ตามหัวข้อเลยค่ะ ไม่เชิงว่าอยากตั้งคำถาม กึ่งๆอยากฟังประสบการณ์จากคนอื่นมากกว่า
ความรู้สึกเหมือนหนังเรื่องกวนมึนโฮเลยค่ะ อยู่ต่างประเทศนานๆ ใกล้ชิดกับคนไทยที่เจอกัน ใช้เวลาร่วมกัน เที่ยว กิน แชร์เวลาร่วมกัน เราก็มโนคนเดียวเงียบๆมันมีความสุขมากเลยค่ะ เป็นโมเม้นที่มีค่ามากๆ
แต่ลึกๆเรารู้ว่ามันคงจบลงเมื่อเวลาที่นี่จบลง ต่างคนต่างกลับไป เค้ากลับไปหาแฟนเค้า เรากลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิม
พอคิดแล้วมันก็เศร้าค่ะ เคยเป็นแบบนี้ครั้งนึงสมัยไปเรียนตปท แต่ก็จบลงอย่างที่กล่าวไป ตอนนี้เหมือนอดีตจะซ้ำรอย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ทำใจค่ะ เพราะคิดว่าเค้าคงไม่ได้คิดอะไรกับเราอยู่แล้ว
ถึงเค้าจะใช่กับเราแค่ไหนแต่เราไม่ใช่สำหรับเค้า มันก็แค่นั้น บรรยากาศมันคงพาไปมั้งคะ เห้อ
เพื่อนๆเคยมีโมเม้นแบบนี้มั้ยคะ จัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไง ใจนึงก็อยากอยู่ใกล้ๆ ทำให้เวลาที่เหลือมีค่าที่สุด ใจนึงก็อยากห่าง ไม่อยากให้ตัวเองเจ็บมากกว่านี้
เศร้าค่ะเศร้า TT
เคยเป็นมั้ย อยู่ต่างประเทศแล้วหวั่นไหวง่าย กับคนไทยที่ได้ใช้เวลาร่วมกัน
ความรู้สึกเหมือนหนังเรื่องกวนมึนโฮเลยค่ะ อยู่ต่างประเทศนานๆ ใกล้ชิดกับคนไทยที่เจอกัน ใช้เวลาร่วมกัน เที่ยว กิน แชร์เวลาร่วมกัน เราก็มโนคนเดียวเงียบๆมันมีความสุขมากเลยค่ะ เป็นโมเม้นที่มีค่ามากๆ
แต่ลึกๆเรารู้ว่ามันคงจบลงเมื่อเวลาที่นี่จบลง ต่างคนต่างกลับไป เค้ากลับไปหาแฟนเค้า เรากลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิม
พอคิดแล้วมันก็เศร้าค่ะ เคยเป็นแบบนี้ครั้งนึงสมัยไปเรียนตปท แต่ก็จบลงอย่างที่กล่าวไป ตอนนี้เหมือนอดีตจะซ้ำรอย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ทำใจค่ะ เพราะคิดว่าเค้าคงไม่ได้คิดอะไรกับเราอยู่แล้ว
ถึงเค้าจะใช่กับเราแค่ไหนแต่เราไม่ใช่สำหรับเค้า มันก็แค่นั้น บรรยากาศมันคงพาไปมั้งคะ เห้อ
เพื่อนๆเคยมีโมเม้นแบบนี้มั้ยคะ จัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไง ใจนึงก็อยากอยู่ใกล้ๆ ทำให้เวลาที่เหลือมีค่าที่สุด ใจนึงก็อยากห่าง ไม่อยากให้ตัวเองเจ็บมากกว่านี้
เศร้าค่ะเศร้า TT