สวัสดีค่ะ ตอนนี้ จขกท. อายุ 21 ปีแล้ว เรียนอยู่มหาลัยในกรุงเทพ เราไม่ได้อยู่หอเพราะบ้านเราอยู่ในกรุงเทพอยู่กับพ่อแม่ บ้านเราก็พอมีฐานะดีอยู่ แต่ความรู้สึกของเราเราไม่อยากจะขอเงินพ่อแม่ เราอยากทำงานเราอยากมีตังเก็บหาด้วยจากตัวเราเอง เราจึงทำงานเก็บตัง ตั้งใจจะเอาตังไม่ลงทุนขายของ ซึ่งเราก็เก็บจบสำเร็จ พอเราเริ่มขายของออนไลน์ ต้องมีการรับนัดส่งของต่างๆนาๆ
มีวันหนึ่งพ่อเรามาพูดกับเราว่า "คุ้มกับค่าน้ำมันมั้ย ส่งที่นึกว่าเป็นลังใหญ่ ส่งวันกล่อง2กล่อง จะรอดมั้ยคุ้มกับค่าน้ำมันที่เติมมั้ย " (เป็นน้ำเสียงที่ขึ้นเสียง)
เราก็บอกไปว่า "หนูพึ่งลงทุนขายได้แค่ 5 วัน มันไม่มีธุระกิจไหนที่โตขึ้นได้ภายในไม่กี่วันหลอก "
พ่อตอบเราว่า "มีสิทำไมจะไม่มี"
จขกท.ก็เดินกลับมาร้องไห้ที่ห้อง ไม่ใช่แค่เรื่องนี้และ อีกหลายๆเรื่อง เช่นเรื่องกลับบ้าน ก็ว่า (จขกท.ไม่เคยกลับบ้านเกิน6โมงหรือเที่ยวกับเพื่อนกลางคืนไม่เคยมี) ขอไปเที่ยวกับเพื่อนก็ไม่ให้ไป จนตอนนี้ตัวเรามีเพื่อนไม่กี่คน เพราะไม่ค่อยสนิทไม่ค่อยได้ไปเที่ยวด้วยกัน ส่วนเรื่องตังเค้าให้แค่ไหนก็ใช้แค่นั้นไม่เคยขอเพิ่มหรือหมดก่อนเลย มันทำให้เรารู้สึกอึดอัดเหมือนทำไรก็ไม่ดีโดนว่าโดนขึ้นเสียงใส่ตลอด อย่างเข้ามามหาลัยเราเรียนไม่ไหวทำให้ต้องย้ายสาขาแต่ พ่อพูดกับเราว่า สมองคนใหญ่กว่าสมองหมานิดเดียวจะเอาไรมาก 😓 (ชีวิตเราเหมือนว่าทำนู้นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ดีเลย) ล่าสุดเราคุยกับเรื่องค่ากินเราขอเค้าตอนเย็นไปวิ่งกับเพื่อน
พ่อตอบมาว่า "เกี่ยวอะไรมีหน้าที่เรียนก็เรียนไปเหอะ กูหาให้ทุกอย่าง ทำอะไรให้เป็นชิ้นเป็นอันบ้างเหอะ"
เราพยายามจะอธิบายให้ฟังกลับกลายเป็นเถียง แล้วเราไม่ใช่คนติดเพื่อนนะ แม่พ่อไปไหนไปด้วยตลอด
อย่างเวลาจะไปติวหนังสือเค้าก็พูดว่า "อ่านเองไม่ได้หรือไง" แล้วก็จะว่าๆเรา
ปล.เราไม่ค่อยสนิทกับพ่อเพราะปู่ย่าเลี้ยงมา เราควรทำยังไงดี ไม่ให้รู้สึกอึดอัด เรามีแม่แม่ก็ได้แต่ค่อยปลอบแต่ทำไรไม่ได้
ทำอะไรก็ไม่เคยดีในสายตาพ่อเลย
มีวันหนึ่งพ่อเรามาพูดกับเราว่า "คุ้มกับค่าน้ำมันมั้ย ส่งที่นึกว่าเป็นลังใหญ่ ส่งวันกล่อง2กล่อง จะรอดมั้ยคุ้มกับค่าน้ำมันที่เติมมั้ย " (เป็นน้ำเสียงที่ขึ้นเสียง)
เราก็บอกไปว่า "หนูพึ่งลงทุนขายได้แค่ 5 วัน มันไม่มีธุระกิจไหนที่โตขึ้นได้ภายในไม่กี่วันหลอก "
พ่อตอบเราว่า "มีสิทำไมจะไม่มี"
จขกท.ก็เดินกลับมาร้องไห้ที่ห้อง ไม่ใช่แค่เรื่องนี้และ อีกหลายๆเรื่อง เช่นเรื่องกลับบ้าน ก็ว่า (จขกท.ไม่เคยกลับบ้านเกิน6โมงหรือเที่ยวกับเพื่อนกลางคืนไม่เคยมี) ขอไปเที่ยวกับเพื่อนก็ไม่ให้ไป จนตอนนี้ตัวเรามีเพื่อนไม่กี่คน เพราะไม่ค่อยสนิทไม่ค่อยได้ไปเที่ยวด้วยกัน ส่วนเรื่องตังเค้าให้แค่ไหนก็ใช้แค่นั้นไม่เคยขอเพิ่มหรือหมดก่อนเลย มันทำให้เรารู้สึกอึดอัดเหมือนทำไรก็ไม่ดีโดนว่าโดนขึ้นเสียงใส่ตลอด อย่างเข้ามามหาลัยเราเรียนไม่ไหวทำให้ต้องย้ายสาขาแต่ พ่อพูดกับเราว่า สมองคนใหญ่กว่าสมองหมานิดเดียวจะเอาไรมาก 😓 (ชีวิตเราเหมือนว่าทำนู้นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ดีเลย) ล่าสุดเราคุยกับเรื่องค่ากินเราขอเค้าตอนเย็นไปวิ่งกับเพื่อน
พ่อตอบมาว่า "เกี่ยวอะไรมีหน้าที่เรียนก็เรียนไปเหอะ กูหาให้ทุกอย่าง ทำอะไรให้เป็นชิ้นเป็นอันบ้างเหอะ"
เราพยายามจะอธิบายให้ฟังกลับกลายเป็นเถียง แล้วเราไม่ใช่คนติดเพื่อนนะ แม่พ่อไปไหนไปด้วยตลอด
อย่างเวลาจะไปติวหนังสือเค้าก็พูดว่า "อ่านเองไม่ได้หรือไง" แล้วก็จะว่าๆเรา
ปล.เราไม่ค่อยสนิทกับพ่อเพราะปู่ย่าเลี้ยงมา เราควรทำยังไงดี ไม่ให้รู้สึกอึดอัด เรามีแม่แม่ก็ได้แต่ค่อยปลอบแต่ทำไรไม่ได้