แต่งประโยคคำว่า"สุภาษิต"ยังไงดี

ขอถามท่านผู้รู้ว่า :- ประโยคสองประโยคดังต่อไปนี้ ประโยคไหนถูกต้องและเป็นของดั้งเดิม เป็นสุภาษิตหรือคำพังเพย 1. วาจาส่อภาษา กิริยาส่อสกุล 2. สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุล ที่ผมเรียนมาจำได้ว่า เป็นข้อ1 ท

ที่โรงเรียนเราถูกบูลลี่ทางอ้อมค่ะ เราแตกต่าง เขาเลยพยายามกันออกแบบเงียบๆ นินทาบ้างอะไรบ้าง แต่เรามั่นใจมากเลย นะคะว่าไม่ได้ทำอะไรให้ใคร เราถามคนรอบข้างที่อยู่ที่รร.ว่าเราทำอะไรผิดไหม เพื่อนก็บอกว่าไม่

คือเราอยู่ม.1กำลังจะขึ้นม.2แล้ว มันมีช่วงที่รร.มีการแข่งกีฬาสำหรับน้องม.1โดยเฉพาะ ห้องเราเลยทำเสื้อแข่งกีฬากัน มีสโลแกนอยู่ข้างหลังเสื้อคำว่าครู..สั่งลุย ครู...สั่งเก็บ ซึ่งมันไปตรงกับห้อง16ค่ะ (เราอย

“เชื่อ” = Believe “เชื่อแบบผิด ๆ” = Misbelieve “เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง” = ??? “เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง” ภาษาอังกฤษพูดว่า... พูดแบบตรงตัวเลยเราอาจจะบอ

ตามกระทู้เลยคะ ทำไงดีคะมีวิธีไหนคะที่จะจัดการมันได้

อยากทราบว่าสุภาษิตไทยคำว่า ลิ้นยาวถึงตาตุ่ม ว.ประจบสอพลอ สุภาษิตจีนจะใช้คำไหนคะ