เพราะความเชื่อใช่ไหมที่ทำให้คนเราทำได้ทุกอย่าง

เรามองว่าคนที่เชื่อในอะไร
คงมีประสพการณ์ตรงด้วยตัวเอง
แต่เมื่อเวลาผ่านไป
เราเริ่มไม่เชื่อในประสพการณ์ที่เราเคยเจอแล้ว
เราเริ่มไม่เชื่อการรับรู้ทางประสาทสัมผัสของตัวเองการเห็น การได้ยิน การคิด
เราว่ามันคงมีอะไรผิดปรกติเช่น เราอาจป่วยทางจิต อันนี้กำลังพยายามรักษาโดยแพทย์อยู่
แต่ในทางกลับกัน
เราว่าคนอื่นเขามีสิทธิ์ที่จะเชื่อในแบบของเขา
เราว่าคนแต่ล่ะคนจะมี Time ของตัวเอง
คล้ายๆเด็กๆ ธรรมชาติของเด็กจะหัดคลาน เดิน วิ่ง ตามเวลาของเขา
แต่ infinity time ที่อ่านเจอมานี่มันคืออะไร
ใครพอบอกได้บ้าง ใครเคยได้ยินบ้าง
ในหนึ่งชีวิตที่เกิดมาเราค่อยๆเรียนรู้ที่จะขัดเกลาการใช้ชีวิตทีล่ะนิด คือเราเรียนรู้ช้ามาตั้งแต่เด็ก จนตอนนี้ค่อยๆเรียนรู้ที่จะเลือกพูดบางอย่าง ไม่พูดบางอย่าง ฟังคนอื่น ไม่พูดคนเดียว แต่เป็นทั้งผู้พยายามเรียนรู้จากคนอื่น
แต่บอกตรงๆ เรื่องความเชื่อเนี่ย ร้อยคนไม่มีบทสรุปซักคน วนไปวนมา
ถ้าธรรมชาติคือความจริง
มนุษย์ไม่ควรฝืนใืนธรรมชาติที่เราเกิดมา
แต่เราควรปรับตัวให้อยู่ได้ตามธรรมชาติของการเกิดมาในฐานะมนุษย์ เราว่าควรเป็นอย่างนั้น
ไม่เคยมีอะไรอยู่กันเรานานๆนะ
ไม่ว่าสุข ทุกข์ มันเกิดขึ้น มันก็ผ่านไป
ทางที่มันจะผ่านไปอยู่ที่เราจะรู้จักว่าเพราะอะไรเราถึงทุกข์ แล้วความสุขนี่ก็ไม่ใช่สิ่งที่ไกลเกินเอื้อม
สุขใจ มันคือสุขตรงที่ใจ ปลาบปลื้มในใจ
เราผิดปรกติไหม 555