สอบถามนักภาวนาที่เคยบวช คิดว่าระหว่างตอนเพศบรรพชิต กับ ฆราวาส ตอนไหน รู้สึกภาวนาได้ดีกว่ากันครับ ?
คิดว่าแตกต่างกันมากมั้ยครับ เช่น ตอนบวชภาระอาจดูน้อยกว่า แต่เผชิญหน้ากับกิเลศหรือสิ่งกระทบกระทั่ง ได้น้อยกว่า ฆราวาส รึปล่าวครับ
แต่สภาพแวดล้อมของบรรพชิต ก็เหมือนจะเอื้อต่อการบรรลุธรรมมากกว่ามั้ย (เช่น ศีลมากกว่ามากฆราวาส มาก, เวลาในการภาวนารูปแบบมากกว่า )

คิดเห็นว่าอย่างไรกันบ้าง

สาธุครับ