ปัญหาชีวิต

คือเราเคลียดๆจนไม่มีสติได้เเต่ร้องไห้ ไม่มีใครให้ปรึกษาให้ระบาย เราเคลียดที่ต้องหาเงินมาจ่ายหนี้ เรามีเเฟนมีลูก1คนลูก2ขวบกว่าเเล้วล่ะ เเฟนก็ทำงานไม่มีเงินเดือน เขาส่งเอกสารคล้ายๆเมสเซ็นเจอร์พวกนี้มีเเต่ทำยอดเอา ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่ได้เงิน คือเราหาเงินคนเดียวอ่ะบ้างวันเเทบจะไม่มีเงินกินข้าว เจ้าหนี้ก็ถามทุกวัน เราก็ไม่มีเงินเก็บ ต้องยืมจากคนนั้นมาจ่ายคนนี้ ยืมจากคนนี้ไปจ่ายคนนั้น เราเคลียดอยู่คนเดียว ดิ้นรนอยู่คนเดียว ส่วนเเฟนสบายจ้า ไม่เคลียดไม่อะไร ตอนเราไม่มีตังเเฟนก็มาว่ามาทะเลาะหาว่าเราเอาตังไผทำอะไร จะบอกให้นะตังที่ได้มาก็ไปยืมกับคลนอื่นมาใช้หนี้คนนี้ ให้เราเเก้ปัญหาคนเดียว สู้อยู่คนเดียว บ้างวันเราไม่มีเงินกินข้าวนะ เราต้องยืมเพื่อนที่ทำงานเลยที่ล่ะ100-200บ้าง ส่วนเเฟนไม่ดิ้นรนไม่คิดว่าเราจะมีเงินกินข้าวไหมในเเต่ล่ะวัน อีกอย่างเราต้องไปหาเงินมาจ่ายปล่อยกู้เสียดอกอีกวันล่ะ100 เเล้วเราจะไปหาที่ไหน ลืมบอกไปว่าเรามาทำงานกับเเฟนที่ กทม. เพื่อเริ่มต้นใหม่ เริ่มเก็บเงินให้ลูก เรามาอยู่บ้านกับพี่ชายพี่สาวของเเฟนนะ ตอนเรามาเเรกๆก็ให้ตังเรานะ300บ้าง500บ้างพี่สาวพี่ชายเขานะ ใจดีกับเรามากก็เหมือนลูกของเขาอีกคนนั้นเเหละ ได้มาก็เเบ่งกันกับเเฟนเพื่อจะไปทำงานมีเงินกินข้าวเเต่ล่ะวัน พี่สาวพี่ชายเขาก็ให้เเบบ3-4วันครั้งนึ่งอะำรประมาณนี้เเหละ บ้านก็อยู่ฟรี ข้าวก็กินฟรี เราเกรงใจนะ เพราะเราไม่ใช่สายเลือดเเท้ๆของเขา บ้างครั้งเราจนทักไปหาเเฟนเก่าอ่ะ เพราะเราไม่มีเงินสักบาทเลย ไม่มีเงินกินข้าว เขาก็ไม่ให้หรอก เชื่อไหมบ้างวันเราก็อดข้าวนะ กินเเต่น้ำ เพราะเลิกงานจะกลับไปกินบ้าน เราไม่มีเงินซื้อข้าวกินเหมือนคนอื่นไง ไม่มีใครรู้หรอก เรารู้คนเดียว สิ้นเดือนเจ้าหนี้ทุกคนทั้งจิกทั้งโทรถามอยู่ยั้งงั้นเขาก็อยากได้เงินเขาคืนอ่ะนะ บ้างครั้งเหนื่อยท้ออยากกลับไปหาลูกนะ เขาก็อยู่กับปู่ย่าที่บ้านเเฟน ตอนนี้โคตรคิดถึงเห็นหน้าก็ร้องไห้ ถามใจตัวเองว่า จะอยู่กับผู้ชายคนนี้ไปเพื่ออะไร เพื่อลูกหรือเพื่อเงินหรือเพื่อคนที่เป็นพ่อของลูก? อาจจะยาวไปหน่อยนะ ร้องไห้พอเเล้ว วันต่อไปค่อยร้องไห้อีก😥