เสียวหัวใจที่เรียกร้อง

กระทู้คำถาม
"วูบบบบบบบ"

เสียงลมที่เข้ามาประทะกับผมตัว

"ฮาาาาาาา   ฮาาาาาาา  ฮาาาาาา"

เสียงหอบหายใจทางปากของผม ผมเหนื่อยจนต้องใช้ท่อนแขนหมอบพิงกับแฮนด์จักรยานเสือหมอบ  

       หัวใจของผมเต้นถี่ระรัวราวกับลูกสูบในเครื่องยนต์ ท่อนขาที่หมดความรู้สึกไปแล้วแต่ยังกดบันไดหนักขึ้น หนักขึ้น ไปเรื่อยๆ สายตาเริ่มพลาเลื่อน เนื่องจากออกแรงมากเกินขีดจำกัดของร่างกาย

       ณ ตอนนี้เสียงร่างกายกำลังกรีดร้องอย่างหนัก จนผมหายใจเอาออกซิเจนเข้าปอดแทบไม่ทัน เหมือนเสียงร่างกายมันกำลังจะบอกผมว่าให้พอได้แล้ว หยุดปั่นได้แล้ว

         อีกเพียง200เมตร ก็จะถึงเส้นชัย หนทางข้างหน้า ตรงถนนข้างหน้าอีก5เมตร มีนักปั่นสามคนจากสามทีม

ทำไมผมที่กดบันไดอย่างสุดกำลังแล้วยังตามคนพวกนี้ไม่ทันอีกละ

ทำไมระหว่างห่างระหว่างล้อจักรยานมันถึง ค่อยๆไกลขึ้น ไกลขึ้น

อีก150เมตร
ทำไมผมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ ทำไมผมถึงมาแข่งกับคนที่แข็งแกร่งทั้งร่างกายและจิตใจระดับได้อย่างไรกัน

หน้าที่ของผมคือ นำเสื้อทีมเข้าเส้นชัยให้ได้เป็นคนแรก แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่า จะไม่ชนะทั้งสามคนนี้แน่นอน

แล้วทำไมผมถึงยังปั่นต่ออีกละ ห่างอยู่อีก7เมตร แทบไม่มีความเป็นได้เลยที่ผมจะชนะ

แล้วทำไมกัน เสียงข้างในของผมมันบอกว่าอย่าแพ้จนกว่าจะสิ้นสุดการแข่งขัน เสียงหัวใจของผมมันเรียกร้องออกมาแบบนั้น

แล้วทำไม ผมถึงต้องพิมว่าคำว่า ทำไม มากมายขนาดนี้นะ

"ย๊าาาาาาาาาาาา" ผมตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

100 เมตร
ผมขึ้นโยกจักรยาน ระเบิดรอบขา สปรินต์ด้วยแรงทั้งหมดที่ยังเหลืออยู่

"กูจะปั่นให้ขาขาดไปเลย" ผมคิดในใจ

1เมตรสุดท้ายก่อนถึงเส้นชัย

จักรยานของผมก็พุ่งทะยานที่เทียบเคียงกับจักรยานทั้งสามคัน และเข้าไปแทบจะพร้อมๆกันทั้งสี่คัน

ผมผ่ายมือออกทั้งสองข้าง พร้อมตะโกน "ย๊า" ออกมาสุดเสียง

ที่ทำแบบนี้ไม่ใช่ว่าผมชนะหรอก ผมเข้าเส้นชัยเป็นลำดับที่สี่  

แต่ที่ผมผ่ายมือ และตะโกน เพื่อเป็นการบอกว่า ผู้แพ้อย่างผมได้ทำอย่างสุดกำลังแล้วต่างหาก
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่