ก่อนอื่นแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมยืมแท๊ปเลตที่ใช้ไอดีนี้มาจากเพื่อนรุ่นพี่ผม
และตัวผมเป็นครูเอกชนแห่งนึงจะขอเล่าเรื่องเล่าปัญหาที่เจอในการสอน
เพื่อเก็บข้อมูลมาพัฒนาการเรียนการสอนของเด็กๆให้ดียิ่งขึ้นไป
ไม่แปลกนะครับ ที่ปัจจุบันการสอนภาษาอังกฤษในเด็กเล็กให้ฟังพูดได้เป็นสิ่งที่ดี
ซึ่งระดับการฝึกของพ่อแม่แต่ละท่านก็ต่างกัน บางท่านก็สอนธรรมดา
บางท่านก็สอนแบบสองภาษา บางท่านก็สอนหนักหน่วงถึงระดับไม่พูดภาษาไทยกับลูก
ไม่ให้ลูกฟังภาษาไทย เรียกว่ากีดกันลูกออกห่างจากภาษาไทยไปเลย
ซึ่งกลุ่มหลังที่กำลังนิยมฝึกลูกกันตามเพจเลี้ยงลูกสองภาษา
หรือเพจเลี้ยงลูกให้อินเตอร์นี่แหละครับ ที่ผมเกิดความสงสัย อยากจับมาเป็นประเด็น
อย่างแรกเลยที่ผมสงสัยคือ
1. ถ้าเด็กเป็นลูกครึ่งก็คงไม่เป็นไร แต่ถ้าเป็นเด็กไทยการที่ไม่ให้เด็กพูดไทย
ฟังไทย หรือเข้าใกล้ภาษาไทย มันถูกต้องจริงหรือครับ?
บางคนถึงขนาดพาเลี่ยงได้ตลอด ส่งเรียนนานาชาติหรือส่งไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่เล็กๆ
แล้วค่อยเสริมภาษาไทยเป็นภาษาที่สอง ผมว่าก็ไม่เป็นไรนะเพราะเด็กกลุ่มนี้เมื่อโตขึ้น
ก็จะมีแนวทางทำมาหากินชัดเจนอยู่แล้ว เพราะพ่อแม่เด็กกลุ่มนี้มีศักยภาพสูงมากพอ
ที่จะผลักดันลูกให้สุดทางในสายภาษา มีงานดีๆหรือมีธุรกิจรองรับ ดังนั้นก็ไม่น่าห่วง
2.กลุ่มนี้เป็นกลุ่มรองลงมาที่น่าสนใจ คือ กลุ่มที่พ่อแม่พยายามดันลูกโดยใช้วิธีเดียว
กับกลุ่มแรกคือไม่ให้เข้าใกล้ภาษาไทยเลย แต่อาจจะมีความจำเป็นบางประการที่
ไม่สามารถส่งลูกให้สุดเหมือนพ่อแม่กลุ่มแรก ก็จะส่งลูกไปตามโรงเรียนเอกชนสองภาษา
หรือส่งตามโรงเรียนรัฐที่มีห้องสองภาษา กลุ่มนี้แหละที่ผมกำลังสงสัย
ว่าการทำแบบนี้เป็นผลดีหรือผลเสียกับตัวเด็กและคนรอบข้างมากกว่าได้ประโยชน์รึเปล่า
ปัญหาแรก ที่เกิดกับเด็กคือ เด็กแทบไม่สามารถเรียนรู้พร้อมไปกับเพื่อนได้เลย
เพราะในการเรียนการสอนครูไทยก็จะใช้ภาษาไทย ครูต่างชาติก็จะใช้ภาษาอังกฤษ
เมื่อเด็กเรียนหรือทำกิจกรรมในบางคาบไม่รู้เรื่อง ตัวเด็กก็ไม่สามารถปรับตัว
และเรียนรู้ทำกิจกรรมต่างๆได้
ปัญหาต่อมา คือ พัฒนาการของเด็กในบางด้านจะถูกแช่แข็ง โดยเฉพาะทางด้านสังคม
เพราะเด็กจะสื่อสารกับเพื่อนส่วนใหญ่ไม่ได้เต็มที่ สื่อสารกับครูก็ไม่เต็มที่เช่นกัน
ต้องเข้าใจด้วยว่าครูไทยบางท่านเองก็ไม่ได้เก่งภาษาทุกคน
แม้ครูจะพยายามสื่อสารกับเด็กแต่เด็กบางคนก็ปิดกั้นตัวเองไปแล้ว
ครูเองก็ต้องดูแลเด็กคนอื่นเฉลี่ยๆกันไป สุดท้ายเด็กเหล่านี้จะช้ากว่าเพื่อน
ปัญหาต่อมาจากตัวพ่อแม่เด็กเอง เมื่อโรงเรียนเป็นระบบสองภาษาไม่ใช่นานาชาติ
ที่ใช้ภาษาอังกฤษ 100% โรงเรียนสองภาษาคือการเรียนที่ใช้ภาษาไทยเป็นหลัก
แต่ก็ยังมีการเรียนการสอนเพื่อให้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองได้ดีในระดับหนึ่ง
แต่พ่อแม่บางคนในเด็กกลุ่มนี้ พยายามให้ทางโรงเรียนไม่ให้ใช้ภาษาไทยกับบุตรหลาน
ของท่านเหล่านี้ ตรงนี้ทางครูเข้าใจแต่ทำไม่ได้ครับ แม้ครูไทยบางท่านจะใช้ภาษาอังกฤษ
ได้ดีแต่การจะให้ครูไม่ใช้ภาษาไทยในห้องเรียนเลยเพื่อเด็กกลุ่มน้อย ทำไม่ได้จริงๆ
ครูต้องยึดตามแผนการสอนและเด็กส่วนใหญ่เป็นหลักครับ
ตรงนี้มีพ่อแม่บางท่านนำครูนำโรงเรียนไปต่อว่าในเพจกลุ่มสอนภาษาต่างๆ
หรือตามกลุ่มไลน์ว่าครูคนนี้ โรงเรียนนี้ใช้ภาษาไทยกับบุตรหลานของท่านเหล่านั้น
ทำให้เด็กสับสนไม่ยอมเรียนและเริ่มพูดไทยทำให้ภาษาอังกฤษที่ฝึกมาเริ่มเสีย
ซึ่งจุดนี้ผมคิดว่า ควรคุยกันระหว่างครูกับพ่อแม่ว่าจะปรับกันยังไงดีกว่า
ถ้าเด็กมีความจำเป็นต้องเรียนอยู่ในจุดนี้ต่อ การเอาไปลงในเพจต่างๆ
ผมมองว่าไม่เกิดประโยชน์กับตัวเด็กเลยครับ
อันนี้นำมาเล่าสู่กันฟัง ถึงปัญหาที่ครูคนนึงพบมากขึ้นเรื่อยๆ
ผมเองก็พยายามจะแก้ไขเท่าที่ทำได้ แต่ถ้าไม่ได้รับความร่วมมือจากหลายส่วน
โดยเฉพาะจากกลุ่มผู้ปกครอง ก็คงจะยากจริงๆครับ ถ้าได้ไอเดียอะไรเพิ่มขึ้น
ก็ลองช่วยถกกันครับ ขอบคุณครับ
รู้สึกอย่างไรครับที่พ่อแม่บางท่านสอนให้ลูกวัยอนุบาลได้ภาษาอังกฤษโดยไม่ให้พูดไทยฟังไทยเลย มันดีจริงหรือ?
และตัวผมเป็นครูเอกชนแห่งนึงจะขอเล่าเรื่องเล่าปัญหาที่เจอในการสอน
เพื่อเก็บข้อมูลมาพัฒนาการเรียนการสอนของเด็กๆให้ดียิ่งขึ้นไป
ไม่แปลกนะครับ ที่ปัจจุบันการสอนภาษาอังกฤษในเด็กเล็กให้ฟังพูดได้เป็นสิ่งที่ดี
ซึ่งระดับการฝึกของพ่อแม่แต่ละท่านก็ต่างกัน บางท่านก็สอนธรรมดา
บางท่านก็สอนแบบสองภาษา บางท่านก็สอนหนักหน่วงถึงระดับไม่พูดภาษาไทยกับลูก
ไม่ให้ลูกฟังภาษาไทย เรียกว่ากีดกันลูกออกห่างจากภาษาไทยไปเลย
ซึ่งกลุ่มหลังที่กำลังนิยมฝึกลูกกันตามเพจเลี้ยงลูกสองภาษา
หรือเพจเลี้ยงลูกให้อินเตอร์นี่แหละครับ ที่ผมเกิดความสงสัย อยากจับมาเป็นประเด็น
อย่างแรกเลยที่ผมสงสัยคือ
1. ถ้าเด็กเป็นลูกครึ่งก็คงไม่เป็นไร แต่ถ้าเป็นเด็กไทยการที่ไม่ให้เด็กพูดไทย
ฟังไทย หรือเข้าใกล้ภาษาไทย มันถูกต้องจริงหรือครับ?
บางคนถึงขนาดพาเลี่ยงได้ตลอด ส่งเรียนนานาชาติหรือส่งไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่เล็กๆ
แล้วค่อยเสริมภาษาไทยเป็นภาษาที่สอง ผมว่าก็ไม่เป็นไรนะเพราะเด็กกลุ่มนี้เมื่อโตขึ้น
ก็จะมีแนวทางทำมาหากินชัดเจนอยู่แล้ว เพราะพ่อแม่เด็กกลุ่มนี้มีศักยภาพสูงมากพอ
ที่จะผลักดันลูกให้สุดทางในสายภาษา มีงานดีๆหรือมีธุรกิจรองรับ ดังนั้นก็ไม่น่าห่วง
2.กลุ่มนี้เป็นกลุ่มรองลงมาที่น่าสนใจ คือ กลุ่มที่พ่อแม่พยายามดันลูกโดยใช้วิธีเดียว
กับกลุ่มแรกคือไม่ให้เข้าใกล้ภาษาไทยเลย แต่อาจจะมีความจำเป็นบางประการที่
ไม่สามารถส่งลูกให้สุดเหมือนพ่อแม่กลุ่มแรก ก็จะส่งลูกไปตามโรงเรียนเอกชนสองภาษา
หรือส่งตามโรงเรียนรัฐที่มีห้องสองภาษา กลุ่มนี้แหละที่ผมกำลังสงสัย
ว่าการทำแบบนี้เป็นผลดีหรือผลเสียกับตัวเด็กและคนรอบข้างมากกว่าได้ประโยชน์รึเปล่า
ปัญหาแรก ที่เกิดกับเด็กคือ เด็กแทบไม่สามารถเรียนรู้พร้อมไปกับเพื่อนได้เลย
เพราะในการเรียนการสอนครูไทยก็จะใช้ภาษาไทย ครูต่างชาติก็จะใช้ภาษาอังกฤษ
เมื่อเด็กเรียนหรือทำกิจกรรมในบางคาบไม่รู้เรื่อง ตัวเด็กก็ไม่สามารถปรับตัว
และเรียนรู้ทำกิจกรรมต่างๆได้
ปัญหาต่อมา คือ พัฒนาการของเด็กในบางด้านจะถูกแช่แข็ง โดยเฉพาะทางด้านสังคม
เพราะเด็กจะสื่อสารกับเพื่อนส่วนใหญ่ไม่ได้เต็มที่ สื่อสารกับครูก็ไม่เต็มที่เช่นกัน
ต้องเข้าใจด้วยว่าครูไทยบางท่านเองก็ไม่ได้เก่งภาษาทุกคน
แม้ครูจะพยายามสื่อสารกับเด็กแต่เด็กบางคนก็ปิดกั้นตัวเองไปแล้ว
ครูเองก็ต้องดูแลเด็กคนอื่นเฉลี่ยๆกันไป สุดท้ายเด็กเหล่านี้จะช้ากว่าเพื่อน
ปัญหาต่อมาจากตัวพ่อแม่เด็กเอง เมื่อโรงเรียนเป็นระบบสองภาษาไม่ใช่นานาชาติ
ที่ใช้ภาษาอังกฤษ 100% โรงเรียนสองภาษาคือการเรียนที่ใช้ภาษาไทยเป็นหลัก
แต่ก็ยังมีการเรียนการสอนเพื่อให้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองได้ดีในระดับหนึ่ง
แต่พ่อแม่บางคนในเด็กกลุ่มนี้ พยายามให้ทางโรงเรียนไม่ให้ใช้ภาษาไทยกับบุตรหลาน
ของท่านเหล่านี้ ตรงนี้ทางครูเข้าใจแต่ทำไม่ได้ครับ แม้ครูไทยบางท่านจะใช้ภาษาอังกฤษ
ได้ดีแต่การจะให้ครูไม่ใช้ภาษาไทยในห้องเรียนเลยเพื่อเด็กกลุ่มน้อย ทำไม่ได้จริงๆ
ครูต้องยึดตามแผนการสอนและเด็กส่วนใหญ่เป็นหลักครับ
ตรงนี้มีพ่อแม่บางท่านนำครูนำโรงเรียนไปต่อว่าในเพจกลุ่มสอนภาษาต่างๆ
หรือตามกลุ่มไลน์ว่าครูคนนี้ โรงเรียนนี้ใช้ภาษาไทยกับบุตรหลานของท่านเหล่านั้น
ทำให้เด็กสับสนไม่ยอมเรียนและเริ่มพูดไทยทำให้ภาษาอังกฤษที่ฝึกมาเริ่มเสีย
ซึ่งจุดนี้ผมคิดว่า ควรคุยกันระหว่างครูกับพ่อแม่ว่าจะปรับกันยังไงดีกว่า
ถ้าเด็กมีความจำเป็นต้องเรียนอยู่ในจุดนี้ต่อ การเอาไปลงในเพจต่างๆ
ผมมองว่าไม่เกิดประโยชน์กับตัวเด็กเลยครับ
อันนี้นำมาเล่าสู่กันฟัง ถึงปัญหาที่ครูคนนึงพบมากขึ้นเรื่อยๆ
ผมเองก็พยายามจะแก้ไขเท่าที่ทำได้ แต่ถ้าไม่ได้รับความร่วมมือจากหลายส่วน
โดยเฉพาะจากกลุ่มผู้ปกครอง ก็คงจะยากจริงๆครับ ถ้าได้ไอเดียอะไรเพิ่มขึ้น
ก็ลองช่วยถกกันครับ ขอบคุณครับ