ก็ตามหัวข้อเลยครับ คือผมมาคิดดูแล้วก็คิดว่ามีความสุขแต่ตอนที่อยู่กับเพื่อนอยู่คนเดียวแต่หลังๆมานี้มันค่อยๆหายไปอะครับ ไม่ค่อยอยากยิ้ม ไม่ค่อยอยากพูด ไม่ค่อยอยากไปไหน แล้วก็เราเหมือนเป็นตัวอะไรซักอย่างในบ้าน คือ ผม เป็นคนที่มีนามสกุลต่างจากคนอื่นๆ ในบ้านแล้วก็คนในบ้านไม่ค่อยจะสนใจ ไม่ค่อยฟังอะไรที่ผมพูด แล้วก็ไม่ค่อยพูดด้วยเป็นคนพูดเสียงเบามาก แล้วนานๆทีเขาก็จะมาเอาเงินของผมไปใช้ ผมก็ไม่ว่าอะไรแต่เดี๋ยวนี้มันเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ เริ่มไม่มีคนสนใจเรื่อยๆ ตอนอยู่ที่โรงเรียน ก็ ยังมีเพื่อนที่ให้คุยอยู่บ้างมีเพื่อนที่เห็นใจอยู่บ้าง บางที่ก็รู้สึกอยากจะร้องตะโกนออกมาดังๆ บางที่ก็น้ำตาไหลโดยไม่มีเหตุผล พอโดนพูดอะไรใส่เข้าหน่อยก็รู้สึกไม่พอใจ เศร้า บางทีตอนเรียนก็รู้สึกไม่อยากจะเรียนทั้งที่ปีที่ผ่านมาตั้งใจเรียนเกรดขึ้นสูงแล้วแท้ๆแต่รู้สึกท้อรู้สึกเหมือนโดนอะไรขวางรู้สึกเหมือนมีใครแกล้งเราอยู่ แกล้งไม่ให้ได้ดี แกล้งบอกว่าจะทำอย่างนี้แล้วทำอีกอย่าง ถ้าเป็นอย่างงี้แล้วผมจะทำยังไงอะครับ ทนสู้มาหลายปีแล้ว แต่ตอนนี้มันทนไม่ไหวแล้ว ตอนนี้พอคิดเรื่องเก่าๆก็จะร้องให้แล้ว จะทำยังไงดีครับ ผมหาใครปรึกษาไม่ได้จริงๆ
ขอขอบคุณล่วงหน้าไว้ก่อนเลยครับแล้วก็ขออภัยด้วยนะครับถ้าพิมพ์ผิดอะไร
รู้สึกไม่ค่อยมีความสุขกับชีวิตตอนนี้เลย
ขอขอบคุณล่วงหน้าไว้ก่อนเลยครับแล้วก็ขออภัยด้วยนะครับถ้าพิมพ์ผิดอะไร