[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขอขอบคุณสำหรับการเข้ามาอ่านเรื่องราวและคอมเม้นต์จากท่านผู้อ่านนะคะ เรื่องจะดำเนินไปตามความจริงและ
ความรู้สึกนึกคิดตามวัยและบทบาทในสมัยนั้น ซึ่งยังไม่มีเน็ต มี facilities คือ FAX อย่างเดียว Mobile ก็ยังไม่มี.. ' พลอยแดง'
ตอนที่แล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่1 https://pantip.com/topic/37728136
📍⛏🔗
สองเดือนที่ผ่านมา การเตรียมการก่อสร้างชั้นสองของออฟฟิศในด้านหนึ่งของบริษัทก็มีผู้รับเหมาในวงเงินราวหนึ่งล้านบาท
ตามแบบที่ Chef ต้องการ การตอกเสาเข็มในบริเวณพื้นที่ของโรงงาน ต้องเจาะพื้นซีเมนต์เดิมเพื่อตอกเสาเข็มเป็นโครงอาคารชั้นสอง
การเคลียร์พื้นที่และกั้นอาณาเขตเพื่อความปลอดภัยเป็นสำคัญ ผู้รับเหมายังหนุ่มอายุราวสามสิบห้าปี แต่มีความสามารถเพราะรับช่วง
กิจการจากพ่อมาทำต่อ ดูเป็นคนมีความมุ่งมั่นและน่าไว้ใจในฝีมือ ซึ่ง Chef เป็นคนเลือกเองจากการแนะนำของคนที่ Chef เช่าบ้านอยู่
ซึ่งไม่ไกลจากโรงงานนัก
เนื่องจากงานทุกด้านเดินหน้าพร้อมกันกับเรื่อง Process of Production ที่ผู้จัดการโรงงานต้องเรียนรู้โดยเร็ว เริ่มตั้งแต่ย่างเข้า
บริษัทแต่เช้าก็ต้องกวาดสายตามองไปรอบๆว่าสภาพปกติอย่างที่ควรจะเป็น รวมทั้งรับความเคารพจากยามหน้าโรงงานเป็นกิจวัตรทุกเช้า
เมื่อเข้าประจำที่โต๊ะจะเห็นเอกสารที่มาวางให้อ่านตามความด่วนมากน้อยในถาด Out going และ Pending แต่การเดินตรวจทุก
แผนกเป็นสิ่งจำเป็นต่อเนื่องจากวันวานเริ่มว่าจะไปแผนกไหนก่อน ส่วนมากแผนกหลอมจะเป็นแผนกที่ดูว่าจะมีปัญหาเรื่องวัสดุที่ไม่
บริสุทธิ์พอหลังจากการหลอม กรรมวิธีไล่ขี้สกปรกเป็นสิ่งที่ต้องทำให้ถูกวิธีจึงจะได้คุณภาพตามต้องการ ในการควบคุมงานของพนัก
งานพม่าซึ่งอยู่ก่อนเราจะเข้ามา จึงได้แต่ต้องสังเกตก่อนปรับปรุง และเช็คสต็อกของที่สั่งนำเข้าจากเมืองนอกว่าส่งมาสม่ำเสมอสำรอง
พอในสต็อกตามที่กำหนดไว้ แผนกนี้ทำงานสามกะ เพื่อเตาจะไม่ต้องปิดหยุดความร้อนจากเตาหลอมไฟฟ้า
อันดับต่อไปก็ต้องมาห้องขัดเจียรผิว Grinding ซึ่งมีพนักงานราวสามสิบคนใช้เครื่องของแต่ละคนแบบเดียวกัน ที่สะดุดตาแต่วันแรก
คือ หนุ่มน้อยเพศเบี่ยงเบนที่ทาแก้มแดงทุกวันและจะคอยมองเราอยู่เสมอ ห้องนี้จะไม่พลุกพล่าน งานทุกคนคุณภาพการขัดผิวงานได้ใกล้
เคียงกัน
แผนกที่ล้างแช่ด้วยน้ำยาในความร้อนเพื่อทำความสะอาดนี้มีพม่าที่เป็นวิศวกรย่างกุ้งคุมอยู่ พนักงานราวสิบคนผลัดเป็นกะบ้าง
แผนกขึ้นลวดลายด้วยปากกาไฟฟ้า ส่วนนี้เรียก Engraving ที่มีคุณ Gaby สาวเยอรมันคุมพนักงานชายหญิงสี่สิบคน ทำลวดลาย
หลากลายตามตัวอย่างสั่งจากบริษัทแม่ที่ยุโรป แล้วแต่ว่าจะให้ส่งไปประเทศไหนโดยตรง
ส่วนแผนกสุดท้ายคือ Packaging ซึ่งรวมถึง Inspector ซึ่งมีการ Random sampling ด้วย และการห่อด้วยกระดาษพิเศษ
ก่อนห่อด้วย Air Bubble plastic แต่ละชิ้น การห่อมีแบบฉบับเฉพาะลักษณะของผลิตภัณฑ์ชนิดนั้นๆ เพื่อป้องกันการกระแทกและ
สามารถบรรจุได้จำนวนมากในหนึ่ง Carton เพราะค่าขนส่งทางเมล์อากาศมีราคาแพง
พนักงานทั่วไปเช่นพนักงานซ่อมบำรุง แผนกไฟฟ้า และอะไหล่ รวมทั้งพนักงานที่เตรียมตัวฝึกการใช้เครื่อง Facetting
Machine จากเยอรมันด้วย การติดตั้งเครื่องจักรอาศัยช่างไฟฟ้าควบคุมให้บริการในการทำงาน ถือเป็นการผ่อนภาระ ผู้จัดการโรงงาน
ได้อย่างดี
ครี่งวันผ่านพ้นไป เมื่อถึงเวลาพักเที่ยง Lunch box ที่เตรียมมาทานทุกวันดูว่าจะห่างเหินกับพนักงาน จึงหยุด และขอให้หัวหน้า
แผนกไฟฟ้าพาไปทานมื้อกลางวัน ที่ร้านข้าวหน้าเป็ดและก๋วยเตี๋ยวหลายชนิด ห่างบริษัทแค่หนึ่งกิโลเมตร ที่นั่นพนักงานระดับหัวหน้า
หลายคนทานกันอยู่
วันต่อๆมา คุณ Erika แผนก Packaging ซึ่งพูดไทยได้บ้างแล้ว กับหัวหน้าซ่อมบำรุงชื่อวีระที่มีอายุสักหน่อยและรับเล่นดนตรี
ศิลปินเดี่ยวกลางคืนในงานแต่งงาน กับคุณสมภพหัวหน้าช่างไฟฟ้า ก็ได้มารวมโต๊ะทานด้วยกัน และก็ควรอยู่ที่เราต้องเลี้ยงพวกเขาใน
จำนวนสี่ห้าคนประมาณสองร้อยบาท ปฏิบัติมาเรื่อยจนวันหนึ่งคุณวีระแผนกซ่อมบำรุงกล่าวว่า พี่คงรวยเลี้ยงได้ทุกวัน จึงตอบไปว่ารวย
น้ำใจมากกว่า ส่วนในความคิดของเรา คิดว่าเมื่อเราซื้อน้ำใจพวกเขาได้ ผลงานที่เขาทำนั่นก็คือผลงานโดยรวมของเรา ลดทอนความ
กังวลด้วยความไว้วางใจในลูกน้อง ที่ลงทุนไว้มันจะไปไหนเสีย
การทุบเจาะพื้นเสียงสั่นสะเทือนดังลั่นเพื่อเตรียมตอกเสาเข็มไม่ทันจะเสร็จสิ้น ก็มีเหตุให้หยุดชะงัก เมื่อตอนสายวันหนึ่งลูก
น้องคนรับเหมา มายืนรอหน้าห้อง Grindingอย่างไม่ปกติสุขนักด้วยสีหน้าไม่ดีเลย เมื่อพนักงานบุ้ยใบ้ให้เรามองมาที่ประตูเห็นแล้วจึง
เดินมาไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร
" ผู้จัดการครับ หัวหน้าอนันต์ให้มาเรียนผู้จัดการว่า มีอุบัติเหตุมาทำงานไม่ได้ในวันนี้นะครับ" เราถอยออกมาให้พ้นจากห้องแล้ว
มองหน้าให้เขาพูดต่อ
" เอ้อ..หัวหน้าเขาถอยรถทับเด็กเสียชีวิต ลูกของเถลิง..ลูกน้องเขาครับ"
" ......" เราตกใจที่ได้ยิน หวาดเสียวเมื่อนึกถึงภาพ
" ไม่น่าเล้ย...เด็กเล็กเหรอ แล้วทำยังไงกันต่อ?"
" เด็กสองขวบวิ่งเล่นแถวนั้น ไม่มีใครดู หัวหน้ามองไม่เห็น..ก็เลย..คงต้องอยู่โรงพัก แล้วเอ้อ..ทำงานศพ ตอนนี้ยังอยู่กับตำรวจครับ"
" ชนที่ไหนล่ะ"
" ตรงบ้านพักคนงานข้างบ้านหัวหน้าครับ" นั่นมันไม่ไกลจากโรงงาน เรื่องคงต้องขึ้นกับโรงพักเดิม
" เอาละ รับรู้นะ แล้วมาส่งข่าวก็แล้วกัน" คนงานนั้นเดินจากไป เราต้องกลับมานั่งที่โต๊ะชะลอความคิดอยู่พักใหญ่ ก่อนจะออกจาก
ห้องบอกให้ใครไปเรียกสมภพมาพบที
"อะไรครับพี่ " สมภพถามทันที่ที่ก้าวเข้ามาในห้อง
" รู้ข่าวแล้วใช่มั้ย"
" ครับ หลานของพนักงานเราแหละครับ"
" แต่อย่างไรวันนี้เราก็ต้องไปการไฟฟ้าที่ถนนกิ่งแก้วใช่มั้ย"
" ครับ ต้องไปติดต่อก่อน กว่าเขาจะมาจัดการทำให้ แล้วผมจะตามเรื่องเอง พี่ไปแจ้งในนามบริษัทก่อนครับ"
" งั้นเดี๋ยวบ่ายไปนะ ให้เลขาโทรเช็คว่าต้องทำอะไร มีขั้นตอนยังไงด้วย บอกหัวข้อที่ต้องการติดต่อไปให้ชัดล่ะ เขียนให้เลขาพูด
เลยหรือจะพูดเองก็รีบทำ ทานข้าวแล้วไปกัน" เมื่อสั่งเสร็จสมภพก็ออกไปจากห้อง เรานั่งอีกสักพักก็ต้องลุกไปดูแผนก Packaging
การแจ้งให้การไฟฟ้ามาย้ายเสาไฟที่บังหน้าประตูส่วนที่จะขยายพื้นที่ ผู้จัดการต้องไปติดต่อเดินเรื่องเอง ส่วนอีกงานหนึ่งคือการ
ขอคืนภาษีผลิตภัณฑ์ที่ส่งออก ผู้จัดการสามารถมอบอำนาจให้พนักงานทำแทนได้ เป็นเรื่องที่บริษัทตั้งใหม่ต้องดำเนินการทั้งสิ้น เอกสา
รเหล่านี้ ชื่อเรื่องว่าคืนภาษีมุมน้ำเงิน ที่ต้องไปเดินเรื่องขั้นตอนต่างๆที่กรมศุลกากรในเวลาต่อมา ส่วนการทำแอลซี เพื่อซื้อวัตถุดิบ
ทางบริษัทได้ทำไว้อยู่แล้ว
" Khun Penny" Chef เรียกเราที่ชื่อ เพ็ญระพี เมื่อเดินเข้าห้องมา สองวันนี้เพิ่งเห็นหน้า Chef
" การตอกเสาเข็มจะเริ่มได้เมื่อไร ควรเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นได้นะ "
" ฉันแนะนำไปว่าให้ไปเรียกพ่อเขามาคุมงานแทน เพื่อจะได้ไม่ต้องรอนาน "
" Gute Idee !" (กู้ดเต่ะอีเด , กู้ดไอเดีย) Chef รับรู้เรื่องมาตลอดจึงเข้าใจในทันที
" บ่ายฉันจะไปการไฟฟ้ากับสมภพนะ" จำเป็นต้องบอกเสียหน่อย จะพูดอะไรก็จะได้พูดเสียเลย
"เชิญเถอะ" Chef พูดก่อนหันกลับออกจากห้องไป
บ่ายโมงกว่าแล้วที่สมภพได้มาขับรถเราไปที่การไฟฟ้าถนนกิ่งแก้ว ระยะทางสักสิบกว่ากิโลเมตรที่เลี้ยวเข้าถนนกิ่งแก้ว สมภพเอ่ยว่า
" พี่ รถพี่มันเร่งไม่ค่อยขึ้นเลย มันหนืดๆพิกล ผมสังเกตมาตลอดเลยนะนี่"
"อ้าว จะไปถึงไหมนี่ ไปไหวมั้ย ต้องจอดดูมั้ย"
" ไปเรื่อยๆก่อน แถวนี้ร้านซ่อมรถแยะ ไม่เป็นไรครับ"
เมื่อถึงการไฟฟ้า ทำเรื่องราวเสร็จเรียบร้อย ใช้เวลาชั่วโมงกว่า จึงได้เดินทางกลับ สมภพก็ยังขับรถได้เรื่อย ๆจนมาถึงบริษัท
แต่ในขากลับบ้านเย็นนั้น รถที่เราขับมาถึงใกล้สี่แยกบางนาก็สะดุดและหยุดนิ่ง เครื่องยนตร์ดับไปเลย จึงต้องลงรถมาเปิดท้าย
ว่ารถเสีย รถคันอื่นหลีกหลบไป ที่จริงน่าจะวิ่งมาอีกสักหน่อยเลี้ยวเข้าถนนสุขุมวิท เพื่อจะได้ลากจูงไปฝั่งตรงข้ามที่บริษัทของเพื่อน
และรถคันนี้ก็เป็นของน้องชายเพื่อนมาก่อน ด้วยในวันหนึ่งที่เราแวะมาหาเพื่อน พ่อของเพื่อนให้เราเอารถคันนี้มาใช้เลย เพราะมัน
เป็นรถซูบารุ 1.6 GT Hardtop 2 ประตูที่ป๋า บอกว่าไม่เหมาะกับลูกชายเขาที่ไปซื้อมา พร้อมทั้งให้กุญแจรถมา ส่วนเราจะไปเอาเงิน
จองรถหนึ่งหมื่นบาทที่เพิ่งวางไปเพื่อซื้อรถใหม่ก่อนมาที่นี่ได้คืนหรือไม่ก็ไม่เป็นไร ตกลงเราต้องกลับไปเอาเงินจองคืนในบ่ายของวันนั้น
ป๋าคือเจ้าของบริษัทนมถั่วเหลือง
ปรากฎว่ารถเสียเพราะไม่ได้เปลี่ยนน้ำมันเครื่องจนมันหนืดลูกสูบไม่ทำงานแล้ว เป็นไปแล้วด้วยความไม่ได้เอาใจใส่รถที่ถือว่าขับ
ไปกลับครั้งละไม่เกินห้ากิโลเมตร วันหนึ่งไม่เกินสิบกิโลเมตร และที่สำคัญหรือเปล่าก็ไม่รู้...
วิศวกรรถยนตร์จากเยอรมนีอยู่ในบ้านแท้ๆและมีตำแหน่งเป็นสามี!
จบ
🔩🔧🍺💃เส้นทางนี้โรยด้วยนัตและสกรู 2 💃🍺🔧🔩
ตอนที่แล้ว[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
📍⛏🔗
สองเดือนที่ผ่านมา การเตรียมการก่อสร้างชั้นสองของออฟฟิศในด้านหนึ่งของบริษัทก็มีผู้รับเหมาในวงเงินราวหนึ่งล้านบาท
ตามแบบที่ Chef ต้องการ การตอกเสาเข็มในบริเวณพื้นที่ของโรงงาน ต้องเจาะพื้นซีเมนต์เดิมเพื่อตอกเสาเข็มเป็นโครงอาคารชั้นสอง
การเคลียร์พื้นที่และกั้นอาณาเขตเพื่อความปลอดภัยเป็นสำคัญ ผู้รับเหมายังหนุ่มอายุราวสามสิบห้าปี แต่มีความสามารถเพราะรับช่วง
กิจการจากพ่อมาทำต่อ ดูเป็นคนมีความมุ่งมั่นและน่าไว้ใจในฝีมือ ซึ่ง Chef เป็นคนเลือกเองจากการแนะนำของคนที่ Chef เช่าบ้านอยู่
ซึ่งไม่ไกลจากโรงงานนัก
เนื่องจากงานทุกด้านเดินหน้าพร้อมกันกับเรื่อง Process of Production ที่ผู้จัดการโรงงานต้องเรียนรู้โดยเร็ว เริ่มตั้งแต่ย่างเข้า
บริษัทแต่เช้าก็ต้องกวาดสายตามองไปรอบๆว่าสภาพปกติอย่างที่ควรจะเป็น รวมทั้งรับความเคารพจากยามหน้าโรงงานเป็นกิจวัตรทุกเช้า
เมื่อเข้าประจำที่โต๊ะจะเห็นเอกสารที่มาวางให้อ่านตามความด่วนมากน้อยในถาด Out going และ Pending แต่การเดินตรวจทุก
แผนกเป็นสิ่งจำเป็นต่อเนื่องจากวันวานเริ่มว่าจะไปแผนกไหนก่อน ส่วนมากแผนกหลอมจะเป็นแผนกที่ดูว่าจะมีปัญหาเรื่องวัสดุที่ไม่
บริสุทธิ์พอหลังจากการหลอม กรรมวิธีไล่ขี้สกปรกเป็นสิ่งที่ต้องทำให้ถูกวิธีจึงจะได้คุณภาพตามต้องการ ในการควบคุมงานของพนัก
งานพม่าซึ่งอยู่ก่อนเราจะเข้ามา จึงได้แต่ต้องสังเกตก่อนปรับปรุง และเช็คสต็อกของที่สั่งนำเข้าจากเมืองนอกว่าส่งมาสม่ำเสมอสำรอง
พอในสต็อกตามที่กำหนดไว้ แผนกนี้ทำงานสามกะ เพื่อเตาจะไม่ต้องปิดหยุดความร้อนจากเตาหลอมไฟฟ้า
อันดับต่อไปก็ต้องมาห้องขัดเจียรผิว Grinding ซึ่งมีพนักงานราวสามสิบคนใช้เครื่องของแต่ละคนแบบเดียวกัน ที่สะดุดตาแต่วันแรก
คือ หนุ่มน้อยเพศเบี่ยงเบนที่ทาแก้มแดงทุกวันและจะคอยมองเราอยู่เสมอ ห้องนี้จะไม่พลุกพล่าน งานทุกคนคุณภาพการขัดผิวงานได้ใกล้
เคียงกัน
แผนกที่ล้างแช่ด้วยน้ำยาในความร้อนเพื่อทำความสะอาดนี้มีพม่าที่เป็นวิศวกรย่างกุ้งคุมอยู่ พนักงานราวสิบคนผลัดเป็นกะบ้าง
แผนกขึ้นลวดลายด้วยปากกาไฟฟ้า ส่วนนี้เรียก Engraving ที่มีคุณ Gaby สาวเยอรมันคุมพนักงานชายหญิงสี่สิบคน ทำลวดลาย
หลากลายตามตัวอย่างสั่งจากบริษัทแม่ที่ยุโรป แล้วแต่ว่าจะให้ส่งไปประเทศไหนโดยตรง
ส่วนแผนกสุดท้ายคือ Packaging ซึ่งรวมถึง Inspector ซึ่งมีการ Random sampling ด้วย และการห่อด้วยกระดาษพิเศษ
ก่อนห่อด้วย Air Bubble plastic แต่ละชิ้น การห่อมีแบบฉบับเฉพาะลักษณะของผลิตภัณฑ์ชนิดนั้นๆ เพื่อป้องกันการกระแทกและ
สามารถบรรจุได้จำนวนมากในหนึ่ง Carton เพราะค่าขนส่งทางเมล์อากาศมีราคาแพง
พนักงานทั่วไปเช่นพนักงานซ่อมบำรุง แผนกไฟฟ้า และอะไหล่ รวมทั้งพนักงานที่เตรียมตัวฝึกการใช้เครื่อง Facetting
Machine จากเยอรมันด้วย การติดตั้งเครื่องจักรอาศัยช่างไฟฟ้าควบคุมให้บริการในการทำงาน ถือเป็นการผ่อนภาระ ผู้จัดการโรงงาน
ได้อย่างดี
ครี่งวันผ่านพ้นไป เมื่อถึงเวลาพักเที่ยง Lunch box ที่เตรียมมาทานทุกวันดูว่าจะห่างเหินกับพนักงาน จึงหยุด และขอให้หัวหน้า
แผนกไฟฟ้าพาไปทานมื้อกลางวัน ที่ร้านข้าวหน้าเป็ดและก๋วยเตี๋ยวหลายชนิด ห่างบริษัทแค่หนึ่งกิโลเมตร ที่นั่นพนักงานระดับหัวหน้า
หลายคนทานกันอยู่
วันต่อๆมา คุณ Erika แผนก Packaging ซึ่งพูดไทยได้บ้างแล้ว กับหัวหน้าซ่อมบำรุงชื่อวีระที่มีอายุสักหน่อยและรับเล่นดนตรี
ศิลปินเดี่ยวกลางคืนในงานแต่งงาน กับคุณสมภพหัวหน้าช่างไฟฟ้า ก็ได้มารวมโต๊ะทานด้วยกัน และก็ควรอยู่ที่เราต้องเลี้ยงพวกเขาใน
จำนวนสี่ห้าคนประมาณสองร้อยบาท ปฏิบัติมาเรื่อยจนวันหนึ่งคุณวีระแผนกซ่อมบำรุงกล่าวว่า พี่คงรวยเลี้ยงได้ทุกวัน จึงตอบไปว่ารวย
น้ำใจมากกว่า ส่วนในความคิดของเรา คิดว่าเมื่อเราซื้อน้ำใจพวกเขาได้ ผลงานที่เขาทำนั่นก็คือผลงานโดยรวมของเรา ลดทอนความ
กังวลด้วยความไว้วางใจในลูกน้อง ที่ลงทุนไว้มันจะไปไหนเสีย
การทุบเจาะพื้นเสียงสั่นสะเทือนดังลั่นเพื่อเตรียมตอกเสาเข็มไม่ทันจะเสร็จสิ้น ก็มีเหตุให้หยุดชะงัก เมื่อตอนสายวันหนึ่งลูก
น้องคนรับเหมา มายืนรอหน้าห้อง Grindingอย่างไม่ปกติสุขนักด้วยสีหน้าไม่ดีเลย เมื่อพนักงานบุ้ยใบ้ให้เรามองมาที่ประตูเห็นแล้วจึง
เดินมาไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร
" ผู้จัดการครับ หัวหน้าอนันต์ให้มาเรียนผู้จัดการว่า มีอุบัติเหตุมาทำงานไม่ได้ในวันนี้นะครับ" เราถอยออกมาให้พ้นจากห้องแล้ว
มองหน้าให้เขาพูดต่อ
" เอ้อ..หัวหน้าเขาถอยรถทับเด็กเสียชีวิต ลูกของเถลิง..ลูกน้องเขาครับ"
" ......" เราตกใจที่ได้ยิน หวาดเสียวเมื่อนึกถึงภาพ
" ไม่น่าเล้ย...เด็กเล็กเหรอ แล้วทำยังไงกันต่อ?"
" เด็กสองขวบวิ่งเล่นแถวนั้น ไม่มีใครดู หัวหน้ามองไม่เห็น..ก็เลย..คงต้องอยู่โรงพัก แล้วเอ้อ..ทำงานศพ ตอนนี้ยังอยู่กับตำรวจครับ"
" ชนที่ไหนล่ะ"
" ตรงบ้านพักคนงานข้างบ้านหัวหน้าครับ" นั่นมันไม่ไกลจากโรงงาน เรื่องคงต้องขึ้นกับโรงพักเดิม
" เอาละ รับรู้นะ แล้วมาส่งข่าวก็แล้วกัน" คนงานนั้นเดินจากไป เราต้องกลับมานั่งที่โต๊ะชะลอความคิดอยู่พักใหญ่ ก่อนจะออกจาก
ห้องบอกให้ใครไปเรียกสมภพมาพบที
"อะไรครับพี่ " สมภพถามทันที่ที่ก้าวเข้ามาในห้อง
" รู้ข่าวแล้วใช่มั้ย"
" ครับ หลานของพนักงานเราแหละครับ"
" แต่อย่างไรวันนี้เราก็ต้องไปการไฟฟ้าที่ถนนกิ่งแก้วใช่มั้ย"
" ครับ ต้องไปติดต่อก่อน กว่าเขาจะมาจัดการทำให้ แล้วผมจะตามเรื่องเอง พี่ไปแจ้งในนามบริษัทก่อนครับ"
" งั้นเดี๋ยวบ่ายไปนะ ให้เลขาโทรเช็คว่าต้องทำอะไร มีขั้นตอนยังไงด้วย บอกหัวข้อที่ต้องการติดต่อไปให้ชัดล่ะ เขียนให้เลขาพูด
เลยหรือจะพูดเองก็รีบทำ ทานข้าวแล้วไปกัน" เมื่อสั่งเสร็จสมภพก็ออกไปจากห้อง เรานั่งอีกสักพักก็ต้องลุกไปดูแผนก Packaging
การแจ้งให้การไฟฟ้ามาย้ายเสาไฟที่บังหน้าประตูส่วนที่จะขยายพื้นที่ ผู้จัดการต้องไปติดต่อเดินเรื่องเอง ส่วนอีกงานหนึ่งคือการ
ขอคืนภาษีผลิตภัณฑ์ที่ส่งออก ผู้จัดการสามารถมอบอำนาจให้พนักงานทำแทนได้ เป็นเรื่องที่บริษัทตั้งใหม่ต้องดำเนินการทั้งสิ้น เอกสา
รเหล่านี้ ชื่อเรื่องว่าคืนภาษีมุมน้ำเงิน ที่ต้องไปเดินเรื่องขั้นตอนต่างๆที่กรมศุลกากรในเวลาต่อมา ส่วนการทำแอลซี เพื่อซื้อวัตถุดิบ
ทางบริษัทได้ทำไว้อยู่แล้ว
" Khun Penny" Chef เรียกเราที่ชื่อ เพ็ญระพี เมื่อเดินเข้าห้องมา สองวันนี้เพิ่งเห็นหน้า Chef
" การตอกเสาเข็มจะเริ่มได้เมื่อไร ควรเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นได้นะ "
" ฉันแนะนำไปว่าให้ไปเรียกพ่อเขามาคุมงานแทน เพื่อจะได้ไม่ต้องรอนาน "
" Gute Idee !" (กู้ดเต่ะอีเด , กู้ดไอเดีย) Chef รับรู้เรื่องมาตลอดจึงเข้าใจในทันที
" บ่ายฉันจะไปการไฟฟ้ากับสมภพนะ" จำเป็นต้องบอกเสียหน่อย จะพูดอะไรก็จะได้พูดเสียเลย
"เชิญเถอะ" Chef พูดก่อนหันกลับออกจากห้องไป
บ่ายโมงกว่าแล้วที่สมภพได้มาขับรถเราไปที่การไฟฟ้าถนนกิ่งแก้ว ระยะทางสักสิบกว่ากิโลเมตรที่เลี้ยวเข้าถนนกิ่งแก้ว สมภพเอ่ยว่า
" พี่ รถพี่มันเร่งไม่ค่อยขึ้นเลย มันหนืดๆพิกล ผมสังเกตมาตลอดเลยนะนี่"
"อ้าว จะไปถึงไหมนี่ ไปไหวมั้ย ต้องจอดดูมั้ย"
" ไปเรื่อยๆก่อน แถวนี้ร้านซ่อมรถแยะ ไม่เป็นไรครับ"
เมื่อถึงการไฟฟ้า ทำเรื่องราวเสร็จเรียบร้อย ใช้เวลาชั่วโมงกว่า จึงได้เดินทางกลับ สมภพก็ยังขับรถได้เรื่อย ๆจนมาถึงบริษัท
แต่ในขากลับบ้านเย็นนั้น รถที่เราขับมาถึงใกล้สี่แยกบางนาก็สะดุดและหยุดนิ่ง เครื่องยนตร์ดับไปเลย จึงต้องลงรถมาเปิดท้าย
ว่ารถเสีย รถคันอื่นหลีกหลบไป ที่จริงน่าจะวิ่งมาอีกสักหน่อยเลี้ยวเข้าถนนสุขุมวิท เพื่อจะได้ลากจูงไปฝั่งตรงข้ามที่บริษัทของเพื่อน
และรถคันนี้ก็เป็นของน้องชายเพื่อนมาก่อน ด้วยในวันหนึ่งที่เราแวะมาหาเพื่อน พ่อของเพื่อนให้เราเอารถคันนี้มาใช้เลย เพราะมัน
เป็นรถซูบารุ 1.6 GT Hardtop 2 ประตูที่ป๋า บอกว่าไม่เหมาะกับลูกชายเขาที่ไปซื้อมา พร้อมทั้งให้กุญแจรถมา ส่วนเราจะไปเอาเงิน
จองรถหนึ่งหมื่นบาทที่เพิ่งวางไปเพื่อซื้อรถใหม่ก่อนมาที่นี่ได้คืนหรือไม่ก็ไม่เป็นไร ตกลงเราต้องกลับไปเอาเงินจองคืนในบ่ายของวันนั้น
ป๋าคือเจ้าของบริษัทนมถั่วเหลือง
ปรากฎว่ารถเสียเพราะไม่ได้เปลี่ยนน้ำมันเครื่องจนมันหนืดลูกสูบไม่ทำงานแล้ว เป็นไปแล้วด้วยความไม่ได้เอาใจใส่รถที่ถือว่าขับ
ไปกลับครั้งละไม่เกินห้ากิโลเมตร วันหนึ่งไม่เกินสิบกิโลเมตร และที่สำคัญหรือเปล่าก็ไม่รู้...
วิศวกรรถยนตร์จากเยอรมนีอยู่ในบ้านแท้ๆและมีตำแหน่งเป็นสามี!
จบ