ตามหัวข้อเลยค่ะ ฉันกับแฟนคบกันมา3 ปี รักกันมาก ฉันเคยนอกใจเขา เขาจับได้ และให้อภัยฉัน เรากลับมารักกันเหมือนเดิม เราอยู่ด้วยกันที่หอพัก นานๆทีกลับบ้านเขาครั้งหนึ่งค่ะ แต่อยู่ๆวันหนึ่งแม่เขารู้เรื่องที่ฉันเคยนอกใจแฟน แม่เขาพูดยุยงเขาต่างๆนานาให้เลิกกับฉัน เขาเป็นคนรักแม่มาก รักมากกว่าชีวิตเขา แม่เขาบอกให้เลิกกับฉัน เขาก็ยอม และแถมพูดกับแม่ว่าเกลียดฉันจะไม่กลับมาหาฉันอีก ฉัน
แทบไปเหยียบบ้านแฟนไม่ได้เลยค่ะ
วันที่เขาบอกเลิกฉัน ยังไงก็ไม่ยอมค่ะเพราะฉันรักเขามาก แต่เขาต้องตามใจแม่ เขาบอกว่าอย่าทำให้เขาห่วงได้ไหม เขาห่วงฉันมาก เขาบอกว่าเขาก็เจ็บ. อย่างน้อยเลิกกันไปเราเป็นพี่น้องกันได้ แต่ฉันบอกว่าฉันเป็นไม่ได้ ฉันไม่อยากเลิก เขาบอกว่าถ้าไม่เลิกจะทำยังไง เขาก็ทำอะไรไม่ถูก จากวันนั้นนั้นเราไม่ได้ข้อสรุปที่คุยกันมันคาราคาซัง ฉันแทบไม่เป็นอันทำงานเอาแต่ร้องไห้ แล้วอยู่ดีๆเขามาหาเราที่หอพักที่เราเคยอยู่ด้วยกัน เขามาหาฉันมานอนกับฉันมีอะไรกันเช่นเคย เพราะเขาแอบแม่มา แต่ช่วงหลังๆเขาไม่ค่อยมาหาฉันเลย จนวันหนึ่งเขามาหาฉัน ฉันตัดสินใจถามไปว่า สรุปเรื่องของเรามันยังไง เราเลิกกันแล้วหรือยัง เขาบอกว่า เราเลิกกันแล้วนะ ที่ผ่านมาเราสองคนอยู่ในสถานะที่เลิกกัน ฉันก็เอาแต่ร้องไห้
และช่วงหลังมาฉันตัดสนใจกลับไปอยู่บ้าน เราติดต่อกันน้อยลง ฉันทักเฟสหาเขาทุกวันเขาอ่านไม่ตอบ บางวันไม่อ่านผ่านไปสองวันค่อยมาอ่านแต่ไม่ตอบ ถ้าวันไหนตอบเราจะคุยกันถึงเรื่องเดิมว่าจะทำยังไงต่อไป. หลังจากที่เขาไม่ตอบเฟซฉันไม่รับโทรศัพท์ฉันมา 1 อาทิตย์ ฉันตัดสินใจกลับไปนอนหอพักอยู่ประมาณ2 อาทิตย์ ปรากฏว่าเขาไม่มาหาฉันเลย. จนฉันแอบไปหาเขาที่หน้าบ้านเพื่อนต้องการคุย เขาออกมาเจอฉัน. และคุยกัน เขาบอกกับฉันว่าเขามีงานต้องทำไแหาไม่ได้ ส่วนเรื่องของเรา เราต้องมีข้อตกลงกันเขาบอกฉัน. ถ้าอยากกลับมาเป็นเหมือนเดิมอยากมีอนาคตร่วมกันเหมือนที่เคยคุยกันไว้เราต้องมีข้อตกลง เขาบอกฉันว่าตอนนี้เขาหน้าที่การงานก็ไม่ค่อยจะมั่นคงเขาก็ทำแจ่งาน และอยู่บ้าน ที่หายไปไม่ตอบคือทำงาน ไม่มีใครไม่เคยคิดจะมีใคร. ฉันก็ถามเขาว่าต้องทำยังไงให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม เขาบอกว่าคือการที่ฉันต้องพยายามทำให้แม่เขาเชื่อว่า ฉันเองเป็นคนนิสัยยังไงไม่ใช่คนเจ้าชู้นะ ตั้งใจทำงานนะ ฉันรักลูกเขานะ มีงานทำมั่นคง มีอนาคตที่ดี เขาบอกจะคอยเป็นกำลังใจให้จะไม่หนีไปไหนจะคอยอยู่ข้างๆเสมอ. เขาบอกว่าจะไม่มีใครเขาสัญญาจะรอแค่ฉัน พอถึงวันนั้นเขาจะช่วยพูดกับแม่เขาให้ว่าฉันเปลี่ยนได้ พร้อมที่จะสร้างครอบครัวกับลูกเขาได้ ถ้าถามฉันว่าฉันเชื่อใจเขาไหมฉันเชื่อค่ะ เพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยนอกใจหรือแอบคบกับใครเลย
ซึ่งฉันเองไม่รู้เลยว่าฉันต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ที่จะมีพร้อมทั้งหน้าที่การงาน รถ หรืออะไรที่ทำให้เขายอมรับ ฉันนอนร้องไห้ทุกวัน แฟนฉันเขาก็ไม่ตอบเฟสฉันเหมือนเคยไม่มาหาฉันเหมือนเคย ฉันแทบไม่เป็นอันทำงานเลย. เรื่องมันเป็นมาแบบนี้1ปีแล้ว ล่าสุดฉันกับแฟนไม่ได้คุยกันมา ประมาณ15วันแล้ว เขาไม่ตอบฉันเลย อ่านแต่ไม่ตอบ. ฉันยังรักเขา้หมือนเดิม ทุกอย่างยังคิดถึงทุกวัน 1ปีที่อยู่ในสถานะแบบนี้ฉันไม่มีใครคุยไม่เปิดให้ใครเข้ามาเลย และตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยที่ต้องวิ่งหาความรักจากเขา พอร้องไห้จนหายเหนื่อยแล้วกลับมามีกำลังใจอีก นอนนี้แทบไม่รู้เลยว่าสรุปเราเลิกกันจริงไหม เขาทำแบบนี้เขายังรักฉันไหม หรือเขาหมดใจไปแล้ว เพราะเขาเคยบอกจากรักมายมันแทบไม่เหลือคำว่ารักเลย อยากให้เราทำให้เขารักเราอีกครั้ง ฉันสับสนมากแต่ที่เขายังอยู่ให้ความหวังกันแบบนี้คือยังรักใช่ไหมหรือยังไงสับสนไปหมด แค่ตกอยู่ในสถานะคนรอ สร้างเนื้อสร้างตัว ก็เหนื่อยมาก ไม่รู้ต้องอีกกี่ปี เผื่อฉันจะใีทุกอย่าง ตอนนี้ก็24 แฟน 31. ก็แอบคิดว่าฉันอยู่ในสถานะแบบนี้อีก5 ปี จะอยู่ได้ไหมจะไม่ใจด้านชาจนไม่อยากมีความรักอีกแน่เลย
ขอคำแนะนำจากคนที่เคยอยู่ในสถานะเดียวกันหน่อยนะคะ อาจจะตักเตือนได้แต่อย่าด่ามากนะคะสำนึกไม่ทัน 😢
เลิกกันกับแฟน แต่เหมือนไม่ได้เลิก
แทบไปเหยียบบ้านแฟนไม่ได้เลยค่ะ
วันที่เขาบอกเลิกฉัน ยังไงก็ไม่ยอมค่ะเพราะฉันรักเขามาก แต่เขาต้องตามใจแม่ เขาบอกว่าอย่าทำให้เขาห่วงได้ไหม เขาห่วงฉันมาก เขาบอกว่าเขาก็เจ็บ. อย่างน้อยเลิกกันไปเราเป็นพี่น้องกันได้ แต่ฉันบอกว่าฉันเป็นไม่ได้ ฉันไม่อยากเลิก เขาบอกว่าถ้าไม่เลิกจะทำยังไง เขาก็ทำอะไรไม่ถูก จากวันนั้นนั้นเราไม่ได้ข้อสรุปที่คุยกันมันคาราคาซัง ฉันแทบไม่เป็นอันทำงานเอาแต่ร้องไห้ แล้วอยู่ดีๆเขามาหาเราที่หอพักที่เราเคยอยู่ด้วยกัน เขามาหาฉันมานอนกับฉันมีอะไรกันเช่นเคย เพราะเขาแอบแม่มา แต่ช่วงหลังๆเขาไม่ค่อยมาหาฉันเลย จนวันหนึ่งเขามาหาฉัน ฉันตัดสินใจถามไปว่า สรุปเรื่องของเรามันยังไง เราเลิกกันแล้วหรือยัง เขาบอกว่า เราเลิกกันแล้วนะ ที่ผ่านมาเราสองคนอยู่ในสถานะที่เลิกกัน ฉันก็เอาแต่ร้องไห้
และช่วงหลังมาฉันตัดสนใจกลับไปอยู่บ้าน เราติดต่อกันน้อยลง ฉันทักเฟสหาเขาทุกวันเขาอ่านไม่ตอบ บางวันไม่อ่านผ่านไปสองวันค่อยมาอ่านแต่ไม่ตอบ ถ้าวันไหนตอบเราจะคุยกันถึงเรื่องเดิมว่าจะทำยังไงต่อไป. หลังจากที่เขาไม่ตอบเฟซฉันไม่รับโทรศัพท์ฉันมา 1 อาทิตย์ ฉันตัดสินใจกลับไปนอนหอพักอยู่ประมาณ2 อาทิตย์ ปรากฏว่าเขาไม่มาหาฉันเลย. จนฉันแอบไปหาเขาที่หน้าบ้านเพื่อนต้องการคุย เขาออกมาเจอฉัน. และคุยกัน เขาบอกกับฉันว่าเขามีงานต้องทำไแหาไม่ได้ ส่วนเรื่องของเรา เราต้องมีข้อตกลงกันเขาบอกฉัน. ถ้าอยากกลับมาเป็นเหมือนเดิมอยากมีอนาคตร่วมกันเหมือนที่เคยคุยกันไว้เราต้องมีข้อตกลง เขาบอกฉันว่าตอนนี้เขาหน้าที่การงานก็ไม่ค่อยจะมั่นคงเขาก็ทำแจ่งาน และอยู่บ้าน ที่หายไปไม่ตอบคือทำงาน ไม่มีใครไม่เคยคิดจะมีใคร. ฉันก็ถามเขาว่าต้องทำยังไงให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม เขาบอกว่าคือการที่ฉันต้องพยายามทำให้แม่เขาเชื่อว่า ฉันเองเป็นคนนิสัยยังไงไม่ใช่คนเจ้าชู้นะ ตั้งใจทำงานนะ ฉันรักลูกเขานะ มีงานทำมั่นคง มีอนาคตที่ดี เขาบอกจะคอยเป็นกำลังใจให้จะไม่หนีไปไหนจะคอยอยู่ข้างๆเสมอ. เขาบอกว่าจะไม่มีใครเขาสัญญาจะรอแค่ฉัน พอถึงวันนั้นเขาจะช่วยพูดกับแม่เขาให้ว่าฉันเปลี่ยนได้ พร้อมที่จะสร้างครอบครัวกับลูกเขาได้ ถ้าถามฉันว่าฉันเชื่อใจเขาไหมฉันเชื่อค่ะ เพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยนอกใจหรือแอบคบกับใครเลย
ซึ่งฉันเองไม่รู้เลยว่าฉันต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ที่จะมีพร้อมทั้งหน้าที่การงาน รถ หรืออะไรที่ทำให้เขายอมรับ ฉันนอนร้องไห้ทุกวัน แฟนฉันเขาก็ไม่ตอบเฟสฉันเหมือนเคยไม่มาหาฉันเหมือนเคย ฉันแทบไม่เป็นอันทำงานเลย. เรื่องมันเป็นมาแบบนี้1ปีแล้ว ล่าสุดฉันกับแฟนไม่ได้คุยกันมา ประมาณ15วันแล้ว เขาไม่ตอบฉันเลย อ่านแต่ไม่ตอบ. ฉันยังรักเขา้หมือนเดิม ทุกอย่างยังคิดถึงทุกวัน 1ปีที่อยู่ในสถานะแบบนี้ฉันไม่มีใครคุยไม่เปิดให้ใครเข้ามาเลย และตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยที่ต้องวิ่งหาความรักจากเขา พอร้องไห้จนหายเหนื่อยแล้วกลับมามีกำลังใจอีก นอนนี้แทบไม่รู้เลยว่าสรุปเราเลิกกันจริงไหม เขาทำแบบนี้เขายังรักฉันไหม หรือเขาหมดใจไปแล้ว เพราะเขาเคยบอกจากรักมายมันแทบไม่เหลือคำว่ารักเลย อยากให้เราทำให้เขารักเราอีกครั้ง ฉันสับสนมากแต่ที่เขายังอยู่ให้ความหวังกันแบบนี้คือยังรักใช่ไหมหรือยังไงสับสนไปหมด แค่ตกอยู่ในสถานะคนรอ สร้างเนื้อสร้างตัว ก็เหนื่อยมาก ไม่รู้ต้องอีกกี่ปี เผื่อฉันจะใีทุกอย่าง ตอนนี้ก็24 แฟน 31. ก็แอบคิดว่าฉันอยู่ในสถานะแบบนี้อีก5 ปี จะอยู่ได้ไหมจะไม่ใจด้านชาจนไม่อยากมีความรักอีกแน่เลย
ขอคำแนะนำจากคนที่เคยอยู่ในสถานะเดียวกันหน่อยนะคะ อาจจะตักเตือนได้แต่อย่าด่ามากนะคะสำนึกไม่ทัน 😢