ณ ยอดเขาทางภาคเหนือ เลยดอยเต่า เข้าไปคนละทางกับดอยตุง มุ่งคนละทิศกับดอยล้าน ผ่านดอยอินทนนท์ ( แล้วนี่มันดอยอะไร ผู้เขียนเองก็ไม่รู้ )
ภาพเพดานสีเทา มีใยแมงมุมเกาะตามมุมห้อง ชายชราได้กรอกตา มองตามจิ้งจกเพื่อนรัก ที่คุ้นเคยกัน วิ่งผ่านจากเพดานด้านซ๊ายไปเข้ามุดรูที่มุมห้อง และหายไปเหมือนทุกเช้า ชายชราค่อยๆพลิกตัว แล้วดันตัวเองลุกขึ้นจากเตียงมาอยู่ในท่านั่งห้อยขา
ความรู้สึกปวดคอ หันซ๊ายหันขวา ก็แข็งไปหมด เอวที่เจ็บตรงด้านหลัง และเรี่ยวแรงที่น้อยตามวัยทำให้ต้องใช้เวลา 15 นาที กว่าจะลุกขึ้นยืนแบบหลังค่อมๆ แล้วเเดินหนึ่งก้าว เพื่อไปหยิบไม้เท้าที่ช่วยยัน ซึ่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งมีกระจกบานใหญ่ ชายชราหยิบแว่นตาค่อยๆใส่แล้วมองกระจก
ภาพของชายชราผมสีขาว และผมบาง หัวเถิกใส่เสื้อเชิ้ตเก่าๆสีฟ้าอ่อน มีรอยเลอะประปรายเนื่องจากใส่มาหลายวัน ชายชรามองตัวเองแล้วตัดสินใจไม่มองต่อ เพราะไม่เจริญใจ แล้วค่อยๆใช้ไม้เท้า พาตัวเองเดินไปห้องน้ำ ทำความสะอาดตัว เท่าที่วันนี้จะทำไหว จากนั้นก็หยิบกระเป๋าสตางค์เก่าๆ ใกล้ขาดแล้วเป็นสีน้ำตาล มีเงินอยู่ 200 กับบัตรประชาชน และ เศษกระดาษขนาดพอดีกระเป๋า จดเบอร์โทรศัพท์ พร้อมชื่อของชายชราไว้ เขียนไว้ว่า " นาย สม นามสกุล สง่างาม " ฉุกเฉิน ติดต่อ คุณ ..... เบอร์โทร 081 - 1234xxx
ชายชราเปลี่ยนจากเสื้อนอนมาเป็นเสื้ออีกตัวสีชมพูบางๆ ใส่กางเกงขาสั้นถึงเข่าสีกรมท่า และมีรอยคราบขี้เกลือขึ้น เพราะใส่มาหลายวันแล้ว จากนั้นหยิบกุญแจบ้านพร้อมกับเดินออกมาจากบ้านและปิดประตู จากนั้นก็มุ่งหน้าเดินช้าๆไปพร้อมไม้เท้าคู่กาย ไปยังร้านกาแฟใกล้ๆบ้าน ห่างไป 300 เมตรกว่าๆอย่างช้าๆ และสง่างาม ตามนามสกุลของแก
เมื่อถึงร้านกาแฟ ที่มีผู้คนไม่มากนัก แต่ชายชรานั่งอยู่ 3 คน นั่งล้อมวงกัน และเอ่ยทักชายชรานามว่า สม ผู้มาถึงว่า
" ว่าไง ตาสม วันนี้มาสายโด่งเลยนะ นี่สิบโมงครึ่งแล้ว " เสียงชายชราร่างเล็กผิวคล้ำ ชื่อ น้ำ ออกปากทัก
" เสื้อใส่กี่วันแล้วละ ตาสม ฉันว่าเปลี่ยนได้แล้ว 555 " เสียงชายชราอีกคนผิวขาวผอมสูง ชื่อ หน้า สมทบตามมา
" เอ้า มากันครบทีมละเว้ย สม น้ำ หน้า สามคนครบทีมเสียที " ชายชรารูปร่างอ้วนผิวสีแทน เอ่ยขึ้น คนนี้มีชื่อว่า มิง
" ครบทีม 4 คนละไม่ว่า สม น้ำ หน้า มิง " ว่าแล้วก็หัวเราะร่วนสำหรับ หญิงชรา ชื่อ บาน ( มาจาก บานชื่น แต่ทุกคนเรียก แม่บาน ) แม่ค้าเจ้าของร้านส่งเสียงต้อนรับสนับสนุน
ชายชรา คือ ตาสม ผู้มีผิวหนังตกกระ ข้อแขนเล็กใส่นาฬิกายี่ห้อไหนก็คงไม่ได้แล้ว หัวเข่าปูด ขาลีบ ลงพุงหน่อยๆ จินตนาการนึกถึงตัวตะลุง เท่ง แต่แก่แล้วประมาณนั้น ได้ยิ้ม และโบกมือทักทายทุกคน ด้วยความดีใจที่เจอเพื่อนๆ สมาชิกกลุ่มร้านกาแฟ แม่บานชื่น เหมือนทุกวันที่ผ่านมา
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอนแรก
กาลเวลา นักฆ่าผู้สง่างาม ( ตอนที่ 1 )
ณ ยอดเขาทางภาคเหนือ เลยดอยเต่า เข้าไปคนละทางกับดอยตุง มุ่งคนละทิศกับดอยล้าน ผ่านดอยอินทนนท์ ( แล้วนี่มันดอยอะไร ผู้เขียนเองก็ไม่รู้ )
ภาพเพดานสีเทา มีใยแมงมุมเกาะตามมุมห้อง ชายชราได้กรอกตา มองตามจิ้งจกเพื่อนรัก ที่คุ้นเคยกัน วิ่งผ่านจากเพดานด้านซ๊ายไปเข้ามุดรูที่มุมห้อง และหายไปเหมือนทุกเช้า ชายชราค่อยๆพลิกตัว แล้วดันตัวเองลุกขึ้นจากเตียงมาอยู่ในท่านั่งห้อยขา
ความรู้สึกปวดคอ หันซ๊ายหันขวา ก็แข็งไปหมด เอวที่เจ็บตรงด้านหลัง และเรี่ยวแรงที่น้อยตามวัยทำให้ต้องใช้เวลา 15 นาที กว่าจะลุกขึ้นยืนแบบหลังค่อมๆ แล้วเเดินหนึ่งก้าว เพื่อไปหยิบไม้เท้าที่ช่วยยัน ซึ่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งมีกระจกบานใหญ่ ชายชราหยิบแว่นตาค่อยๆใส่แล้วมองกระจก
ภาพของชายชราผมสีขาว และผมบาง หัวเถิกใส่เสื้อเชิ้ตเก่าๆสีฟ้าอ่อน มีรอยเลอะประปรายเนื่องจากใส่มาหลายวัน ชายชรามองตัวเองแล้วตัดสินใจไม่มองต่อ เพราะไม่เจริญใจ แล้วค่อยๆใช้ไม้เท้า พาตัวเองเดินไปห้องน้ำ ทำความสะอาดตัว เท่าที่วันนี้จะทำไหว จากนั้นก็หยิบกระเป๋าสตางค์เก่าๆ ใกล้ขาดแล้วเป็นสีน้ำตาล มีเงินอยู่ 200 กับบัตรประชาชน และ เศษกระดาษขนาดพอดีกระเป๋า จดเบอร์โทรศัพท์ พร้อมชื่อของชายชราไว้ เขียนไว้ว่า " นาย สม นามสกุล สง่างาม " ฉุกเฉิน ติดต่อ คุณ ..... เบอร์โทร 081 - 1234xxx
ชายชราเปลี่ยนจากเสื้อนอนมาเป็นเสื้ออีกตัวสีชมพูบางๆ ใส่กางเกงขาสั้นถึงเข่าสีกรมท่า และมีรอยคราบขี้เกลือขึ้น เพราะใส่มาหลายวันแล้ว จากนั้นหยิบกุญแจบ้านพร้อมกับเดินออกมาจากบ้านและปิดประตู จากนั้นก็มุ่งหน้าเดินช้าๆไปพร้อมไม้เท้าคู่กาย ไปยังร้านกาแฟใกล้ๆบ้าน ห่างไป 300 เมตรกว่าๆอย่างช้าๆ และสง่างาม ตามนามสกุลของแก
เมื่อถึงร้านกาแฟ ที่มีผู้คนไม่มากนัก แต่ชายชรานั่งอยู่ 3 คน นั่งล้อมวงกัน และเอ่ยทักชายชรานามว่า สม ผู้มาถึงว่า
" ว่าไง ตาสม วันนี้มาสายโด่งเลยนะ นี่สิบโมงครึ่งแล้ว " เสียงชายชราร่างเล็กผิวคล้ำ ชื่อ น้ำ ออกปากทัก
" เสื้อใส่กี่วันแล้วละ ตาสม ฉันว่าเปลี่ยนได้แล้ว 555 " เสียงชายชราอีกคนผิวขาวผอมสูง ชื่อ หน้า สมทบตามมา
" เอ้า มากันครบทีมละเว้ย สม น้ำ หน้า สามคนครบทีมเสียที " ชายชรารูปร่างอ้วนผิวสีแทน เอ่ยขึ้น คนนี้มีชื่อว่า มิง
" ครบทีม 4 คนละไม่ว่า สม น้ำ หน้า มิง " ว่าแล้วก็หัวเราะร่วนสำหรับ หญิงชรา ชื่อ บาน ( มาจาก บานชื่น แต่ทุกคนเรียก แม่บาน ) แม่ค้าเจ้าของร้านส่งเสียงต้อนรับสนับสนุน
ชายชรา คือ ตาสม ผู้มีผิวหนังตกกระ ข้อแขนเล็กใส่นาฬิกายี่ห้อไหนก็คงไม่ได้แล้ว หัวเข่าปูด ขาลีบ ลงพุงหน่อยๆ จินตนาการนึกถึงตัวตะลุง เท่ง แต่แก่แล้วประมาณนั้น ได้ยิ้ม และโบกมือทักทายทุกคน ด้วยความดีใจที่เจอเพื่อนๆ สมาชิกกลุ่มร้านกาแฟ แม่บานชื่น เหมือนทุกวันที่ผ่านมา
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอนแรก