เรื่องมีอยู่ ว่า แฟนนัดเพื่อนจะไปเทียวที่เชียวหลาน สุราษฎ แต่เพื่อนเขาไปก่อน(นั่งเครื่องบินไป) เพราะที่ทำงานของเพื่อนกับแฟน หยุดไม่ตรงกัน 1 วัน
แฟนผมมันก็จองเครื่องไม่เป็นนั่งคนเดียวก็ไม่กล้านั่งอีก เเฟนเลยขอให้ผมไปเป็นเพื่อน (ผมไม่ได้อยากไปนะ) แต่ก็แฟนนะ เลยยอมไป 3 วัน 2 คืน
(แถมการไปครั้งนี้เป็นการไปครั้งแรกที่เราไปเทียวด้วยกัน ติดแต่ว่ามีเพื่อนแฟนอยู่ด้วย) พอไปถึงสนามบินสุราษ เพื่อนแฟนก็มารอรับปกติ แต่พออยู่ไป
สักพัก แฟนก็บ่นผมต่อหน้าเพื่อนเขา วา " มั่วแต่มองอะไร เดินไปมาคนเดียวอยู่ได้ " ผมก็ตอบไป ว่า " อ่าว ก็แคเดินสำรวจ ไม่ได้ไปไหนเลย "
แล้วเขาก็เงียบไป แล้วไปคุยกับเพื่อนเขาต่อ ผมก็ไม่ได้คิดมากอะไร ต่อมาก็นั่งรถไป เชียวหลาน แฟนผมเขานั่งใกล้ผมนะ แต่ไม่คุยกับผมเลย คุยแต่กับเพื่อน
ผมถามอะไรก็ตอบคำ คือ ถามคำตอบคำอ่ะ แล้วก็หันไปคุยกับเพื่อนต่อ ผมรู้สึกไม่ดีเลย แต่ก็ชังมันเถอะพยายามไม่คิดมาก
ต่อมาถึงที่พัก เขาก็คุยแต่กับเพื่อนเหมือนเดิม สรุปคือ ตลอด ที่ ไป 3 วัน 2 คืน เขาคุยแต่กับเพื่อนสนุกกับเพื่อน ปล่อยผมเดินคนเดียว เวลากินข้าว รวมกัน
พวลเขาไปกินกับเพื่อน แทนที่แฟนผมคิดได้น่าจะมาตามผมบ้างนะ ไม่มาตาม รอให้ผมเห็นเองอ่ะ ผมถึงไป กิน
จนคืนนั้นผมเลยถามเขา ว่า ทำไมทำแบบนี้ ทำไมถึงไม่คุยกับผมเลย เขาตอบว่า " ผมชอบเดินไปไหนคนเดียว ไม่ชอบมาอยู่ด้วยกัน " เขาเลยไม่ตาม
ผมก็ตอบไป วา " ก็พวลเธอมีแต่ถ่ายรูปกันทั้งวัน มีแต่ผู้หญิง จะให้ผมเข้าไปยุ้งได้ยังไง " เขาก็เงียบ ไป
จนวันกลับ กทม. (ในใจผมเสียใจมากทำไมเป็นแบบนี้ ตอนไปเทียวด้วยกันสองคนไม่เห็นเป็นเลย พอมากับเพื่อนเปลียนไปเลย) ต่อมาเราทุกคนมานั่งรอที่
สนามบินสุราษฏ แฟนผมเขาก็ยังทำตัวเหมือนเดิม คับ เดินไปไหนมาไหนแต่กับเพื่อน ในสนามบินนั้นแหละครับ
ในที่สุดก็มาถึง สิ่งที่ผมทนไม่ไหวสุดๆ ก็เกิด คือ ช่วงนั่งรอเครื่องบินที่สุราษฏ แฟนและเพื่อนแฟนพวลเขาเอากระเป๋าตั้งไว้ผมก็ช่วยเฝ้าให้ เพื่อนแฟนบอกว่าเดียวมาไปเดินเล่นแแปป รวมทั้งแฟนผม ในสายตาแฟนผมเขาไม่สนใจอะไรผมเลยไม่หันมามองผมสักครั้ง เดินไปเฉย แทนที่แฟนน่าจะพูดอะไรบ้าง ไม่พูดสักคำ แออ รอแปปนะเดียวมา อะไรแบบนี้
ผมก็เออ ชังมันเถอะ พยายามไม่คิดมากก ก็นั่งไป จน 1ชม.ครึ่ง จะขึ้นเครื่องแล้ว แฟนผมและเพื่อนแฟนก็กลับมา พอมาถึง ผมก็อยากได้ยินแฟนพูดกับผมบ้างสักคำ ว่า เป็นไงบ้าง รอนานไหม แฟนไม่พูดกับผมเลย เขายิบกระเป๋าแล้วเดินไปเฉยอ่ะ เดินไปหาเพื่อน ผม งงงงง มากกกก (ในใจ ผมก็คิดทันที
ผมทนต่อไปไม่ไหวแล้ว เลิกดีกว่ารู้นิสัยขนาดนีแล้ว) ผมนั่งบนเครื่องขากลับติดกับแฟน ผมไม่พูดสักคำ เขาก็ไม่พูด พอถึงสนามบินกทม. ผมเลยบอกแฟนว่ากลับก่อนนะแค่นั้น เราแยกกันตอนลงเครื่องเลยครับ ผมรีบเดินกลับ ไม่ไปส่งแฟนแล้ว และไม่ได้ลาเพื่อนแฟนสักคำ ในใจโกรธมากกสุดๆ ครับ
แล้วแฟนก็ทักไลนมาว่า ผมไม่มาลาเพื่อนเขาเลย โอโห นียังจะให้มาลาเพื่อนอีกหรา นียังไม่รู้ตัวอีกหราเนียยย
....สุดท้าย ผมเลยโทรบอกเลิกเลย ครับ บอกเหตุผลทั้งหมดที่เลิก เขาก็ขอโทษครับ และแฟนก็บอกว่า ก็ผมมั่วแต่เดินคนเดียวไม่สนใจไรเลย
ผมก็บอกขอโทษนะ มันเจ็บมาก ไปเทียวไม่มีความสุขเลย ผมรับไม่ได้จริงๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้น เหมือนเป็นหมาหัวเน่าเลย ครับ
แฟนก็มาง้ออยู่พักนึง แต่ในใจผมมันหมดรักแล้วครับ ให้กลับไปใหม่ มันไม่ได้แล้ว มันเจ็บมากก
ผมบอกเลิกแฟน ด้วยเหตุผลนี้มันผิดหรือป่าว คับ
แฟนผมมันก็จองเครื่องไม่เป็นนั่งคนเดียวก็ไม่กล้านั่งอีก เเฟนเลยขอให้ผมไปเป็นเพื่อน (ผมไม่ได้อยากไปนะ) แต่ก็แฟนนะ เลยยอมไป 3 วัน 2 คืน
(แถมการไปครั้งนี้เป็นการไปครั้งแรกที่เราไปเทียวด้วยกัน ติดแต่ว่ามีเพื่อนแฟนอยู่ด้วย) พอไปถึงสนามบินสุราษ เพื่อนแฟนก็มารอรับปกติ แต่พออยู่ไป
สักพัก แฟนก็บ่นผมต่อหน้าเพื่อนเขา วา " มั่วแต่มองอะไร เดินไปมาคนเดียวอยู่ได้ " ผมก็ตอบไป ว่า " อ่าว ก็แคเดินสำรวจ ไม่ได้ไปไหนเลย "
แล้วเขาก็เงียบไป แล้วไปคุยกับเพื่อนเขาต่อ ผมก็ไม่ได้คิดมากอะไร ต่อมาก็นั่งรถไป เชียวหลาน แฟนผมเขานั่งใกล้ผมนะ แต่ไม่คุยกับผมเลย คุยแต่กับเพื่อน
ผมถามอะไรก็ตอบคำ คือ ถามคำตอบคำอ่ะ แล้วก็หันไปคุยกับเพื่อนต่อ ผมรู้สึกไม่ดีเลย แต่ก็ชังมันเถอะพยายามไม่คิดมาก
ต่อมาถึงที่พัก เขาก็คุยแต่กับเพื่อนเหมือนเดิม สรุปคือ ตลอด ที่ ไป 3 วัน 2 คืน เขาคุยแต่กับเพื่อนสนุกกับเพื่อน ปล่อยผมเดินคนเดียว เวลากินข้าว รวมกัน
พวลเขาไปกินกับเพื่อน แทนที่แฟนผมคิดได้น่าจะมาตามผมบ้างนะ ไม่มาตาม รอให้ผมเห็นเองอ่ะ ผมถึงไป กิน
จนคืนนั้นผมเลยถามเขา ว่า ทำไมทำแบบนี้ ทำไมถึงไม่คุยกับผมเลย เขาตอบว่า " ผมชอบเดินไปไหนคนเดียว ไม่ชอบมาอยู่ด้วยกัน " เขาเลยไม่ตาม
ผมก็ตอบไป วา " ก็พวลเธอมีแต่ถ่ายรูปกันทั้งวัน มีแต่ผู้หญิง จะให้ผมเข้าไปยุ้งได้ยังไง " เขาก็เงียบ ไป
จนวันกลับ กทม. (ในใจผมเสียใจมากทำไมเป็นแบบนี้ ตอนไปเทียวด้วยกันสองคนไม่เห็นเป็นเลย พอมากับเพื่อนเปลียนไปเลย) ต่อมาเราทุกคนมานั่งรอที่
สนามบินสุราษฏ แฟนผมเขาก็ยังทำตัวเหมือนเดิม คับ เดินไปไหนมาไหนแต่กับเพื่อน ในสนามบินนั้นแหละครับ
ในที่สุดก็มาถึง สิ่งที่ผมทนไม่ไหวสุดๆ ก็เกิด คือ ช่วงนั่งรอเครื่องบินที่สุราษฏ แฟนและเพื่อนแฟนพวลเขาเอากระเป๋าตั้งไว้ผมก็ช่วยเฝ้าให้ เพื่อนแฟนบอกว่าเดียวมาไปเดินเล่นแแปป รวมทั้งแฟนผม ในสายตาแฟนผมเขาไม่สนใจอะไรผมเลยไม่หันมามองผมสักครั้ง เดินไปเฉย แทนที่แฟนน่าจะพูดอะไรบ้าง ไม่พูดสักคำ แออ รอแปปนะเดียวมา อะไรแบบนี้
ผมก็เออ ชังมันเถอะ พยายามไม่คิดมากก ก็นั่งไป จน 1ชม.ครึ่ง จะขึ้นเครื่องแล้ว แฟนผมและเพื่อนแฟนก็กลับมา พอมาถึง ผมก็อยากได้ยินแฟนพูดกับผมบ้างสักคำ ว่า เป็นไงบ้าง รอนานไหม แฟนไม่พูดกับผมเลย เขายิบกระเป๋าแล้วเดินไปเฉยอ่ะ เดินไปหาเพื่อน ผม งงงงง มากกกก (ในใจ ผมก็คิดทันที
ผมทนต่อไปไม่ไหวแล้ว เลิกดีกว่ารู้นิสัยขนาดนีแล้ว) ผมนั่งบนเครื่องขากลับติดกับแฟน ผมไม่พูดสักคำ เขาก็ไม่พูด พอถึงสนามบินกทม. ผมเลยบอกแฟนว่ากลับก่อนนะแค่นั้น เราแยกกันตอนลงเครื่องเลยครับ ผมรีบเดินกลับ ไม่ไปส่งแฟนแล้ว และไม่ได้ลาเพื่อนแฟนสักคำ ในใจโกรธมากกสุดๆ ครับ
แล้วแฟนก็ทักไลนมาว่า ผมไม่มาลาเพื่อนเขาเลย โอโห นียังจะให้มาลาเพื่อนอีกหรา นียังไม่รู้ตัวอีกหราเนียยย
....สุดท้าย ผมเลยโทรบอกเลิกเลย ครับ บอกเหตุผลทั้งหมดที่เลิก เขาก็ขอโทษครับ และแฟนก็บอกว่า ก็ผมมั่วแต่เดินคนเดียวไม่สนใจไรเลย
ผมก็บอกขอโทษนะ มันเจ็บมาก ไปเทียวไม่มีความสุขเลย ผมรับไม่ได้จริงๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้น เหมือนเป็นหมาหัวเน่าเลย ครับ
แฟนก็มาง้ออยู่พักนึง แต่ในใจผมมันหมดรักแล้วครับ ให้กลับไปใหม่ มันไม่ได้แล้ว มันเจ็บมากก