บันทึกของซากะตอนที่1
“เเววตาอันเเสนเศร้า ที่มาพร้อมกับความฝันของหญิงสาวอายุ18ปี รอยยิ้ม และความร่าเริง มักจะสื่อถึงความสุขภายในใจของฉัน หากมองให้ลึกและทำความเข้าใจเข้าไปข้างในจิตใจ จะมีคนมองเห็นความเศร้าที่ซ่อนอยู่ข้างใน เป็นความเศร้าอันเเสนธรรมดา ไม่มีความพิเศษหลงเหลืออยู่ อาจจะเป็นเพราะฉันไม่เคยเป็นความพิเศษของใครหลายๆคนนั่นเอง”
ท่ามกลางผู้คนมากมายในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแสงไฟระยิบระยับจากข้างถนน เสียงเพลงเบาๆในคืนที่เเสนสบายตา สบายหู มันทำให้ฉันกลับไปนึกถึงความสบายใจอีกครั้ง อาจเป็นเพราะเสียงเพลง ที่คอยขับกล่อมให้ฉันสบายใจอยู่เป็นบางๆช่วง รสชาติเเห่งความสุข รสชาติเเห่งความสบายใจ เป็นรสชาติที่สัมผัสยากที่สุดสำหรับฉัน เพราะฉันกำลังสัมผัสถึงรสชาติเเห่งความเจ็บปวด เเม้เเต่ใครๆก็ไม่อยากสัมผัสกับรสชาตินี้ ส่วนตัวฉันเองคงได้เเต่ยอมรับและทำใจกับโรคนี้ โรคที่มีชื่อว่า “โรคซึมเศร้า”
“โรคซึมเศร้า”ชื่อของมันอาจจะดูน่ากลัวสำหรับใครหลายๆคน เเต่เมื่อฉันรับรู้เเละเข้าถึงมันทำให้ฉันเข้าใจว่าโรคซึมเศร้านั้น มีทั้งความเจ็บปวดเเละทรมานมากมายแฝงอยู่ ผู้คนคิดฆ่าตัวตายจากโรคนี้เป็นจำนวนมาก ส่วนหนึ่งนั้นอาจจะหายจากโรคได้ทันเวลา อีกส่วนหนึ่งนั้นคิดสั้นในเวลาที่สายเกินไปเสียแล้ว
“คุณเริ่มเป็นโรคซึมเศร้าเเล้วครับ”คำพูดของหมอจิตแพทย์ได้กล่าวไว้ จุดเริ่มต้นของการเป็นโรคซึมเศร้าไม่มีใครอยากเป็น และไม่มีใครอยากเห็นหน้าตาของมัน คำวินิฉัยของหมอนั้นทำให้ฉันกล้าเเละเข้าใจกับคำว่าโรคนี้ได้อย่างชัดเจนมากขึ้น หน้าตาของโรคนี้เป็นยังไงกันนะ? รสชาติของมันเป็นยังไงหล่ะ? ไม่มีใครรู้เเละเข้าใจอาการนี้ได้ดีเท่ากับตัวของฉันเอง
“Stay Forever Not Over ชีวิตคุณเลือกใช้มันได้อย่าเพียงตัดสินให้มันจบ”
“life is Journey and happy with it”
บันทึกของซากะ
“เเววตาอันเเสนเศร้า ที่มาพร้อมกับความฝันของหญิงสาวอายุ18ปี รอยยิ้ม และความร่าเริง มักจะสื่อถึงความสุขภายในใจของฉัน หากมองให้ลึกและทำความเข้าใจเข้าไปข้างในจิตใจ จะมีคนมองเห็นความเศร้าที่ซ่อนอยู่ข้างใน เป็นความเศร้าอันเเสนธรรมดา ไม่มีความพิเศษหลงเหลืออยู่ อาจจะเป็นเพราะฉันไม่เคยเป็นความพิเศษของใครหลายๆคนนั่นเอง”
ท่ามกลางผู้คนมากมายในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแสงไฟระยิบระยับจากข้างถนน เสียงเพลงเบาๆในคืนที่เเสนสบายตา สบายหู มันทำให้ฉันกลับไปนึกถึงความสบายใจอีกครั้ง อาจเป็นเพราะเสียงเพลง ที่คอยขับกล่อมให้ฉันสบายใจอยู่เป็นบางๆช่วง รสชาติเเห่งความสุข รสชาติเเห่งความสบายใจ เป็นรสชาติที่สัมผัสยากที่สุดสำหรับฉัน เพราะฉันกำลังสัมผัสถึงรสชาติเเห่งความเจ็บปวด เเม้เเต่ใครๆก็ไม่อยากสัมผัสกับรสชาตินี้ ส่วนตัวฉันเองคงได้เเต่ยอมรับและทำใจกับโรคนี้ โรคที่มีชื่อว่า “โรคซึมเศร้า”
“โรคซึมเศร้า”ชื่อของมันอาจจะดูน่ากลัวสำหรับใครหลายๆคน เเต่เมื่อฉันรับรู้เเละเข้าถึงมันทำให้ฉันเข้าใจว่าโรคซึมเศร้านั้น มีทั้งความเจ็บปวดเเละทรมานมากมายแฝงอยู่ ผู้คนคิดฆ่าตัวตายจากโรคนี้เป็นจำนวนมาก ส่วนหนึ่งนั้นอาจจะหายจากโรคได้ทันเวลา อีกส่วนหนึ่งนั้นคิดสั้นในเวลาที่สายเกินไปเสียแล้ว
“คุณเริ่มเป็นโรคซึมเศร้าเเล้วครับ”คำพูดของหมอจิตแพทย์ได้กล่าวไว้ จุดเริ่มต้นของการเป็นโรคซึมเศร้าไม่มีใครอยากเป็น และไม่มีใครอยากเห็นหน้าตาของมัน คำวินิฉัยของหมอนั้นทำให้ฉันกล้าเเละเข้าใจกับคำว่าโรคนี้ได้อย่างชัดเจนมากขึ้น หน้าตาของโรคนี้เป็นยังไงกันนะ? รสชาติของมันเป็นยังไงหล่ะ? ไม่มีใครรู้เเละเข้าใจอาการนี้ได้ดีเท่ากับตัวของฉันเอง
“Stay Forever Not Over ชีวิตคุณเลือกใช้มันได้อย่าเพียงตัดสินให้มันจบ”
“life is Journey and happy with it”