จุดเริ่มต้นเลยก็คือ เราเคยเป็นเด็กฝึกงานที่กำลังจะจบในบริษัทบัญชีเล็กๆแห่งนึงที่ไม่ได้อยู่ในเมือง แต่ก็ไม่ถึงกับชานเมือง เราฝึกงานได้ 4 เดือน คนที่เป็นเจ้าของก็แบบว่าอยากให้เราอยู่เป็นพนักงานต่อที่นี่ คอยถามหัวหน้าที่คุมงานเราว่าเราทำงานดีมั้ย คอยถามเราทุกวันว่าเราตัดสินใจได้ยัง
แต่เอาจริงๆเราไม่ได้รู้สึกชอบหรืออยากอยู่ที่นี่เลย แต่การที่เราตัดสินใจอยู่ต่อ คือ
1.หัวหน้าที่คุมงานเค้าก็ดีกับเรา 2.ใกล้รับปริญญาแล้ว ไม่อยากไปลางานบ่อยๆที่ที่ทำงานใหม่ 3.เหมือนอยากให้เจ้าของพอใจ เลยเลือกที่จะอยู่ต่อ
เราอยู่ที่นี่เหมือนเป็นคนสร้างเสียงหัวเราะเลยนะ เป็นคนเส้นตื้น จะยิ้มตลอด หัวเราะตลอด แต่ถ้าถามว่ามีความสุขมั้ย ก็ตอบไม่ได้ว่าที่เราอยู่ไปทุกวันนี้ เรามีความสุขจริงๆมั้ย หรือแค่เพราะอยากเห็นคนอื่นมีความสุข...แต่ถ้าถามว่าแย่มั้ย มันก็ไม่ได้แย่นะ
เหตุผลหลักๆที่ทำให้เราอยากออกก็คือ...
1.เราเป็นเด็กฝึกงานมาก่อน แล้วก็สมัครเป็นพนักงานต่อ และเรายังต้องรอผ่านโปรอีก 4 เดือน โดยช่วงที่ยังไม่ผ่านโปรเราต้องโดนหักเงินเดือนก่อน 1,000 บาท ถ้าผ่านแล้วถึงจะได้เงินเดือนปกติ (ซึ่งเงินเดือนปกตินั้นไม่ถึง 15,000) จริงๆเงินเดือนในส่วนนี้เราก็โอเค ไม่ว่ากัน
แต่ทำไม...อีกคนนึงที่เป็นเด็กฝึกงานมาก่อนเราแค่ 2 อาทิตย์(คนละ ม.) ผลงานที่ผ่านมาก็ไม่ต่างกันเลย เพียงแค่เค้าเคยขึ้นรถไปจ่ายภาษีกับเจ้าของ เลยทำให้เจ้าของพอใจจนอยากให้อยู่ต่อ ถึงขั้นถามว่า "จะต้องทำยังไง คุณถึงจะอยู่ต่อ" แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นมันอยู่ที่ว่า ทำไมคนนี้ผ่านโปรเลย ไม่ต้องรอ 4 เดือนแบบเรา
2.ช่วงหน้างบ เรายังเป็นเด็กใหม่ เราขยันมาก อยากให้ทุกคนพอใจ งานเลิก 5 โมงครึ่งไม่เคยกลับตรงเวลาเลยซักวัน เราไม่ซีเรียส เราเต็มใจอยู่ช่วยงานถึง 2-4 ทุ่ม แถมบางวันเรายังอยู่ห้ามรุ่งหามค่ำอีกด้วยซ้ำโดยที่ไม่หลับไม่นอน แต่หาได้มีใครสนใจมั้ย ก็ไม่!!...ในวันที่เค้าแจกเงินหลังปิดงบ เอาจริงๆเราก็ไม่ได้อยากได้เงินในส่วนนั้นหรอก บ้านเราก้ไม่ได้จน เราก็ไม่ซีเรียสเรื่องเงินอยู่แล้ว แต่เราก็หวังนะว่าเราคงได้ซักนิดก็ยังดี เหมือนเป็นสินน้ำใจแลกกับที่เราขยันซะขนาดนั้น ถึงจะไม่ได้หลายหมื่นเหมือนพี่คนอื่น ได้แค่หลักร้อยหลักพัน เราก็ดีใจมากแล้ว...แต่สุดท้ายเราไม่ได้ซักบาทเดียว (ทั้งๆที่ ที่นี่ก็ไม่มี OT ให้)
3.เราไม่ได้อยากอยู่ที่นี่ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
สิ่งที่บอกว่ารู้สึกผิดต่อหัวหน้าที่คุมงานเราก็คือ เค้าก็ดีกับเรา เคยซื้อขนมอะไรมาให้ เคยให้แต๊ะเอียบ้างนิดหน่อย แต่เรารู้สึกผิดที่ว่าถ้าเราออก เค้าคงต้องมารับผิดชอบงานที่โต๊ะเราต่อ
ทุกคนคิดยังไงกับเรื่องนี้คะ มันอาจไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่เราก็ซีเรียส และคิดมากมากๆ
เราควรตัดสินใจยังไงดี ควรหางานใหม่ให้ได้ แล้วออกดีมั้ย?
แต่ถ้าจะออกจริงๆเหมือนจะต้องหาเหตุผลดีๆมา เพราะเหมือนเค้าชอบกั๊กตัว ไม่ให้ออกง่ายๆ เราต้องหาเหตุผลยังไงมาพูดมาบอกเค้าดีคะ
อยากลาออก แต่เกรงใจและรู้สึกผิดต่อหัวหน้าที่คุมงาน ทำไงดี?
แต่เอาจริงๆเราไม่ได้รู้สึกชอบหรืออยากอยู่ที่นี่เลย แต่การที่เราตัดสินใจอยู่ต่อ คือ
1.หัวหน้าที่คุมงานเค้าก็ดีกับเรา 2.ใกล้รับปริญญาแล้ว ไม่อยากไปลางานบ่อยๆที่ที่ทำงานใหม่ 3.เหมือนอยากให้เจ้าของพอใจ เลยเลือกที่จะอยู่ต่อ
เราอยู่ที่นี่เหมือนเป็นคนสร้างเสียงหัวเราะเลยนะ เป็นคนเส้นตื้น จะยิ้มตลอด หัวเราะตลอด แต่ถ้าถามว่ามีความสุขมั้ย ก็ตอบไม่ได้ว่าที่เราอยู่ไปทุกวันนี้ เรามีความสุขจริงๆมั้ย หรือแค่เพราะอยากเห็นคนอื่นมีความสุข...แต่ถ้าถามว่าแย่มั้ย มันก็ไม่ได้แย่นะ
เหตุผลหลักๆที่ทำให้เราอยากออกก็คือ...
1.เราเป็นเด็กฝึกงานมาก่อน แล้วก็สมัครเป็นพนักงานต่อ และเรายังต้องรอผ่านโปรอีก 4 เดือน โดยช่วงที่ยังไม่ผ่านโปรเราต้องโดนหักเงินเดือนก่อน 1,000 บาท ถ้าผ่านแล้วถึงจะได้เงินเดือนปกติ (ซึ่งเงินเดือนปกตินั้นไม่ถึง 15,000) จริงๆเงินเดือนในส่วนนี้เราก็โอเค ไม่ว่ากัน
แต่ทำไม...อีกคนนึงที่เป็นเด็กฝึกงานมาก่อนเราแค่ 2 อาทิตย์(คนละ ม.) ผลงานที่ผ่านมาก็ไม่ต่างกันเลย เพียงแค่เค้าเคยขึ้นรถไปจ่ายภาษีกับเจ้าของ เลยทำให้เจ้าของพอใจจนอยากให้อยู่ต่อ ถึงขั้นถามว่า "จะต้องทำยังไง คุณถึงจะอยู่ต่อ" แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นมันอยู่ที่ว่า ทำไมคนนี้ผ่านโปรเลย ไม่ต้องรอ 4 เดือนแบบเรา
2.ช่วงหน้างบ เรายังเป็นเด็กใหม่ เราขยันมาก อยากให้ทุกคนพอใจ งานเลิก 5 โมงครึ่งไม่เคยกลับตรงเวลาเลยซักวัน เราไม่ซีเรียส เราเต็มใจอยู่ช่วยงานถึง 2-4 ทุ่ม แถมบางวันเรายังอยู่ห้ามรุ่งหามค่ำอีกด้วยซ้ำโดยที่ไม่หลับไม่นอน แต่หาได้มีใครสนใจมั้ย ก็ไม่!!...ในวันที่เค้าแจกเงินหลังปิดงบ เอาจริงๆเราก็ไม่ได้อยากได้เงินในส่วนนั้นหรอก บ้านเราก้ไม่ได้จน เราก็ไม่ซีเรียสเรื่องเงินอยู่แล้ว แต่เราก็หวังนะว่าเราคงได้ซักนิดก็ยังดี เหมือนเป็นสินน้ำใจแลกกับที่เราขยันซะขนาดนั้น ถึงจะไม่ได้หลายหมื่นเหมือนพี่คนอื่น ได้แค่หลักร้อยหลักพัน เราก็ดีใจมากแล้ว...แต่สุดท้ายเราไม่ได้ซักบาทเดียว (ทั้งๆที่ ที่นี่ก็ไม่มี OT ให้)
3.เราไม่ได้อยากอยู่ที่นี่ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
สิ่งที่บอกว่ารู้สึกผิดต่อหัวหน้าที่คุมงานเราก็คือ เค้าก็ดีกับเรา เคยซื้อขนมอะไรมาให้ เคยให้แต๊ะเอียบ้างนิดหน่อย แต่เรารู้สึกผิดที่ว่าถ้าเราออก เค้าคงต้องมารับผิดชอบงานที่โต๊ะเราต่อ
ทุกคนคิดยังไงกับเรื่องนี้คะ มันอาจไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่เราก็ซีเรียส และคิดมากมากๆ
เราควรตัดสินใจยังไงดี ควรหางานใหม่ให้ได้ แล้วออกดีมั้ย?
แต่ถ้าจะออกจริงๆเหมือนจะต้องหาเหตุผลดีๆมา เพราะเหมือนเค้าชอบกั๊กตัว ไม่ให้ออกง่ายๆ เราต้องหาเหตุผลยังไงมาพูดมาบอกเค้าดีคะ