รีวิวโรคซึมเศร้า เราสองสามคน
ไม่ใช่!  นั้นมันรักสามเส้า

โอเค เรามาเริ่มกันเลย

ถ้าพูดถึงโรคซึมเศร้า
หลายคนมักจะคิดว่าคนที่ป่วยเป็นโรคนี้เนี้ย
แม่มจะต้องร้องไห้ตลอดเวลาแน่ๆ
อยากจะบอกตรงนี้เลยว่า
มันไม่ใช่อย่างนั้นว้อยยยยยยยย!

คือจริงๆแล้วเนี้ย
คนที่เป็นโรคซึมเศร้าก็คือคนปกติทั่วไปนี้แหละ
มีสุข เศร้า เหงา เซง ปนๆกันไป
เพียงแต่บางช่วงเวลาที่มีบางอย่างมากระทบจิตใจ
ภูมิคุ้มกันความเศร้ามันจะต่ำกว่าคนปกติอะ

หากจะลองจินตนาการตามนะ

โรคซึมเศร้าเป็นมหาสมุทร
มีเราว่ายน้ำอยู่ในมหาสมุทร
วันไหนที่สภาพอากาศปกติ
เราก็ยังคงว่ายน้ำได้ปกติ
แต่ถ้าวันไหนที่มีพายุเข้า ฟ้าผ่าเปรี้ยงปร้าง
น้ำในมหาสมุทรก็จะก่อตัวเป็นคลื่นลูกใหญ่
โถมเข้าซัดเราอย่างจังแบบพร้อมจมได้ทุกเมื่อ

วินาทีนั้นแหละที่เราจะต้องตะเกียกตะกาย
หรือไม่ก็ปล่อยให้ตัวเองนั้นจมดิ่งลงไป
ถ้าโผล่พ้นน้ำขึ้นมาได้ก็เป็นอีกหนึ่งครั้งที่รอด
แต่ถ้าไม่...ก็เตรียมใจได้เลยว่า "กรูสาหัสแน่ๆ"

ทีนี้ถ้าสาหัสแล้วอาการมันจะเป็นยังไง?
ลองนึกภาพตามว่ากำลังดูหนังผีเรื่องนึงอยู่

อาการของเรามันเริ่มรู้สึกเบื่อหน่าย
ไม่อยากตอบสนองกับสิ่งรอบข้าง
สะดุ้งตื่นช่วงเวลาเดิมทุกคืน
รู้สึกมีตัวเองสองคน
เถียงกันอยู่ในหัวตลอดเวลา
กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ร้องไห้ทุกวัน
จนกระทั่งเริ่มมีความคิดที่ว่า "อยากตาย"

ซึ่งวินาทีนั้นแหละ
เป็นวินาทีเดียวกับที่รู้ตัวเองว่า
" เราไม่ไหวแล้ววววววว "

หลังจากคิดอยู่นาน
ก็เลยตัดสินใจลากร่างซอมบี้ของตัวเอง
มานั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ตรงหน้าผู้ชาย
ที่เรียกว่า "จิตแพทย์"

ซึ่งมันมีอยู่คำถามนึงที่เรายังคงจำได้ดีเลยล่ะ
หมอถามเราว่า...

"อดทนกับตัวเองมาได้ตั้ง 6 ปี
วันนี้ไม่ไหวแล้วใช่ไม๊ถึงได้มา? "

มันเป็นคำถามที่ได้ยินแล้ว
ไม่สามารถจะตอบออกมาเป็นคำพูดได้
ได้แต่พยักหน้า แล้วร้องไห้อย่างหนัก
ไม่รู้สิ แต่มันฟังแล้วรู้สึกจุกอยู่ที่คอ
เหมือนกับว่าตัวเองได้รับความเข้าใจซะที
ในที่สุดก็มีคนรับรู้ความรู้สึกจริงๆซะที

หลังจากที่พูดคุยกับหมอเป็นชั่วโมง
หมอก็วินิจฉัยว่า
เป็น" severe depressive episode "
หรือ ภาวะซึมเศร้ารุนแรง

และหลังจากนั้นก็รับการรักษามาตลอด
โดยการพบจิตแพทย์ทุกๆสองสัปดาห์
ทานยาทุกวัน บวกกับทำจิตบำบัดบางครั้ง

จนกระทั่งตอนนี้ก็กลับมาใช้ชีวิตปกติได้ละ
แต่ก็ยังอยู่กับโรคซึมเศร้าไปยาวๆ
ซึ่งก็ไม่ได้รู้สึกแย่เท่าไรหรอกถ้าจะรักษาไม่หายอะนะ
แต่ก็ขอแค่ว่าอย่ามีพายุเข้ามาบ่อยๆก็พ๊ออ ฮ่ะๆๆ

Ps.1 อาการและความรู้สึกนึกคิด
เราเล่าในมุมประสบการณ์ของเรา
ไม่ได้เจตนาเหมารวมถึงบุคคลอื่นน๊าาาา~

Ps.2 ใครเศร้าเราปลอบได้
แต่เราวินิจฉัยให้ไม่ได้เพราะเราไม่ใช่หมอออ ฮ่าาาๆๆ