(เอาบทความมาฝาก) ไปให้ใกลสุดฟากฟ้า นิว ฮอร์ไรชอนส์

กระทู้สนทนา

อวกาศ ดาราศาสตร์ เทคโนโลยี วิทยาศาสตร์ ระบบสุริยะ (Solar System)

มาเป็นส้วนหนึ่งของการสำรวจอวกาศไปกับเรา

หนทางของการค้นพบยังคงเปิดกว้างอยู่เสมอ

ไปยังฟากฟ้าแสนใกล ไม่หวนกลับ

ของขวัญจากปี 2006 ถึงมนุษย์ชาติ

นิว ฮอรไรชอนส์

หมอนี่ถูกสร้างขึ้นมาในปี 2006 เป้าหมายของการสร้างคือ ถูกส่งขึ้นไปสำรวจดาวพลูโต และแน่นอนว่าเขาคนนี้
มีข้อมูลอะไรน่าสนใจมากมาย ที่พร้อมจะส่งมาให้มนุษย์ชาติเรา ปัจจุบันเขาคนนี้กำลังมุ่งหน้าไปที่วัตถุในแถบ
ไคเปอร์ และหวังว่า เขาจะมอบข้อมูลอะไรที่น่าสนใจมาให้กับมนุษย์ชาติอีกบ้าง
องค์ประกอบที่สำคัญ ในการก่อสร้างตัวยาน และมีอุปกรณ์สำรวจปริมาณมาก ข้อมูลที่ถูกส่งมาจากยานลำนี้
จะเป็นของขวัญที่มีค่า ให้กับอนาคต ของมนุษย์ชาติทั่วโลก ต่อไปนี้เป็นรายชื่อของอุปกรณ์สำรวจบนตัวยานครับ

กล้องราฟ(RALPH):สเปคโทรมิเตอร์ อุปกรณ์ตรวจจับอินฟราเรด และเป็นภาพสี รวมถึงการถ่ายแผนที่ความร้อน
อลิซ(ailce):อุปกรณ์ตรวจจับรังสีอุลตร้าไวโอเล็ท ตรวจสอบองค์ประกอบชั้นบรรยากาศ และ และโครงสร้างชั้นบรรยากาศของพลูโต
เร็กซ์(rex):ตรวจสอบโครงสร้างของชั้นบรรยากาศ และองค์ประกอบชั้นบรรยากาศ ผ่านคลื่นวิทยุ
โลลิ(lorri):กล้องเทเลสโคปประสิทธิภาพสูง สร้างมาด้วยวัตถุประสงค์ในการตรวจสอบด้านใกลของดาวพลูโต เป็นกล้องที่ใช้
ในการทำแผนที่บนดาวพลูโต แบบความละเอียดสูง
สแวป(swap):อุปกรณ์ตรวจจับลมสุริยะและพลาสมาสเปคโทรเมเทอร์ ตรวจสอบอัตราการระเหย ที่ชั้น
บรรยากาศของดาวพลูโต และดูความสัมพันธ์ของพลูโต ต่อลมสุริยะ
เป็ปซี่(pepssi):อุปกรณ์สเปคโทรมิเตอร์ตรวจจับพลังงาน ตรวจจับความหนาแน่นและอัตราการระเหย ของพลาสม่าไอออน ที่ออกมา
จากพึ้นผิวของดาวพลูโต
เอสซีดี(SCD):สร้างและออกแบบองค์ประกอบโดยกลุ่มนักเรียน ตรวจสอบอนุภาคและส่วนประกอบของสสารแปลกๆ ที่
นิวฮอไรชอนส์ค้นพบ ระหว่างการเดินทางผ่านระบบสุริยะของมัน

โดยตัวยานถูกออกแบบโดย สถาบันวิจัยทางฟีสิกส์ เจ ฮอปกินส์ และเป็นส่วนหนึ่งของโครงการนิวฟรอนเทียร์ของนาซ่า
รวมถึงได้รับการสนับสนุนจากสถาบันวิจัยเซาท์เวสต์อีกด้วย หัวหน้าโปรเจคคือศาสตราจาร์ย์อลัน สเทิร์น เจ้านิวฮอร์ไรชอนส์ฺ
ถูกปลดปล่อยออกจากฐาน ในปี 2006 เป้าหมายคือภารกิจการบินผ่านพลูโตในปี 2015 ซึ่งนั่นเกิดขึ้นแล้วครับ
ตั้งแต่วันที่ 14 ก.ค 2015 จนถึงวันที่ 25 ตุลาคม 2016 เป็นช่วงที่หมอนี่บินผ่าน และบันทึกข้อมูลเอาจากดาว
พลูโต ซึ่งเราก็ได้อะไรเจ๋งๆ มาเยอะเหมือนกันครับ จากการบินผ่านของนิวฮอไรชันส์ในคราวนี้

ประวัติของการสำรวจดาวพลูโต
ไอเดียมีจุดเริ่มต้นในปี 1992 ครับ โดยนักวิทยาศาสตร์ชื่อดังอย่าง ไคลด์ ทอมเบาท์ ซึ่งเป็นผู้ร้องขอไปเอง ว่าเขา
ต้องการให้มนุษย์ชาติได้เผชิญหน้า และรับข้อมูลจากดวงดาวนี้ดูสักครั้ง และนั่นทำให้เป็นจุดเริ่มต้น ของโครงการนิวฮอไรชอนส์
นอกจากนั้น สเตมาทิโอ้"ทอม"คริมิกิส หัวหน้ากลุ่มฟีสิกส์ประยุกต์เพื่อการสำรวจอวกาศ หนึ่งในผู้ก่อตั้งโครงการนิวฟรอนเทียร์
ร่วมกับ อลัน สเทิร์น ในเดือนธันวาคม ปี 2000 ในฐานะผู้ชี้นำความเป็นไปของภารกิจ สเทิร์นเองได้ถูกกล่าวถึง
โดยคริมิกิสว่า เป็นบุคลาธิฐานของการสำรวจดาวพลูโตเลยทีเดียว โดยตัวภารกิจแล้ว นิวฮอไรชอนส์ มีส่วนเกี่ยวข้องอย่างสำคัญ
กับโปรเจคพลูโต 350 ในที่สุดโครงการสำรวจพลูโต และอวกาศส่วนนอก ก็ถูกทำให้แยกออกมาเป็นเอกเทศ
และได้รับความช่วยเหลือจากหัวหน้าโปรเจคคนใหม่อย่าง อลิซ โบว์แมน

ภารกิจ
นิวฮอรไรชอนส์เอง ถือเป็นภารกิจแรก ในส่วนของโครงการนิวฟรอนเทียร์ของนาซ่า เป็นภารกิจที่ใช้เงินมากกว่า
โครงการดิสคัพเวอรรี่ แต่น้อยกว่าโครงการแฟลกชิพ ใช้ค่าใช้จ่ายไป 700 ล้าน ยูเอสดอลลาร์ จากระยะเวลา15
ปี โดยผู้ที่รับผิดชอบหลักๆ ในการก่อสร้างยานได้แก่ สถาบันวิจัยเซาท์เวสต์ และแล็ปจอห์นฮอปกินส์
ผู้ดูแลการดำเนินงานคือ อลัน สเทิร์น แห่งสถาบันวิจัยเซาท์เวสต์ หลังจากที่เจ้านิวฮอไรชอนส์ ถูกทำให้พุ่งขึ้น
มาจากฐานปล่อยเคลื่อนที่(ไฮเทคสมเป็นนาซ่าดีนะ) การควบคุมทั้งหมด จะถูกควบคุม จากศูนย์ปฏิบัติการปล่อยยาน
และสถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์ประยุกต์โฮวาร์ดเคาท์ตี้ รัฐแมรี่แลนด์ ส่วนข้อมูลวิทยาศาสตร์จะได้รับการค้นคว้าช่วยจาก
สถาบันวิทยาศาสตร์ปฏิบัติการไคลด์ ทอมเบาท์ ที่บอนด์เดอร์ โคโลราโด การนำทางยานเราจะใช้งานการควบคุมทิศทาง
จากศูนย์ปฏิบัติการณ์หลายๆแห่ง

ซึ่งจะทำการส่งข้อมูล แล้วสัญญาน ที่จำเป็นกับการควบคุมยานขึ้นไป
รวมถึงข้อมูลตำแหน่งของยาน และและทิศทางการนำทาง รวมถึงความสัมพันธ์ของยาน กับวัตถุในอวกาศ
ที่อยู่โดยรอบ จะถูกจับตาดูและตรวจสอบข้อมูลโดย สถาบันแห่งการจับตาการเดินทางในอวกาศ แห่งสหรัฐอเมริกา
โดยผ่านทางศูนย์บัญชาการที่องค์กรนาซ่า รวมถึงสถาบันวิจัยเจ็ท และไคเนติก X ซึ่งร่วมกันรับผิดชอบ ในเรื่อง
ของการเดินทางในอวกาศ ของยานนิวฮอไรชอนส์ และควบคุมความเร็วและทิศทางของยาน ที่กำลังพุ่งไปยัง
ระบบสุริยะส่วนนอกเอาใว้ให้ได้ ที่สำคัญคือสถาบันควบคุมการเดินทางของยานอวกาศนี้เอง
ที่ได้รับเพลทข้อมูลรูปภาพของดวงจันทร์ที่ใหญ่ที่สุดของพลูโตอย่างชารอน โดยตอนที่ส่งยานออกไปนั้น พลูโตยัง
คงมีสถานะเป็นดาวเคราะห์อยู่ แต่ต่อมาได้ถูกสถาบันดาราศาสตร์สากล จัดการจัดประเภทใหม่
ให้กลายเป็นดาวเคราะห์แคระ กระนั้นสมาชิกหลายคนของกลุ่มนิวฮอไรชอนส์ รวมถึงอลัน สเทิร์น
ก็ได้แสดงความไม่เห็นด้วย กับการตัดสินใจนี้ของสมาคมดาราศาสตร์สากล และยังคงนิยามพลูโตด้วยนิยามเดิม ในฐานะดาวเคราะห์ดวง
ที่ 9 ซึ่งนั่นอาจจะมาจากการที่พวกเขาผูกพันกับภารกิจอันสำคัญนี้มากก็เป็นไปได้นะครับ

นิวฮอไรชอนส์นั้นมีความพิเศษในรูปแบบของตัวเองครับ เพราะว่าจุดประสงค์ดั้งเดิมของมัน คือการให้ยานตรงไปสำรวจ
ดาวเคราะห์ที่เรายังไม่รู้จัก ซึ่งประเด็นนี้ก็คงเป็นอะไรที่สะเทือนใจคุณๆ นักวิทยาศาสตร์ ในทีมวิจัยอยู่ไม่น้อย
เพราะลดความสำคัญพลูโต ก็คือลดความสำคัญ ของภารกิจที่ทีมวิจัยกำลังทำอยู่นั้นเอง กระนั้น
เงินทุนที่ลงไป ก็นับว่าไม่สูญเปล่าครับ เพราะถ้าไม่ได้ความทุ่มเทของท่านนักวิทยาศาสตร์เหล่านี้
เราก็คงไม่มีโอกาส ได้ค้นพบดวงจันทร์ขนาดจิ๋วของพลูโต อย่างนิกซ์ (NYX) และไฮดรา(hydra) ซึ่งนาม
ของดวงจันทร์ทั้งสองนั้น ราวกับว่าเป็นของขวัญชิ้นสำคัญเลยละครับ เพราะว่าอักษร N และ H จากนาม
ของนิกซ์และไฮดรานั้น คล้ายกับ N และ H จากนามของนิว ฮอไรชอนส์เป็นอย่างมาก และนอกจากนั้น
ยังเป็นนามที่มีความเกี่ยวข้อง กับตัวตนของฮาเดส จากเทวตำนานกรีกอีกด้วยนะครับ

นอกจากอุปกรณ์วิทยาศาสตร์จำนวนมากมายมหาศาลแล้ว ยังมีรายชื่อจำนวน
434,738 รายชื่อ ที่ถูกเก็บเอาใว้ในแผ่นดิคส์คอมแพ็ค ชิ้นส่วนของเจ้าสเปซชิพวัน ธงชาติอเมริกา
และเถ้ากระดูกของไคลด์ ทอมเบาท์ อีกด้วย
เป้าหมายที่สำคัญในการสำรวจ
1.ทำแผนที่พึ้นผิวของพลูโตและชารอน
2.ทำความเข้าใจภูมิศาสตร์ และพัฒนาการของพลูโตและชารอน
3.ทำความเข้าใจ เกี่ยวกับภาพชั้นบรรยากาศของพลูโต และอัตราการหลบหนี
4.ตรวจสอบหาชั้นบรรยากาศของชารอนถ้าหากมีอยู่
5.ทำแผนที่อุณหภูมิบริเวณพึ้นผิวของพลูโตและชารอน
6.ตรวจสอบหาวงแหวน และวัตถุที่อาจโคจรรอบพลูโตอย่างละเอียด
7.ตรวจสอบวัตถุอื่นๆ ในแถบไคเปอร์แบบเดียวกัน

หลังจากบินผ่านพลูโตออกไปแล้ว นิว ฮอไรชอนส์ จะเจอเข้ากับ 2014 MU 69 และคงไม่พลาด ที่จะส่งข้อมูลดีๆ มาให้พวกเราได้ศึกษากันต่อ