวเองได้มากพอ เพื่อเก็บเป็นความทรงจำ แทนการระบายผ่านFacebook พยายามระบายออกมาให้รู้สึกเป็นกลางมากที่สุด รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง เพราะอาจควบคุมความรู้สึกไม่อยู่ (ก็น้ำตาไหลตลอด😭). . . ถึงหนูจะเป็นคนบอกเลิก เพราะอยากให้พี่มีความสุข แต่หนูก็รักพี่เสมอนะ “เจ้าเงาะ”