แชร์ความคิดเห็นได้นะเราไม่ว่า คือเรื่องที่เราจะเล่าคือเรื่องแฟนเก่าเราค่ะ ยาวหน่อยนะ คือเราคบกับเขาได้4เดือน แล้วเลิกกันเดือนนี้วันที่17 สาเหตุที่เขาเลิกเพราะว่าเขาเหนื่อยกับเราค่ะ;-; เขาเหนื่อยที่ต้องมาเห็นแฟนของเขาที่สุขภาพจิตไม่ดี เป็นคนท็อกซิกไรพวกนี้ ซึ่งเราขอพูดจริงๆเลยนะว่าปกติเราไม่ได้ท็อกซิกอยู่แล้ว คือเรามีanger issues เพราะสุขภาพจิตของเราค่ะ เราก็เสียใจนะที่เราเป็นแบบนี้แล้วทำร้ายความรู้สึกของเขาแต่เขาก็ทำร้ายความรู้สึกของเราเหมือนกัน เราก็เหนื่อยกับเขาเหมือนกันที่เขาเป็นคนคิดมากเขาเคยบอกไว้ว่าเขาไม่ใช่คนคิดมากหรือไร แต่พึ่งมาเป็นก็ตอนอยู่กับเรา ความสัมพันธ์ของเรามันเริ่มลดลงก็ตอนเราทะเลาะกันครั้งแรกค่ะ ขอบอกเลยว่าเราไม่ชอบการทะเลาะหรือดราม่าเป็นอย่างมาก!!! เพราะเรามีanger issuesใช่มั้ยล่ะ บอกเลยพอมันระเบิดคือเราจะด่ายับเลยแหละ จะแรงหรือไม่แรงก็ใส่ให้หมด ด่าแบบไร้เหตุผล เพราะเราพยายามที่จะควบคุมแค่ไหนแต่เขาแบบเหมือนชวนเราทะเลาะอ่ะ พอเราพูดคำว่า "อะไรหนักหนาเนี่ย" เขาก็offendedคำพูดเราแล้วก็หาว่าเรากำลังตะโกนใส่เขา ถ้าเขาอยู่กับเราคือเราไม่ได้ตะโกนใส่เขาแน่นอน เราพยายามอธิบายให้เขาฟังเขาก็ไม่ยอมฟัง เหมือนเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางไงไม่รู้ พอบอกเราเป็นแบบนี้เพราะสุขภาพจิตเขาก็บอกว่าเราเอามาอ้าง นี่มันเหยียดคนเป็นโรคสุขภาพจิตมั้ยเนี่ย แล้วคนนี่คือเขาหวงเรามากเลยนะ หวงจนเราอึดอัดอ่ะบอกตรง ทำไรเราก็ผิดหมด อึดอัดจริงๆ โทษเราแค่คนเดียว ทีเขาทำเรายังไม่ได้ว่าอะไรเลย คือเราคิดแบบอยากให้เขากับมาหาเราแต่ตอนนี้คือไม่อยากแล้ว ไม่อยากเป็นเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้เราก็พยายามที่จะดูแลตัวเองให้ดีขึ้น รู้ว่าเขาหวงแต่เรารู้สึกเหมือนเราไม่มีอิสระที่จะทำอะไรเลยอ่ะ เราแอบดีใจอยู่นะที่เราออกมาจากชีวิตเขาเพราะอิสระที่เราต้องการ ตอนนี้คือเราลบเบอร์เขา บล็อกเขา เลิกเป็นเพื่อนกับเขาในดิส, ไลน์, เฟส หรืออะไรก็ตามแล้วเพราะไม่อยากเห็นเขา ตอนแรกไม่เกลียดแต่ตอนนี้เกลียดเขาแบบ100%ละ เขาสัญญาว่าจะไม่ทิ้งเราแต่โกหกใส่เฉย เราเกลียดการโกหกมาเลยนะบอกก่อน เขาดูแลดีมากเลยนะแต่นิสัยของเขามันล้ำเส้นของเราไปหน่อย เขาเคยทำเราร้องไห้มาแล้วแล้วคือเราลืมช่วงนั้นไม่ได้เลยอ่ะ เจ็บสุดๆ คือเราทนมานานแล้วด้วยอ่ะ ร้องไห้ทั้งวันจนตาบวมไม่ยอมกินข้าวกินไรเพราะคิดถึงเขาเนี่ย อยากลืมเขาก็ลืมยากอีก เรื่องชีวิตก็เหนื่อยละยังต้องมาจำเหตุการณ์ระหว่างเรากับแฟนเก่าอีก ยิ่งเหนื่อยเข้าไปใหญ่ เหนื่อยกับความคิดมากของเขา แล้วตอนเขาอยู่กับเราคือห้ามนู่นห้ามนี่ รู้ว่าไม่ชอบแต่มันก็มากเกินไปป่ะ เหมือนเขาเป็นเจ้าของชีวิตเราเลยอ่ะ ทำอะไรนิดหน่อยก็งอนก็น้อยใจ ถ้าเป็นแบบนี้คือเราไม่ต้องทำอะไรในชีวิตแล้วมั้ง ให้อิสระกันหน่อยก็ได้มั้ง นี่ถ้าอยู่ด้วยกันคือไม่จับเราไปขังในห้องใต้ดินเลยรึ;-; อีกสาเหตุนึงคือเราอยู่คนเดียวมาทั้งปีละ ชินกับการอยู่คนเดียว เคยมีแฟนแต่ก็คบกันมานาน เพราะเข้ามาในชีวิตเราแบบสุ่มสี่สุ่มห้าโดยเรายังไม่ได้ตั้งตัวอะไรเลยเราก็ไม่รู้จะทำยังไง เราต้องใช้เวลาเป็นอย่างมากที่จะปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์