รู้สึกเกลียดญาติพี่น้องตัวเอง

คือว่าเรามีพี่ชายคนหนึ่งเป็นพี่ชายแท้ๆเลย เค้าเห็นแก่ตัวมาก แทบจะไม่ช่วยทำอะไรเลย เราเรียนอยู่ม.6 ต้องตื่นตั้งแต่ตี5อาบน้ำไปโรงเรียนเพราะโรงเรียนอยู่ในตัวเมือง เลิกเรียนก็ 3โมงครึ่ง แล้ว 4โมงครึ่งก็จะต้องไปเรียนพิเศษอีก กว่าจะกลับถึงบ้านก็ประมาณ 2ทุ่ม พอกลับถึงบ้านก็ต้องมาคอยล้างจาน ถูบ้านอีกเราเข้าใจว่ามันเป็นงานบ้าน ซึ่งพี่เราเนี่ยตื่นเที่ยง บ่างโมงก็ออกไปเลี้ยงวัว(สามารถปล่อยวัวทิ้งไว้แล้วกลับมานอนอยู่บ้านได้เป็นชั่วโมง) กลับมาถึงบ้านก็ประมาณ 6โมงเย็น กลับมาถึงก็ไม่ทำอะไรนั่งสังสรรค์กับเพื่อนกว่าจะนอนตี1 ตี2 แทบจะทุกวัน คืองานบ้านเล็กๆน้อยจะช่วยทำหน่อยก็ไม่ได้ เสื้อผ้าของเค้าเค้ายังไม่ซักเองเลยเราต้องซักให้ตลอดแล้วชอบอ้างว่าไม่มีเวลาคือเราไม่มีเวลามากกว่าเหรอ แล้วชอบพาลชอบลืมของไว้แล้วจะโทษเราตลอดว่าเราขโมยซึ่งเราไม่เคยขโมยของของใคร มีแต่เค้าที่ชอบมาขโมยเงินเรา  แล้วมีเหตุการณ์หนึ่งเรากินข้าวกับปลาทูอยู่เค้าก็เห็น ซึ่งวันนั้นแม่ทำแกงส้มกุ้งไว้ด้วยแต่เราไม่ได้กินเค้ามาถึงเค้ามาเปิดหมดแกงแล้วพูดว่า “- อะไรไม่เคยเผื่อคนอื่น เหลือไว้แค่นี้เทให้หมามัน-ไปเถอะ” ซึ่งเราไม่ได้แตะแกงเลย คือเราอยากรู้ว่าเราต้องปรับตัวเองเข้าหาเค้าหรือต่างคนต่างอยู่ไปเพราะเราก็ทนอยู่กับพฤติกรรมของเค้าแบบนี้ทุกวันไม่ไหวแล้ว