ช่วงนี้เข้าวัน 40+ ค่ะ ทำให้เริ่มมีเวลาว่างๆ มานั่งมองย้อนเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมา
--- แต่ก่อน ความสุขคือการหาเงิน ได้เงินมาก็ใช้เงิน งก และก็ไม่อยากให้ใครมาแบ่งใช้ ยกเว้นคนในครอบครัวตัวเอง---
วันนึงพาคุณแม่ไปทานข้าวค่ะ ปรกติเป็นคนทานข้าวนอกบ้านประจำ ไปกันเองในครอบครัว ไม่เคยพาพ่อแม่พี่น้องไป วันนึงไปเห็นแม่นั่งทานข้าวอยู่ที่บ้าน (ไม่ค่อยได้ไปหาแม่ในช่วงหลังๆ) รู้ว่าเค้ามีเงินพอที่จะซื้ออาหารดีๆ กิน แต่เค้าไม่มี "สังขาร" ที่จะออกไปหาอาหารดีๆ ลูกๆ ทุกคนโตหมดแล้ว ไม่มีใครอยู่บ้านกับพ่อแม่ ทุกคนมีครอบครัว ลงรูปอัพเฟส ทานอาหารอร่อยๆ กันเป็นประจำ
ปรกติที่บ้านแม่มีคนใช้ อยากทานอะไรก็ให้คนใช้ไปซื้อให้ ไปทำให้ แต่แม่ก็ไม่ได้ออกไปไหนเลย อยู่บ้านประจำ ก็จะทานแค่อาหารรอบๆ บ้าน สั่งอาหารเองก็ไม่เป็น ได้แค่บอกคนใช้ว่าวันนี้จะทานอะไร ก่อนหน้านี้ที่แม่พ่อแข็งแรง ก็ชอบไปเที่ยวไปทานอาหารนอกบ้าน เยาวราช อยู่บ่อยๆ แต่ช่วงหลัง พอเค้าเริ่มแก่ตัวลงเค้าไม่ไปไหน เราก็มักจะพาไปเฉพาะเวลาเที่ยวต่างประเทศ วันนั้น เห็นแม่นั่งทานข้าวที่บ้าน ข้าวไข่เจียวกับต้มยำกุ้ง ถามแม่ว่า อร่อยมั้ย แม่บอกอร่อยก็กินทุกวัน ก็เลยถามว่า ทำไมไม่ใช้เด็กไปซื้ออย่างอื่น แม่บอกว่าแถวนี้มีแต่ข้าวแกงกับอาหารอีสาน เบื่อๆ
ก็เลยชวนคุณพ่อคุณแม่แต่งตัวไปกินข้าวข้างนอก ไปกินเนื้อย่างวากิว แม่กับพ่อไม่อยากกิน พอได้ยินว่าจะพาไปกินเนื้อ เพราะเคี้ยวไม่ไหว แต่พอให้ลองแล้วชอบมาก เค้ามีความสุขมาก หน้าตายิ้มแย้ม อิ่มเอม แบบที่ไม่เคยเห็นมานาน ไปกับหลานๆ หัวเราะคุยสนุกสนาน ทั้งที่ก็พาไปต่างประเทศบ่อยๆ แต่ทำไมครั้งนี้เหมือนสนุกกว่า เค้าดูสบายๆ อารมณ์ดี หรือเพราะมากินกับลูกหลาน และได้กินของอร่อยอีกด้วย
ความสุขแบบนี้ เรานั่งมองหน้าพ่อแม่แล้วรู้สึกว่า ทำไมก่อนหน้านี้ไม่ทำบ่อยๆ จากวันนั้นมา พาไปทานข้าวตลอดอาทิตย์ละ 3-4 ครั้ง เค้ามีความสุขที่ได้แต่งตัวออกจากบ้าน แม้แค่ไปกินข้าวก็ตาม เห็นพ่อกับแม่ยิ้มแล้วเราก็มีความสุข
---ความสุขเล็กๆ กับลูกแมว---
เดิมทีเป็นคนรักสัตว์อยู่แล้วนะคะ เลี้ยงแมวเลี้ยงหมา มีหลายชั่วอายุแมว หลาย generations ตอนนี้แม่แมวเพิ่งคลอดลูกใหม่ได้สัก 1 เดือน ให้อยู่ในห้องแมว กลางวันจะปล่อยเดินเล่นในสวน กลางคืนปิดห้องเข้านอน เมื่อวันก่อน เห็นลูกแมวมานั่งอยู่ข้างหน้าห้องแมว 1 ตัว พอจะเดินไปดู ก็วิ่งหายไป เข้าไปนับลูกแมวแล้วอยู่ครบ ก็คิดว่าสงสัยลูกแมวหาช่องออกจากห้องแมวได้ พรุ่งนี้เช้าค่อยดู พอเช้ามาก็ไม่เห็นช่องว่างที่ลูกแมวจะออกไปนอกห้องแมวได้ มา
เมื่อเย็นนี้ได้ยินเสียงสามีร้องเรียกแมว เมี้ยวๆ อยู่หน้าบ้าน ก็เดินไปดู สามีบอกว่ามีลูกแมวหลงมา เห็นคนมาปล่อยไว้ที่สวนแถวบ้านเมื่อหลายวันก่อน มีตัวแม่กับตัวลูก 1 ตัว เห็นตัวลูกมากินอาหารแมวที่วางไว้ในบ้าน พอร้องเรียกก็วิ่งหายไป เราก็เลยดักจับลูกแมวกัน เอาปลาไปล่อ แต่เค้าไม่ไว้ใจ ก็ยังไม่ยอมเข้าหา บ้านเรามีแมวหลายตัว เค้าเลยมาอยู่มั้ง ก็เป็นห่วง กลัวไม่มีข้าวกิน โดนทิ้งน่าสงสาร
แต่ที่บ้านเลี้ยงแมวระบบปิด ก็เลยค่อนข้างจำกัด โดยการทำหมันแมวเสมอ แต่จะให้มีลูก 1 รุ่นเสมอ แต่ก่อนเป็นคนไม่ชอบแมวจรจัด เพราะรำคาญคนที่เอาข้าวมาเทเกลื่อนแถวหน้าบ้านแล้วไม่ทำความสะอาด แต่วันนี้ได้ยินเรื่องแมวตัวนี้แล้วสงสาร ก็เลยเอาปลาไปล่อ แต่ยังจับไม่ได้ คิดในใจว่าน่าสงสารชีวิตเล็กๆ ชีวิตนึงที่โดนทิ้ง ไม่รู้แม่แมวไปไหนด้วย ก็จะพยายามจับให้ได้ ตอนนี้ก็เลยเหมือนรักแมวตัวเองมากขึ้น จากที่รักอยู่แล้ว
มองหน้าแล้วก็คิดว่าถ้าเจ้าพวกนี้โดนทิ้งจะทำไง เล่นกับแมวทั้งวันเลย จากที่แต่ก่อนเค้าเริ่มโตแล้วก็ไม่ค่อยเล่นด้วยเท่าไหร่ ปล่อยเค้านอนตรงนั้นตรงนี้ นี่ก็นั่งเล่นกับเค้าตลอดทั้งหมดทุกตัว รู้สึกว่าความสุขมันหาง่ายๆ ได้เท่านี้เลย เราให้เค้า เค้าให้เรา แค่นั้นเลย
---ผักสวนครัว ความสุขเล็กๆ ที่กินได้ และภูมิใจ---
ความสุขอีกอย่างในชีวิต ก็คือชอบปลูกผักสวนครัว มีความรู้สึกเหมือน Life hacks คืออยากเด็ดกินเมื่อไหร่ก็กินได้ จากเริ่มต้นเอาพริกมาปลูก แบบเป็นเมล็ด หว่านๆ ใส่กระถางไป ปรากฏว่างอกออกมาเต็มเลย หนึ่งใบคือหนึ่งต้น ทำให้ต้องแจกจ่ายคนอื่นไป เพราะว่าจะปลูกไว้ในบ้านต้นเดียว ทุกวันนี้ออกลูกทุกวัน จนกินไม่ทัน แต่ก่อนเด็ดมาตากแห้ง ทำพริกตากแห้งเพราะเสียดายที่พริกเม็ดแดงๆ เต็มต้นไปหมด
แต่ขี้เกียจ บางทีเก็บมาไม่ได้ตาก บางทีปล่อยฝนตกเปียก ก็เลยไม่เก็บแล้วปล่อยให้เค้าอยู่เต็มต้นไปเรื่อยๆ จะใช้ก็ค่อยเด็ดมากิน อีกอย่างที่ชอบก็คือมะเขือเทศ สดๆ เลย กินมะเขือเทศทุกเช้า ใส่ใข่ใส่พริก ออมเลตอร่อยมาก ไม่เคยต้องซื้อมะเขือเทศมานานแล้ว พวกผักใบอย่างโหระพา กระเพรา ที่ซื้อเข้าตู้เย็นทีไรก็ปล่อยไว้จนเน่า ทุกวันนี้มีหมดทุกต้นในบ้าน ต้นเล็กๆ พื้นที่ใช้น้อยมาก
แต่ความสุขใจเวลาเด็ดมากิน มันดีมากๆ เวลาไปเดินตลาด เห็นผักพวกนี้เราก็จะภูมิใจว่าไม่ต้องซื้อเลย เวลากินเข้าไป ก็รู้สึกฟินว่าไม่ต้องเสียตังเลย รดน้ำปลูกมากับมือ มันเป็นความสุขอย่างนึงที่ชุ่มชื่นใจมากๆ
---การพูดจาดีๆ กับคนอื่น---
สมัยก่อน ช่วงที่เริ่มมีรายได้เยอะๆ ด้วยความที่ปากกัดตีนถีบจนผลักดันตัวเองมาได้ ทำให้เหมือนอยากอวดคนอื่นว่าเรามี และไม่แบ่งใคร พอใครมาขออะไร ไม่ว่าจะความรู้ เงินทอง ก็จะตอบไปแบบไม่รักษาน้ำใจ บางคนถามเรื่องเล็กน้อย ที่เรารู้ เราก็จะไม่ตอบซะเฉยๆ ทำนิสัยไม่ดีใส่คนอื่น คือเรียกว่าไม่ง้อใคร เพราะทุกสิ่งเราสร้างมาเอง ก็เลยอีโก้
พออายุเข้าเลข 4 เริ่มเห็นคนรุ่นหลังๆ คล้ายๆ กับตัวเราเองเมื่อในอดีต สมัยที่พยายามทำงาน พยายามมีเงิน เวลาใครมาขอความรู้หรือเงินทอง ถ้าไม่ให้เค้าก็จะปฏิเสธอย่างสุภาพ ถนอมน้ำใจ มักพูดกับสามีเสมอๆ ว่านึกถึงสมัยเราไม่มีเงินแล้วหางานนะ คนพูดใส่เราแบบนั้นเราก็ไม่ชอบ
สามีก็เริ่มแก่ไปด้วยกัน แต่ก่อนสามีจะไม่ง้อใครเลย และไม่ค่อยรักษาน้ำใจใครด้วย ต่อมาสามีก็มักจะพูดบ่อยๆ ว่าให้โอกาสเค้าดู สอนงานเค้าดู สมัยเราวัยรุ่น ก็ไม่มีคนสอนเหมือนกัน จากที่แต่ก่อนความสุขไม่ค่อยมี เพราะชอบมีคนมาทำให้รู้สึกหงุดหงิดใจแล้วเราก็ตอบกลับไปแรงๆ ต่อมา เรารู้สึกมีความสุขกับสิ่งรอบข้างมากขึ้น ถึงเรารู้ว่าคนนี้
คนนี้โกหก เราก็พูดจากับเค้าดี
ทำให้ชีวิตมีแต่ความสุข ไม่ต้องมานั่งหงุดหงิดใจกับการกระทำของใคร มีความสุขขึ้นมาก และไม่ค่อยมีอะไรมาทำให้พวกเราหงุดหงิดได้ เพราะปล่อยวางและมองข้ามสิ่งไม่จำเป็น และสิ่งที่เป็นทุกข์
--- จากที่ใช้ชีวิตมาจนเลข 4 รู้สึกได้เลยว่าความสุขมันอยู่รอบตัว บางวันทำงานไปโดยในหัวมีแต่หวังจะก้าวหน้า ทำให้ทุกวันเหมือนเร่งๆ ไม่ได้มองความสุขรอบตัวเลย แม้จะใช้ชีวิตดีๆ ก็ไม่ได้รู้สึกมีความสุขเท่าไหร่ เป็นความสุขชั่วครั้งชั่วคราว ตอนนี้กลับมีความสุขมาก ชีวิตไม่ติดโซเชียล ไม่ต้องอวดอะไรใคร ถ่ายรูปใน ig เฉพาะรูปที่อยากถ่ายจริงๆ แต่ก่อนจะถ่ายนานมากกว่าจะลง กลัวว่าลงแล้วคนจะคิดว่าเราเป็นแบบนั้นแบบนี้
เดี๋ยวนี้ไม่ต้องคิดอะไรเลย ความสุขอยู่รอบๆ ตัว ตื่นเช้ามาสูดอากาศสดชื่น ทำงานได้ตลอดวัน มีคนรอบตัว ทั้งลูกทั้งสามี พ่อแม่พี่น้อง ที่มีความสุข มีแมวมีหมาให้เล่นให้ดูแล อาบน้ำ มีต้นไม้ให้ชื่นชม ทำอาหารกินเองบ่อยๆ มือถือแทบไม่ได้จับ
ใช้คอมโดยมากก็เข้าพันทิป อ่านเรื่องคนนั้นคนนี้แล้วก็เม้นท์ ตั้งกระทู้บ้างเวลาอารมณ์ดีๆ อ่านดราม่าบ้าง ดูข่าวหวย 30 ล้านบ้าง รู้สึกว่าชีวิตไม่ได้ต้องการอะไรมาก ทำให้คิดงานออกง่าย พัฒนางานสบาย มากกว่าแต่ก่อน มีเพื่อนไม่กี่คน แบบไม่ต้องเจอกันเลย แค่โทรหากัน คุยไลน์กัน เป็นเพื่อนสมัยเด็กๆ ที่คบกันมานาน คนอื่นๆ ลบออกจากเฟสหมดเลย
ก่อนหน้านี้เพื่อนเยอะ ปัญหาก็เยอะ เดี๋ยวคนนั้นจะเอาแบบนั้นคนนี้จะเอาแบบนี้ ลูกค้าเอย พนักงานเอยในเฟสเต็มไปหมด ทุกวันนี้ลบออก ไม่สนใจชีวิตคนอื่น สนใจชีวิตตัวเองและคนใกล้ตัว สบายใจและมีความสุขมากค่ะ แชร์ความสุขใกล้ๆ ตัวให้อ่านกันเล่นๆ นะคะ ยาวไปหน่อย แต่พิมพ์ไปก็รู้สึกมีความสุขใจไปค่ะ
/// ไม่รู้จะ tag อะไรเลย ///
ความสุขง่ายๆ ใกล้ๆ ตัวที่อยากแบ่งปัน
--- แต่ก่อน ความสุขคือการหาเงิน ได้เงินมาก็ใช้เงิน งก และก็ไม่อยากให้ใครมาแบ่งใช้ ยกเว้นคนในครอบครัวตัวเอง---
วันนึงพาคุณแม่ไปทานข้าวค่ะ ปรกติเป็นคนทานข้าวนอกบ้านประจำ ไปกันเองในครอบครัว ไม่เคยพาพ่อแม่พี่น้องไป วันนึงไปเห็นแม่นั่งทานข้าวอยู่ที่บ้าน (ไม่ค่อยได้ไปหาแม่ในช่วงหลังๆ) รู้ว่าเค้ามีเงินพอที่จะซื้ออาหารดีๆ กิน แต่เค้าไม่มี "สังขาร" ที่จะออกไปหาอาหารดีๆ ลูกๆ ทุกคนโตหมดแล้ว ไม่มีใครอยู่บ้านกับพ่อแม่ ทุกคนมีครอบครัว ลงรูปอัพเฟส ทานอาหารอร่อยๆ กันเป็นประจำ
ปรกติที่บ้านแม่มีคนใช้ อยากทานอะไรก็ให้คนใช้ไปซื้อให้ ไปทำให้ แต่แม่ก็ไม่ได้ออกไปไหนเลย อยู่บ้านประจำ ก็จะทานแค่อาหารรอบๆ บ้าน สั่งอาหารเองก็ไม่เป็น ได้แค่บอกคนใช้ว่าวันนี้จะทานอะไร ก่อนหน้านี้ที่แม่พ่อแข็งแรง ก็ชอบไปเที่ยวไปทานอาหารนอกบ้าน เยาวราช อยู่บ่อยๆ แต่ช่วงหลัง พอเค้าเริ่มแก่ตัวลงเค้าไม่ไปไหน เราก็มักจะพาไปเฉพาะเวลาเที่ยวต่างประเทศ วันนั้น เห็นแม่นั่งทานข้าวที่บ้าน ข้าวไข่เจียวกับต้มยำกุ้ง ถามแม่ว่า อร่อยมั้ย แม่บอกอร่อยก็กินทุกวัน ก็เลยถามว่า ทำไมไม่ใช้เด็กไปซื้ออย่างอื่น แม่บอกว่าแถวนี้มีแต่ข้าวแกงกับอาหารอีสาน เบื่อๆ
ก็เลยชวนคุณพ่อคุณแม่แต่งตัวไปกินข้าวข้างนอก ไปกินเนื้อย่างวากิว แม่กับพ่อไม่อยากกิน พอได้ยินว่าจะพาไปกินเนื้อ เพราะเคี้ยวไม่ไหว แต่พอให้ลองแล้วชอบมาก เค้ามีความสุขมาก หน้าตายิ้มแย้ม อิ่มเอม แบบที่ไม่เคยเห็นมานาน ไปกับหลานๆ หัวเราะคุยสนุกสนาน ทั้งที่ก็พาไปต่างประเทศบ่อยๆ แต่ทำไมครั้งนี้เหมือนสนุกกว่า เค้าดูสบายๆ อารมณ์ดี หรือเพราะมากินกับลูกหลาน และได้กินของอร่อยอีกด้วย
ความสุขแบบนี้ เรานั่งมองหน้าพ่อแม่แล้วรู้สึกว่า ทำไมก่อนหน้านี้ไม่ทำบ่อยๆ จากวันนั้นมา พาไปทานข้าวตลอดอาทิตย์ละ 3-4 ครั้ง เค้ามีความสุขที่ได้แต่งตัวออกจากบ้าน แม้แค่ไปกินข้าวก็ตาม เห็นพ่อกับแม่ยิ้มแล้วเราก็มีความสุข
---ความสุขเล็กๆ กับลูกแมว---
เดิมทีเป็นคนรักสัตว์อยู่แล้วนะคะ เลี้ยงแมวเลี้ยงหมา มีหลายชั่วอายุแมว หลาย generations ตอนนี้แม่แมวเพิ่งคลอดลูกใหม่ได้สัก 1 เดือน ให้อยู่ในห้องแมว กลางวันจะปล่อยเดินเล่นในสวน กลางคืนปิดห้องเข้านอน เมื่อวันก่อน เห็นลูกแมวมานั่งอยู่ข้างหน้าห้องแมว 1 ตัว พอจะเดินไปดู ก็วิ่งหายไป เข้าไปนับลูกแมวแล้วอยู่ครบ ก็คิดว่าสงสัยลูกแมวหาช่องออกจากห้องแมวได้ พรุ่งนี้เช้าค่อยดู พอเช้ามาก็ไม่เห็นช่องว่างที่ลูกแมวจะออกไปนอกห้องแมวได้ มา
เมื่อเย็นนี้ได้ยินเสียงสามีร้องเรียกแมว เมี้ยวๆ อยู่หน้าบ้าน ก็เดินไปดู สามีบอกว่ามีลูกแมวหลงมา เห็นคนมาปล่อยไว้ที่สวนแถวบ้านเมื่อหลายวันก่อน มีตัวแม่กับตัวลูก 1 ตัว เห็นตัวลูกมากินอาหารแมวที่วางไว้ในบ้าน พอร้องเรียกก็วิ่งหายไป เราก็เลยดักจับลูกแมวกัน เอาปลาไปล่อ แต่เค้าไม่ไว้ใจ ก็ยังไม่ยอมเข้าหา บ้านเรามีแมวหลายตัว เค้าเลยมาอยู่มั้ง ก็เป็นห่วง กลัวไม่มีข้าวกิน โดนทิ้งน่าสงสาร
แต่ที่บ้านเลี้ยงแมวระบบปิด ก็เลยค่อนข้างจำกัด โดยการทำหมันแมวเสมอ แต่จะให้มีลูก 1 รุ่นเสมอ แต่ก่อนเป็นคนไม่ชอบแมวจรจัด เพราะรำคาญคนที่เอาข้าวมาเทเกลื่อนแถวหน้าบ้านแล้วไม่ทำความสะอาด แต่วันนี้ได้ยินเรื่องแมวตัวนี้แล้วสงสาร ก็เลยเอาปลาไปล่อ แต่ยังจับไม่ได้ คิดในใจว่าน่าสงสารชีวิตเล็กๆ ชีวิตนึงที่โดนทิ้ง ไม่รู้แม่แมวไปไหนด้วย ก็จะพยายามจับให้ได้ ตอนนี้ก็เลยเหมือนรักแมวตัวเองมากขึ้น จากที่รักอยู่แล้ว
มองหน้าแล้วก็คิดว่าถ้าเจ้าพวกนี้โดนทิ้งจะทำไง เล่นกับแมวทั้งวันเลย จากที่แต่ก่อนเค้าเริ่มโตแล้วก็ไม่ค่อยเล่นด้วยเท่าไหร่ ปล่อยเค้านอนตรงนั้นตรงนี้ นี่ก็นั่งเล่นกับเค้าตลอดทั้งหมดทุกตัว รู้สึกว่าความสุขมันหาง่ายๆ ได้เท่านี้เลย เราให้เค้า เค้าให้เรา แค่นั้นเลย
---ผักสวนครัว ความสุขเล็กๆ ที่กินได้ และภูมิใจ---
ความสุขอีกอย่างในชีวิต ก็คือชอบปลูกผักสวนครัว มีความรู้สึกเหมือน Life hacks คืออยากเด็ดกินเมื่อไหร่ก็กินได้ จากเริ่มต้นเอาพริกมาปลูก แบบเป็นเมล็ด หว่านๆ ใส่กระถางไป ปรากฏว่างอกออกมาเต็มเลย หนึ่งใบคือหนึ่งต้น ทำให้ต้องแจกจ่ายคนอื่นไป เพราะว่าจะปลูกไว้ในบ้านต้นเดียว ทุกวันนี้ออกลูกทุกวัน จนกินไม่ทัน แต่ก่อนเด็ดมาตากแห้ง ทำพริกตากแห้งเพราะเสียดายที่พริกเม็ดแดงๆ เต็มต้นไปหมด
แต่ขี้เกียจ บางทีเก็บมาไม่ได้ตาก บางทีปล่อยฝนตกเปียก ก็เลยไม่เก็บแล้วปล่อยให้เค้าอยู่เต็มต้นไปเรื่อยๆ จะใช้ก็ค่อยเด็ดมากิน อีกอย่างที่ชอบก็คือมะเขือเทศ สดๆ เลย กินมะเขือเทศทุกเช้า ใส่ใข่ใส่พริก ออมเลตอร่อยมาก ไม่เคยต้องซื้อมะเขือเทศมานานแล้ว พวกผักใบอย่างโหระพา กระเพรา ที่ซื้อเข้าตู้เย็นทีไรก็ปล่อยไว้จนเน่า ทุกวันนี้มีหมดทุกต้นในบ้าน ต้นเล็กๆ พื้นที่ใช้น้อยมาก
แต่ความสุขใจเวลาเด็ดมากิน มันดีมากๆ เวลาไปเดินตลาด เห็นผักพวกนี้เราก็จะภูมิใจว่าไม่ต้องซื้อเลย เวลากินเข้าไป ก็รู้สึกฟินว่าไม่ต้องเสียตังเลย รดน้ำปลูกมากับมือ มันเป็นความสุขอย่างนึงที่ชุ่มชื่นใจมากๆ
---การพูดจาดีๆ กับคนอื่น---
สมัยก่อน ช่วงที่เริ่มมีรายได้เยอะๆ ด้วยความที่ปากกัดตีนถีบจนผลักดันตัวเองมาได้ ทำให้เหมือนอยากอวดคนอื่นว่าเรามี และไม่แบ่งใคร พอใครมาขออะไร ไม่ว่าจะความรู้ เงินทอง ก็จะตอบไปแบบไม่รักษาน้ำใจ บางคนถามเรื่องเล็กน้อย ที่เรารู้ เราก็จะไม่ตอบซะเฉยๆ ทำนิสัยไม่ดีใส่คนอื่น คือเรียกว่าไม่ง้อใคร เพราะทุกสิ่งเราสร้างมาเอง ก็เลยอีโก้
พออายุเข้าเลข 4 เริ่มเห็นคนรุ่นหลังๆ คล้ายๆ กับตัวเราเองเมื่อในอดีต สมัยที่พยายามทำงาน พยายามมีเงิน เวลาใครมาขอความรู้หรือเงินทอง ถ้าไม่ให้เค้าก็จะปฏิเสธอย่างสุภาพ ถนอมน้ำใจ มักพูดกับสามีเสมอๆ ว่านึกถึงสมัยเราไม่มีเงินแล้วหางานนะ คนพูดใส่เราแบบนั้นเราก็ไม่ชอบ
สามีก็เริ่มแก่ไปด้วยกัน แต่ก่อนสามีจะไม่ง้อใครเลย และไม่ค่อยรักษาน้ำใจใครด้วย ต่อมาสามีก็มักจะพูดบ่อยๆ ว่าให้โอกาสเค้าดู สอนงานเค้าดู สมัยเราวัยรุ่น ก็ไม่มีคนสอนเหมือนกัน จากที่แต่ก่อนความสุขไม่ค่อยมี เพราะชอบมีคนมาทำให้รู้สึกหงุดหงิดใจแล้วเราก็ตอบกลับไปแรงๆ ต่อมา เรารู้สึกมีความสุขกับสิ่งรอบข้างมากขึ้น ถึงเรารู้ว่าคนนี้
ทำให้ชีวิตมีแต่ความสุข ไม่ต้องมานั่งหงุดหงิดใจกับการกระทำของใคร มีความสุขขึ้นมาก และไม่ค่อยมีอะไรมาทำให้พวกเราหงุดหงิดได้ เพราะปล่อยวางและมองข้ามสิ่งไม่จำเป็น และสิ่งที่เป็นทุกข์
--- จากที่ใช้ชีวิตมาจนเลข 4 รู้สึกได้เลยว่าความสุขมันอยู่รอบตัว บางวันทำงานไปโดยในหัวมีแต่หวังจะก้าวหน้า ทำให้ทุกวันเหมือนเร่งๆ ไม่ได้มองความสุขรอบตัวเลย แม้จะใช้ชีวิตดีๆ ก็ไม่ได้รู้สึกมีความสุขเท่าไหร่ เป็นความสุขชั่วครั้งชั่วคราว ตอนนี้กลับมีความสุขมาก ชีวิตไม่ติดโซเชียล ไม่ต้องอวดอะไรใคร ถ่ายรูปใน ig เฉพาะรูปที่อยากถ่ายจริงๆ แต่ก่อนจะถ่ายนานมากกว่าจะลง กลัวว่าลงแล้วคนจะคิดว่าเราเป็นแบบนั้นแบบนี้
เดี๋ยวนี้ไม่ต้องคิดอะไรเลย ความสุขอยู่รอบๆ ตัว ตื่นเช้ามาสูดอากาศสดชื่น ทำงานได้ตลอดวัน มีคนรอบตัว ทั้งลูกทั้งสามี พ่อแม่พี่น้อง ที่มีความสุข มีแมวมีหมาให้เล่นให้ดูแล อาบน้ำ มีต้นไม้ให้ชื่นชม ทำอาหารกินเองบ่อยๆ มือถือแทบไม่ได้จับ
ใช้คอมโดยมากก็เข้าพันทิป อ่านเรื่องคนนั้นคนนี้แล้วก็เม้นท์ ตั้งกระทู้บ้างเวลาอารมณ์ดีๆ อ่านดราม่าบ้าง ดูข่าวหวย 30 ล้านบ้าง รู้สึกว่าชีวิตไม่ได้ต้องการอะไรมาก ทำให้คิดงานออกง่าย พัฒนางานสบาย มากกว่าแต่ก่อน มีเพื่อนไม่กี่คน แบบไม่ต้องเจอกันเลย แค่โทรหากัน คุยไลน์กัน เป็นเพื่อนสมัยเด็กๆ ที่คบกันมานาน คนอื่นๆ ลบออกจากเฟสหมดเลย
ก่อนหน้านี้เพื่อนเยอะ ปัญหาก็เยอะ เดี๋ยวคนนั้นจะเอาแบบนั้นคนนี้จะเอาแบบนี้ ลูกค้าเอย พนักงานเอยในเฟสเต็มไปหมด ทุกวันนี้ลบออก ไม่สนใจชีวิตคนอื่น สนใจชีวิตตัวเองและคนใกล้ตัว สบายใจและมีความสุขมากค่ะ แชร์ความสุขใกล้ๆ ตัวให้อ่านกันเล่นๆ นะคะ ยาวไปหน่อย แต่พิมพ์ไปก็รู้สึกมีความสุขใจไปค่ะ
/// ไม่รู้จะ tag อะไรเลย ///