- ผมกับแฟนคบกันมา 7 ปี ตั้งแต่มัธยมต้น ชีวิตคู่ของเราเริ่มจากสิ่งที่ไม่แน่นอน ความรักของผมที่มีต่อเขา เริ่มจาก 0 ระยะเวลาผ่านมาเรื่อย ๆ จนทำให้ผมรักเขา 100 % จนถอนตัวออกไม่ได้อีกแล้ว
- ความรักของเราเริ่มจากความรักใส ๆ จนเวลาผ่านไป มันเริ่มจริงจังและมั่นคง
แฟนผมเป็นคนที่มีเป้าหมายในชีวิตที่มั่นคงและจะทำทุกอย่างเพื่อให้เป้าหมายนั้นสำเร็จ เขาชอบที่หาประสบการณ์ชีวิตอยู่เสมอ
- แต่ อุปสรรคความรักของเรา คือตัวผม ซึ่งในใจผมมีปมอยู่ในใจเรื่องความเชื่อใจคน เพราะผมเคยโดนแฟนเก่าหักหลังมาจนเกิดเป็นปมในใจ ทำให้พอผมเริ่มมีความรักใหม่ ความรู้สึกเดิม ๆ ที่กลัวจะโดนหักหลังอีก วนเวียนอยู่ในหัวตลอด ไม่ว่าแฟนจะทำอะไรก็ตามที่มันส่งผลต่อความสัมพันธ์ ผมก็จะบอกไม่ให้เขาทำ ระยะเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ มันเริ่มเป็นปัญหาชีวิตคู่ ผมเริ่มตีกรอบเขามากขึ้น อิสระที่เขามีน้อยลง เลือกสิ่งที่คิดว่าถูกและดีให้กับเขา แต่ลืมนึกไปว่า สิ่งที่ถูกและดี มันไม่ได้เหมาะกับเขาเลย ไม่เคยจะถามเขาเลยว่าเขาโอเคไหม ทำให้เป้าหมายของเขาที่ต้องการหาประสบการณ์น้อยลง เพราะการตีกรอบของผม
- ต้นเดือนที่ผ่านมาแฟนผมได้ไป work and travel และงานที่เขาทำ เขาก็เล่าให้ฟังว่า เขาโดนนายจ้างกดขี่ จิกหัวใช้ ไม่มีเวลาให้พักผ่อน แทบอยากจะกลับ แต่มีภาระที่ต้องหาเงินมาคืนครอบครัวเขา บวกกับความกดดันที่ว่า ช่วงอาทิตย์สองอาทิตย์แรก เขาแทบจะไม่ได้ทำงานเลย ไปใช้ชีวิตเปล่า ๆ งานไม่มี นายจ้างไม่เรียกไปทำงาน ตารางก็ไม่มี ไม่สามารถหางานสองได้ ซึ่งทำให้เขากดดันตัวเองเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า
- เวลาของเราในช่วงอาทิตย์แรก ไม่ตรงกันเลย เขาตื่น ผมหลับ เขาหลับผมตื่น เวลาที่ได้คุยกันน้อยมาก ผมเลยตั้งใจจะนอนและตื่นพร้อมเข้า ( ช่วงเวลาปิดเทอมของผม ) เพื่อจะได้คุยกับเขา เขาจะมีเวลาแค่ไม่กี่นาที ที่จะได้คุยกับผม แต่เหมือนการคุยกับผมทำให้เขารู้สึกแย่ลง เพราะผมชอบถามเขาเรื่องงาน เรื่องตารางงานเมื่อไหร่จะออก แนะนำเขา โดยที่เขาคิดและวิตกอยุ่ตลอดทำให้ ผมไปเพิ่มความกดดันให้เขาอีก ผมก็เลยไม่ถามเขาอีก เราก็คุยกันปกติ
- จนมาอาทิตย์ที่ผ่านมา เขามาบอกกับผมว่า เขามาอยู่ที่นี้ทำงานหนัก และมีเวลาให้ตัวเองได้คิด.. เขาคิดว่าเขาทนกับชีวิตแบบนี้ไม่ไหวอีกแล้ว และเขาอยากเดินออกไป อยากกำหนดชีวิตตัวเอง โดยไม่ต้องสนใครอีก ตัวเองทนไม่ไหวอีกแล้ว ความเป็นตัวเองมันหายไป และอยากได้ชีวิตของเขาคืน เขาก็ระเบิดออกมาเป็นการบอกเลิกผม ด้วยตัวอักษรผ่านไลน์ซึ่งผมไม่ทันได้ตั้งตัวเลย ผมขอโอกาสอีกครั้งเดียว ให้ผมได้แก้ตัว แก้ไขตัวเองใหม่ เหมือนเขาจะไม่มีโอกาสนั้นให้ผมได้แก้ตัวอีกแล้ว เขาบล๊อกไลน์ ปิดเฟส ไม่สามารถติดต่อได้อีกแม้แต่ช่องทางเดียว
- วันนี้ผมรู้สึกเสียใจมากกับการกระทำที่ผ่านมาของผม ภาพทุกภาพวนเวียนอยู่ในหัวผมตลอดเวลาไม่ว่าผมจะทำอะไร เหมือนโลกของผมทั้งใบตอนนี้มันมืดมาก เพราะเขาเป็นเหมือนโลกของผมทั้งใบ และผมไม่รู้จะเดินผ่านช่วงเวลานี้ไปได้อย่างไร ทุก ๆ วันที่ผ่านไป มันไม่ได้ช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้น มันกลับทำให้ผมคิดถึงเขามากขึ้น ในทุก ๆ วัน ผมพยายามหาทางติดต่อเขาทุกช่องทาง เพราะผมเป็นห่วงเขามาก ที่เขาต้องแบกภาระไว้กับตัวเองคนเดียว ไม่สามารถพูดกับใครได้
- จะผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ยังไงดีครับ ทุก ๆ วันเหมือนมันจะแย่ลงเรื่อย ๆ เลย และตอนนี้ผมอยากคุยกับเขามาก แต่ไม่สามารถติดต่อได้เลย ..
* ความรัก 7 ปี กับสิ่งที่เกิดขึ้น
- ความรักของเราเริ่มจากความรักใส ๆ จนเวลาผ่านไป มันเริ่มจริงจังและมั่นคง
แฟนผมเป็นคนที่มีเป้าหมายในชีวิตที่มั่นคงและจะทำทุกอย่างเพื่อให้เป้าหมายนั้นสำเร็จ เขาชอบที่หาประสบการณ์ชีวิตอยู่เสมอ
- แต่ อุปสรรคความรักของเรา คือตัวผม ซึ่งในใจผมมีปมอยู่ในใจเรื่องความเชื่อใจคน เพราะผมเคยโดนแฟนเก่าหักหลังมาจนเกิดเป็นปมในใจ ทำให้พอผมเริ่มมีความรักใหม่ ความรู้สึกเดิม ๆ ที่กลัวจะโดนหักหลังอีก วนเวียนอยู่ในหัวตลอด ไม่ว่าแฟนจะทำอะไรก็ตามที่มันส่งผลต่อความสัมพันธ์ ผมก็จะบอกไม่ให้เขาทำ ระยะเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ มันเริ่มเป็นปัญหาชีวิตคู่ ผมเริ่มตีกรอบเขามากขึ้น อิสระที่เขามีน้อยลง เลือกสิ่งที่คิดว่าถูกและดีให้กับเขา แต่ลืมนึกไปว่า สิ่งที่ถูกและดี มันไม่ได้เหมาะกับเขาเลย ไม่เคยจะถามเขาเลยว่าเขาโอเคไหม ทำให้เป้าหมายของเขาที่ต้องการหาประสบการณ์น้อยลง เพราะการตีกรอบของผม
- ต้นเดือนที่ผ่านมาแฟนผมได้ไป work and travel และงานที่เขาทำ เขาก็เล่าให้ฟังว่า เขาโดนนายจ้างกดขี่ จิกหัวใช้ ไม่มีเวลาให้พักผ่อน แทบอยากจะกลับ แต่มีภาระที่ต้องหาเงินมาคืนครอบครัวเขา บวกกับความกดดันที่ว่า ช่วงอาทิตย์สองอาทิตย์แรก เขาแทบจะไม่ได้ทำงานเลย ไปใช้ชีวิตเปล่า ๆ งานไม่มี นายจ้างไม่เรียกไปทำงาน ตารางก็ไม่มี ไม่สามารถหางานสองได้ ซึ่งทำให้เขากดดันตัวเองเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า
- เวลาของเราในช่วงอาทิตย์แรก ไม่ตรงกันเลย เขาตื่น ผมหลับ เขาหลับผมตื่น เวลาที่ได้คุยกันน้อยมาก ผมเลยตั้งใจจะนอนและตื่นพร้อมเข้า ( ช่วงเวลาปิดเทอมของผม ) เพื่อจะได้คุยกับเขา เขาจะมีเวลาแค่ไม่กี่นาที ที่จะได้คุยกับผม แต่เหมือนการคุยกับผมทำให้เขารู้สึกแย่ลง เพราะผมชอบถามเขาเรื่องงาน เรื่องตารางงานเมื่อไหร่จะออก แนะนำเขา โดยที่เขาคิดและวิตกอยุ่ตลอดทำให้ ผมไปเพิ่มความกดดันให้เขาอีก ผมก็เลยไม่ถามเขาอีก เราก็คุยกันปกติ
- จนมาอาทิตย์ที่ผ่านมา เขามาบอกกับผมว่า เขามาอยู่ที่นี้ทำงานหนัก และมีเวลาให้ตัวเองได้คิด.. เขาคิดว่าเขาทนกับชีวิตแบบนี้ไม่ไหวอีกแล้ว และเขาอยากเดินออกไป อยากกำหนดชีวิตตัวเอง โดยไม่ต้องสนใครอีก ตัวเองทนไม่ไหวอีกแล้ว ความเป็นตัวเองมันหายไป และอยากได้ชีวิตของเขาคืน เขาก็ระเบิดออกมาเป็นการบอกเลิกผม ด้วยตัวอักษรผ่านไลน์ซึ่งผมไม่ทันได้ตั้งตัวเลย ผมขอโอกาสอีกครั้งเดียว ให้ผมได้แก้ตัว แก้ไขตัวเองใหม่ เหมือนเขาจะไม่มีโอกาสนั้นให้ผมได้แก้ตัวอีกแล้ว เขาบล๊อกไลน์ ปิดเฟส ไม่สามารถติดต่อได้อีกแม้แต่ช่องทางเดียว
- วันนี้ผมรู้สึกเสียใจมากกับการกระทำที่ผ่านมาของผม ภาพทุกภาพวนเวียนอยู่ในหัวผมตลอดเวลาไม่ว่าผมจะทำอะไร เหมือนโลกของผมทั้งใบตอนนี้มันมืดมาก เพราะเขาเป็นเหมือนโลกของผมทั้งใบ และผมไม่รู้จะเดินผ่านช่วงเวลานี้ไปได้อย่างไร ทุก ๆ วันที่ผ่านไป มันไม่ได้ช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้น มันกลับทำให้ผมคิดถึงเขามากขึ้น ในทุก ๆ วัน ผมพยายามหาทางติดต่อเขาทุกช่องทาง เพราะผมเป็นห่วงเขามาก ที่เขาต้องแบกภาระไว้กับตัวเองคนเดียว ไม่สามารถพูดกับใครได้
- จะผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ยังไงดีครับ ทุก ๆ วันเหมือนมันจะแย่ลงเรื่อย ๆ เลย และตอนนี้ผมอยากคุยกับเขามาก แต่ไม่สามารถติดต่อได้เลย ..