ตอนนี้ผมอายุ14ปีครับ ผมมีอาการคิดมากคิดอยู่ตลอดเวลา ไม่สามารถหยุดคิดได้ เวลามีคนด่าผมผมก็จะเก็บมาคิดจนมันเครียดมากกกก ผมจึงทำร้ายตัวเองโดยการต่อยกำแพงบ้าง จิกขาตัวเองบ้าง เพราะเวลาทำให้มันเจ็บมากๆจะรู้สึกดีขึ้น จนตอนนี้ผมรู้สึกสนุกตอนมีความเจ็บปวดไปแล้วครับ เวลาตื่นนอนขึ้นมาก็รู้สึกเหมือนจมอยู่ในแม่น้ำ กว่าจะลุกขึ้นมาได้ก็เหนื่อยซะจนอยากกลับไปนอนต่อ ผมรู้สึกว่าตัวเองเหี่ยวเฉาอยู่ตลอดเวลาและก็อยากหลับไปตลอดกาล ผมเริ่มเป็นตั้งแต่ตอนที่รู้ว่าคนที่ผมเรียกว่าพ่อแม่ คือตาและยาย และคนที่ผมเรียกว่าพี่สาว คือแม่ ส่วนพ่อผมหายไปตั้งแต่เกิด. ผมอยากรู้ว่าผมเป็นโรคซึมเศร้าหรือไม่ และอยากหาทางแก้ ช่วยให้คำแนะนำผมหน่อยนะครับ (ตาผมไม่ยอมพาไปหาหมอเพราะไม่ว่าง)
ผมเป็นโรคซึมเศร้าหรือไม่