มาแว้วววววววว มาลุยต่อกับทริปอีต่อง วันที่2

5 มิถุนายน 2561

ตื่นแต่เช้าประมาน 7.00น. อากาศเย็นสบาย วันนี้เราต้องออกทัวร์หมู่บ้านอีต่องทั้งวัน
โดยเราเลือกที่จะเหมารถโฟร์วีลพร้อมคนขับที่ให้บริการอยู่ในหมู่บ้าน เพราะเค้าน่าจะคุ้นเคยทางเป็นอย่างดี
และก็ไม่มีใครต้องเหนื่อยขับรถด้วย คนขับรถชื่อ น้องโอม ไกด์และคนขับ ที่กวนตีนที่สุด555

รูปที่เห็นหน้าชัดก็มีประมานนี้นะโอม

ล้อหมุน 9.00น. กายพร้อมใจพร้อม..ไป

จุดแรก
สุดเขตประเทศไทยช่องทางมิตรภาพ เป็นช่องเขาเล็กๆ เดินทะลุออกไปมีถนน วิวข้างล่างเป็นหุบเขา

จุดที่สอง ห่างกันนิดเดียว 200 เมตรได้ จุดชมวิวเนินเสาธง จุดนี้ก็สวยงามไม่แพ้กัน
แต่สังเกตุได้จากธงพม่าที่ใหม่มาก ธงไทยเก๊าเก่า..น่าสงสารธงไทย เปลี่ยนบ้างก็ได้นะ
ทั้งสองจุดนี้อยู่ไม่ไกลจากตัวหมู่บ้าน ทางปกติขับสบาย

ภาพสุดท้ายมันคือต้นอะไรไม่รู้ ใครรู้ช่วยบอกหน่อย

หลังจากจุดชมวิวเนินเสาธง แวะพักหน่อยนะ...ขอ Coffee Break
เพื่อนกินกาแฟ แต่ทำไมเราหิวข้าวหล่ะ เอาเป็นว่ายังไม่ถึงไหนเลย
มั่วแต่เรื่อยเปื่อย เข้าห้องน้ำบ้าง กินข้าวบ้าง กินกาแฟบ้าง
โอมดีมาก ก็รอพวกกรูเนอะ

ร้านข้าวที่อีต่อง เหมาเลยจร้า ให้เก็บไว้ให้ตอนบ่ายด้วย จะกลับมากิน

จุดที่สาม
หลังจากเติมพลังกันแล้ว เราจะเดินทางไปจุดที่สาม จุดนี้เรื่องการเดินทางต้องบอกว่าไฮไลท์มาก
ถ้าผ่านจุดนี้ได้ ก็ไปได้ทุกที่บนโลกใบนี้แน่นอน สถานที่นั้นก็คือ "เหมืองแร่สมศักดิ์ บ้านป้าเกล็น"

ช่วงแรกที่ขับรถเข้าไป ทางขรุขระ เป็นดินเป็นโคลน ไม่มีอะไรมาก

แรกๆยังเฉยๆ พลังยังเยอะ งั้นๆ ทางไม่เห็นน่ากลัวเลย

แต่ช่วงประมาน 3-4 กิโลก่อนเข้าบ้านป้าเกล็น จะมีป้ายบอกว่า เฉพาะ 4WD เท่านั้น
ป้ายนี้เหมือนเตือนพวกเราว่า ของจริงมาแล้วนะ อย่าเข้าไปเลย
เพราะสภาพทางที่มองไปข้างหน้าอย่าเรียกว่าทาง เรียกว่าซอกเขาที่ไม่มีหญ้าขึ้นดีกว่า
และแล้วพวกเราก็สังเกตุเห็น มีคนเอาเชือกมากั้น มีกองหินขวางไว้
ด้วยคนขับรุ่นใหม่ Gen Y ของเรา
"ไม่เป็นอะไรพี่เดี๋ยวเอาหินเอาเชือกออกผมจะไป" โอมกล่าว
พวกเรามองหน้ากันแบบว่ากูจะไปกับดีไหม เอาไงดี เขากั้นไว้คือเขาไม่ให้ไปหรือเปล่า
ข้างหน้ามันน่าจะมีอะไรแน่ๆเลย แต่โอมไม่สนใจผมจะไป ถามกรูยัง
แต่พวกเราก็เลยตามนั้น ต้องดูให้รู้ว่ามีอะไร มาถึงขนาดนี้แล้ว ก็ลงกันไปช่วยยกหิน

ระหว่างปลดเชือกเรียบร้อย ขับลงมาประมาณ 10 เมตร สิ่งที่พบคือ มีรถเสียจอดอยู่ตรงกลางถนน 1 คัน
เค้าขับลงมาแล้วเพลาหัก อยู่ตรงนี้มา 2 วันแล้ว ก็เลยกันเชือกไว้เพราะรถขวางอยู่ไปไม่ได้
แต่ด้วยคนขับของเรา น้องโอม แมร่งซ่อมรถเป็นหว่ะ นางก็เลยอาสาซ่อมรถให้
เพื่อจะได้พาเราเข้าไปบ้านป้าเกล็น

สุดยอดเลยโอม


ระหว่างนั่งรอซ่อมรถ zzzzzzzzz    เย้ๆๆๆๆ ซ่อมรถเสร็จแล้ว

เอ้าทุกคนขึ้นรถ เตรียมตัวเดินทางต่อ ทางที่เหลือนั้นเป็นหลุมลึกมาก สงสารรถ กลัวรถไถลมาก
กลัวตกหลุมลงไม่ได้ ถ้าเป็นหน้าฝน ไม่อยากจะนึกภาพ สมรรถนะของรถสำคัญนะ
แต่ใจคนขับสำคัญกว่า โอมใจถึงมาก ถ้าเป็นเราจะให้ขับลงไปข้างล่าง คงคิดก่อน
ใครเคยเห็นตามโชว์รูมรถกระบะ ที่ชอบเอารถมาโชว์ด้านหน้า โดยจอดเอียงๆเฉียงๆ
อารมณ์นั้นเลย เอียงซ้ายขวา หน้าทิ่ม คือถ้ายี่ห้อไหนตั้งได้90องศากรูจะซื้อไปบ้านป้าเกล็นเลย
ภาพถนนไม่มีนะ แค่ประคองกายหยาบของตัวเองไม่ให้ตกรถก็ลำบากแล้ว
ไม่สามารถที่จะยกกล้องมาถ่ายได้จริงๆ ตับไตใส้พุงกองรวมกันหมดประกอบกับการหลบกิ่งไม้เป็นระยะๆ

ตอนนี้ทุกคนมีคำถามในใจ ป้าเกล็นไม่ออกไปไหนเหรอ ถ้าออกไป จะออกไปยังไง
ถ้าไม่สบายหล่ะ ตลอดทางสัญญานโทรศัพท์ก็ไม่มีเลย คำถามในหัวเยอะมาก
และแล้วก็เดินทางจนมาถึง พอถึงปุ๊บ ป้าเกล็นเดินออกมาพอดี
พอเห็นหน้าป้าแล้วแบบ อารมณ์เหมือนเรามาหาญาติผู้ใหญ่ เหมือนมาเยี่ยมญาติ
ป้าเกล็นใจดีมาก แกสามารถเล่าเรื่องเดิมๆ ที่เราเคยได้ยินได้ฟังกันมาแล้ว แบบไม่มีเบื่อ
หน้าตาป้ามีความสุขมาก เราฟังก็มีความสุข ตอนนี้สภาพบ้านก็เก่าไปตามกาลเวลา
ป้าเกล็นก็แก่ลงบ้างแต่ยังแข็งแรงอยู่ สิ่งที่เป้นคำถาม ป้าเกล็นไม่เหงาเหรอ
นึกถึงสภาพบรรยากาศตอนกลางคืนสิ เงียบๆ เหงาๆ และต้องอยู่คนเดียว
แต่ป้าคงมีความสุขมากกับที่นี่ ความทรงจำที่ดีที่สุดในชีวิตของป้าอยู่ที่นี่หนิ
เป็นเราก็คงอยู่ที่นี่ ป้าบอกว่าที่นี่ไม่มีโจร ไม่มีอาชญากรรม ไม่มียาเสพติด...ดีจัง
ไม่เหมือนที่ที่หนูมาเลย

ป้าเกล็นบอกว่าป้าย เสื้อ ของที่ระลึกต่างๆที่แขวนหรือติดไว้หน้าบ้าน
เกิดจากคนที่มาเที่ยวและฝากไว้ ทิ้งไว้เป็นที่ระลึก เราเลยฝากผ้าพันคอเราไว้บ้าง

ใครแวะไป ถ่ายรูปมาให้ดูหน่อยนะ ว่ายังอยู่รึเปล่า...ของเมย์เอง

หลังจากคุยกับป้าซักพัก ก็ขออนุญาตเดินชมรอบๆบ้าน

น้ำใสมากๆ น้ำสามารถเล่นได้ บรรยากาศก็ดีมาก
ระหว่างเดินชมธรรมชาติ สูดอากาศจนเต็มปอดกันแล้ว ก็เดินกลับมาที่บ้าน
เจอป้าเกล็นกำลังตากผ้าอยู่หลังบ้าน เราก็เลยร่ำราป้าเกล็น เพื่อไม่เป็นการรบกวนมากไปกว่านี้
ในใจอยากจะอยู่นานๆ ชอบ อยากอยู่เป็นเพื่อนป้าเกล็น


แล้วเจอกันใหม่นะ "บ้านเล็กในป่าใหญ่"

ระหว่างทางขับออกมา อยากบอกว่าตอนขาออก ใช้พลังงานเยอะกว่าขาเข้าเยอะเลย
สองมือกำให้แน่น จับให้มั่น อย่าให้ตกรถละกัน

ออกมาปุ๊บ ข้าวๆๆๆๆๆๆๆอยู่ไหน ข้าวที่เหมาไว้อยู่ไหน
คือหิวมาก เพราะใช้พลังงานที่มีทั้งหมดในตัว

ถึงร้านข้าวก็กินกันไม่ยั้งเลยจร้า มีกระเพราหมู แกงเขียวหวาน ไข่ดาว ผัดผัก
แบบบ้านๆ แต่อร่อยที่สุด มันเหมือนอยู่บ้าน
ณ จุดนี้แวะพักนานนิดนึง เพราะมีบางคนงานเข้า ทำงานไปนะจร้า
เดี๋ยวพี่นอนรอ

หลังจากทำงาน กินข้าว พักผ่อนเรียบร้อย พร้อมเดินทางต่อ
ที่หมายต่อไป "น้ำตกจ๊อกกระดิ่น"

สภาพร่าเริง พร้อมไปเล่นน้ำ


มาถึงแล้ว ใช้เวลาไม่นานทางเป็นคอนกรีต วิ่งไม่ลำบากอาจจะมีชันแต่ไม่มาก
สิ่งสำคัญคือแค่ระวังขับช้าๆ ไปได้ฉลุย
จากปากทางก็เดินเข้ามาไม่ไกลก็ถึงน้ำตก

หลายคนคงเห็นรูปน้ำตกจ๊อกกระดิ่นใน Google มาเยอะแล้ว
อยากบอกว่าสวยจริง น้ำใส ถ้าอยากจะรู้ว่าสวยแค่ไหน มาดูด้วยตาตัวเองดีกว่า

ในน้ำปลาเยอะมาก ตอดเท้าตลอดเวลา จักกะจี้
ใครไม่เล่นน้ำจะเสียใจ แต่พวกเราเล่นกันกระจาย น้ำเย็นมาก
หลังจากเล่นน้ำกันพอหอมปากหอมคอ ก็ต้องออกมาเพราะเริ่มจะเย็นแล้ว
เราต้องไปจุดชมวิว เนินช้างศึก
(เรื่องบางเรื่องเราจะไม่พูดถึง...ละไว้แล้วกันนะทุกคน)
หลังจากออกจากน้ำตก ก็เข้าที่พักอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะเปียกกันทุกคน
โอมนัดพวกเราไว้ ห้าโมงครึ่ง เพื่อจะพาไปชมพระอาทิตย์ตกเนินช้างศึก
เราอาบน้ำเสร็จเร็ว ก็เลยชวนน้องที่มาด้วยกัน2คน ไปดูเหมืองแร่ปิล็อกที่อยู่ในหมู่บ้าน

หลังจากชมวิวในหมู่บ้านเรื่อยเปื่อยได้เวลาไปเนินช้างศึก เราก็ไปรวมตัวกันที่รถยนต์
มาถึงโอมบอกว่า เดี๋ยวผมพาไปดูอุโมงค์เหมืองแร่ จัดไปเลยโอม
ตอนขึ้นไปเนินช้างศึก มีน้องผู้หญิงมา Joy Trip 2 คน ชื่อฟางและหยก
เรียน ม.สงขลา นั่งรถไฟมาจากหาดใหญ่ มาลงสถานีน้ำตก
ต่อรถไปสังขละบุรี และมานี่แหละ ปิล็อก อยากบอกว่าน้องสุดยอดเลย
ชึวิตคือการเดินทางนะจ๊ะ

ทางขึ้นไปดูอุโมงค์ โอม คือวิ่งขึ้นไปไม่รอคนแก่เลย แถมหลอกให้เราขึ้นทางชันๆอีก

โอมบอกว่านี่คือสายแร่ ที่เป็นเส้นดำๆ
ระหว่างชมเหมืองแร่จนสบายใจแล้วเราก็ต้องรีบขับรถขึ้นไปอีกนิด
เพื่อไปชมวิวพระอาทิตย์ตกเนินช้างศึก


ถึงแล้วเนินช้างศึก ต่อไปนี้ให้ภาพเล่าเรื่องแล้วกัน

อากาศเย็น มีหมอกมาเป็นระยะ ด้านล่างเป็นหมู่บ้านอีต่อง
แนะนำว่ามาดูด้วยตาตัวเองดีกว่า


ถ่ายรูปทุ่งดอกหญ้าสวยมาก สวยเอาไปตั้งเป็น Profile ได้เลย

เราลงมาจากเขาก็มืดแล้ว มัวแต่ดื่มด่ำกับสายลมและวิวด้านล่าง
ตอนนี่หิวอีกแล้ว เลยชวนกันไปกินหมู่จุ่มในหมู่บ้าน เป็นร้านพี่ชายโอม

ตามต่อใน Comment แรกนะจ๊ะ