คนแรกมันลืมยากจริงเหรอคะ??

เราเคยมีแฟนอยู่คนนึง เขาเป็นผู้หญิงที่เป็นรุ่นน้องเราถึง5ปี
เขาเข้าม.1 ตอนนั้นเราอยู่ม.5ล้ะ แต่ก็นะคนรักกันอายุไม่สำคัญสักหน่อย เขาเป็นคนแรกของทุกอย่าง ไปทุกๆที่ด้วยกัน มีเสื้อคู่ ไปมาบ้านเป็นว่าเล่น เขาเป็นคนที่ยิ้มแล้วโคตรน่ารักมากเลย เรารักเขามากถึงมากที่สุด ความรักเราดำเนินไปเรื่อยๆ รักก็แสนชื่นมื่น จนนานวันเข้า ย่างเข้าปีที่2ที่คบกัน ช่วงนั้นเราต้องเรียนต่อมหาลัย ซึ่งก็รู้ว่าปี1กิจกรรมมันเยอะ เวลาก็มีให้กันน้อยลง แต่เราก็หมั่นกลับไปหาเขานะ แต่สุดท้ายมันก็ไปไม่รอด เขาบอกเลิกเราและทิ้งเราไปเพื่อกลับไปหาแฟนเก่าซึ่งเขาแอบคุยกันมาสักพักในไอจี เรารู้บ้างบางครั้งแต่ก็ไม่ได้พูดไร เพราะไม่อยากทะเลาะกัน เราพยายามง้อเขาทุกวิถีทาง ทำของเซอร์ไพรส์วันครบรอบทุกเดือน หอบตุ๊กตาหมีไปง้อที่บ้าน แต่มันไม่เคยสำเร็จเลยสักครั้ง จนเราเริ่มหมดหวังและถอยทีละก้าวทั้งๆที่เจ็บเจียนตาย เราอยากให้เขารู้ว่าเรารักเขามากแค่ไหน แต่บอกไม่ได้ นี่ก็ผ่านไปปีกว่าล่ะที่เลิกกัน และเดือนนี้ก็เป็นวันครบรอบ3ปีถ้ายังรักกันอยู่ เราจำไม่เคยลืม!!! เรายังจำทุกอย่างเกี่ยวกับเขาไม่ลืมสักอย่าง แม้พยายามลืมสักแค่ไหน
ยิ่งพยายามลืมมันกลับยิ่งจำ