ทุ่มเท=โง่พึ่งจะได้รู้จริงๆก็วันนี้แหละครับ

สวัสดีครับ ขอเล่าอะไรนิดหน่อยนะครับ พอดีผมดันไปแอบชอบพนง.7-11คนนึง ผมก็เลยลองใจตัวเองว่าเออเราชอบเค้าจริงๆหรือเปล่าผมลองใจตัวเอง1เดือนครับสรุปว่าผมชอบเค้าจริงๆก็เลยตัดสินใจว่าจะเข้าไปขอใลน์ ผ่านไปอาทิต1ๆก็ไม่กล้าเข้าไปขอสักทีจนวันที่30เดือนที่ผ่านมาได้บังคับตัวเองให้เข้าไปขอ ผลสรุปก็คือได้มาครับผมก็เริ่มดีใจแล้วแหละเพราะเป็นคนแรกของชีวิตด้วย พอได้ใลน์มาก็คุยกันตามประสาคนจีบกันน่ะครับ แต่ผมรู้สึกแปลกๆช่วงกลางเดือนเค้ามีกริยาที่แปลกไปตอบช้าลงถามคำตอบคำแล้วก็มีวันนึงเค้ามาถามทอมขายของหน้าร้านผมว่ารู้จักมั้ย ผมก็บอกรู้จัก(ตอนนั้นใจสั่นมากๆสงสัยว่าเค้าถามเพราะอะไร)ก็เลยตอบไป แล้วเค้าก็ถามว่ารู้อะไรเกี่ยวกับทอมคนนั้นหรือเปล่า ผมก็สงสัยอยู่ในใจแล้วแหละว่าจะถามว่าทอมคนนั้นมีแฟนหรือเปล่าใช่มั้ย ผมก็เลยตอบไปว่าทอมคนนั้นมีแฟนแล้ว แล้วเค้าก็เสียใจ ผมก็สตั้นไปสักพักนึงอ้าววแล้วผมหล่ะ ผมจีบคุณอยู่แล้วทำไมคุณทำกับผมอย่างนี้ เค้าทำอย่างกับผมเหมือนอากาศ ผมก็เลยชั่งมันเพราะทอมคนนั้นมีแฟนแล้วเค้าก็คงจะไม่ไปยุ่งกัน ผมก็เลยถามเค้าว่า(พนง.7-11) ขอจีบต่อได้มั้ย เค้าก็ตอบกลับมาว่าได้ หลังจากนั้นเราก็คุยกันเหมือนเดิมผมทุ่มเทให้เค้าแทบทุกอย่าง มีแต่เค้าที่เปลี่ยนไปตอบใลน์ช้ากว่าเดิม10นาที20นาทีมาตอบคำนึง แต่ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไรเพราะคิดว่าเค้าคงยุ่งอยู่จนมาวันนี้แม่ผมเห็นพนง.7-11คนนั้นมาคุยอยู่หลังร้านขายของของทอมคนนั้น แม่ผมเล่าให้ฟังหน้าตาแม่ผมจริงจังมาก ผมยังไม่อยากจะเชื่อเลย ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรอทอมคนนั้นมีแฟนอยู่แล้วนี้แล้วทำไม???? ต้องหาคนอื่นด้วย ผมแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่แทบจะหมดแรงยืนตอนนั้น แต่ผมไม่อยากให้แม่เห็นน้ำตาของผม สุดท้ายนี้ผมขอคำแนะนำหน่อยครับ ว่าผมควรจะไปคุยกับเค้าให้เคลีย หรือผมควรจะเป็นฝ่ายหายไปครับ