ทำไมถึงต้องรู้สึกแปลกๆเมื่อเจอกัน

เมื่อ4ปีก่อนหนูเคยเจอผู้ชายคนนึง ซึ่งเขาก็โตกว่าหนูมากเรียกได้ว่าผู้ใหญ่เลย แต่ตอนนั้นที่เจอมันเป็นตอนที่หนูไปออกกำลังกายกับรุ่นพี่ที่รู้จัก แล้วหนูก็เจอเขา แล้วหลังจากผ่านไปไม่กี่วันหนูก็เจอเขาอีกที่งานศพตาของเพื่อน พี่เขานั่งอยู่ข้างหลังหนู แล้วเขาก็เรียกหนูแล้วถามว่า "น้องๆพี่สาวชื่ออะไร" หนูเลยตอบเขาว่าหนูไม่มีพี่สาวเพราะหนูเป็นลูกคนโต เขาเลยบอกหนูอีกว่า "ก็คนที่ไปออกกำลังกายด้วยกันไง" หนูก็เลยตอบพี่เขาไป พี่เขาถามหนูหลายอย่างแต่หนูตอบอะไรไม่ค่อยได้เลยเพราะหนูไม่รู้จริงๆ แล้วหนูก็หันหน้าหนีเขา แล้วอยู่ดีๆหนูก็รู้สึกเหมือนกำลังมีคนเขี่ยผมหนูเล่น ตอนแรกๆหนูก็หลอนอยู่เพราะมันเป็นที่วัด แต่หนูก็เริ่มรู้ทีหลังว่าพี่เขานั่นแหละที่แกล้งหนู หนูเลยหันหลังไปมอง แต่พี่เขาดันนั่งนิ่งซะงั้นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆที่เขาเป็นคนแกล้งหนู พอหนูหันกลับมาเขาก็แกล้งหนูอีก สงสัยคงเเค้นที่หนูไม่ตอบเรื่องพี่คนที่ไปออกกำลังกายด้วยกันแน่ๆ หนูเลยไม่ชอบหน้าพี่เขาอีกเลย แล้วเมื่อผ่านมาไม่กี่วันหนูไปงานบวช แต่...โชคร้ายของหนูก็เกิดขึ้น หนูเจอเขาอีกแล้ว เขาเหมือนจะจำหนูได้ด้วย ทั้งที่ตอนเจอกันครั้งแรกมันผ่านมา4ปีแล้ว ลืมๆกันบ้างก็ได้นะบางที หนูนี่ทำตัวไม่ถูกเลยก็เลยทำไมสนใจแต่จริงๆแล้วหนูเองก็จำเขาได้ แม่นด้วย! เขามองหนูตั้งแต่หัวจรดเท้าแบบแทบจะกินหัวกันเลย คงเปรียบเทียบปัจจุบันกับ4ปีก่อนอยู่ล่ะมั้ง หนูคิดขำในใจ แต่หนูก็ยังรู้สึกแปลกอยู่ดีเวลาเจอเขา เมื่อก่อนเคยเกลียดเขายังไงตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนั้น
....."บ่นเรื่องแย่ๆมาเยอะพูดถึงมุมดีๆของเขาบ้าง คือเมื่อคืนงานศพตาเพื่อนหนูตอนนั้น หนูไปช่วยเพื่อนเสิร์ฟน้ำแล้วหนูดันทำหลอดตกกระจายเต็มพื้นไปหมด พี่เขาเดินมาเห็นเลยช่วยเก็บแล้วก็บอกว่า"เดี๋ยวพี่ไปเอามาให้ใหม่" นี่แหละค่ะคือสิ่งเดียวและครั้งเดียวที่หนูเห็นความดีในตัวเขา" แต่ก็ยังไม่ชอบหน้าเขาอยู่ดี หนูควรทำไงดี ควรเลิกมีอคติกับเขามั้ยคะ แล้วที่หนูต้องมาเจอเขาบ่อยๆมันเป็นเพราะอะไรหรอคะ