กวีในดงดาบ : จดหมายเปิดผนึกถึงพระเจ้า ขอทวงคืนจ่าสมาน

ในนามของมนุษย์ อันต้อยต่ำ
รองรับการกระทำ อย่างลำบาก
โดนระบายอารมณ์ ใส่ซ้ำซาก
จึงขออยาก สอบถาม ตามความนัย

     อย่างไรจึงสมควร อยู่ในโลก
ถูกฉโลกโดนจริต ผู้ยิ่งใหญ่
ทำไมคนทำดี มีน้ำใจ
ต้องจากไปก่อนเวลา อันควรเป็น

   เลวร้ายป่าเถื่อนกะ-เฬ-วะ-ราก
กลับอยู่มากเพ่นพล่าน สำราญเห็น
คนดีงามมีน้ำใจ กลับลำเค็ญ
มันอยู่ยากอยู่เย็น เพราะอะไร

  ในนามของมนุษย์ อันต้อยต่ำ
เห็นคนทำ ดีได้ดี มีที่ไหน
แต่ทำชั่วได้ดี มีถมไป
  หดหู่ใจสับสน ทนกล้ำกลืน

       ด้วยความอาลัยรัก จ่าสมาน
ผู้อุทิศตนเพื่องาน ช่วยคนอื่น
ขึ้นเขาลงห้วยน้ำ ยามค่ำคืน
จนดึกดื่นลุยโคลน เข้าช่วยคน

    วอมไฟวับแวมแสง สะท้อนพื้น
ย่างเท้าลื่นลุยไป ในหน้าฝน
แววตามุ่งมั่นต่อ ขอผจญ
ทุ่มเทจนเกิดเหตุ สะเทือนใจ

  ด้วยความอาลัยรัก จ่าสมาน
ผู้ทำงานเต็มที่ มีทุ่มให้
เสียสละร่างกาย...ลมหายใจ
สุดท้ายเขาจากไป...ในคืนวาน

   ในนามของมนุษย์ อันต้อยต่ำ
ขอตอกย้ำความดี จ่าสมาน
จารึกวีรกรรม เป็นตำนาน
ผู้กล้าหาญคนดี...ที่หลับไป

            ...........

   ขอแสดงความเสียใจ ต่อครอบครัวท่านจ่าสมาน กุนัน   ด้วยความอาลัยอย่างยิ่งต่อท่านผู้มีวีรกรรมอันกล้าหาญครับ

            ...........

   อาร์ต โฟล์คสวาเกน

          6 ก.ค 2561