สัมปทานหัวใจ (interview มโนฯ) ส่งท้าย : เปิดใจวิวาห์หมื่นล้าน .... รักนี้หัวใจติดเกาะ

อะไรเอ่ย สะเทือนเลือนลั่นทั่วภูเก็ต ถ้าหากจะพูดถึงก็คงไม่มีงานใดเป็นงาน  talk of the town เท่ากับการดองกันระหว่าง คุณนาบุญ ยิ่งประเสริฐ เจ้าของโรงแรมนารา และ โฮมสเตย์เก๋ไก๋บนเกาะถ้ำ กับ คุณรัตตวัลย์ พาณิชย์สมบูรณ์รัตน์ นายหญิงแดนใต้เจ้าแม่ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ซึ่งบัดนี้ควบคุมกิจการโรงแรมฝั่งตระกูลบุรินทร สืบทอดจากอดีตสามีผู้วายชนม์  ซึ่งวันนี้ทั้งสองให้เกียรติเปิดใจทุกคำถามกับเรานิตยสาร  South society เป็นแห่งแรก และ แห่งเดียว

RT : ขอขอบคุณมาก ๆ ที่ให้เกียรตินิตยสาร SS ของเรา ทราบว่าคุณนาบุญเพิ่งกลับจากอังกฤษ

นาบุญ : ครับ ไปส่งลูกที่ Boarding School แล้วอยู่เที่ยวกับเขาสองอาทิตย์

รัตตวัลย์ : คุณแม่ไม่ค่อยมีเวลาค่ะ งานบริหารโรงแรมตอนนี้ค่อนข้างจะหนักมือ ปล่อยให้คุณพ่อเขาดูแลแทนก่อน

RT : แหม น้องน้อยใจแย่

รัตตวัลย์ : เดี๋ยวนี้น้องมันปูชอบอยู่กับคุณนาบุญมากกว่าดิฉันเสียอีกค่ะ (ยิ้ม)

RT : แสดงว่าคุณพ่อใจดี

นาบุญ : ติดลูกครับ (หัวเราะ) เล่นกับเขาบ่อย เขาไม่อยู่ก็เหงา ขึ้นฝั่งไปหาเขาเรื่อย พอปิดเทอมก็พามาอยู่เกาะ นี่ก็เถียงกันอยู่นานเรื่องจะส่งไปโรงเรียนประจำ จริง ๆ ก็เรียนดีอยู่แล้ว ให้เรียนเสริมเอาก็ได้ (บ่น)

RT : นึกว่าคุณแม่จะติดลูกมากกว่าเสียอีก

รัตตวัลย์ : ดิฉันเองก็อยู่โรงเรียนประจำ ให้ลูกไปจะได้มีวินัย อยู่ที่นี่มีแต่คนตามใจ ทั้งที่บ้านทั้งที่เกาะ (แซว)

นาบุญ : โถ่ คุณวัลย์ เด็กนิดเดียวมันจะแค่ไหนกัน เจ้าเปี๊ยก เอ๊ย มันปู ขยันเรียนจะตาย (ตัดพ้อ)

RT : คุณแม่ปรายตาทีเดียว น้องคงขยันเหมือนคุณแม่

นาบุญ : ตัวเปี๊ยกเหมือนคุณพ่อเขาน่ะแหละครับ (ยิ้ม) ขืนเหมือนผมคงแย่ ขี้เกียจ

รัตตวัลย์ : ค่ะ ส่วนนี้คล้ายคุณปารเมศ คุณปารเมศค่อนข้างเข้มงวดเรื่องเรียนกับน้องแต่เล็ก นิสัยเลยติดตัว

RT : ว่าด้วยเรื่อง talk of the town เมื่อปีก่อน

นาบุญ : ไม่ยักทราบว่าเรื่องใหญ่ (หัวเราะ) จริง ๆ ก็จัดงานเงียบ ๆ


RT : เงียบแบบปิดกันให้แซ่ด

นาบุญ : ร้ายเหมือนกันนะคุณนี่

RT : มรสุมข่าวลือเกี่ยวกับเรื่องนี้ค่อนข้างหนาหู คิดเห็นอย่างไร

รัตตวัลย์ : ไม่มีใครทราบดีเท่ากับเราสองคนล่ะค่ะ ว่าผ่านอะไรกันมาบ้าง

นาบุญ :  ผมไม่แคร์ครับ ไม่แคร์เรื่องนี้มานานแล้ว แค่ครอบครัวผม ครอบครัวคุณวัลย์ ตัวคุณวัลย์เอง กับ ลูกผม มีความสุข ช่วยเหลือเขามาแต่ต้นก็จะช่วยต่อไปจนวันสุดท้ายของชีวิต

RT : แสดงว่าเริ่มต้นจากการช่วยเหลือกัน

นาบุญ : ครับ ในฐานะเพื่อนมนุษย์ (มองไปข้าง ๆ) คุณวัลย์เองก็ช่วยผมเหมือนกัน

รัตตวัลย์ : ยิ้ม

RT : แรกพบเป็นอย่างไรบ้าง

นาบุญ : ราศีคุณนายมาก เลยเรียกคุณนาย หมั่นไส้

รัตตวัลย์ : เหมือนหัวหน้าโจร

RT : อ้าว ...

นาบุญ : แต่เค้าน่ารักมากนะ น่ารักตั้งแต่วันแรกที่เจอแล้ว

รัตตวัลย์ : แสดงว่าความน่ารักมันเตะตา (ยักคิ้ว)

นาบุญ : หัวเราะ

RT : แบบนี้เค้าเรียกทันกัน

นาบุญ : เราไม่เด็กกันแล้วครับ ใช้เวลาไม่นานก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร

รัตตวัลย์ : เดี๋ยว ๆ อะไรที่ว่าน่ะมันอะไร

นาบุญ : ต้องให้บอกไหมใครขอเราแต่งงาน

รัตตวัลย์ : แน้ะ ... (เขิน)

RT : ไม่นึกว่าคุณรัตตวัลย์ก็มีมุมนี้

นาบุญ :  ปกติก็หวานเย็น นิ่ง ๆ แต่ฝีปากไม่เลวหรอก น่าเอ็นดู (ยิ้มตาหยีเชียว)

RT : อย่างนี้ ... เคยทะเลาะกันไหม ?

รัตตวัลย์ : ดิฉันไม่ค่อยเป็นคนเริ่ม

นาบุญ : (ยกมือยอมรับ) รับเลยว่าเริ่ม ผมขี้หึง มากด้วย

รัตตวัลย์ : จริง อธิบายอะไรก็ไม่ค่อยฟัง ตอนแรกก็กังวลเหมือนกัน หลัง ๆ เริ่มรู้ งอนเองหายเอง

RT : โห ไม่สร้างภาพกันเลย

นาบุญ : ก็เป็นกับคุณนายเขาคนเดียวนี่แหละ

รัตตวัลย์ : ไม่ได้หึงอย่างเดียวนะ ขี้น้อยใจเป็นที่หนึ่งเลย

นาบุญ : แหม ไม่งอนเลยนะเราน่ะ

รัตตวัลย์ : แล้วเคยข้ามวันซักทีไหม แต่เนี่ย (พยักเพยิด) ... ไปทำอะไรเค้าไม่ได้ ข้ามวันข้ามคืน ต้องรอ พูดด้วยก็ไม่พูด มโนเก่ง (ชักขึ้น)

นาบุญ : อ้าว ทำไมโมโหขึ้นตะหมูกละครับ (เสียงอ่อย)

RT : ชีวิตแต่งงานคงมีสีสันนะแบบนี้ เรียนถามตรง ๆ กลัวซ้ำรอยเดิมบ้างรึเปล่า

รัตตวัลย์ :  อดีตก็เคยพลาด ถือเป็นการเรียนรู้ คงไม่พลาดอีก หรือ ถ้าพลาดก็คงยอมรับมันได้ดีกว่าเดิม ถึงตอนนี้ก็วางทุกอย่างแล้ว

นาบุญ :  แต่ถ้าซ้ำรอยเดิมผมแย่นะ ผมรักคุณยิ่งกว่าอะไร (ค้านขึ้นมาซะงั้น)

RT : ต๊าย ....

นาบุญ : ยังครับ ยังไม่ตาย (หัวเราะ) เดี๋ยวนี้อวสานนายหัวแล้ว แต่ก่อนดุ คุมเกาะมันก็ต้องดุแหละ แต่พออยู่กับคุณนายจบหมดเสียลุค

รัตตวัลย์ : อ้าว โทษกันได้ไง

RT : อ้อ อันนี้ก็จริง ลือกันให้แซ่ดว่านายหัวเปี๊ยนไป๋

นาบุญ : หะ ลือกันด้วยรึ

รัตตวัลย์ : นี่สรุปใครสัมภาษณ์ใคร ?

RT : ปกติไม่ค่อยเห็นหน้า เดี๋ยวนี้คุณวัลย์อยู่ไหนนายหัวอยู่นั่น

นาบุญ : มีดีต้องโชว์

รัตตวัลย์ : แก่แล้วลุง พูดได้ไม่อายปาก (ขมวดคิ้ว)

นาบุญ : ก็คุณทั้งสวยทั้งเก่ง หรือไม่จริง (ขยิบตา)

รัตตวัลย์ : เฮ้อ เหมือนได้ลูกชายเพิ่มมาคน

นาบุญ : ก็คุณเอามันปูไปนอกทำไมล่ะ นี่เหงา

RT : เปลี่ยนเรื่องดีกว่าเนาะ (ปาดเหงื่อ) ธุรกิจเป็นอย่างไรบ้าง

รัตตวัลย์ : ตอนนี้ก็หนักโรงแรมค่ะ คนขี้เหงาเขาไม่ช่วย

นาบุญ : เอ้า ก็นี่ทำโฮมสเตย์ที่เกาะตามบัญชาคุณไง

RT : กิจการใกล้เข้าที่เข้าทางหรือยัง

รัตตวัลย์ : ลำพังคุณน้องกับดิฉันก็ตึงมืออยู่ค่ะ อีกซักพักคงเข้าที่ แต่นี่นะ (หันหน้า) นี่แค่บอกว่าอย่าทำรังนกเลยบาป อย่างอื่นมีเยอะแยะ เลือกทำโฮมสเตย์ ตามใจแล้วยังจะบ่น

นาบุญ : ก็เหงานี่ คุณก็ไม่ว่าง แล้วเอาลูกไปนอกทำไมล่ะ

รัตตวัลย์ : บ่นเหมือนแผ่นเสียงตกร่อง ชักไม่น่าไว้ใจละ มีแผนอะไรรึเปล่าหือคุณ

RT : ถ้าเหงาก็มีอีกซักคนสองคน

นาบุญ : เข้าทาง  (ยกนิ้วโป้ง) เอาจริง ๆ นะคุณ นี่ไปปรับทัศนคติมาละ มันปูก็อยากมีน้อง ตั้งชื่อเสร็จสรรพ มันกุ้ง กับ มันแกว

รัตตวัลย์ : ไปประชุมกันตั้งแต่เมื่อไหร่ คุณเอาอะไรไปใส่หัวลูกรึเปล่าเนี่ย (หรี่ตา) แล้วนี่เขาถามธุรกิจเราอยู่เหอะ ตอบอะไร สาระมีไหม ?

นาบุญ : คร้าบบบ (เสียงสอง) ดุกว่านายหัวก็นายหญิงนี่แหละ ตอนนี้สัมปทานก็งดไปทำโฮมสเตย์แทน ก็โอเคอยู่ครับ มีทั้งเดย์ทริป มีทั้งค้างคืน ก็เต็มตลอดนะครับ ถ้าลูกชายมาช่วยก็ครึกครื้นเป็นพิเศษ รายนั้นรับแขกขึ้น น่าเอ็นดู


RT : พูดถึงไม่ขาดปากคงคิดถึงจริง ๆ

นาบุญ : ก็พอลูกมาแม่ก็มาด้วย

รัตตวัลย์ : เฮ้อ (ถอนใจ)

RT : อ้าว ถอนใจเสียอย่างนั้น

รัตตวัลย์ : ก็ถามเจ้าตัวแล้วกัน

นาบุญ : เอ้า ยังไม่ชินอีกเหรอ

รัตตวัลย์ : คือพอไปเกาะเนี่ย ถ้ามีคนเยอะ ๆ จะให้อยู่แต่บนเรือนก็ไม่ใช่ไหมล่ะ

RT : เดี๋ยว ๆ ถึงกับขังกันเลย ?

นาบุญ : คือว่า (อึกอัก)

รัตตวัลย์ : รู้ถึงไหนอายถึงนั่น

นาบุญ : แดดมันร้อน เดี๋ยวเป็นไข้ ผิวบาง

รัตตวัลย์ : หึ ...

นาบุญ : ที่เกาะมันเดินสะดวกที่ไหน ทางก็ชัน ขรุขระไปอีก

รัตตวัลย์ : แต่ก่อนยังให้เดิน

นาบุญ : มันเหมือนกันที่ไหน

RT : แล้วไม่เหมือนยังไง ?

นาบุญ : ก็นะ ...

รัตตวัลย์ : นั่นสิ ทำบัญชีบนฝั่งแล้วต้องมาทำบัญชีบนเกาะต่อ พ่อลูกเขาไปสนุกกัน (มองบน แต่แอบยิ้ม)

นาบุญ : ก็ตอนนี้เป็นโฮมสเตย์ คนมันเยอะ (อุบอิบ)

รัตตวัลย์ : (มองบน)

นาบุญ : มันจะหวงหน่อย ๆ (อุบอิบ)

RT : ปาดเหงื่อ ถามเรื่องธุรกิจต่อเนาะ นอกจากโรงแรม กับ โฮมสเตย์ แล้วยังมีอะไรอีกบ้าง ?

รัตตวัลย์ : ก็คงเป็นเรื่องปรับปรุง อย่างที่เกาะนี่ ห้องพยาบาลไม่น่าจะพอ คงต้องเปิดคลินิกด้วย เปิดเป็นที่พักก็ควรต้องมี อีกอย่างคงไม่สะดวกถ้าดิฉันจะเทียวไปเทียวมา

นาบุญ : มันเกี่ยวอะไรกับคลินิกน่ะวัลย์ งง ไม่สบายเหรอ (หน้ากังวล)

รัตตวัลย์ : มันกุ้ง หรือ มันแกว ดีละ คุณกับมันปูช่วยเลือกชื่อแล้วกัน

นาบุญ : หืมมม์ ??????

รัตตวัลย์ : ก็ท้อง (พูดหน้าตาเฉย)

นาบุญ : จบสัมภาษณ์ก่อนได้ไหมครับ (หันหน้ามาถามและหูแดงมาก)

ก็นี่ละฮะท่านผู้ชม เลยต้องจบไปห้วน ๆ ประมาณนี้ แต่ทางทีมงานก็ดีใจที่ได้เป็นสักขีพยานทายาทตัวน้อย ๆ คงต้องแสดงความยินดีด้วยไม่ว่าเป็นชายหรือหญิงนะจ๊ะ

ป.ล. สัมฯ มโนส่งท้าย mission accomplished !!! มันก็เลี่ยน ๆ หน่อย มโนฯหนักหน่อย ไม่ได้มี moment นี้มานานแล้ว ขอบคุณละครเรื่องนี้ สั้น ๆ เวียร์เท่มาก และ ฐิสาฉ่ำมาก เคมีทั้งคู่คือเริ่ดเว่อร์มาก "ดูจริง" มาก