เมื่อแม่และสามีทำให้เราต้องเลือก จะเลือกอะไรดี

เรื่องมีอยู่ว่า เราแต่งงานอยู่บ้านสามีมา5ปีแล้วค่ะ เป็นบ้านของพ่อแม่สามีนะคะอยู่กัน มีพ่อแม่สามีอยู่ด้วย มีลูกสองคนคือ5ขวบและ3ขวบ ช่วงปีนี้ แม่เราซ่อมแซมบ้านใหม่เพราะบ้านเดิมเก่าและน้ำท่วม แม่จึงดีดบ้านและถมดิน บ้านแม่อยู่ติดถนนเมื่อทำอะไรใหม่แล้วทำให้ทำเลดี เหมาะแก่การขายของ (แม่ขายผลไม้อยู่หน้าบ้านอยู่แล้วค่ะ )เรา กับสามีจึงตกลงกันว่าจะมาเปิดร้านขายของอยู่ที่นี่ เมื่อลูกปิดเทอมเดือนมีนาคมที่ผ่านมาเราจึงขนข้าวของ พาลูกมาอยู่บ้านแม่และย้ายรร.มาที่นี่ แต่สามียังทำงานและอยู่บ้านของสามีที่ห่างจากบ้านแม่เรา40กม. ค่ะ ระหว่างนั้นสามีก็มาทำไฟปรับปรุงโน่นนี่นั่น เพราะบ้านยังไม่เสร็จดี อยู่บ้านแม่ได้สักพักก็เริ่มมีปัญหาค่ะ เพราะแม่เราแก่แล้วก็ชอบบ่นจู้จี้จุกจิกเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาลตามประสาคนแกล่ะค่ะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรแกก็จะเป็นคนถูกเสมอ เราเองก็พอทนได้ค่ะเพราะชินแล้ว แต่จุดนี้ล่ะค่ะที่มันเกิดซ้ำๆแล้วสามีเราไม่พอใจอย่างมาก บอกว่าเค้าทำอะไรก็ผิดตลอด เลยไม่พูดกับแม่เรา  สามีเราบอกให้เราย้ายกลับไปอยู่บ้านเค้า และไม่พูดกับแม่เราอีกเลย ซึ่งตอนนั้นรร.ใกล้จะเปิดค่ะ ส่วนแม่เรารู้เข้า ก็ไม่อยากให้กลับค่ะ ด้วยความที่แกเหงาและอยากอยู่กับลูกหลาน ปถกติแกอยู่กับพ่อสองคนค่ะ น้องชายทำงานตจว.นานๆจะมาสักที แม่บอกว่าถ้ากลับไปจะไม่ให้สมบัติ  กดดันเราสารพัด จะตัดแม่ตัดลูกบ้างล่ะ เราก็ลำบากใจมากค่ะ ลูกก็ร้องคิดถึงพ่อ เพราะเคยอยู่ด้วยกันมาตลอด เครียดมากค่ะ แต่เราก็ยังไม่ได้ย้ายกลับนะคะ เพราะกลัวครูว่า เพราะไปทำเรื่อย้ายรร.มาเรียบร้อยแล้ว ก็เลยปล่อยเรียนใกล้ๆบ้านแม่เราไปก่อนค่ะ เหตุการณ์ก็ตึงๆมาเรื่อยๆค่ะ สามีเราก็มารับลูกเสาร์อาทิตย์ มาทุกครั้งก็ไม่พูดกับแม่เราเลย  แม่เราก็จะถามตลอดว่าจะเป็นแบบนี้อีกนานมั้ย บอกมันด้วยนะว่าถ้าเป็นแบบนี้ตายก็ไม่ต้องมาเผาผี  พอเราบอกว่าสามีเราเป็นแบบนั้นเพราะอะไร แม่ก็จะต่อว่าเรา หาว่าเราเข้าข้างสามีและบอกว่าอยากไปอยู่กับสามีก็ไป  ไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะ นี่ก็แม่ นั่นก็สามี ครอบครัว เราก็อยากอยู่กับแม่เพราะแม่อเหงาไม่มีคนดูแล    แต่ก็อยากให้ลูกได้อยู่พร้อมหน้าพ่อแม่ลูก ไม่รู้จะตัดสินใจยังไง  กลับไปอยู่บ้านสามีแม่ก็ว่าเราลำเอียงรักผักมากกว่าแม่ อยู่ที่นี่ก็มีปัญหา ลูกไม่อยากอยู่ค่ะ เค้าอยากให้พ่อแม่ลูกอยู่ด้วยกันซึ่งไม่มีทางที่สามีเราจะมาแล้ว คนกลางอย่างเราจะทำอย่าไรดีคะ บางทีก็อยากจะหนีไปบวช ให้เค้าอย่กันเองค่ะ เครียดสะสมมาหลายเดือน เวลาอยู่บ้านแม่นี่เป็นหนักค่ะ แม่จะชอบพูดไปเรื่อย แกก้ไม่รู้ตัวว่าทำให้เรากดดันมากขนาดไหน คิดว่าถ้าไม่น่าย้ายมาตั้งแต่แรกคงเป็นแบบนี้ มีทางออกที่ดีบ้างไหมคะ ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆค่ะ