นี่อาจจะเป็นเรื่องง่ายๆของใครนะครับแต่สำหรับผมมันยากมาก คล่าวๆก็คือ ผมไปรักเพื่อนคนนึงครับ คิดว่าเป็นเพื่อนผู้หญิงใช่ไหมครับ เหอะ ตรงกันข้ามครับ แล้วทีนี้ผมก็คบเพื่อนไปสักพัก ผมเริ่มทรมานเอง เพราะผมต้องเห็นเขาคุยกับแฟน คุยกับใครๆ ต่อให้ผมหึงเท่าไหร่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ ผมมีความคิดจะบอกความจริง แต่ผมกลัวสิ่งที่จะต้องตามมา นั่นแหละ ผมเลยทำไรไม่ได้อีก ผมต้องทนทรมานอย่างนั้นมา 3 เดือน ผมไปต่างจังหวัด แล้วมือถือใช้เน็ตไม่ได้ มันทำให้ผมนึกได้ว่า ถ้าผมไม่ติดต่อกับเขาเลย อาจจะเป็นทางหนีที่ง่ายกว่า เขาไม่รู้เรื่อง ผมเองก็ค่อยๆลืม ผมว่าเล่ามาจะไม่คล่าวๆละ อีกอย่างผมก็ไม่รู้ว่าเขาอ่านพันทิปหรือเปล่า ถ้าเขามาเจอกระทู้นี้นี่คือ โป้ะเลยนะครับ งั้นเล่าให้พวกเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ที่อาจจะมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน พอจะชี้ทางออกให้ผมได้
เพื่อนคนที่ผมชอบเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวผมมากนัก เขาไม่รู้ว่าผมรู้สึกกับผู้ชายและก็ไม่รู้ว่าผมรู้สึกกับเขา. นิสัยของเขาก็ดีครับเฮฮาอยู่ด้วยแล้วสนุก ใครๆก็ปลื้ม เขาเข้าสังคมง่าย รู้จักคนเยอะ สนิทไว และก็นิสัยเจ้าชู้หน่อยๆ แต่ผมเองก็ไม่รู้จักนิสัยเขามาก. หลังจากอยู่ที่ต่างจังหวัดผมลบเฟสผมทิ้งและสมัครใหม่บล็อคเขาไว้ ส่วนเฟสเก่าก็อยู่อย่างนั้น เปลี่ยนเบอร์ เปลี่ยนไลน์ ลบรูป และกลับมากรุงเทพฯ ผมก็ไม่ได้บอกเพราะคิดว่าเขาจะลืมไปแล้ว ผมเริ่มชีวิตใหม่มีเป้าหมาย และโตขึ้นมีงานทำ เหมือนชีวิตจะไปได้ดี ผมมีที่ทำงานที่อินดี้สุดๆ มีอนาคตที่แจ่มแมวมาก ผ่านไป 6 เดือน ผมได้รถมอไซต์ที่อยากได้มานาน ผ่อนนะคับ ไม่ได้ซื้อสด 555 แล้ววันนึงผมกลับจากบ้านเพื่อน ขับผ่านซอยบ้านเขา แล้วขับรถสวนกับเขาพอดี ผมใส่หมวกกันน็อคดำทึบ แต่ไม่มาก มองชัดๆก็เห็นหน้าผมแล้ว ละทีนี้ ขับรถสวนกันมองหน้ากันตาเขม่งมาก แต่ผมไม่แน่ใจว่าเขาเห็นผมไหม แล้วพอผมถึงบ้าน ความรู้สึกดีๆมี่เคยมีร่วมกันก็ย้อนกลับมาทำร้ายผมอีก มันติดอยู่ในตาผม และกัดกินผมอย่างช้าๆ ถ้าถามว่า แล้วที่ผ่านมา ฝันถึงเขาไหม? ใช่ครับฝันถึง แต่ก็ไม่รู้สึกอะไรเท่านี้. นั่นแหละครับเพราะผมรักเขามากแค่ผมเห็นเขาผมก็ไม่มีสติแล้วครับ แล้ววันเสาร์ที่ 16มิ.ย. ผมไปเล่นร้านเกม อยู่ๆ ก็มีผู้ชายคนนึงมาทักผมว่า "อ้าว! นี่หายไปไหนมานานมาก" พังค่ะ.. จบเลยค่ะ "เพิ่งกลับมาจากต่างจังหวัดอะ" ผมตัดสินใจโกหกต่อไป เพราะตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกเลย แล้วก็นั่งเล่นเกมข้างๆกันเฉยเลย เขาถามความเป็นอยู่ที่ผ่านมา ส่วนผมสมองจะต้องสั่งการเร็วพอที่จะคิดคำโกหกให้ทัน 😢 พอเสร็จก็ขับรถเล่นคุยกันต่อ เขาคุยถึงเรื่องแฟนสาวของเขาว่าเพิ่งเลิกไปไม่กี่อาทิตย์ เขาบอกว่าผู้หญิงคนนั้นดีกับเขามาก เขาบอกว่าเขาโกรธตัวเอง ที่ปล่อยคนดีๆอย่างนั้นไป แล้วตัดภาพมาที่ผม.. เจ็บนิดๆ สมองเริ่มคิดปรุงแต่งละ มันต้องได้กันแน่ๆ มันต้องนุ้นนี้นั่น คือแบบ เลยเถิดอะ ความรู้สึกตอนนั้นคือ อยากไปจากตรงนั้น อยากจะหนี หนี หนีตามเธอไปปป🎶😁 ไม่ใช่นั่นเพลง ผมกลับบ้านแต่เผอิร์นตอนนั้น ตี1กว่าๆ ตึกหอที่ผมอยู่เขาปิดประตู ฟักกก แล้วจะนอนไหน ผมตัดสินใจนอนบ้านเขา T^T เพราะไม่มีทางไปแล้ว จะไปบ้านเพื่อนก็กลัวจะมีด่าน โคตรเจ้ากรรมนายเวรทำร้าย พอไปนอนก็ดีกว่าที่ผ่านมา เพราะอย่างน้อยเขาไม่คุยโทรศัพท์กับแฟนอีกเหมือนทุกครั้งที่ผมนอนบ้านเขา ไม่ต้องทนฟังให้ปวดใจ 555 เช้ามา ผมกลับบ้าน แล้วบอกเขาว่าจะต้องไปทำงานรับเหมากับพ่อต่างจังหวัดเป็นอาทิตย์ ไม่ได้กลับมา ซึ่งความจริงก็คือผมทำงานเป็นหลักเป็นแหล่งแล้ว คือต้องโกหกจริงๆอะครับ เขาบอกว่า "เออ อีกไม่กี่เดือนพวกเราก็18แล้ว ไปหางานทำด้วยกัน ไปทำกับกูไหม?" ผมตอบว่าแน่นอน ส่วนในใจบอกว่า "ขอโทษนะ.." เรื่องที่เล่ามานี่คือเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆในปัจจุบันนะครับ ผมถามเพื่อนแล้วมันก็บอกว่า ให้บอกไปตรงๆพูดความจริงไปทั้งหมด แล้วรอดูผลที่ตามมา หากมันไม่รับ ก็ต่างคนต่างอยู่ หากมันรับ มันก็ขึ้นอยู่ที่ว่าตัวผมนั้นจะทำยังไง เพื่อนอีกคนบอกว่า หนีก็ได้ เพราะ 1.ไม่ต้องบอกว่าชอบเขามานานแล้วไม่ต้องลุ้นว่าเขาจะเอายังไง 2.ปล่อยให้มันงงอยู่นั่นแหละ เพราะถ้าอย่างน้อย บังเอิญเจอกันอีกก็ไม่เป็นไร ยังโกหกต่อไปได้ไม่เครียด เพราะถ้าบอกความจริงไปแล้วเขาเกลียดเราขึ้นมา เวลาเจอกัน เขาจะมองเราด้วยสายตาแบบไหน เขาจะทำตัวยังไงกับเรา เราจะเจ็บเพราะการกระทำของเขาเปล่าๆ เพื่อนอีกคนบอกย้ายที่อยู่หนี ลงทุนที่คุ้มที่สุด เริ่มงานใหม่ ชีวิตใหม่ที่ไกลเขาออกไปอีก ประเด็นอันนี้คือ เสี่ยงกับที่ทำงานใหม่ ไม่รู้ว่าจะลงตัวไหม และปัญหาทางการเงินในที่อยู่ใหม่ เพราะเงินเดือนเฉลี่ยเดือนละ 8000 บ. จ่ายค่ารถ ค่ามือถือก็สิ้นแล้ว 55
ตามนั้นล่ะครับ ผมต้องทำยังไงดี ถึงจะยุติความเจ็บปวดลงได้สักที ถ้าใครอยากให้ผมเล่าแบบเต็มทั้งหมด ผมยินดีนะครับ
ขอบคุณครับ
ผมต้องการหนีคนที่ผมรักไม่ได้ครับ
เพื่อนคนที่ผมชอบเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวผมมากนัก เขาไม่รู้ว่าผมรู้สึกกับผู้ชายและก็ไม่รู้ว่าผมรู้สึกกับเขา. นิสัยของเขาก็ดีครับเฮฮาอยู่ด้วยแล้วสนุก ใครๆก็ปลื้ม เขาเข้าสังคมง่าย รู้จักคนเยอะ สนิทไว และก็นิสัยเจ้าชู้หน่อยๆ แต่ผมเองก็ไม่รู้จักนิสัยเขามาก. หลังจากอยู่ที่ต่างจังหวัดผมลบเฟสผมทิ้งและสมัครใหม่บล็อคเขาไว้ ส่วนเฟสเก่าก็อยู่อย่างนั้น เปลี่ยนเบอร์ เปลี่ยนไลน์ ลบรูป และกลับมากรุงเทพฯ ผมก็ไม่ได้บอกเพราะคิดว่าเขาจะลืมไปแล้ว ผมเริ่มชีวิตใหม่มีเป้าหมาย และโตขึ้นมีงานทำ เหมือนชีวิตจะไปได้ดี ผมมีที่ทำงานที่อินดี้สุดๆ มีอนาคตที่แจ่มแมวมาก ผ่านไป 6 เดือน ผมได้รถมอไซต์ที่อยากได้มานาน ผ่อนนะคับ ไม่ได้ซื้อสด 555 แล้ววันนึงผมกลับจากบ้านเพื่อน ขับผ่านซอยบ้านเขา แล้วขับรถสวนกับเขาพอดี ผมใส่หมวกกันน็อคดำทึบ แต่ไม่มาก มองชัดๆก็เห็นหน้าผมแล้ว ละทีนี้ ขับรถสวนกันมองหน้ากันตาเขม่งมาก แต่ผมไม่แน่ใจว่าเขาเห็นผมไหม แล้วพอผมถึงบ้าน ความรู้สึกดีๆมี่เคยมีร่วมกันก็ย้อนกลับมาทำร้ายผมอีก มันติดอยู่ในตาผม และกัดกินผมอย่างช้าๆ ถ้าถามว่า แล้วที่ผ่านมา ฝันถึงเขาไหม? ใช่ครับฝันถึง แต่ก็ไม่รู้สึกอะไรเท่านี้. นั่นแหละครับเพราะผมรักเขามากแค่ผมเห็นเขาผมก็ไม่มีสติแล้วครับ แล้ววันเสาร์ที่ 16มิ.ย. ผมไปเล่นร้านเกม อยู่ๆ ก็มีผู้ชายคนนึงมาทักผมว่า "อ้าว! นี่หายไปไหนมานานมาก" พังค่ะ.. จบเลยค่ะ "เพิ่งกลับมาจากต่างจังหวัดอะ" ผมตัดสินใจโกหกต่อไป เพราะตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกเลย แล้วก็นั่งเล่นเกมข้างๆกันเฉยเลย เขาถามความเป็นอยู่ที่ผ่านมา ส่วนผมสมองจะต้องสั่งการเร็วพอที่จะคิดคำโกหกให้ทัน 😢 พอเสร็จก็ขับรถเล่นคุยกันต่อ เขาคุยถึงเรื่องแฟนสาวของเขาว่าเพิ่งเลิกไปไม่กี่อาทิตย์ เขาบอกว่าผู้หญิงคนนั้นดีกับเขามาก เขาบอกว่าเขาโกรธตัวเอง ที่ปล่อยคนดีๆอย่างนั้นไป แล้วตัดภาพมาที่ผม.. เจ็บนิดๆ สมองเริ่มคิดปรุงแต่งละ มันต้องได้กันแน่ๆ มันต้องนุ้นนี้นั่น คือแบบ เลยเถิดอะ ความรู้สึกตอนนั้นคือ อยากไปจากตรงนั้น อยากจะหนี หนี หนีตามเธอไปปป🎶😁 ไม่ใช่นั่นเพลง ผมกลับบ้านแต่เผอิร์นตอนนั้น ตี1กว่าๆ ตึกหอที่ผมอยู่เขาปิดประตู ฟักกก แล้วจะนอนไหน ผมตัดสินใจนอนบ้านเขา T^T เพราะไม่มีทางไปแล้ว จะไปบ้านเพื่อนก็กลัวจะมีด่าน โคตรเจ้ากรรมนายเวรทำร้าย พอไปนอนก็ดีกว่าที่ผ่านมา เพราะอย่างน้อยเขาไม่คุยโทรศัพท์กับแฟนอีกเหมือนทุกครั้งที่ผมนอนบ้านเขา ไม่ต้องทนฟังให้ปวดใจ 555 เช้ามา ผมกลับบ้าน แล้วบอกเขาว่าจะต้องไปทำงานรับเหมากับพ่อต่างจังหวัดเป็นอาทิตย์ ไม่ได้กลับมา ซึ่งความจริงก็คือผมทำงานเป็นหลักเป็นแหล่งแล้ว คือต้องโกหกจริงๆอะครับ เขาบอกว่า "เออ อีกไม่กี่เดือนพวกเราก็18แล้ว ไปหางานทำด้วยกัน ไปทำกับกูไหม?" ผมตอบว่าแน่นอน ส่วนในใจบอกว่า "ขอโทษนะ.." เรื่องที่เล่ามานี่คือเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆในปัจจุบันนะครับ ผมถามเพื่อนแล้วมันก็บอกว่า ให้บอกไปตรงๆพูดความจริงไปทั้งหมด แล้วรอดูผลที่ตามมา หากมันไม่รับ ก็ต่างคนต่างอยู่ หากมันรับ มันก็ขึ้นอยู่ที่ว่าตัวผมนั้นจะทำยังไง เพื่อนอีกคนบอกว่า หนีก็ได้ เพราะ 1.ไม่ต้องบอกว่าชอบเขามานานแล้วไม่ต้องลุ้นว่าเขาจะเอายังไง 2.ปล่อยให้มันงงอยู่นั่นแหละ เพราะถ้าอย่างน้อย บังเอิญเจอกันอีกก็ไม่เป็นไร ยังโกหกต่อไปได้ไม่เครียด เพราะถ้าบอกความจริงไปแล้วเขาเกลียดเราขึ้นมา เวลาเจอกัน เขาจะมองเราด้วยสายตาแบบไหน เขาจะทำตัวยังไงกับเรา เราจะเจ็บเพราะการกระทำของเขาเปล่าๆ เพื่อนอีกคนบอกย้ายที่อยู่หนี ลงทุนที่คุ้มที่สุด เริ่มงานใหม่ ชีวิตใหม่ที่ไกลเขาออกไปอีก ประเด็นอันนี้คือ เสี่ยงกับที่ทำงานใหม่ ไม่รู้ว่าจะลงตัวไหม และปัญหาทางการเงินในที่อยู่ใหม่ เพราะเงินเดือนเฉลี่ยเดือนละ 8000 บ. จ่ายค่ารถ ค่ามือถือก็สิ้นแล้ว 55
ตามนั้นล่ะครับ ผมต้องทำยังไงดี ถึงจะยุติความเจ็บปวดลงได้สักที ถ้าใครอยากให้ผมเล่าแบบเต็มทั้งหมด ผมยินดีนะครับ
ขอบคุณครับ