มีนร.ญี่ปุ่นมาแลกเปลี่ยนที่รร.เราค่ะyear program เราเห็นน้องครั้งแรกเราก็ชอบน้องเลย น้องป๊อปมากเลยในตอนนั้นเราก็เลยทิ้งระยะห่างให้คนเลิกเห่อน้องก่อนซัก1เดือน พอครบ1เดือนเราก็ฝากขนมไทย(คนญี่ปุ่นชอบอะไรที่ละเอียดอ่อนเนอะ เราก็พับนกกระดาษให้น้องด้วยแล้วก็โน๊ตยินดีต้อนรับอะไรประมาณนี้)ให้เพื่อนน้องเอาไปให้น้อง//ไม่แสดงตัวนะคะว่าเป็นใคร พอตอนเย็นน้องก็อัพรูปลงFBขอบคุณ เรานี่เขินมาก
พอผ่านไป1สัปดาห์เราก็จะให้ขนมไทยน้องอีกครั้งนี้เราจะตั้งใจให้ด้วยตัวเอง วันนั้นมันวุ่ยวายมากรร.มีเลิกตั้งกรรมการนร. คนในโดมเยอะมาก ถ้าให้ตอนนั้นก็กลัวว่าจะมีคนหมั่นไส้เรา แต่พอน้องเลิกตั้งเสร็จน้องก็หายไปเลย ตารางเรียนน้องไม่ตรงกะเพื่อนในห้องและเป็นความลับทุกอย่าง เราก็ลนมากตอนนั้น พักเที่ยงเราเห็นน้อง น้องนั่งอยู่กะเพื่อนเกือบทั้งห้อง เราเลยให้เพื่อนเราเอาไปให้น้องแทน แล้วพี่รหัสที่ดูแลน้องก็บอกว่าให้เราอ่ะเอาไปให้น้องเอง เพื่อนเราก็เรียกเรามา น้องก็เดินออกมา เพื่อนเราก็คุยกะพี่รหัสน้องอยู่แล้วน้องก็เดินตรงมาหาเราเลยจ้า เราก็ยื่นขนมให้น้อง น้องก็ก้มขอบคุณเราก็ก้มตอบก้มให้กันไปมาอยู่นั่นแหละ พอคุยกันจบเราก็วิ่งขึ้นห้องเรียนไป//เขินมาตอนนั้น😊😳
พอเย็นเราก็ได้คุยกะน้องน้องก็ตอบเราดีตอนนั้นก็คุยกันเกือบทุกวัน พอมาวันนึงอยู่ดีๆน้องก็หายไป2วันได้ไม่ตอบไม่อ่านแชทตอนนั้นเราเฟลมากเลยค่ะ โทรไปร้องไห้กะเพื่อน ตอนนั้นไม่อยากไปรร.เลยแค่เห็นหน้าน้องเราก็น้ำตาไหลออกมาแล้ว พอถึงวันทำพานก็ได้นั่งทำพานใกล้ๆกันอีก ตอนนั้นเพื่อนเราห้ามเราไม่ให้เรายุ่งกะน้องซักพัก แต่เราอดไม่ได้จริงๆค่ะ เราเดินไปซื้อไอติมให้น้องรหัสเลยคิดได้ว่าเลี้ยงติมน้องด้วยดีกว่า แล้วเราก็ฝากให้เพื่อนเราเอาไปให้ พอน้องได้น้องก็ถ่ายรูปไอติมมาให้เราค่ะ เหมือนน้องรู้ว่าเราเป็นคนให้ เพราะมีแค่เราคนเดียวที่เป็นคนให้ขนมน้องแบบนั้น หลังจากนั้นเราก็หายเฟลไปเลย
แต่ที่เราข้องใจก็คือเราว่าน้องก็จำหน้าเราได้นะคะ แต่เวลาน้องเจอหน้าเราน้องชอบทำหน้างงๆ เราก็อยากทักน้องอยู่นะแต่เราเขิน ไม่กล้าพูดออกไปเลย มีวันนึงเราเจอกันบ่อยมากน้องก็มองเรา เราก็มองน้อง2คนต่างอึนๆจะพูดอะไรก็ไม่พูด สุดท้ายก็ไม่ได้คุยกัน
น้องอ่านใจยากมากเลยค่ะ เราไม่รู้เลยว่าน้องคิดอะไร บางทีคุยกันก็เหมือนสนิทกัน แต่บางทีทำไมรู้สึกห่างเหินกัน เราไม่รู้จะทำยังไงต่อแล้วค่ะ ถ้าทักไปมากๆเราก็กลัวว่าน้องจะรำคาญเราก็เลยเว้นระยะห่างไว้บ้าง
ควรทำยังไงดีคะ เราพอจะหวังบ้างมั้ย???
แอบชอบนร.แลกเปลี่ยนชาวญี่ปุ่น ทำยังไงดีค่ะ?
พอผ่านไป1สัปดาห์เราก็จะให้ขนมไทยน้องอีกครั้งนี้เราจะตั้งใจให้ด้วยตัวเอง วันนั้นมันวุ่ยวายมากรร.มีเลิกตั้งกรรมการนร. คนในโดมเยอะมาก ถ้าให้ตอนนั้นก็กลัวว่าจะมีคนหมั่นไส้เรา แต่พอน้องเลิกตั้งเสร็จน้องก็หายไปเลย ตารางเรียนน้องไม่ตรงกะเพื่อนในห้องและเป็นความลับทุกอย่าง เราก็ลนมากตอนนั้น พักเที่ยงเราเห็นน้อง น้องนั่งอยู่กะเพื่อนเกือบทั้งห้อง เราเลยให้เพื่อนเราเอาไปให้น้องแทน แล้วพี่รหัสที่ดูแลน้องก็บอกว่าให้เราอ่ะเอาไปให้น้องเอง เพื่อนเราก็เรียกเรามา น้องก็เดินออกมา เพื่อนเราก็คุยกะพี่รหัสน้องอยู่แล้วน้องก็เดินตรงมาหาเราเลยจ้า เราก็ยื่นขนมให้น้อง น้องก็ก้มขอบคุณเราก็ก้มตอบก้มให้กันไปมาอยู่นั่นแหละ พอคุยกันจบเราก็วิ่งขึ้นห้องเรียนไป//เขินมาตอนนั้น😊😳
พอเย็นเราก็ได้คุยกะน้องน้องก็ตอบเราดีตอนนั้นก็คุยกันเกือบทุกวัน พอมาวันนึงอยู่ดีๆน้องก็หายไป2วันได้ไม่ตอบไม่อ่านแชทตอนนั้นเราเฟลมากเลยค่ะ โทรไปร้องไห้กะเพื่อน ตอนนั้นไม่อยากไปรร.เลยแค่เห็นหน้าน้องเราก็น้ำตาไหลออกมาแล้ว พอถึงวันทำพานก็ได้นั่งทำพานใกล้ๆกันอีก ตอนนั้นเพื่อนเราห้ามเราไม่ให้เรายุ่งกะน้องซักพัก แต่เราอดไม่ได้จริงๆค่ะ เราเดินไปซื้อไอติมให้น้องรหัสเลยคิดได้ว่าเลี้ยงติมน้องด้วยดีกว่า แล้วเราก็ฝากให้เพื่อนเราเอาไปให้ พอน้องได้น้องก็ถ่ายรูปไอติมมาให้เราค่ะ เหมือนน้องรู้ว่าเราเป็นคนให้ เพราะมีแค่เราคนเดียวที่เป็นคนให้ขนมน้องแบบนั้น หลังจากนั้นเราก็หายเฟลไปเลย
แต่ที่เราข้องใจก็คือเราว่าน้องก็จำหน้าเราได้นะคะ แต่เวลาน้องเจอหน้าเราน้องชอบทำหน้างงๆ เราก็อยากทักน้องอยู่นะแต่เราเขิน ไม่กล้าพูดออกไปเลย มีวันนึงเราเจอกันบ่อยมากน้องก็มองเรา เราก็มองน้อง2คนต่างอึนๆจะพูดอะไรก็ไม่พูด สุดท้ายก็ไม่ได้คุยกัน
น้องอ่านใจยากมากเลยค่ะ เราไม่รู้เลยว่าน้องคิดอะไร บางทีคุยกันก็เหมือนสนิทกัน แต่บางทีทำไมรู้สึกห่างเหินกัน เราไม่รู้จะทำยังไงต่อแล้วค่ะ ถ้าทักไปมากๆเราก็กลัวว่าน้องจะรำคาญเราก็เลยเว้นระยะห่างไว้บ้าง
ควรทำยังไงดีคะ เราพอจะหวังบ้างมั้ย???