ตลอดหลายปีที่ผ่านมาผมมีสิ่งที่ติดค้างคาอยู่ภายในใจของผม ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมไม่เคยได้พูดกับเธอไป สิ่งที่มันอึดอัดอยู่ในใจผมตลอดมา ไม่เคยได้พูด ไม่เคยได้บอกอะไรๆหลายๆอย่างที่อยู่ในใจ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนมันก็ยังเป็นสิ่งที่ผมสับสน ว่าผมควรจะทำยังไงดี สิ่งที่ผมคิดอยู่เสมอคือตอนนี้เธอคงเกลียดผมมาก หรือเธออาจจะลืมผมไปจากความทรงจำของเธอไปแล้วก็ได้
เรื่องมันมีอยู่ว่าเธอเป็นเด็กใหม่ที่พึ่งย้ายเข้ามาเรียน เธอเป็นคนที่น่ารัก แต่ก็ออกจะดุๆหน่อย ผมเป็นคนที่ชอบแกล้งเธอมาก ถ้าเดินผ่านเธอทีไรผมก็จะแกล้งเธอตลอด ผมชอบเห็นเวลาเธอยิ้ม เวลาเธอมีความสุข มันดูน่ารักดี ผมกับเธอไม่ค่อยจะได้คุยกันเท่าไหร่ เจอหน้ากันผมก็แกล้งก็กวนๆเธอ แต่เราคุยกันน้อยมาก ตอนนั้นผมมีแฟนของผมอยู่แล้ว ส่วนเธอก็ลืมแฟนเก่าไม่ได้ ผมชอบไปแอบอ่านสถานะที่เธอโพสต์ ว่าวันนี้เธอเป็นยังไงบ้าง ทำอะไรอยู่ ก็แบบมันอยากรู้ว่าเธอเป็นยังไง เวลาผ่านไปเกือบสองปี จนปิดเทอมนึงเป็นปิดเทอมที่ผมเลิกกับแฟน ตอนนั้นผมเฮิร์ทมากทำใจไม่ค่อยได้ พอตอนเปิดเทอมผมก็ได้อยู่กับเพื่อน ได้ทำนู่นทำนี่ไปเที่ยวกับเพื่อน ผมก็ดีขึ้น ผมได้มีโอกาสคุยกับเธอมากขึ้น ผมไม่เคยรู้เลยว่าผมชอบเธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ความรู้สึกที่ผมได้คุยกับเธอเป็นอะไรที่ดีมาก จนเพื่อนทุกคนรู้ว่าผมชอบเธอ แต่ผมก็ไม่เคยบอกเธอว่าชอบเธอ แต่เหมือนเธอก็น่าจะรู้นะ ผมทำตัวแบบนี้มาตลอด
จนวันนึงเพื่อนมาพูดกับผมว่า ทำไมไม่ไปคุยไม่ไปจีบหล่ะ ทำแบบนี้มันก็ไม่รู้หรอกนะ ในใจผมก็กลัวนะ กลัวว่ามันจะไม่เหมือนเดิม กลัวว่าเธอจะไม่ชอบผมแบบนี้ แต่ผมก็คิดว่าเอาวะ ลองสักครั้งหนึ่ง ถ้าไม่ลองเราก็คงไม่รู้หรอกว่ามันจะเป็นยังไง ผมก็เลยไปหาเบอร์เธอมา ส่งข้อความไปหาเธอ ส่งแบบกวนๆไป ไม่บอกว่าเป็นใครส่งมา จนเธอจะไม่คุยกับผมแล้ว ผมก็บอกว่าเบอร์นี้เป็นเบอร์ของผมเอง ผมบอกโทรได้ไหม เป็นครั้งแรกเลยนะที่ผมได้คุยโทรศัพท์กับเธอ เราก็คุยๆกันสักพัก เธอก็ชวนผมไปเที่ยวกับพวกเพื่อนเธอตอนเย็น ผมก็ตอบโอเค แล้วผมก็ไปเที่ยวเป็นครั้งแรกที่ได้ไปเที่ยวกับเธอ และส่งเธอกลับบ้าน จากนั้นเราก็ได้คุยโทรศัพท์กันต่อ มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆเลย คนที่เราชอบมานานได้มาคุยกับเรา จากวันที่ไปเที่ยวกัน ผมกับเธอก็คุยแบบนี้ทุกวัน เริ่มรู้จักตัวตนของกันและกันมากขึ้น รู้ว่าเวลานี้เธอทำอะไร เธอชอบอะไร เราก็คุยๆกันเหมือนเพื่อน ผมเคยถามเธอว่าเลิกกับแฟนคนเก่าแล้วเป็นยังไงบ้าง เธอบอกว่าก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ผมเคยขอเธอว่า ถ้าวันนึงเราไม่ได้คุยกันแบบนี้ ขอได้ไหม..ขอให้เราได้คุยกันแบบเพื่อน ขออย่าให้เป็นคนที่ไม่รู้จักกันเลย ขอแค่เรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน .........
ผมรู้สึกเหมือนได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง แต่ใครจะไปรู้ว่าสิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขอยู่ตอนนั้นมันจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ สั้นจนผมไม่ทันได้ตั้งตัว ทุกอย่างมันเริ่มเปลี่ยนไป ไม่ใช่ผมที่เปลี่ยน แต่เป็นเธอที่เปลี่ยนไป จนผมรู้สึกได้ สิ่งที่ผมรู้สึกมันก็เป็นแค่ผมคนเดียวที่รู้สึก เป็นแค่ผมคนเดียวที่คิดไปไกล จากความสุขมันกลายมาเป็นความรู้สึกที่อึดอัด กลายมาเป็นความเศร้า ผมเลยตัดสินใจคุยกับเธอไปตรงๆ ว่าจะเอายังไง เธอบอกผมว่า เราเป็นเพื่อนกันดีกว่า เป็นเพื่อนอะดีแล้ว ผมก็ตอบไปว่า...อือโอเค... นิสัยผมเป็นคนแบบถ้ารู้ว่าเค้าไม่ชอบเรา เราก็จะตัดใจเลย โอเคยังดียังไงก็เป็นเพื่อนกัน แต่ตอนนั้นมันเศร้ามากเลยนะ ช่วงเวลาไม่กี่อาทิตย์ทำไมผมถึงรู้สึกเสียใจมากขนาดนี้ ผมพยายามหักห้ามใจตัวเองไม่คุยกับเธอ ทำตัวให้ปกติ เป็นเพื่อนกันปกติ จนวันนึงผมทนไม่ไว้ ผมก็โทรไปหาเธอ เธอก็รับสายผมนะ คุยกันปกติ ผมบอกเธอว่าผมมีอะไรจะบอก อยากเล่าอะไรทั้งหมดที่ผมรู้สึกให้เธอฟังแต่ผมบอกว่าเดี๋ยวเจอหน้ากันค่อยเล่า แต่ช่วงนั้นเป็นช่วงสอบ ปิดเทอมผมไม่ได้เจอเธอ ไม่ได้คุยเลย เวลาผ่านไปมีผู้หญิงคนหนึ่งก็เข้ามาในชีวิตผม เธอเป็นคนดีมาก ผมตัดสินใจคบกับคนใหม่ ทุกอย่างมันโอเคนะ ผมก็มีใหม่ แต่ใครจะไปรู้ว่าวันหนึ่ง เธอคนนั้นจะกลับมา เธอบอกว่าเธออยากกลับมาคุยกับผม ผมคิดว่าผมจะไม่รู้สึกแล้วแต่พอผมรู้ว่าเธอจะกลับมาคุย ความรู้สึกผม ผมยังรู้สึกกับเธออยู่มาก แต่ผมก็มีแฟนแล้ว ผมควรทำยังไง แฟนผมเค้าไม่รู้เรื่องนี้เลย ผมไม่อยากให้แฟนผมมาเสียใจทีหลัง ผมเลยตัดสินใจเลิกกับแฟนของผม แต่มันเลิกไม่ได้ มันมีเหตุผลบางอย่างที่ผมไม่สามารถเลิกกับแฟนของผมได้ ผมไม่รู้จะทำยังไงจริงๆตอนนั้น ผมจึงแอบคุยกับเธอคนนั้น ผมทำใจไม่ได้ ผมห้ามใจตัวเองไม่ได้ที่จะไม่คุยกับเธอ ผมพยายามหลายครั้งมาก แต่ทุกครั้งก็ทำไม่ได้ ผมคิดว่าผมจะไม่รู้สึกอะไรกับเธอแล้ว แต่ความเป็นจริงมันไม่ใช่อย่างนั้นเลย ผมกับรู้สึกมาก มากกว่าครั้งแรกที่เราได้คุยกับ ตอนนี้เธอกับผมรู้สึกมากๆต่อกัน เธอไม่เคยรู้ว่าตอนนี้ผมมีแฟนแล้ว เธอเคยถามผมว่า ตกลงผมมีแฟนยัง ผมตอบว่ายัง อันนี้เป็นเรื่องที่ผมโกหกเธอมาตลอด ผมกับเธอคุยกันจนรู้สึกกันไปมากแล้ว
ผมคิดว่าผมรักเธอคนนี้ไปแล้ว มันไม่ใช่แค่ชอบ เธอเหมือนเป็นโลกของผม เธอเป็นทั้งความสุข เป็นทั้งกำลังใจ เป็นเหมือนทุกๆอย่าง ผมไม่อยากให้เราต้องเลิกคุยกัน หรือทำเเหมือนคนที่ไม่รู้จักกัน แต่สุดท้ายมันไม่ใช่เป็นแบบที่ผมคิดไว้ เรื่องที่เราปิดบังสุดท้ายแล้วยังไงวันนึงมันก็จะแดงขึ้น
สุดท้ายแฟนผมรู้ ผมเลยต้องคิดว่าผมควรทำยังไง ต้องทำอะไรสักอย่าง เพราะผมไม่สามารถเลิกกับแฟนผมได้ ผมเลยคิดว่าคงให้เธอคนนั้นไปเจอคนที่ดีกว่า ผมกลัวว่าเธอจะเดือดร้อนกับเรื่องที่ผมทำ ผมเลยตัดสินใจบอกเธอไปว่าเราเป็นเพื่อนกันดีกว่า ผมคิดว่านี้คงเป็นสิ่งที่ผมทำถูกแล้ว ผมคิดว่าวันนึงยังไงเราก็สามารถกลับมาคุยกันแบบดีดีได้ ผมต้องทนเห็นเธอเสียใจ ซึ่งตัวผมทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ สิ่งที่เธอเป็น ผมแทบอยากเข้าไปกอด แต่ผมทำไม่ได้ ผมทำไม่ได้จริงๆ ผมคิดว่าสิ่งที่ผมทำมันทำถูกแล้วให้เธอไปเจอคนที่ดีกว่าที่สามารถดูแลเธอได้ มันทรมานในหัวใจผมมาก มีบางเรื่องที่ทำให้เธอเกลียดผมมาก แต่ผมไม่ได้เป็นคนทำ ผมไม่เคยได้อธิบาย ไม่เคยได้บอกกับเหตุการณ์ที่ใครๆก็คิดว่าผมเป็นคนที่ทำ มันทำให้เธอเกลียด ทำให้เธอเสียใจ ซึ่งผมไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้เลย ผมไม่เคยอธิบายว่ามันเป็นยังไง ปล่อยให้เธอมองผมเป็นคนแบบนี้ต่อไป จากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ทุกวันที่ผมเจอเธอ ผมได้แค่มองหน้า แล้วก็เดินจากไปเหมือนคนไม่รู้จักกัน ก่อนวันสุดท้ายของวันจบ ผมนอนไม่หลับเลย ที่คิดว่าจะต้องจากกันจริงๆแล้ว ไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ความรู้สึกมันแย่มากๆ ผมรู้สึกได้ว่าผมกับเธอรู้สึกได้เหมือนกัน วันจบผมคิดว่าผมจะไปบอกเธอ แต่มันก็ไม่มีโอกาสได้บอก ผมเลยเขียนข้อความทิ้งไว้ว่า....ขอโทษทุกๆสิ่ง ขอโทษทุกๆอย่าง สักวันนึงถ้าถึงเวลาจะพูดมันออกไป.... แล้วนี้ก็คือวันสุดท้ายที่ผมกับเธอได้เจอกัน จากนั้นทุกคนก็ต่างแยกย้ายไปทำตามความฝันของตัวเอง ผมคิดว่ามันจะดีขึ้น แต่มันก็ไม่เลย ผมไม่สามารถลบความรู้สึกของเธอออกไปจากผมได้ ผมยังคิดถึงเธอ ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะเกลียดผมไปแล้วก็ตาม แต่ผมไม่รู้สึกแบบนั้น ผมยังมีความรู้สึกดีดีให้เธอเสมอมา ทุกวันนี้ผมทำได้แค่ดูว่าเธอเป็นยังไง วันไหนเธอเสียใจ ก็อยากให้รู้ไว้ว่า ยังมีผมคนนึงที่ยังเป็นห่วงเธอ วันที่เธอคิดว่าไม่มีใครก็ยังมีผมอยู่ ผมชอบฟังเพลงที่เธอเคยให้ผม เพลงที่เราเคยฟังด้วยกัน มันทำให้คิดถึงความทรงจำดีดีที่มีให้กัน เวลาที่ผมรู้สึกคิดถึงเธอ ผมก็ทำได้แต่อดทน เวลาผ่านมาหลายปีตอนนี้ผมไม่ได้มีใคร ผมไม่ได้ปิดตัวเองนะ แต่มันยังไม่มีใครที่เหมือนเธอ ช่วงเวลามันผ่านไปเรื่อยๆมันทำให้ผมกับเธอมันห่างกันมากๆแล้ว ห่างจนเธอคงอาจจะลืมผมไปจากความทรงจำแล้ว ผมควรทำยังไงดี มันอึดอัดอยู่ในใจผมตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ ผมไม่รู้ว่าผมต้องทำยังไง บางทีผมก็อยากได้ยินจากปากของเธอนะ ว่าเธอเกลียดผมจริงๆ มันจะได้จบกับความรู้สึกของผม ผมไม่รู้ว่าถ้าเจอเธอความรุ้สึกผมจะเป็นยังไง หรือผมควรที่จะลืมเธอไป
#คกชม.
สิ่งที่ผมไม่เคยได้พูดมันออกไป ผมควรจะลืมเพื่อเริ่มต้นใหม่ หรือผมควรไปบอกเธอเพื่อจบกับสิ่งที่มันค้างคาอยู่ในใจ
เรื่องมันมีอยู่ว่าเธอเป็นเด็กใหม่ที่พึ่งย้ายเข้ามาเรียน เธอเป็นคนที่น่ารัก แต่ก็ออกจะดุๆหน่อย ผมเป็นคนที่ชอบแกล้งเธอมาก ถ้าเดินผ่านเธอทีไรผมก็จะแกล้งเธอตลอด ผมชอบเห็นเวลาเธอยิ้ม เวลาเธอมีความสุข มันดูน่ารักดี ผมกับเธอไม่ค่อยจะได้คุยกันเท่าไหร่ เจอหน้ากันผมก็แกล้งก็กวนๆเธอ แต่เราคุยกันน้อยมาก ตอนนั้นผมมีแฟนของผมอยู่แล้ว ส่วนเธอก็ลืมแฟนเก่าไม่ได้ ผมชอบไปแอบอ่านสถานะที่เธอโพสต์ ว่าวันนี้เธอเป็นยังไงบ้าง ทำอะไรอยู่ ก็แบบมันอยากรู้ว่าเธอเป็นยังไง เวลาผ่านไปเกือบสองปี จนปิดเทอมนึงเป็นปิดเทอมที่ผมเลิกกับแฟน ตอนนั้นผมเฮิร์ทมากทำใจไม่ค่อยได้ พอตอนเปิดเทอมผมก็ได้อยู่กับเพื่อน ได้ทำนู่นทำนี่ไปเที่ยวกับเพื่อน ผมก็ดีขึ้น ผมได้มีโอกาสคุยกับเธอมากขึ้น ผมไม่เคยรู้เลยว่าผมชอบเธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ความรู้สึกที่ผมได้คุยกับเธอเป็นอะไรที่ดีมาก จนเพื่อนทุกคนรู้ว่าผมชอบเธอ แต่ผมก็ไม่เคยบอกเธอว่าชอบเธอ แต่เหมือนเธอก็น่าจะรู้นะ ผมทำตัวแบบนี้มาตลอด
จนวันนึงเพื่อนมาพูดกับผมว่า ทำไมไม่ไปคุยไม่ไปจีบหล่ะ ทำแบบนี้มันก็ไม่รู้หรอกนะ ในใจผมก็กลัวนะ กลัวว่ามันจะไม่เหมือนเดิม กลัวว่าเธอจะไม่ชอบผมแบบนี้ แต่ผมก็คิดว่าเอาวะ ลองสักครั้งหนึ่ง ถ้าไม่ลองเราก็คงไม่รู้หรอกว่ามันจะเป็นยังไง ผมก็เลยไปหาเบอร์เธอมา ส่งข้อความไปหาเธอ ส่งแบบกวนๆไป ไม่บอกว่าเป็นใครส่งมา จนเธอจะไม่คุยกับผมแล้ว ผมก็บอกว่าเบอร์นี้เป็นเบอร์ของผมเอง ผมบอกโทรได้ไหม เป็นครั้งแรกเลยนะที่ผมได้คุยโทรศัพท์กับเธอ เราก็คุยๆกันสักพัก เธอก็ชวนผมไปเที่ยวกับพวกเพื่อนเธอตอนเย็น ผมก็ตอบโอเค แล้วผมก็ไปเที่ยวเป็นครั้งแรกที่ได้ไปเที่ยวกับเธอ และส่งเธอกลับบ้าน จากนั้นเราก็ได้คุยโทรศัพท์กันต่อ มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆเลย คนที่เราชอบมานานได้มาคุยกับเรา จากวันที่ไปเที่ยวกัน ผมกับเธอก็คุยแบบนี้ทุกวัน เริ่มรู้จักตัวตนของกันและกันมากขึ้น รู้ว่าเวลานี้เธอทำอะไร เธอชอบอะไร เราก็คุยๆกันเหมือนเพื่อน ผมเคยถามเธอว่าเลิกกับแฟนคนเก่าแล้วเป็นยังไงบ้าง เธอบอกว่าก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ผมเคยขอเธอว่า ถ้าวันนึงเราไม่ได้คุยกันแบบนี้ ขอได้ไหม..ขอให้เราได้คุยกันแบบเพื่อน ขออย่าให้เป็นคนที่ไม่รู้จักกันเลย ขอแค่เรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน .........
ผมรู้สึกเหมือนได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง แต่ใครจะไปรู้ว่าสิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขอยู่ตอนนั้นมันจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ สั้นจนผมไม่ทันได้ตั้งตัว ทุกอย่างมันเริ่มเปลี่ยนไป ไม่ใช่ผมที่เปลี่ยน แต่เป็นเธอที่เปลี่ยนไป จนผมรู้สึกได้ สิ่งที่ผมรู้สึกมันก็เป็นแค่ผมคนเดียวที่รู้สึก เป็นแค่ผมคนเดียวที่คิดไปไกล จากความสุขมันกลายมาเป็นความรู้สึกที่อึดอัด กลายมาเป็นความเศร้า ผมเลยตัดสินใจคุยกับเธอไปตรงๆ ว่าจะเอายังไง เธอบอกผมว่า เราเป็นเพื่อนกันดีกว่า เป็นเพื่อนอะดีแล้ว ผมก็ตอบไปว่า...อือโอเค... นิสัยผมเป็นคนแบบถ้ารู้ว่าเค้าไม่ชอบเรา เราก็จะตัดใจเลย โอเคยังดียังไงก็เป็นเพื่อนกัน แต่ตอนนั้นมันเศร้ามากเลยนะ ช่วงเวลาไม่กี่อาทิตย์ทำไมผมถึงรู้สึกเสียใจมากขนาดนี้ ผมพยายามหักห้ามใจตัวเองไม่คุยกับเธอ ทำตัวให้ปกติ เป็นเพื่อนกันปกติ จนวันนึงผมทนไม่ไว้ ผมก็โทรไปหาเธอ เธอก็รับสายผมนะ คุยกันปกติ ผมบอกเธอว่าผมมีอะไรจะบอก อยากเล่าอะไรทั้งหมดที่ผมรู้สึกให้เธอฟังแต่ผมบอกว่าเดี๋ยวเจอหน้ากันค่อยเล่า แต่ช่วงนั้นเป็นช่วงสอบ ปิดเทอมผมไม่ได้เจอเธอ ไม่ได้คุยเลย เวลาผ่านไปมีผู้หญิงคนหนึ่งก็เข้ามาในชีวิตผม เธอเป็นคนดีมาก ผมตัดสินใจคบกับคนใหม่ ทุกอย่างมันโอเคนะ ผมก็มีใหม่ แต่ใครจะไปรู้ว่าวันหนึ่ง เธอคนนั้นจะกลับมา เธอบอกว่าเธออยากกลับมาคุยกับผม ผมคิดว่าผมจะไม่รู้สึกแล้วแต่พอผมรู้ว่าเธอจะกลับมาคุย ความรู้สึกผม ผมยังรู้สึกกับเธออยู่มาก แต่ผมก็มีแฟนแล้ว ผมควรทำยังไง แฟนผมเค้าไม่รู้เรื่องนี้เลย ผมไม่อยากให้แฟนผมมาเสียใจทีหลัง ผมเลยตัดสินใจเลิกกับแฟนของผม แต่มันเลิกไม่ได้ มันมีเหตุผลบางอย่างที่ผมไม่สามารถเลิกกับแฟนของผมได้ ผมไม่รู้จะทำยังไงจริงๆตอนนั้น ผมจึงแอบคุยกับเธอคนนั้น ผมทำใจไม่ได้ ผมห้ามใจตัวเองไม่ได้ที่จะไม่คุยกับเธอ ผมพยายามหลายครั้งมาก แต่ทุกครั้งก็ทำไม่ได้ ผมคิดว่าผมจะไม่รู้สึกอะไรกับเธอแล้ว แต่ความเป็นจริงมันไม่ใช่อย่างนั้นเลย ผมกับรู้สึกมาก มากกว่าครั้งแรกที่เราได้คุยกับ ตอนนี้เธอกับผมรู้สึกมากๆต่อกัน เธอไม่เคยรู้ว่าตอนนี้ผมมีแฟนแล้ว เธอเคยถามผมว่า ตกลงผมมีแฟนยัง ผมตอบว่ายัง อันนี้เป็นเรื่องที่ผมโกหกเธอมาตลอด ผมกับเธอคุยกันจนรู้สึกกันไปมากแล้ว
ผมคิดว่าผมรักเธอคนนี้ไปแล้ว มันไม่ใช่แค่ชอบ เธอเหมือนเป็นโลกของผม เธอเป็นทั้งความสุข เป็นทั้งกำลังใจ เป็นเหมือนทุกๆอย่าง ผมไม่อยากให้เราต้องเลิกคุยกัน หรือทำเเหมือนคนที่ไม่รู้จักกัน แต่สุดท้ายมันไม่ใช่เป็นแบบที่ผมคิดไว้ เรื่องที่เราปิดบังสุดท้ายแล้วยังไงวันนึงมันก็จะแดงขึ้น
สุดท้ายแฟนผมรู้ ผมเลยต้องคิดว่าผมควรทำยังไง ต้องทำอะไรสักอย่าง เพราะผมไม่สามารถเลิกกับแฟนผมได้ ผมเลยคิดว่าคงให้เธอคนนั้นไปเจอคนที่ดีกว่า ผมกลัวว่าเธอจะเดือดร้อนกับเรื่องที่ผมทำ ผมเลยตัดสินใจบอกเธอไปว่าเราเป็นเพื่อนกันดีกว่า ผมคิดว่านี้คงเป็นสิ่งที่ผมทำถูกแล้ว ผมคิดว่าวันนึงยังไงเราก็สามารถกลับมาคุยกันแบบดีดีได้ ผมต้องทนเห็นเธอเสียใจ ซึ่งตัวผมทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ สิ่งที่เธอเป็น ผมแทบอยากเข้าไปกอด แต่ผมทำไม่ได้ ผมทำไม่ได้จริงๆ ผมคิดว่าสิ่งที่ผมทำมันทำถูกแล้วให้เธอไปเจอคนที่ดีกว่าที่สามารถดูแลเธอได้ มันทรมานในหัวใจผมมาก มีบางเรื่องที่ทำให้เธอเกลียดผมมาก แต่ผมไม่ได้เป็นคนทำ ผมไม่เคยได้อธิบาย ไม่เคยได้บอกกับเหตุการณ์ที่ใครๆก็คิดว่าผมเป็นคนที่ทำ มันทำให้เธอเกลียด ทำให้เธอเสียใจ ซึ่งผมไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้เลย ผมไม่เคยอธิบายว่ามันเป็นยังไง ปล่อยให้เธอมองผมเป็นคนแบบนี้ต่อไป จากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ทุกวันที่ผมเจอเธอ ผมได้แค่มองหน้า แล้วก็เดินจากไปเหมือนคนไม่รู้จักกัน ก่อนวันสุดท้ายของวันจบ ผมนอนไม่หลับเลย ที่คิดว่าจะต้องจากกันจริงๆแล้ว ไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ความรู้สึกมันแย่มากๆ ผมรู้สึกได้ว่าผมกับเธอรู้สึกได้เหมือนกัน วันจบผมคิดว่าผมจะไปบอกเธอ แต่มันก็ไม่มีโอกาสได้บอก ผมเลยเขียนข้อความทิ้งไว้ว่า....ขอโทษทุกๆสิ่ง ขอโทษทุกๆอย่าง สักวันนึงถ้าถึงเวลาจะพูดมันออกไป.... แล้วนี้ก็คือวันสุดท้ายที่ผมกับเธอได้เจอกัน จากนั้นทุกคนก็ต่างแยกย้ายไปทำตามความฝันของตัวเอง ผมคิดว่ามันจะดีขึ้น แต่มันก็ไม่เลย ผมไม่สามารถลบความรู้สึกของเธอออกไปจากผมได้ ผมยังคิดถึงเธอ ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะเกลียดผมไปแล้วก็ตาม แต่ผมไม่รู้สึกแบบนั้น ผมยังมีความรู้สึกดีดีให้เธอเสมอมา ทุกวันนี้ผมทำได้แค่ดูว่าเธอเป็นยังไง วันไหนเธอเสียใจ ก็อยากให้รู้ไว้ว่า ยังมีผมคนนึงที่ยังเป็นห่วงเธอ วันที่เธอคิดว่าไม่มีใครก็ยังมีผมอยู่ ผมชอบฟังเพลงที่เธอเคยให้ผม เพลงที่เราเคยฟังด้วยกัน มันทำให้คิดถึงความทรงจำดีดีที่มีให้กัน เวลาที่ผมรู้สึกคิดถึงเธอ ผมก็ทำได้แต่อดทน เวลาผ่านมาหลายปีตอนนี้ผมไม่ได้มีใคร ผมไม่ได้ปิดตัวเองนะ แต่มันยังไม่มีใครที่เหมือนเธอ ช่วงเวลามันผ่านไปเรื่อยๆมันทำให้ผมกับเธอมันห่างกันมากๆแล้ว ห่างจนเธอคงอาจจะลืมผมไปจากความทรงจำแล้ว ผมควรทำยังไงดี มันอึดอัดอยู่ในใจผมตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ ผมไม่รู้ว่าผมต้องทำยังไง บางทีผมก็อยากได้ยินจากปากของเธอนะ ว่าเธอเกลียดผมจริงๆ มันจะได้จบกับความรู้สึกของผม ผมไม่รู้ว่าถ้าเจอเธอความรุ้สึกผมจะเป็นยังไง หรือผมควรที่จะลืมเธอไป
#คกชม.