feature film, horror
เรื่อง: The Strangers: Prey at Night (Johannes Roberts, 2018)
คะแนน: 6.5/10
หนังเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัวหนึ่งที่เดินทางไปค้างคืนที่รถบ้านต่างอากาศในค่ำคืนหนึ่ง เพื่อรอวันที่จะไปมอบตัวลูกสาวเข้าสู่โรงเรียนประจำ แต่แล้วความผิดปกติและความไม่น่าไว้วางใจก็เริ่มต้นขึ้น เมื่ออยู่ๆ มีเสียงเคาะยามวิกาลดังขึ้น พอเปิดประตูออกไปก็พบหญิงสาววัยรุ่นคนหนึ่งมาถามหาชื่อคนแล้วจากไปเฉยๆ จากนั้นคืนนี้ของพวกเค้าทั้งครอบครัวก็จะเปลี่ยนไปตลอดกาล
ในภาคนี้ ความน่าสนใจของหนังลดลงไปมากๆ ด้วยความที่หนังยังคงเล่นกับการเล่าเรื่องเดิมๆ เหมือนในภาคที่แล้ว แต่เรียกได้ว่าดรอปลงมาเยอะมาก ในภาคก่อนสิ่งที่หนังขายคือบรรยากาศ ความเงียบ และการลุ้นระทึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่จะเกิดขึ้นต่อไป แต่พอมาในภาคนี้ หนังกลับเลือกขายความ jump scare ออกมาแบบ non-stop ตามสไตล์ ผกก. แก ที่เคยใส่ไว้แล้วใน 47 Meters Down และความโหดดิบ ของฉากการฆ่า ซึ่งแสดงออกถึงความสะใจอย่างชัดเจน
ตัวหนังในภาคนี้กลายเป็นหนังคัลท์ที่ไม่ต้องไปถามหาเหตุผลหรือคำอธิบายต่างๆ นาๆ หนังดำเนินเรื่องด้วย concept เดียวกับภาคแรกคือ “ความไม่รู้” ตัวหนังยังคงเลือกที่จะให้ตัวละครที่ต้องเผชิญชะตากรรมในเรื่องพบเจอกับความไม่รู้ ไปพร้อมๆ คนดูที่ก็ไม่รู้อะไรเลยเหมือนกัน ว่าเพราะอะไร เหตุผลอะไร ถึงต้องโดนไล่ฆ่าแบบนี้ มันไม่มีเหตุผลอะไรเลย
ความน่าสนใจในหนังภาคนี้ คือการที่ตัวหนังเลือกจะใส่กิมมิคและฉากจับจากหนังสยองขวัญยุคคลาสสิคหลายๆ เรื่องเข้าไว้ด้วยกัน อาทิ Scream, The Texas Chainsaw Massacre, Halloween, Friday the 13th และหนังสยองขวัญแนวไล่ฆ่าเรื่องอื่นๆ ไว้อีกมากมาย ซึ่งน่าจะทำให้ผู้ชมหนังสยองขวัญรุ่นเก๋าถูกอกถูกใจเป็นพิเศษ ที่ได้หวนรำลึกคิดถึงวันวานของหนังพวกนี้
อีกอย่างที่น่าสนใจไม่แพ้กัน คือเรื่องของเทคนิคการถ่ายทำและตัดต่อ ที่ใช้สไตล์หนังยุค 90s เกือบตลอดเรื่อง ไม่ว่าจะทั้งชื่อเรื่องที่ขึ้นตั้งแต่ต้นเรื่อง เทคนิคการซูมเพื่อบังคับความสนใจคนดู การถ่าย ระยะ long shot ให้เห็นตัวละครวิ่งตรงหายไป หรือแม้กระทั่งเทคนิคการตัดต่อ ที่เน้นใช้ jump cut มากเป็นพิเศษ พร้อมทั้งมีการใส่ match cut เข้ามาด้วย
พอเอาทุกๆ อย่างมามิกซ์รวมกัน เลยทำให้หนังเรื่องนี้ คือการยำหนังที่ออกมาเละเทะแบบสุดๆ เพราะหนังเลือกใส่ทุกอย่างมากเกินไป เลยทำให้ผู้ชมดูไปขาดอารมณ์ร่วมอย่างชัดเจน สเนห์ต่างๆ ในภาคแรกถือว่าหายไปเกือบหมด เหลือเพียงฉาก jump scare ที่อัดแน่นมาอย่างรัวๆ และการตัดต่อที่โดดไปโดดมา จนแทบหาความต่อเนื่องไม่เจอ ยิ่งรวมกับ plot หนังและการเล่าเรื่องที่เดาได้เกือบทั้งหมด เลยทำให้หนังเรื่องนี้ออกมาเละเทะมากๆ
ถึงแม้หนังเรื่องนี้จะออกมาเละเทะแค่ไหน แต่ก็ต้องยอมรับถึงว่าบ้าของ ผกก. และคนเขียนบท ที่เลือกจะทำภาคต่อออกมาในสไตล์นี้ มันคือความกล้าบ้าบิ่นถึงที่สุด ที่เลือกจะทำหนังคัลท์ขนาดนี้ ยิ่งพาร์ท climax ของหนัง ยิ่งทวีความบ้าคลั่งแบบไม่แคร์โลกไปถึงขีดสุดอย่างแท้จริง
โดยรวม เป็นหนังภาคต่อที่ไม่ได้มีอะไรให้จดจำหรือชอบมากเป็นพิเศษ แต่สำหรับคนดูหนังสยองขวัญยุค 90s บอกเลยว่าน่าจะชอบแน่ๆ เพราะกิมมิคต่างๆ ที่ใส่มาในเรื่องเกือบทั้งหมด ก็เพื่อเอาใจคนกลุ่มนี้โดยเฉพาะ หรืออาจจะเป็นความสนองนี๊ดของตัว ผกก. เอง ที่มี passion และความตั้งใจ ที่อยากจะนำเสนอหนังสยองขวัญที่ตนรัก ยัดเอาไว้ในหนังเรื่องนี้เกือบทั้งหมดรวดเดียว
FB Page:
https://www.facebook.com/23SCENES
[SR] Movie Review : The Strangers 2 - คนแปลกหน้า ขอฆ่าหน่อยสิ! [6.5/10]
feature film, horror
เรื่อง: The Strangers: Prey at Night (Johannes Roberts, 2018)
คะแนน: 6.5/10
หนังเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัวหนึ่งที่เดินทางไปค้างคืนที่รถบ้านต่างอากาศในค่ำคืนหนึ่ง เพื่อรอวันที่จะไปมอบตัวลูกสาวเข้าสู่โรงเรียนประจำ แต่แล้วความผิดปกติและความไม่น่าไว้วางใจก็เริ่มต้นขึ้น เมื่ออยู่ๆ มีเสียงเคาะยามวิกาลดังขึ้น พอเปิดประตูออกไปก็พบหญิงสาววัยรุ่นคนหนึ่งมาถามหาชื่อคนแล้วจากไปเฉยๆ จากนั้นคืนนี้ของพวกเค้าทั้งครอบครัวก็จะเปลี่ยนไปตลอดกาล
ในภาคนี้ ความน่าสนใจของหนังลดลงไปมากๆ ด้วยความที่หนังยังคงเล่นกับการเล่าเรื่องเดิมๆ เหมือนในภาคที่แล้ว แต่เรียกได้ว่าดรอปลงมาเยอะมาก ในภาคก่อนสิ่งที่หนังขายคือบรรยากาศ ความเงียบ และการลุ้นระทึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่จะเกิดขึ้นต่อไป แต่พอมาในภาคนี้ หนังกลับเลือกขายความ jump scare ออกมาแบบ non-stop ตามสไตล์ ผกก. แก ที่เคยใส่ไว้แล้วใน 47 Meters Down และความโหดดิบ ของฉากการฆ่า ซึ่งแสดงออกถึงความสะใจอย่างชัดเจน
ตัวหนังในภาคนี้กลายเป็นหนังคัลท์ที่ไม่ต้องไปถามหาเหตุผลหรือคำอธิบายต่างๆ นาๆ หนังดำเนินเรื่องด้วย concept เดียวกับภาคแรกคือ “ความไม่รู้” ตัวหนังยังคงเลือกที่จะให้ตัวละครที่ต้องเผชิญชะตากรรมในเรื่องพบเจอกับความไม่รู้ ไปพร้อมๆ คนดูที่ก็ไม่รู้อะไรเลยเหมือนกัน ว่าเพราะอะไร เหตุผลอะไร ถึงต้องโดนไล่ฆ่าแบบนี้ มันไม่มีเหตุผลอะไรเลย
ความน่าสนใจในหนังภาคนี้ คือการที่ตัวหนังเลือกจะใส่กิมมิคและฉากจับจากหนังสยองขวัญยุคคลาสสิคหลายๆ เรื่องเข้าไว้ด้วยกัน อาทิ Scream, The Texas Chainsaw Massacre, Halloween, Friday the 13th และหนังสยองขวัญแนวไล่ฆ่าเรื่องอื่นๆ ไว้อีกมากมาย ซึ่งน่าจะทำให้ผู้ชมหนังสยองขวัญรุ่นเก๋าถูกอกถูกใจเป็นพิเศษ ที่ได้หวนรำลึกคิดถึงวันวานของหนังพวกนี้
อีกอย่างที่น่าสนใจไม่แพ้กัน คือเรื่องของเทคนิคการถ่ายทำและตัดต่อ ที่ใช้สไตล์หนังยุค 90s เกือบตลอดเรื่อง ไม่ว่าจะทั้งชื่อเรื่องที่ขึ้นตั้งแต่ต้นเรื่อง เทคนิคการซูมเพื่อบังคับความสนใจคนดู การถ่าย ระยะ long shot ให้เห็นตัวละครวิ่งตรงหายไป หรือแม้กระทั่งเทคนิคการตัดต่อ ที่เน้นใช้ jump cut มากเป็นพิเศษ พร้อมทั้งมีการใส่ match cut เข้ามาด้วย
พอเอาทุกๆ อย่างมามิกซ์รวมกัน เลยทำให้หนังเรื่องนี้ คือการยำหนังที่ออกมาเละเทะแบบสุดๆ เพราะหนังเลือกใส่ทุกอย่างมากเกินไป เลยทำให้ผู้ชมดูไปขาดอารมณ์ร่วมอย่างชัดเจน สเนห์ต่างๆ ในภาคแรกถือว่าหายไปเกือบหมด เหลือเพียงฉาก jump scare ที่อัดแน่นมาอย่างรัวๆ และการตัดต่อที่โดดไปโดดมา จนแทบหาความต่อเนื่องไม่เจอ ยิ่งรวมกับ plot หนังและการเล่าเรื่องที่เดาได้เกือบทั้งหมด เลยทำให้หนังเรื่องนี้ออกมาเละเทะมากๆ
ถึงแม้หนังเรื่องนี้จะออกมาเละเทะแค่ไหน แต่ก็ต้องยอมรับถึงว่าบ้าของ ผกก. และคนเขียนบท ที่เลือกจะทำภาคต่อออกมาในสไตล์นี้ มันคือความกล้าบ้าบิ่นถึงที่สุด ที่เลือกจะทำหนังคัลท์ขนาดนี้ ยิ่งพาร์ท climax ของหนัง ยิ่งทวีความบ้าคลั่งแบบไม่แคร์โลกไปถึงขีดสุดอย่างแท้จริง
โดยรวม เป็นหนังภาคต่อที่ไม่ได้มีอะไรให้จดจำหรือชอบมากเป็นพิเศษ แต่สำหรับคนดูหนังสยองขวัญยุค 90s บอกเลยว่าน่าจะชอบแน่ๆ เพราะกิมมิคต่างๆ ที่ใส่มาในเรื่องเกือบทั้งหมด ก็เพื่อเอาใจคนกลุ่มนี้โดยเฉพาะ หรืออาจจะเป็นความสนองนี๊ดของตัว ผกก. เอง ที่มี passion และความตั้งใจ ที่อยากจะนำเสนอหนังสยองขวัญที่ตนรัก ยัดเอาไว้ในหนังเรื่องนี้เกือบทั้งหมดรวดเดียว
FB Page: https://www.facebook.com/23SCENES