คือเราอยากรู้ว่ามันผิดยังไงที่เราไปคบกะคนที่เราชอบ แต่เพื่อนดันไม่ชอบ
เริ่มแรกเลย เรามีเพื่อนในกลุ่ม7คนรวมเราด้วยหญิงล้วน คนแรกชื่อเพชร เนย น้ำ เอย อาย อัน แล้วก็เรา เอยอยู่ต่างห้อง เรามีแฟนเป็นรุ่นน้องม.3 เราอยู่ม.4 เรากะน้องรู้จักกันตั้งแต่น้องอยู่ม.1 เราสนิทกันพอสมควร คุยบ้างทักกันบ้างในตอนนั้น ละพอเราขึ่นม.4น้องเลยมาจีบเรา
น้องบอกว่าน้องสูบบุหรี่ เราก็ไม่อะไรหรอกเราก็รับได้มันก็ปกติของผู้ชายอ่ะเนอะ ขนาดเด็กม.1 ม.2บางคนก็สูบ แต่เราก็อยากให้น้องเลิกมากกว่าหรือไม่ก็อย่าสูบบ่อย เราเองก็เป็นคนที่มีอะไรจะบอกเพชรบางทีก็บอกน้ำตลอด เพราะ2คนนี้เราสนิทสุด เราบอกเพชรว่าแฟนเราอ่ะมันสูบบุหรี่ ทีแรกมันก็ไม่ว่าอะไร คาบเรียนต่อไป เราก็บอกเพื่อนทั้งกลุ่มว่าเราคบกะน้อง น้องสูบบุหรี่ แต่น้องก็ไม่ได้สูบบ่อย น้องบอกจะเลิกแล้วด้วย เพชรก็เปิดประเด็นเลยว่า “แล้วรู้ได้ไง ว่าน้องมันเลิกสูบ เวลาพวกคุยทศ.(โทรศัพท์)กัน กลิ่นบุหรี่มันลอยมาให้ได้กลิ่นหรอ เวลามันจะสูบมันบอกหรอ”เพชรมันไม่ชอบคนสูบบุหรี่อันนี้ก็เข้าใจนะ แต่เป็นตัวเรา เราที่คบกับน้อง น้องสูบบุหรี่ก็เรื่องของน้องมันเรื่องส่วนตัวของน้องอ่ะ อีกอย่างมันสูบที่บ้านไม่ได้สูบที่โรงเรียน พ่อแม่ก็รู้ เราเลยบอกเพชรว่า“ไม่ ถ้าน้องมันจะสูบมันก็บอกเรา” เพชรว่า“น่ะ .. เห็นป้ะ
ปกป้องกัน ช่างเหอะ” อันเลยพูดขึ้นว่า“เออน้องมันสูบบุหรี่ช้ะ เออก็คบกะมันจนแต่งงาน ละปล่อยมันตายเลยจะได้เงินด้วยนะ เออคบต่อเลยๆ สบายเลยนะ” นี่มันคำพูดเพื่อนจริงดิ เห้ยแรงขนาดนี้ จริงดิ ต้องการไรอ่ะ คือเราเจ็บมากเว้ย ได้แต่คิดในใจ ไม่พูดปล่อยมัน ไม่เป็นไร เราอาจจะทนได้ ทีนี้ก็รุมกันพูดเลยจ้าาา ว่าน้องนู่นนี่ ขำกันอย่างเฮฮา เออรู้ว่าพูดเล่นกัน อีบางคนก็พูดจิงจัง เวลาเห็นเรากะน้องอยู่ด้วยกัน มักจะมองเราตาขวาง แบ้ปาก พอเราเห็นงั้นก็เลิกคุยกะน้องตรงนั้นทันทีเลย แล้วเดินไปหาเพื่อน มันก็พากันโกรธหรืองอนไม่รู้ ที่รู้ๆคือไม่คุยกะเราเลย ยกเว้นอัน หรือบางทีอายก็จะหันมามองมาเดินด้วย 2คนที่เราสนิทสุดคือตอนนี้ไม่มาเดินกะเราเลย เราก็คิดทบทวนนะ ทำไมนะ เราทำไรผิดอ่ะ
เราพยายามคุยด้วยแต่สิ่งที่ได้มาคือ ความเงียบ... เราเศร้า เรางง เราสงสัย เราทำไรไม่ถูก ทำหน้าไม่ถูกเวลาเพื่อนพากันหัวเราะ
ตอนเย็น เราจะมารอแฟนที่ศาลาเพื่อจะเดินออกจากโรงเรียนด้วยกันเราก็เล่าให้แฟนฟัง ความรู้สึกตอนนี้คืออยากระบายกับใครสักคน ในใจเราเจ็บมากแล้วก็พอรู้ด้วยว่า น้องก็คงเจ็บด้วย คิดมากพอๆกับเรา พอถึงหน้าโรงเรียนเราก็จับมือน้องแล้วบอกว่า"อย่าคิดมากเดะมันก็คงผ่าน พี่แค่ต้องใช้เวลา" น้องก็บอกว่า"กลับถึงบ้านแล้วโทรมานะ"เราพยักหน้า พอหันหลังเท่านั้นแหละ น้ำตามันไหลหนักมากอ่ะ
เราก็ขึ้นรถประจำกลับบ้าน ระหว่างทางก็อยากหาวิธีระบายอีก ก็โพสต์บ้าง แชทคุยกับเพื่อนบ้าง พอถึงบ้านก็รีบกดโทรหาน้องเลย เราก็ปล่อยโฮเลย ไม่รู้ทำไมนะ พยายามกลั้นแล้วอ่ะ มันไม่ได้อ่ะ น้องก็ถามว่าเป็นไรๆ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราเองเป็นไร เราก็ตอบน้องไปว่าป่าว แค่อยากร้อง น้องก็ฟังเสียงร้องไห้เราอยู่นั่น ไม่ว่างสาย เรารู้ว่าน้องก็คงร้องด้วย สักพักเราก็วางสายจากกัน แล้วนอนหลับไป มันเหนื่อยกาย เหนื่อยใจ เหนื่อยมาก อยากพัก เหนื่อยอีกเหนื่อยนึงที่เราก็ไม่รู้ว่ามันเหนื่อยอะไร ตื่นมาอีกที4ทุ่ม แชทคือแบบ เด้งรัวมาก พอเปิดอ่านคือแบบแชทกลุ่มเพื่อนเราที่ตั้งไว้ มันรุมถาม รุมด่า รุมกันจนเราตอบไม่ทันอ่ะ ส่วนใหญ่จะแบบ “เออมาตบดิ /มีไรบอกดิ /เออเห็นผช.ดีกว่าเพื่อนหรอ/ จะตัดเพื่อนเลยหรอ /ทำไมมีไร /ไม่พอใจไร/ บอกมาดิ /ตบกูดิ /ตบกูหลังจากนี้กะกูไม่รู้จักกัน /ไม่สนใจความรู้สึกพวกกูหรอ /กูเตือนไม่ได้หรอ /เพื่อนกันมา3-4ปี จะตัดพวกกูเพราะผช.
ๆคนนี้หรอ/ แน่ใจแล้วหรอว่าจะทำแบบนี้ /ก็ได้กูไม่ขัดละ/ จะตาย จะเสียใจ อย่ามายุ่งกะพวกกูอีก" คือเรางงมาก เราไม่ได้ต้องการแบบนี้ เราว่าเราก็โพสต์นะแต่ไม่ได้รุนแรงนิ แล้วก็ไม่ได้ถึงขั้นจะตบ จะตัดเพื่อน ไม่ได้เห็นผช.ดีกว่าเพื่อน ถ้าให้เลือก เราก็เลือกเพื่อนนะ เราก็ตามง้อทุกคน โทรง้อ แชทง้อ ทุกคนหายโกรธเราหมดแล้ว เราง้อคนไม่เป็นนะ ส่วนใหญ่เราจะรอให้มันหายกันเอง เหลือแต่เพชร มันเป้นที่หัวร้อนง่าย โกรธคือโกรธ เราก็ง้อ แต่สิ่งที่ได้คือ เงียบ เมิน เปลี่ยนเรื่องคุยกะคนอื่น คุยข้ามหัวเรา ไม่เห็นหัวเรา ปกติเรากะมันเวลามีเรียนจะนั่งข้างกันเป็นส่วนใหญ่ ตอนนี้มาแลกที่นั่งกะอัน หรือไม่ก็นั่งให้ห่างที่สุด เราก็มองการกระทำมัน เราไม่ง้อละ เรารอให้มันอารมณ์ดีก่อนค่อยคุย จนมาถึงตอนนี้ ปัจจุบันนี้ก็ยังไม่คุย เราขอคำปรึกษาจากรุ่นพี่ แม่ เพื่อนต่างรร. เพื่อนสนิทเก่า ทุกคนก็บอกมาเสียงเดียวกันคือ ปล่อย/ ใครดีกะเรา เราก็ดีกะคนนั้น /ไม่ต้องแคร์มัน/ ไม่ต้องสนใจ/ เดี๋ยวก็หายเองแหละ/งี่เง่า ปัญญาอ่อน/ จริงๆต้องงอนมันสิ/ ไม่ต้องง้อๆ เราก็อยากทำงั้น แต่พอทำแล้วมันแบบ แบบมันอยู่ไม่ได้
มีครั้งนึงที่เราต่างคนต่างโพสต์ใส่กันจนเพชรมันทนไม่ไหว เลยแชทมาถามเราเลยว่าจะเอาไง เราว่า“อะไรที่ทำให้สบายใจก็แบบนั้นแหละ”เพชรตอบ“ได้ วันศุกร์นี้กูจะบอกว่าอะไรที่กูสบายใจ มีเวลาเยอะกว่าจะวันศุกร์ เตรียมใจไว้ด้วยล่ะ”เราว่าเราก็พอรู้อ่ะแหละว่ามันจะบอกอะไร เราก็ตอบ เออดี ตอบไปงั้นแหละ ในใจคือช้ำมาก เจ็บมาก อยากร้องไห้ อยากให้มันรู้ว่าเราแคร์มากแค่ไหน แต่บอกไม่ได้มันไม่ยอมคุยหรืออะไรเลย
เราอึดอัด เราท้อ เราทนไม่ไหวแล้ว จะคุยจะยิ้ม แบบเดิมคงไม่ได้แล้ว เราออกย้ายออก เราไม่มีสมาธิ รู้สึกเหมือนทุกคนหนีจากเราไปหมด เราอยู่ข้างหลัง เราเดินตาม วิ่งตามแต่เหมือนยิ่งพยายามยิ่งแย่ลง เราอยากหาคนที่เราระบายแล้วรู้สึกดีขึ้นมาแบบมากๆ แต่ไม่มี เราไม่มีทางเลือก เราขอคำแนะนำ เราอยากปรึกษา เราควรทำไงเพื่อนคนนี้ถึงจะหายโกรธ นี่ก็อาทิตย์นึงละ ที่ไม่คุยกันเลย ถ้าสิ่งที่เราคิดเป็นจริง เราจะทำไงอ่ะ เราจะอยู่ยังไงล่ะ ในหัวมันคิดไรไม่ออกแล้วอ่ะ ไม่ไหวเลย ไม่รับรู้อะไรเลยย ช่วยทีค่ะ😥😥😢😢😢😣😣😣😣😭😭😭😭😭😭😭
อยากระบายความรู้สึกและอยากขอคำปรึกษา ขอคำแนะนำ -เราขอแบบไม่เป็นคำพูดรุนแรงนะ สภาพจิตใจเรามันแย่พอแล้ว รับไม่ไหวแล้ว-
เริ่มแรกเลย เรามีเพื่อนในกลุ่ม7คนรวมเราด้วยหญิงล้วน คนแรกชื่อเพชร เนย น้ำ เอย อาย อัน แล้วก็เรา เอยอยู่ต่างห้อง เรามีแฟนเป็นรุ่นน้องม.3 เราอยู่ม.4 เรากะน้องรู้จักกันตั้งแต่น้องอยู่ม.1 เราสนิทกันพอสมควร คุยบ้างทักกันบ้างในตอนนั้น ละพอเราขึ่นม.4น้องเลยมาจีบเรา
น้องบอกว่าน้องสูบบุหรี่ เราก็ไม่อะไรหรอกเราก็รับได้มันก็ปกติของผู้ชายอ่ะเนอะ ขนาดเด็กม.1 ม.2บางคนก็สูบ แต่เราก็อยากให้น้องเลิกมากกว่าหรือไม่ก็อย่าสูบบ่อย เราเองก็เป็นคนที่มีอะไรจะบอกเพชรบางทีก็บอกน้ำตลอด เพราะ2คนนี้เราสนิทสุด เราบอกเพชรว่าแฟนเราอ่ะมันสูบบุหรี่ ทีแรกมันก็ไม่ว่าอะไร คาบเรียนต่อไป เราก็บอกเพื่อนทั้งกลุ่มว่าเราคบกะน้อง น้องสูบบุหรี่ แต่น้องก็ไม่ได้สูบบ่อย น้องบอกจะเลิกแล้วด้วย เพชรก็เปิดประเด็นเลยว่า “แล้วรู้ได้ไง ว่าน้องมันเลิกสูบ เวลาพวกคุยทศ.(โทรศัพท์)กัน กลิ่นบุหรี่มันลอยมาให้ได้กลิ่นหรอ เวลามันจะสูบมันบอกหรอ”เพชรมันไม่ชอบคนสูบบุหรี่อันนี้ก็เข้าใจนะ แต่เป็นตัวเรา เราที่คบกับน้อง น้องสูบบุหรี่ก็เรื่องของน้องมันเรื่องส่วนตัวของน้องอ่ะ อีกอย่างมันสูบที่บ้านไม่ได้สูบที่โรงเรียน พ่อแม่ก็รู้ เราเลยบอกเพชรว่า“ไม่ ถ้าน้องมันจะสูบมันก็บอกเรา” เพชรว่า“น่ะ .. เห็นป้ะ
เราพยายามคุยด้วยแต่สิ่งที่ได้มาคือ ความเงียบ... เราเศร้า เรางง เราสงสัย เราทำไรไม่ถูก ทำหน้าไม่ถูกเวลาเพื่อนพากันหัวเราะ
ตอนเย็น เราจะมารอแฟนที่ศาลาเพื่อจะเดินออกจากโรงเรียนด้วยกันเราก็เล่าให้แฟนฟัง ความรู้สึกตอนนี้คืออยากระบายกับใครสักคน ในใจเราเจ็บมากแล้วก็พอรู้ด้วยว่า น้องก็คงเจ็บด้วย คิดมากพอๆกับเรา พอถึงหน้าโรงเรียนเราก็จับมือน้องแล้วบอกว่า"อย่าคิดมากเดะมันก็คงผ่าน พี่แค่ต้องใช้เวลา" น้องก็บอกว่า"กลับถึงบ้านแล้วโทรมานะ"เราพยักหน้า พอหันหลังเท่านั้นแหละ น้ำตามันไหลหนักมากอ่ะ
เราก็ขึ้นรถประจำกลับบ้าน ระหว่างทางก็อยากหาวิธีระบายอีก ก็โพสต์บ้าง แชทคุยกับเพื่อนบ้าง พอถึงบ้านก็รีบกดโทรหาน้องเลย เราก็ปล่อยโฮเลย ไม่รู้ทำไมนะ พยายามกลั้นแล้วอ่ะ มันไม่ได้อ่ะ น้องก็ถามว่าเป็นไรๆ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราเองเป็นไร เราก็ตอบน้องไปว่าป่าว แค่อยากร้อง น้องก็ฟังเสียงร้องไห้เราอยู่นั่น ไม่ว่างสาย เรารู้ว่าน้องก็คงร้องด้วย สักพักเราก็วางสายจากกัน แล้วนอนหลับไป มันเหนื่อยกาย เหนื่อยใจ เหนื่อยมาก อยากพัก เหนื่อยอีกเหนื่อยนึงที่เราก็ไม่รู้ว่ามันเหนื่อยอะไร ตื่นมาอีกที4ทุ่ม แชทคือแบบ เด้งรัวมาก พอเปิดอ่านคือแบบแชทกลุ่มเพื่อนเราที่ตั้งไว้ มันรุมถาม รุมด่า รุมกันจนเราตอบไม่ทันอ่ะ ส่วนใหญ่จะแบบ “เออมาตบดิ /มีไรบอกดิ /เออเห็นผช.ดีกว่าเพื่อนหรอ/ จะตัดเพื่อนเลยหรอ /ทำไมมีไร /ไม่พอใจไร/ บอกมาดิ /ตบกูดิ /ตบกูหลังจากนี้กะกูไม่รู้จักกัน /ไม่สนใจความรู้สึกพวกกูหรอ /กูเตือนไม่ได้หรอ /เพื่อนกันมา3-4ปี จะตัดพวกกูเพราะผช.
มีครั้งนึงที่เราต่างคนต่างโพสต์ใส่กันจนเพชรมันทนไม่ไหว เลยแชทมาถามเราเลยว่าจะเอาไง เราว่า“อะไรที่ทำให้สบายใจก็แบบนั้นแหละ”เพชรตอบ“ได้ วันศุกร์นี้กูจะบอกว่าอะไรที่กูสบายใจ มีเวลาเยอะกว่าจะวันศุกร์ เตรียมใจไว้ด้วยล่ะ”เราว่าเราก็พอรู้อ่ะแหละว่ามันจะบอกอะไร เราก็ตอบ เออดี ตอบไปงั้นแหละ ในใจคือช้ำมาก เจ็บมาก อยากร้องไห้ อยากให้มันรู้ว่าเราแคร์มากแค่ไหน แต่บอกไม่ได้มันไม่ยอมคุยหรืออะไรเลย
เราอึดอัด เราท้อ เราทนไม่ไหวแล้ว จะคุยจะยิ้ม แบบเดิมคงไม่ได้แล้ว เราออกย้ายออก เราไม่มีสมาธิ รู้สึกเหมือนทุกคนหนีจากเราไปหมด เราอยู่ข้างหลัง เราเดินตาม วิ่งตามแต่เหมือนยิ่งพยายามยิ่งแย่ลง เราอยากหาคนที่เราระบายแล้วรู้สึกดีขึ้นมาแบบมากๆ แต่ไม่มี เราไม่มีทางเลือก เราขอคำแนะนำ เราอยากปรึกษา เราควรทำไงเพื่อนคนนี้ถึงจะหายโกรธ นี่ก็อาทิตย์นึงละ ที่ไม่คุยกันเลย ถ้าสิ่งที่เราคิดเป็นจริง เราจะทำไงอ่ะ เราจะอยู่ยังไงล่ะ ในหัวมันคิดไรไม่ออกแล้วอ่ะ ไม่ไหวเลย ไม่รับรู้อะไรเลยย ช่วยทีค่ะ😥😥😢😢😢😣😣😣😣😭😭😭😭😭😭😭